Je voelt je leeg. Beetje down ook, eigenlijk. Nergens zin in. Het is die ene. Je mist ‘m. Maar het is voorbij, geweest, klaar, uit. Oké, oké, het is al een dikke maand uit. Maar toch.

Liefdesverdriet? Nee. Typisch een gevalletje van de Breaking Bad Blues.

De beste serie van de afgelopen jaren is niet meer, en leegte is nu ons deel. Want wij seriejunks leefden voor die wekelijkse dosis Walter White, voor dat geweldige verhaal dat zo verdomd uitgekiend werd verteld. En die plotwendingen, zo bruut en onverwacht dat je alle hoeken van de kamer zag. Breaking Bad was het zout van ons kijkende bestaan. Elke aflevering voelde als een cadeautje dat je mocht uitpakken; wat zouden ze nu weer voor je in petto hebben? Het leidde tot kreten slaken op de bank, zuchten van genot en geheel niet diepzinnige overpeinzingen, zoals: dat het toch maar mooi was, dat er ergens op de wereld iemand rondloopt die zulke goede dingen schreef en ze deelde met jou - wat een privilege. Deelgenoot van een select gezelschap waren we, BB’ers, die het ook snapten en waardeerden.

Op het werk hebben we mismoedige gesprekjes . 'Wat kijk jij?' 'Niks.' 'Niks??' 'Nee. Geen zin. Al een maand niet, hoor.' ' Gelukkig komt in november de Breaking Bad-box uit op blu-ray,' verzucht iemand  gelaten. 

De dip na de top.  We hadden hem na The Wire, we hadden ‘ m post-Sopranos, maar zo erg als nu hadden we het nog nooit. En het erge is: nu het beste niet meer voorhanden is, valt al het andere tegen. Een avondje zappen levert louter ergernis op. Wat een bagger, dat standaard genrewerk van de hordes politie-, rechtbank- en forensisch-gedoe-series.  Voorspelbaar, nul diepgang en er zit geen originele gedachte in. Saai! Waarom produceren de studio’s dat nog ? De boodschap van Edinburgh dit jaar – het betoog van Kevin Spacey over kiezen voor kwaliteit en je nek durven uitsteken als zenderbaas – krijgt opnieuw betekenis.  Ook doet zo’n zapavondje je nog iets anders realiseren. In de oceaan van content die er wordt geproduceerd (en dat wordt alleen maar meer met de toename van het aantal platforms), is en blijft echte kwaliteit schaars. Ondanks de huidige Golden Age of Television. Daar valt nog een wereld te winnen. 

En dan is het nog herfst ook. Het hakt erin, hoor.