Pierre Lindstedt

Jag är din krigare

Denemarken​/​​Zweden 1997. Familiefilm van Stefan Jarl. Met o.a. Robin Milldoff, John Belindo, Jan Malmsjö, Mikael Persbrandt en Pierre Lindstedt.

Glädjekällan

Zweden 1993. Komedie van Richard Hobert. Met o.a. Sven Lindberg, Göran Stangertz, Camilla Lundén, Helena Brodin en Pierre Lindstedt.

Lindbergs vrouw gaat met enkele vriendinnen op reis naar Itali[KA3]e. Hij had zich aan alles verwacht maar niet dat ze als een handvol as zou terugkeren. Hij plaatst de as in een grote gele vaas, die hij naar hun buitenhuisje wil brengen om haar te begraven onder het seringenbed. Hij zet zich op weg, terwijl zijn zoon, Stangertz, een popzanger, hem volgt met zijn busje. Onderweg komen ze de vreemdste dingen tegen. Lindbergs auto stort in een ravijn, hij vergeet de vaas op een bus, de vaas komt terecht op een openbare veiling, maar de grootste verrassing staat hem te wachten wanneer hij, met de vaas veilig en wel, bij het buitenhuis aankomt. Onderhoudende dramatische komedie, schitterend gespeeld door Lindberg. Het einde is van een puur po[KA3]etische schoonheid en komt helemaal niet sentimenteel over. Goed scenario van Hobert, die ook de muziek en de songs (uitgevoerd door Stangertz en de No Bay Band) voor zijn rekening nam. Fotografie van Lars Crepin.

Bomsalva!

Zweden 1978. Drama van Lars Molin. Met o.a. Lars Hjelt, Annika Lundgren, Gunnel Lindblom, Folke Asplund en Bo Brundin.

Voor een hydro-elektrisch bouwproject moet een tunnel worden opgeblazen; hierbij maakt de te vroege explosie van een dynamietlading drie slachtoffers onder de arbeiders. Na de paniek en discussies over de schuldvraag dient zich een nog urgenter probleem aan: wie durft de tunnel in om het nog niet geëxplodeerde dynamiet te verwijderen? De regisseur heeft zelf in het bouwvak en met explosieven gewerkt voor hij schrijver werd. De verfilming van zijn eigen roman krijgt daardoor een authenticiteit en een zeggingskracht die dit debuut uit tillen boven de beginnersonhandigheden.

Mannen som slutade röka

Zweden 1972. Komedie van Tage Danielson. Met o.a. Gösta Ekman jr, Molvig, Olga Georges-Picot, Holger Löwenddler en Raymond Bussières.

Een kettingroker zal een worstfabriek erven, op voorwaarde dat hij stopt met roken. Hij huurt privé-detectives om hem er vanaf te houden, maar de oom die bij zijn falen de fabriek krijgt brengt hem steeds in verleiding met sigaren en sigaretten en koopt ook de detectives om. Deze achtervolgingskomedie die zich door half Europa verplaatst, is opgebouwd naar voorbeeld van Dantes Divina Commedia, met de Hel in Parijs, het Vagevuur op Corsica en een nicotinevrij Paradijs in Zweden. Het geheel is een bizar en kansrijk idee dat echter niet werkt, net zoals de animo van Ekman en Bussières leuker is dan hun grappen. De fleurige vormgeving compenseert het gebrek aan echte humor maar ten dele.

Nybyggarna

Zweden 1971. Drama van Jan Troell. Met o.a. Max von Sydow, Liv Ullmann, Eddie Axberg, Monica Zetterlund en Pierre Lindstedt.

In dit vervolg op UTVANDRARNA hebben Zweedse boeren in Minnesota vruchtbaarder land gevonden dan ze in hun vaderland achterlieten, maar de strijd om het bestaan blijkt nauwelijks minder zwaar, ook door onevenredig hoge belastingheffingen. De religie laat hen berusten en bijna ongemerkt worden ze zelf uitbuiters door voor een zacht prijsje van de regering aan de Sioux` ontnomen land te kopen. Het verzet van de Indianen wordt door een massale hangpartij gesmoord. Deel II van het historisch pioniersepos laat ontluisterend de teleurstelling van de Amerikaanse droom zien (ook van de goudkoorts die de jongeren naar Californië doet vertrekken) maar behoudt dezelfde aandacht voor de kleine vreugdes en overwinningen.

Utvandrarna

Zweden​/​​Verenigde Staten 1970. Drama van Jan Troell. Met o.a. Max von Sydow, Liv Ullmann, Eddie Axberg, Allan Edwall en Monica Zetterlund.

Een boerenechtpaar komt in 1850 tot de slotsom dat verbetering van hun omstandigheden in Zweden niet mogelijk is en emigreert naar Amerika met een groep lotgenoten. Na een barre boottocht installeren ze zich aan het Ki-Chi-Sagameer. Deze epische film naar de romancyclus van Vilhelm Moberg laat in opmerkelijke - door de regisseur zelf gefotografeerde - beelden eenvoudig lief en leed, inspanningen en ontberingen zien van zich geheel met hun personages ge[KA3]identificeerde acteurs. (De Engelse nasynchronisatie in de Amerikaanse versie is goed gedaan, maar heeft absurde effecten bij de scènes van spraakverwarring na aankomst in Amerika).