Sorry, mevrouw Davis, ik had het fout. Nou had ik wel meer mis als het ging om de Emmy’s (toch Game of Thrones, toch Julia-Louis Dreyfus), maar dat ik u over het hoofd zag, daar heb ik achteraf het meeste spijt van.

How to Get Away with Murder stond het afgelopen jaar niet op mijn prioriteitenlijstje, geef ik eerlijk toe. Producent Shonda Rhimes levert fantastisch werk af, maar helemaal in haar doelgroep val ik niet: Grey’s Anatomy is me veel te soapy en Scandal is een vermakelijke, sexy pulpserie, maar niettemin pulp. Niet slecht, maar gewoon niet voor mij.

HtGAwM leek me op het eerste gezicht niet veel anders. House, maar dan met rechtenstudenten en verwarrende flashforwards (of keken we achteraf naar flashbacks?). Met u als de norse en cynische leermeester, die angst maar ook ontzag inboezemt bij haar protegés. A bad attitude en de beste oneliners. Ondanks positieve recensies had ik het na twee afleveringen wel gezien. Niet voor mij.

Sinds de Emmy’s heb ik de kans – en vooral tijd op de bank – gehad  om het allemaal nog eens rustig terug te kijken. (Dat mijn smartphone zowat ontplofte toen seizoen twee vorige week van start ging, speelt ook een rol). Helemaal terugkomen op mijn mening doe ik daarbij niet – sommige personages en plotlijnen konden mij daarvoor toch echt te weinig boeien – maar dat neemt niet weg dat u mij wegblies. En dat door gewoon in de spiegel te kijken. Vanaf dat moment was ik om.


Daags na de prijsuitreiking is er al veel geschreven over uw historische overwinning en dan voornamelijk over de geweldige speech die er aan vast hing. “Je kunt geen Emmy’s winnen voor rollen die er simpelweg niet zijn,” zei u en gelijk had u.
Ik had het in het begin over House en de rol van die clichématige, harde leermeester die ik al zo vaak gezien had. Feit is dat die rol tien jaar geleden helemaal niet bestond. In ieder geval niet voor vrouwen van rond de vijftig en dan zeker niet voor zwarte vrouwen van rond de vijftig. Laat staan als hoofdrol , als leading lady.

Goed, dat neemt niet weg dat als de rollen er dan eenmaal zijn, ze ook nog goed ingevuld moeten worden. Iets wat ik hiervoor over het hoofd zag (dat is pas een harde leer). Wat de laatste week misschien een beetje vergeten is, is dat u vooral een steengoede actrice bent. Gefeliciteerd.