Michel Bardinet

Victoire ou la douleur des femmes : 1967

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Sabine Haudepin, Jean-Michel Fete en Yves Lambrecht.

Sang à l'heure

Frankrijk 1990. Misdaad van Nicola M André. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Michel Bardinet, Pascale Audret en Robert Etcheverry.

Dit keer doen commissaris Cabrol (Debary) en inspecteur M[KA1]enardeau (Eyraud) onderzoek naar automobilisten die agressieve, onbezonnen en ten slotte criminele manoeuvres (zonder voorbedachten rade) uitvoeren. Een tamelijk actueel onderwerp, dat handig is uitgewerkt, maar tevens vanuit een voor de hand liggende documentaire invalshoek wordt bekeken.

L'amour propre

Frankrijk 1985. Muziek van Martin Veyron. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Nathalie Nell, Marianne Basler, Jean-Luc Bideau en Béatrice Houplain.

Martin Veyron, die een nogal overschat striptekenaar is omdat hij saai is, geobsedeerd door seks is en in herhalingen valt, regisseert hier zijn eerste film. Zoals bijna altijd laten stripfiguren zich moeilijk tot mensen van vlees en bloed omtoveren. Alles draait om Lauzier, een wrede, grimmige en sombere satire - enkele amusante scènes uitgezonderd - vaardig maar karikaturaal gemaakt soms systematisch en oppervlakkig.

Si elle dit oui... je ne dis pas non!

Frankrijk 1983. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Mireille Darc, Pierre Mondy, Paul Freeman, Jean-François Garreaud en Gérard Hérold.

Een wazige zedenschets met een vrolijke noot naar een onsamenhangend scenario van Mireille Darc. Ze speelt ook de hoofdrol en kleedt zich veelvuldig en stijlvol uit: dat is nog het interessantste in dit duffe verhaal met al even zeldzaam vulgaire als afgezaagde grappen (de meneer die in onderbroek op de Avenue Foch staat te liften, ha, ha, ha...). En wat brengen de personages veel tijd in bed of in een badkamer (twee plaatsen) door. Slaapverwekkend.

La File de Prague avec un sac très lourd

Frankrijk 1978. Drama van Danielle Jaeggi. Met o.a. Thérèse Liotard, Michal Bat-Adam, Daniel Mesguich, Daniel Langlet en Michel Bardinet.

Een Tsjechisch meisje arriveert in Parijs met films, bandopnames en teksten die in haar land verboden zijn. Ze probeert de media te interesseren, maar die blijven onverschillig. Ze begint een relatie met Pierre, een Franse jongen, maar als ze hoort dat haar vriend, de maker van de clandestiene films, in Praag is gearresteerd besluit ze naar Tsjechoslowakije terug te keren. Deze sobere, thematisch interessante film blijft helaas iets te tam om echt te overtuigen en spendeert ook teveel tijd aan de oppervlakkig uitgewerkte relatie tussen het meisje en Pierre ten nadele van de originelere en meer belangrijke media-problematiek.

Les Noces de porcelaine

Frankrijk 1974. Drama van Roger Coggio. Met o.a. Mylène Demongeot, Paul Guers, Françoise Giret, Michel de Ré en Christine Lelouch.

Een feestje ter gelegenheid van een huwelijksjubileum mondt uit in een 'waarheidsspel' waar lang verzwegen verhoudingen, verlangens en frustraties in de openbaarheid komen. Uit de hierin resulterende groepsseks vlucht een van de gastes weg en verongelukt. De serieus bedoelde psychologische ontleding wordt een oeverloze banaliteit, waarmee de acteurs niet anders overweg kunnen dan met potsierlijke schmiere. Het zou allemaal dolkomisch zijn als er niet óók nog een vette saus van pretenties en pseudo-intellectualisme overheen was gegoten, zodat de film niet alleen belachelijk is, maar vooral uiterst vervelend.

Un Posto ideale per uccidere

Italië 1972. Thriller van Umberto Lenzi. Met o.a. Irene Papas, Ray Lovelock, Ornella Muti, Michel Bardinet en Jacques Stany.

Een jong Deens paartje gaat met vakantie naar Italië. Daar raken de centen op en om hun vakantie te verlengen besluiten ze tot verkoop van porno-foto's die hij van haar neemt. De politie pikt dat niet. Maar inplaats van Italië te verlaten komen ze in een moordzaak terecht waarbij ze gemanipuleerd worden door de moordenaresse zelf. Dan volgt de klopjacht door de politie op het paar.

Brucia, ragazzo, brucia

Italië​/​​Frankrijk 1969. Drama van Fernando Di Leo. Met o.a. Françoise Prévost, Gianni Macchia, Michel Bardinet, Monica Strebel en Anna Pagano.

Een getrouwde vrouw wordt tijdens haar vakantie verliefd op een werkstudent/badmeester. Met hem heeft ze het eerste orgasme van haar leven. Niettemin krijgt hij de bons en zij biecht alles op aan haar echtgenoot, in de hoop op begrip. Na zijn verontwaardigde reactie pleegt ze zelfmoord. Landerige smartlap met quasi-feministisch sausje, waarin de begaafde actrice Prévost vergeefs haar best doet en de regisseur haar had moeten beschermen tegen de weinig flatteuze naaktscènes. Behoorlijk gedateerd.

Il Dolce corpo di Deborah

Italië​/​​Frankrijk 1968. Thriller van Romolo Guerrieri. Met o.a. Carroll Baker, Jean Sorel, Evelyn Stewart, Luigi Pistilli en George Hilton.

Een pasgetrouwde Amerikaanse wordt geterroriseerd door een man die zegt, zich op haar echtgenoot te willen wreken. Ze krijgt zenuwinzinkingen, zeker als de bedreiger door haar man is gedood en begraven en dan toch weer voor haar staat. Alles blijkt een complot van de echtgenoot die na haar gefingeerde zelfmoord de levensverzekering wil incasseren. Thrillerscenario is fantasieloos plagiaat van LES DIABOLIQUES, maar lijkt vooral een alibi om de uit de gratie gevallen Hollywoodster Baker in bed en in bad regelmatig ontkleed te tonen.

Tiffany Memorandum

Frankrijk​/​​Italië 1967. Thriller van Terence Hathaway. Met o.a. Ken Clark, Irina Dernich, Luigi Vannucchi, Loredanna Nusciak en Jacques Berthier.

Een kielzogvaarder uit de eerste populaire periode van de James Bond-films over een Amerikaanse verslaggever, die in Parijs de `toevallige` getuige van een moord op een Zuidamerikaanse diplomaat is, kandidaat voor het presidentschap. Een achtervolging richting Berlijn met de nodige actie voltrekt zich. Onderhoudend, maar een gemakkelijk te vergeten niemendalletje. `Huurling` Hathaway (niet te verwarren met Henry) heet in werkelijkheid Sergio Grieco, die in 1982 overleden is en vooral naam gemaakt heeft met pluche peplum-werk. Deze film, met zijn bonte casting en zijn allure van een toeristische folder, lijdt bovendien aan alle tekortkomingen van een internationale coproduktie. De muziek is oorverdovend.

Les baisers

Frankrijk 1965. Erotiek van Bernard T Michel, Bertrand Tavernier, Claude Berri, J.F. Haururoy en Charles Bitsch. Met o.a. Marie-France Boyer, Charles Sebrien, Laeticia Roman, Bernard Rousselet en Alain Roche.

Een film bestaande uit vijf sketches rond het thema van de kus, vari[KA3]erend van grappig en satirisch tot smerig, maar helaas ook van uitstekend (Tavernier) en oprecht (Bitsch, Berri) tot onbeduidend (Michel, Haururoy), zoals meestal het geval is bij dit soort ondernemingen.

La Porteuse de pain

Frankrijk​/​​Italië 1963. Drama van Maurice Cloche. Met o.a. Suzanne Flon, Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jeanne Valérie en Pierre Massimi.

Een arrivist vermoordt zijn werkgever en schuift de schuld op zijn maîtresse. Na 20 jaar celstraf begint ze een nieuw leven als broodbezorgster, terwijl de moordenaar onder een valse naam een rijke industrieel is geworden. De dochter van hem en de heldin is verliefd op de zoon van zijn vroegere slachtoffer. Een chanteur wroet in het verleden. Dit befaamde melodrama - twee keer eerder verfilmd - kreeg een stijlvolle fotografie en een gepaste zwartwit-vertolking van sterke acteurs, die plezier in hun rollen hebben zonder in parodie te vervallen. Hierdoor wordt hun genoegen door de toeschouwer gedeeld.

La Dame aux camélias

Frankrijk 1962. Drama van François Gir. Met o.a. Yori Bertin, Gérard Barray, Christian Lude, Gilbert Baladou en Pierre Stephen.

Marcel Pagnol heeft de bewerking en de dialogen voor dit beroemde stuk van Alexandre Dumas jr. geschreven. Jammer genoeg blijkt de mise-en-sc[KA2]ene nogal academisch en vergeleken met de recente bewerking van Mauro Bolognini voor de bioscoop (1980) heeft deze tv-film weinig gewicht.

Chaleurs d'été

Frankrijk 1958. Drama van Louis Félix. Met o.a. Michel Bardinet, Yane Barry, Janine Massa en Patricia Karim.

Een Parijse aspirant-schrijver erft een boerderij in de Camarque en wekt na vestiging aldaar de begeerte van diverse dorpsschonen. Na de nodige verwikkelingen kiest hij voor het meest degelijke meisje. In dit onnozele en langdradige seksdrama wordt futloos geacteerd; zelfs de picturale kwaliteiten van de lokatie komen niet tot hun recht.