Thiam

Nestor Burma : Burma et la belle de Paris

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Philippe Venault. Met o.a. Guy Marchand, Pierre Tornade, Jeanne Savary, Philippe Duclos en Thiam.

Bimboland

Frankrijk 1998. Komedie van Ariel Zeitoun. Met o.a. Judith Godrèche, Aure Atika, Gérard Depardieu, Sophie Forte en Armelle.

De archeologe Cécile leert van haar buurvrouw Alex hoe zij zich moet optutten om mannen het hoofd op hol te jagen. Als de verleidelijke Brigitte stroopt ze heel wat party's af. Tot haar verrassing wordt haar heimelijke liefde, de archeoloog Laurent, verliefd op haar. In het dagelijkse leven, wanneer zij geen make-up opheeft, herkent hij haar zelfs niet. Na een tijdlang een vermoeiend dubbelleven te hebben geleid, besluit Cécile dat het maar eens uit moet zijn met Laurents voorkeur voor Brigitte

Le bonheur est un mensonge

Frankrijk 1997. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Yvon Back, Sophie Aubry, Pierre Vernier en Léa Bouanich.

De archeologe Cécile leert van haar buurvrouw Alex hoe zij zich moet optutten om mannen het hoofd op hol te jagen. Als de verleidelijke Brigitte stroopt ze heel wat party's af. Tot haar verrassing wordt haar heimelijke liefde, de archeoloog Laurent, verliefd op haar. In het dagelijkse leven, wanneer zij geen make-up opheeft, herkent hij haar zelfs niet. Na een tijdlang een vermoeiend dubbelleven te hebben geleid, besluit Cécile dat het maar eens uit moet zijn met Laurents voorkeur voor Brigitte

Mauvais genre

Frankrijk 1996. Romantiek van Laurent Bénégui. Met o.a. Jacques Gamblin, Elina Löwensohn, Monica Bellucci, Christiane Cohendy en Michel Aumont.

De archeologe Cécile leert van haar buurvrouw Alex hoe zij zich moet optutten om mannen het hoofd op hol te jagen. Als de verleidelijke Brigitte stroopt ze heel wat party's af. Tot haar verrassing wordt haar heimelijke liefde, de archeoloog Laurent, verliefd op haar. In het dagelijkse leven, wanneer zij geen make-up opheeft, herkent hij haar zelfs niet. Na een tijdlang een vermoeiend dubbelleven te hebben geleid, besluit Cécile dat het maar eens uit moet zijn met Laurents voorkeur voor Brigitte

Le poids d'un secret

België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Denis Malleval. Met o.a. Amandine Dewasmes, Laure Duthilleul, Jean-Claude Dauphin, Thiam en Vincent Colombe.

De archeologe Cécile leert van haar buurvrouw Alex hoe zij zich moet optutten om mannen het hoofd op hol te jagen. Als de verleidelijke Brigitte stroopt ze heel wat party's af. Tot haar verrassing wordt haar heimelijke liefde, de archeoloog Laurent, verliefd op haar. In het dagelijkse leven, wanneer zij geen make-up opheeft, herkent hij haar zelfs niet. Na een tijdlang een vermoeiend dubbelleven te hebben geleid, besluit Cécile dat het maar eens uit moet zijn met Laurents voorkeur voor Brigitte

La poupée qui tue

Frankrijk 1995. Drama van Bruno Gentillon en Bruno Gantillion. Met o.a. Marianne Basler, Jean-Claude Adelin, Isabelle Lennartz, Philippe Magnan en Benjamin Ritter.

Basler is een vrouw als zovele anderen. Ze werkt in een coiffeursalon en is alleen verantwoordelijk voor de opvoeding van haar vierjarig dochtertje. Op een dag slaat het drama toe: het meisje sterft. De schuldige is een doodeenvoudige pop van een bekend model. Of beter gezegd een namaak ervan, een moordende namaak. Basler zal niet rusten voordat de schuldigen gevonden zijn, ook al staat de politie machteloos tegenover de kanker van de namaak. Een actueel drama dat elke dag, waar dan ook kan toeslaan: de fabricatie en infiltratie in de winkels van een namaakpop, vervaardigd in dodelijk materiaal. Basler speelt met overtuiging haar veeleisende hoofdrol. Goed uitgewerkt scenario van Gantillon en Françoise Bourdin, naar een verhaal van Jean-Michel Meyrat en een idee van Alain-Michel Blanc. Houshang Baharlou nam plaats achter de camera. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Gaffe Loulou !

Frankrijk 1995. Komedie van Philippe Niang. Met o.a. Patrick Catalifo, Chick Ortega, Michel Jonasz, Yvon Back en Thiam.

Als kind werd Loulou (Ortega) blind toen hij samen met zijn broer G[KA1]erard (Catalifo) een zelf in elkaar geknutselde raket wou afvuren. Twintig jaar later bevinden beide broers, die nog steeds onafscheidelijk zijn, zich in de marginaliteit. Ze wonen in een oude caravan en komen aan de kost met de verkoop van illegaal geschoten eenden. Dan op een dag ontdekt Loulou dat hij een speciale gave heeft: hij kan geld opsporen aan de hand van de geur. G[KA1]erard vat onmiddellijk een plannetje op: Loulou zal als pianostemmer zijn diensten aanbieden in de plaatselijke abdij en er het geld stelen. Wie zou er nu een blinde verdenken? Het plan lukt, maar commissaris Ventura (Jonasz), die zich in de zaak vastbijt, is een intelligente doordrijver. Eindelijk eens een warmmenselijke film waarin een gehandicapte niet als een meelijwekkende sukkel wordt uitgebeeld, maar als een geslepen (en sympathieke) misdadiger. De prestatie die Ortega neerzet is subliem en loont alleen al de moeite om te kijken. Een ontroerend beeld van twee niet alledaagse broers, gebracht met een groot gevoel voor humor. Niang bedacht het verhaal en schreef het scenario samen met Claude Bonin. Fotografie is van Dominique Bouilleret.

L'irresolu

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Pierre Roussin. Met o.a. Vincent Lindon, Sandrine Kiberlain, Thiam, Barbara Schulz en Béatrice Agenin.

De 35-jarige toneelschrijver Fran[KA10]cois (Lindon) heeft uiteindelijk succes met een gedeeltelijk autobiografisch stuk (met dezelfde titel als deze film). Het gaat over een man die in zijn priv[KA1]eleven noch in zijn carri[KA2]ere weet te kiezen welke richting hij moet opgaan. Zo vergaat het onze Fran[KA10]cois ook. Hij onderhoudt relaties met een aantal vrouwen en kan niet kiezen. Christine (Thiam) is een prachtige zwarte vrouw van 29; ze is arts, wil met hem trouwen en kinderen krijgen. Gaelle (Kiberlain) is 25 en ligt altijd met haar emoties overhoop. Marie-France (Agenin) is 45, de vrouw van zijn literaire agent en wil hem bemoederen; tenslotte is er Marianne (Schulz) die pas achttien is en door hem de liefde leert kennen met wie hij een fysieke relatie heeft. De film is intimistisch, saai en eigenlijk gebeurt er helemaal niets en slaat het geweifel dat tot vervelends toe aanhoudt, op de kijker over. De literaire dialoog is pretentieus en vermoeiend. Scenario van Charles Le Roux en regisseur Ronssin die hiermede zijn eerste lange speelfilm maakte. Het camerawerk is van Benoit Delhomme. Een film waar niemand op zit te wachten.