Dat Jim Carrey een fervent tegenstander is van de wapenwetten in Amerika was al bekend. Los van tweets over het onderwerp maakte hij bijvoorbeeld de parodie Cold Dead Hand, waarin hij Charlton Heston en andere vuurwapenliefhebbers voor gek zette. Maar dat hij zich enkele maanden voor de release van Kick- Ass 2 via Twitter openlijk zou distantiëren van zijn rol als Colonel Stars and Stripes kwam voor iedereen als een grote verrassing. Een heftige zet die, zo blijkt, niet volledig zonder precedent is.
Enkele maanden voor de release van Kick-Ass 2 heeft Jim Carrey zich publiekelijk gedistantieerd van zijn rol in de film. Hij is zeker niet de eerste die spijt kreeg van zijn aandeel in een film.
©
Universal Pictures / IMDb
Jim Carrey in Kick-Ass 2
In de comic book-verfilming over gewone mensen die de straat opgaan als superhelden zit behoorlijk wat overdreven geweld. Mark Millar , de geestelijk vader en uitvoerend producent van de film, beaamt dat. Maar, zo schrijft hij in een reactie op de uitlatingen van Carrey, het geweld wordt juist aangewend om de gevolgen ervan te laten zien. Als iemand in elkaar geslagen wordt, dan ligt hij vervolgens een half jaar in het ziekenhuis.
Carrey zag het anders. In zijn tweets verontschuldigde hij zich ten opzichte van zijn collega’s en benadrukte dat hij zich niet schaamt voor de film. Maar hij stelde ook dat hij na het schietincident op de Sandy Hook basischool in Newtown , Connecticut, waarbij twintig kinderen en zes volwassenen omkwamen, van standpunt veranderde over geweld op het witte doek en niet meer met een goed geweten achter de film kon staan.
Carrey is zeker niet de eerste die spijt kreeg van zijn aandeel in een film. Vele acteurs hebben erkend het schaamrood op de kaken te krijgen van de rollen die ze speelden. Zo noemde Sir Alec Guinness in een brief Star Wars: Episode IV – A New Hope (1977) ‘ fairytale rubbish’ en gaf hij later toe dat hij zelf voorstelde om Obi-Wan Kenobi dood te laten gaan, zodat hij nooit meer van die ‘bloody awful, banal lines’ hoefde te uiten.
Enkele jaren daarvoor was een andere theateracteur al even ontevreden over zijn aandeel in een klassieker. Christopher Plummer staat erom bekend dat hij de Oscarwinnende musical The Sound of Music (1965), waarin hij de rol van kapitein Von Trapp speelde , steevast ‘The Sound of Mucus’ noemde, en weigerde lange tijd om voor reunies te komen opdagen.
Plotgaten
Waren de acteurs naïef geweest? Ze hadden, net als Carrey, per slot van rekening gewoon het script gelezen en daarop ja gezegd. Soms is het voor de acteur een even grote verrassing als voor critici en publiek als een film slecht uitpakt.
Sam Worthington besefte pas dat hij over de talloze plotgaten in het script van Terminator Salvation (2009) had heengekeken, toen mensen op het internet ze allemaal op een rijtje zetten. Shia LaBeouf uitte, na eerst enthousiast aan zijn avontuur als sidekick in Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008) te zijn begonnen, het verbaasde gevoel dat hij de erfenis van een filmicoon had bezoedeld. Iets wat hem trouwens op forse kritiek van Steven Spielberg kwam te staan.
©
null
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull
Andere keren weet een acteur precies waar hij aan begint en is geld de enige reden om een contract te tekenen . Naar aanleiding van zijn rol in het erbarmelijke Dungeons & Dragons (2000) gaf Jeremy Irons toe dat hij alleen meedeed om zijn net aangeschafte kasteel te kunnen bekostigen. En Michael Caine beweerde dat hij de film Jaws: The Revenge (1987) nooit had bekeken, omdat het een verschrikking zou zijn, maar dat hij wel het geweldige huis zag dat hij met het geld voor zijn rol kon laten bouwen.
Vervelende ervaringen op de set kunnen een film ook achtervolgen. Zo vergeleek Megan Fox regisseur Michael Bay met Hitler na het werk op de set van Transformers 2: Revenge of the Fallen (2009). Het regisseurskoppel Annabel Jankel en Rocky Morton moest het ontgelden toen Bob Hoskins ze jaren na de samenwerking ‘fuckin’ idiots’ noemde en het werk op de set van Super Mario Bros (1993) omschreef als een nachtmerrie.
De ruzie tussen Sean Connery en regisseur Stephen Norrington op de set van The League Of Extraordinary Gentlemen (2003) luidde het pensioen in van de Schotse acteur, die bij de première tegen een verslaggever zei dat Norrington zich waarschijnlijk in een gesticht bevond.
Geen schade
Heel af en toe ziet een acteur dingen die niemand anders ziet. Zo ontsloeg Burt Reynolds zijn agent nadat hij een ruwe montage van Boogie Nights (1997) zag en weigerde vervolgens een rol in de nieuwe film van Paul Thomas Anderson. En dat terwijl hij vervolgens wel een Oscarnominatie voor zijn rol kreeg.
Katherine Heigl liet zich tot grote verbazing van haar collega’s een half jaar na de release van Knocked Up (2007) tegen Variety ontvallen dat ze vond dat de film seksistisch was. Bij veel van deze gevallen gaat het echter om uitlatingen die gedaan worden nadat de film lang en breed de bioscopen weer uit is en in een veilig verleden is beland. Op dat moment hebbende publiciteitscampagnes lang en breed hun werk gedaan.
Brad Pitt in The Devil's Own
Zo niet bij Brad Pitt, die nog voor de release van The Devil’s Own (1997) de film een ‘disaster’ en ‘irresponsible bit of filmmaking’ noemde. De film flopte, maar het voorval heeft zijn carrière uiteindelijk weinig averij doen oplopen. Ook Edward Norton maakte zijn ongenoegen in een vroeg stadium duidelijk. Hij was het totaal niet eens met de eindmontage van The Incredible Hulk (2008) en probeerde tevergeefs de studio tot aanpassingen te dwingen. Hij was vervolgens zo verbolgen over de gang van zaken dat hij weigerde om op welke manier dan ook mee te werken aan de publiciteitscampagne. Zijn rol werd voor The Avengers (2012) met plezier overgenomen door Mark Ruffalo.
De schaal van Carreys actie is beduidend groter dan voorgaande voorbeelden, maar uiteindelijk zal het Kick-Ass 2 waarschijnlijk geen schade berokkenen. Integendeel, Carrey mag zichzelf dan volledig hebben onttrokken aan het meewerken aan de publiciteitscampagne, de aandacht die zijn stunt inmiddels heeft gehad, is al vele malen meer waard. Met tien miljoen volgers op Twitter duurde het niet lang of discussies over het voorval raasden over het internet, wat vervolgens gretig werd opgepikt door media over de hele wereld. Mark Millar heeft al lachend geroepen dat hij zichzelf bij zijn volgende project ook gaat distantiëren van het eindproduct.