De naam Edwyn Collins doet waarschijnlijk geen belletje rinkelen, ook niet bij hemzelf: de Schotse rocker is vergeten wie hij was. De artiest is de hoofdpersoon van de documentaire The Possibilities Are Endless.

De kans is groot dat u Collins-hitje 'A Girl Like You' – meer dan zeven miljoen keer bekeken op youtube – wel kent, al valt u niets te verwijten als dit nog altijd geen herkenning oproept. Onder de video staan een aantal veelbetekenende reacties: 'Ik wist niet dat dit geen David Bowie-liedje is' en ' Ik dacht dat deze van fucking Iggy was?'

De Schotse zanger en gitarist krijgt in 2005 een zware hersenbloeding. De kijker ziet in The Possibilities Are Endless niet veel van zijn tijd als rockster. De documentaire begint met een fragment waarbij Collins te gast is bij de Conan O'Brien, maar verder zijn de archiefbeelden spaarzaam.

In plaats daarvan gooien makers James Hall en Edward Lovelace hun publiek direct het diepe in. In de eerste vijfentwintig minuten zien we uitsluitend chaotische beelden van de omgeving van Helmsdale, het Schotse kustplaatsje waar Collins revalideert. Intussen hoor je zijn vrouw Grace Maxwell praten over zijn coma en de zware zes maanden in het ziekenhuis. De brabbelende Collins probeert haar af en toe aan te vullen, maar komt amper uit zijn woorden. Het zijn een lange vijfentwintig minuten, waarin de documentairemakers demonstreren hoe het voelt om vast te zitten in een vernietigd brein. Wie doorzet wordt echter beloond. The Possibilities Are Endless is geen documentaire over Collins' carrière of hersenbloeding, het is een verhaal over herstel, en over het opnieuw ontdekken van het leven.

Aanvankelijk kan Collins alleen nog 'ja', 'nee' of ' de mogelijkheden zijn eindeloos' zeggen, maar stukje bij beetje wordt het beter . Terwijl zijn herinneringen en spraakvermogen terugkeren, begint hij langzaam over zijn jeugd te vertellen. Dit wordt begeleid met filmische beelden van Collins' zoon: dankzij het prachtige camerawerk voelt The Possibilities Are Endless meer aan als speelfilm dan als documentaire.

Helemaal hersteld is Collins nog altijd niet. 'Ik mis de oude Edwyn,' bekent Grace, ‘ik wou dat hij nog gitaar kon spelen, een heuvel op kon rennen.’ Maar de buitenstaanders die anderhalf uur onder de hersenpan van Collins hebben mogen doorbrengen, zullen versteld staan van wat hij allemaal nog presteert. Zelf zegt Collins daarover: 'Ik wil doorgaan met het leven. Terugkijken is nostalgisch, ik wil doorgaan met de mogelijkheden die nog voor mij liggen.'