Fargo is terug - compleet met veel sneeuw, ‘yaaaa’-zeggers en zwarte humor. Op Netflix is vanaf woensdag 16 april de eerste van tien afleveringen te bekijken. Met nieuwe hoofdrolspelers: Martin Freeman (Sherlock, The Hobbit) is verzekeringsagent Lester Nygaard, een schmuck à la Jerry Lundegaard, die thuis onder de plak zit. Billy Bob Thornton is de stranger in town die luistert naar de omineuze naam Lorne Malvo. Dat kan maar een kant opgaan natuurlijk: de verkeerde . ‘You spent your whole life thinking there are rules,’ zegt hij met uitgestreken smoel tegen Nygaard. ‘There aren’t.’ Dat zet wat in gang: Malvo ontpopt zich als duivelse aanjager van een pak verrukkelijke Fargosiaanse ellende, waarbij de ene onfortuinlijke gebeurtenis op de andere tragedie volgt.
Vielen er in Fargo de film al heel wat doden te betreuren, in de serie vallen ze echt bij bosjes. De score gaat rap richting Texas Chainsaw Massacre, en omdat we dan pas twintig minuten onderweg zijn in de pilot vrees je even het ergste. Maar dat blijkt onnodig. Gelukkig, want wat zou het jammer zijn als de serie zou tegenvallen.
Het opwindende nieuws dat de Coen Brothers nieuw leven zouden blazen in Fargo, hun met twee Oscars bekroonde film uit 1996, kwam twee jaar geleden. *
De broers nemen een zeker risico met deze televisieversie. Spin-offs, sequels en remakes van grote succesnummers: het kan zo verkeerd gaan. Als kijker kamp je met een dubbel gevoel; aan de ene kant is er het enthousiasme over de terugkeer van een favoriet, aan de andere kant hou je natuurlijk je hart vast. Wordt het geen slap aftreksel, dat de herinnering aan het origineel bezoedelt? Vraag is ook altijd hoeveel de grote namen uit de filmwereld die opduiken in verband met een tv- serie daadwerkelijk bijdragen. De broers zouden in dit geval optreden als executive producers, een titel die in tv-land betekent dat ze flink wat in de melk te brokkelen hebben.
Fargo, de briljante zwarte komedie van de Coens, is terug. Op het kleine scherm ditmaal, met nieuwe verhalen en andere personages, maar met dezelfde donkere humor, hier nog wat vetter aangezet.
Fans kunnen opgelucht ademhalen: al regisseren en schrijven ze niet zelf (het scenario is van Noah Hawley, van Bones), deze productie draagt overduidelijk het Coen-stempel. You betcha. Of de rest zo goed is als de pilot is afwachten, maar de serie bevat alle ingrediënten die de film tot zo’n feest maken: het desolate landschap, het rare accent, de opmerkelijke omgangsvormen die als ‘Minnesota nice’ bekend schijnen te staan, de gortdroge humor en geweldige, vintage Coen-personages. Alles overgoten met dat onnavolgbare absurdistische, tragikomische sausje waarop de geniale broers patent hebben.
Fargo, de serie is een verhevigde versie van de film: alles is wat vetter aangezet, de humor nog wat donkerder, het kwaad net wat griezeliger. Een stuk meer opgeschoven richting de wetten van het dark crime-genre - passend bij de zender FX, die we kennen van de ook al zo donkere legal thriller Damages met Glenn Close, het rauwe Sons of Anarchy, de broeierige Elmore Leonard-bewerking Justified en de koude-oorlogserie The Americans. Geen rijtje om je voor te schamen, bepaald niet zelfs.
Natuurlijk vergelijk je Martin Freeman’s schmuck met die van William H. Macy, met zijn gepijnigde uitdrukking, maar Freeman blijft makkelijk overeind als een iemand die altijd secondair reageert en voortdurend zijn emoties inslikt; een hogedrukpan is ‘ie, op het punt van droogkoken. Zo goed doet hij dat, dat je er als kijker een knoop van in je maag krijgt.
Fargo de serie is in Nederland te zien via Netflix