1. Post Tenebras Lux
De Mexicaanse regisseur Carlos Reygadas situeerde het verloren paradijs in zijn eigen achtertuin, om er genadeloos de zondeval van moderne Adams en Eva’s te schilderen. Wonderschoon, confronterend en akelig relevant.

2. Gravity
Eindelijk een film die 3D op een (waan!)zinnige manier gebruikt voor een adembenemende wedergeboorte tussen hemel en aarde waar instinct het wint van emotie en intellect. Klaustrofobisch en weids tegelijk.
 
3. Mud
Ruige, onheilspellende ode aan de liefde waarin een 14-jarige jongen op zijn eigen intuïtie leert vertrouwen nadat hij aan de flanken van de Mississippi een moordenaar (glansrol van Matthey McConaughy) ontmoet.

4. Borgman
Met satanisch genoegen bespeelt Borgman zijn door schuldgevoel geplaagde, welvarende slachtoffers. De her-schepper geeft met cement verzwaarde lijken als waterplantjes een griezelig mooi tweede leven.

5. Blue Jasmine
Cate Blanchett acteert door de randen van haar typetje heen en brengt als gevallen rijkeluisloeder een voor Woody Allen zeldzame ontroering teweeg in een geslepen moraalspel over winnaars en verliezers.

6. Spring Breakers
Bikini-bakvissen met Britney Spears-teksten op zoek naar een verzetje storten zich als lemmingen op de harde achterkant van de amerikaanse droom die ze alleen uit videoclips kennen. Auw!

7. In Another Country
Bescheiden, slim, speels drieluik rond een dartele Isabelle Huppert dat bewijst dat een paraplu, een strandwacht en een vuurtoren genoeg zijn om een filmjuweeltje te scheppen.

8. Broken
Ontwapenend sensitief coming of age-drama over de veerkrachtige , 13-jarige Eloise die gruwelijk in aanraking komt met geweld. Met betoverende liedjes van Blur-frontman Damon Albarn, gezongen door hoofdrolspeelster Eloise Laurence. 

9. The Patience Stone
Alleen al vanwege het waanzinnige kleurenpalet bijzonder pamflet tegen de rechteloosheid van Afghaanse vrouwen, waarin cranberryrood, ambergeel en saffierblauw het opnemen tegen de grijstinten van een verwoeste stad.

10. Evil Dead
Sterke remake met een in bloedrood verzadigde apotheose waar Newman’s ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue I’ bij verbleekt. Tof camerawerk , goed tempo, zelfs sterke karakters. Ook bruikbaar als anti-drugsverslavings- film.