Aidan Pendleton

Dangerous Offender

Canada 1996. Drama van Holly Dale. Met o.a. Brooke Johnson, Sara Botsford, Patricia Gage, Robert Joy en David Fox.

Andre

Verenigde Staten 1994. Jeugdfilm van George Miller. Met o.a. Keith Carradine, Tina Majorino, Keith Szarabajka, Chelsea Field en Aidan Pendleton.

Andre is een variant op Free Willy, waarbij de orka voor de verandering is vervangen door een zeehond. Voor kinderen wel zo leuk, vooral omdat het een zogenaamde 'huiler' betreft, een jong, verweesd exemplaar met een hoge aaibaarheidsfactor. Natuurlijk zijn er ook in deze film onverlaten die de vrolijke en getalenteerde Andre (zoals het beestje door havenmeestersdochter Toni wordt genoemd) voor eigen gewin willen exploiteren. Maar na een paar spannende avonturen komt alles goed. Zoals dat hoort in een jeugdfilm. Naar het op feiten gebaseerde verhaal 'A seal called Andre' van Harry Goodridge en Lew Dietz. Zeehond Andre wordt bewonderenswaardig 'gespeeld' door de zeeleeuw Tory.

I'll Never Get To Heaven

Canada 1992. Drama van Stefan Scaini. Met o.a. Wendy Crewson, Amy Stewart, Aidan Pendleton, Patricia Gage en Victor Gerber.

Toronto 1960. Nadat ze van haar man gescheiden is trekt Cass O`Doyle (Crewson) met haar twee dochters Margaret (Stewart) en Mary (Campbell) naar haar moeder Trea (Gage) in een religieus provinciestadje. De meisjes zijn erg katholiek opgevoed en het valt dan ook niet in goede aarde bij de vrome oma dat Margaret vriendschap sluit met de vrijpostige Betty (Pendleton), een meisje dat haar ouders verloren is en opgevoed wordt door een excentrieke tante. De spanning wordt nog groter als Cass besluit om te gaan werken. Een katholieke moeder moet voor haar kinderen zorgen. Margaret lijdt erg onder het vertrek van haar vader en als moeder-overste van de school denkt dat hij dood is, laat ze haar in die wijsheid. Als klap op de vuurpijl begint haar moeder uit te gaan met Eric, een jonge fotograaf. Hoe het geloof het leven haast ondraaglijk kan maken. De film is een rechtstreekse kaakslag naar het extremisme van kerk en geloof, dat er enkel op gericht is om alle levenslust de kop in te drukken. De toespraak van Margaret bij de prijsuitreiking op het einde van de film is onvergetelijk. De jonge Stewart steelt dan ook moeiteloos de show. Kathleen M. Turner schreef het scenario. Achter de camera nam Nikos Evdemon plaats.