Brent maakt nog steeds aan de lopende band racistische en seksistische grapjes, ook al lacht nu helemaal niemand meer met hem mee. Hij lijdt aan chronische zelfoverschatting, is jaloers en snel geïrriteerd, een man die meer eist van de wereld dan hij verdient. En een man die ondertussen zo wanhopig op zoek is naar liefde en roem dat hij elke hiel likt die hij maar tegenkomt. Daarmee zijn graf natuurlijk alleen maar dieper gravend.
De timing kon niet beter zijn. Ricky Gervais, de man die David Brent bedacht en vertolkt, vergeleek zijn creatie al eens met Donald Trump. Met het grote verschil dat de een beschimpt wordt om zijn politieke incorrecte praat en de ander president wordt. Enfin, in het tijdperk van de boze blanke man is David Brent precies op zijn plaats. Maar is het wel een prettig weerzien?
Uitvergrote versie
Dat heeft in de eerste plaats te maken met Gervais zelf, die zijn eerste succes nooit ontgroeid lijkt te zijn. Wie Gervais’ werk en leven heeft gevolgd, heeft namelijk nooit afscheid hoeven nemen van David Brent. Zo kwam er na het succes van The Office eerst Extras – opnieuw een mockumentary, ditmaal niet over kantoormedewerkers, maar figuranten op filmsets. Met Gervais in de (opnieuw door hemzelf bedachte) hoofdrol van Andy Millman: een naïeve, politiek incorrecte alleman, die zich een weg naar roem en rijkdom probeert te ellebogen. Klinkt bekend. Vandaag de dag wordt de serie vooral herinnerd om de heerlijke bijrollen van acteurs en grootheden als Kate Winslet en David Bowie, die bereid bleken ongegeneerd schofterige versies van zichzelf te laten zien.
Kort daarop volgde Life’s Too Short: een mockumentary (ja, weer) over het leven van c- (of eerder d-acteur) Warwick Davis. Die pretendeerde daarmee een (vergeef hier de onvermijdelijke woordspeling) uitvergrote versie van zichzelf te spelen, maar hij speelde uiteindelijk gewoon een kleine Brent. Alleen met nog meer sterallures en wat grofgebekter. Gervais deed er zelf een schepje bovenop door in een terugkerende bijrol een arrogante en lompe versie van hemzelf te spelen.