Giuseppe Maffioli

Giuseppe Maffioli: cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Sono stato io
Alberto Lattuada, 1972

Safari Express

1976 | Avonturenfilm, Komedie, Actiefilm

Italië/Duitsland 1976. Avonturenfilm van Duccio Tessari. Met o.a. Giuliano Gemma, Ursula Andress, Jack Palance, Enzo Bottesini en Giuseppe Maffioli.

Een safarigids vindt in de jungle een vrouw met geheugenverlies die de enige getuige is van een liquidatie van een wetenschappelijke uranium-expeditie door een gewetenloze avonturier. Samen met een slimme chimpansee en een vernuftige missionaris weten ze de schurk uit te schakelen. Een officieus vervolg op Africa Express, heeft dezelfde acteurs plus de aap Biba in verwante rollen in het Afrikaanse oerwoud. De vlotte regie weegt niet tegen de stereotiepe grappen op die in de tekening van de naïviteit van de inboorlingen nogal racistisch zijn.

Africa Express

1976 | Actiefilm, Komedie, Avonturenfilm

Duitsland/Italië 1976. Actiefilm van Michele Lupo. Met o.a. Giuliano Gemma, Ursula Andress, Jack Palance, Giuseppe Maffioli en Luciana Turina.

Een Amerikaanse avonturier verzorgt met een jeep transporten tussen een nederzetting in het Afrikaanse oerwoud en doet vooral zaken met een landgenoot die wilde dieren vangt voor dierentuinen. Dat is een dekmantel voor wapensmokkel en met behulp van een als missiezuster vermomde geheim-agente slaagt de held na veel gevaren erin, hem onschadelijk te maken. Deze avonturenfilm, die verondersteld wordt komisch te zijn, moet de humor vooral ontlenen aan een slimme, getrainde aap. Om de show niet te laten stelen putten de acteurs zich uit in ongenietbare Schmiere. De verrassing om Andress als non te zien duurt ook niet lang. Kort na de eerste verschijning in habijt zit ze alweer in de badkuip.

Il Vangelo secondo Simone e Matteo

1975 | Avonturenfilm, Misdaad, Komedie

Italië/Spanje 1975. Avonturenfilm van Giuliano Carmineo. Met o.a. Paul Smith, Michael Coby, Claudio Gora, Jacques Herlin en Giuseppe Maffioli.

Smith en Coby, de klonen van Bud Spencer en Terence Hill, raken als surrogaat-missionarissen verzeild in Amsterdam, waar een Madonna-beeld, dat met diamanten is gesierd, voor de nodige verwikkelingen zorgt. Niet erg leuk en bovendien langdradig.

La grande bouffe

1973 | Komedie, Drama

Italië/Frankrijk 1973. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Philippe Noiret, Ugo Tognazzi, Michel Piccoli en Andréa Ferréol.

Vier welgestelde mannen van middelbare leeftijd besluiten zichzelf dood te eten. Ferreri brengt het vreetfestijn nauwgezet in beeld. La grande bouffe was bij zijn première op het festival van Cannes onmiddellijk controversieel. De film werd ofwel beschouwd als de meest walgelijke en decadente film uit de Franse geschiedenis of als een effectieve, brutale en radicale aanval op het establishment. Naar verluidt wilde Catherine Deneuve, nadat ze de film met haar verloofde Mastroianni (een van de hoofdrolspelers) had gezien, weken lang niet meer met hem spreken.

Giordano Bruno

1973 | Drama, Historische film

Italië/Frankrijk 1973. Drama van Giuliano Montaldo. Met o.a. Gian Maria Volonté, Charlotte Rampling, Hans Christian Blech, Mathieu Carrière en Mark Burns.

Afvallige monnik keert op eind 16de eeuw terug in Venetië waar interesse is voor zijn filosofieën die overigens verkeerd worden geïnterpreteerd. Edelman die van hem zwarte kunst hoopte te leren om daarmee aan de macht te komen, levert hem over aan de Inquisitie. Martelingen en toezegging op gratie doen hem theorieën niet herroepen, omdat hij niet gelooft in mogelijkheid tot kerkhervorming. Meer didactische dan spectaculaire historische film legt nadruk op parallellen met tegenwoordige tijd waarin kerk en staat zich nog altijd tegen verandering verzetten en compromissen geen resultaat hebben. Fraaie vormgeving, maar soms al te dor en breedsprakig.

Vogliamo i colonelli

1972 |

Italië/Frankrijk 1972. Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, François Périer, Claude Dauphin, Duilio del Prete en Carla Tatò.

Een extreem-rechtse politicus beraamt een staatsgreep met gepensioneerde militairen die een wrok jegens de regering hebben. Traditionele verkeers- en andere chaos in Rome stuurt de zorgvuldig voorbereide planning totaal in de war. De film wilde in de verpakking van een karikaturale klucht waarschuwen voor het risico van een staatsgreep als in Griekenland. Het publiek wilde er niet aan, ook door het ontbreken van positieve personages in de film, maar moest door de latere politieke ontwikkeling onderkennen dat de voorstelling van zaken niet zó gezocht was. Het scenario is van regisseur Monicelli, Age en Scarpelli.

Sono stato io

1972 |

Italië 1972. Alberto Lattuada. Met o.a. Giancarlo Giannini, Sylvia Monti, Hiram Keller, Georges Wilson en Orazio Orlando.

Een fantast zonder talent wil beroemd worden, hoewel hij slechts figurant in het Scala van Milaan is. De onverwachte moord op opera-diva geeft hem de kans tot een stunt: hij geeft zich aan als dader om tijdens het proces op het laatste moment zijn alibi te onthullen. Zijn enige getuige sterft echter voortijdig. Het cynisch scenario kreeg een minder dan optimaal scherpe filmuitwerking omdat de regie zich al te nederig ondergeschikt maakt aan te nadrukkelijk acteren van Giannini. Grappige sc[KA2]enes wanneer hij niet in beeld is (helaas zelden).

La più bella serata della mia vita

1972 | Komedie, Drama

Italië/Frankrijk 1972. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Alberto Sordi, Michel Simon, Pierre Brasseur, Charles Vanel en Claude Dauphin.

Welgemoed zoeft parvenu Alfredo Rossi (Sordi) in zijn blitse Maserati met een pak zwart geld richting Genève wanneer een in zwart leder gehulde motorrijdster (Janet Agren) lonkt. Zelfverzekerd achtervolgt Alfredo haar, krijgt autopech in de bergen en onderdak in een kasteel. Daar participeert hij in een zonderling avondlijk rollenspel met vier exquis dinerende magistraten in ruste. De blonde motorpoes blijkt dienstmeisje Simonetta. Schuld, boete, Scola-esprit: in dit gastronomisch-vinologisch uitgelezen semi-Kammerspiel jongleren Sordi en vier Franse acteerveteranen met trancheermesscherpe dialogen. Prachtig. Naar Friedrich Dürrenmatts Die Panne (1956). Pierre Brasseur verscheidde in de opnameslotfase.

Bianco, rosso e...

1972 | Komedie, Drama

Frankrijk/Spanje/Italië 1972. Komedie van Alberto Lattuada. Met o.a. Sophia Loren, Adriano Celentano, Fernando Rey, Juan-Luis Galliardo en Tina Aumont.

Uit Afrika teruggekeerde non gaat in ziekenhuis werken waar communistische vakbondsleider tirannieke patiënt is. Machtsstrijd resulteert erin dat de patiënt verliefd op haar wordt. Parodie op religieuze-in-conflict-met-wereldse- verlokkingen heeft weinig echte humor, ondanks dynamiek van Celentano. Glamour-make-up maakt Loren wel erg weinig overtuigende non.

Dramma della gelosia

1970 | Komedie, Romantiek, Drama

Spanje/Italië 1970. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Marcello Mastroianni, Monica Vitti, Giancarlo Giannini, Marisa Merlini en Hercules Cortes.

Getrouwde bouwvakker Oreste (Marcello Mastroianni) verlaat zijn vrouw voor bloemenverkoopstertje Adelaide (Monica Vitti) en stelt haar voor aan pizzabakker Nello (Giancarlo Giannini), die zijn politieke medestander is. Er ontstaat een driehoeksverhouding met jaloerse conflicten, zelfmoordpogingen en zelfs een experimentele ménage à trois. Deze parodie op de kasteelroman-dramatiek gecombineerd met links-politieke (lees: communistische) speldeprikken betekende de doorbraak van regisseur Ettora Scola (Una giornata particolare), al werd de film pas internationaal ontdekt en gewaardeerd ná zijn latere successen. Een briljante rol van Mastroianni, die de prijs voor beste acteur op filmfestival van Cannes ontving, en goed gesecundeerd wordt door Vitti.

Il Commissario Pepe

1969 | Drama

Italië 1969. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Ugo Tognazzi, Silvia Dionisío, Tano Cimarosa, Giuseppe Maffioli en Marianne Comtell.

De rust in een provincieplaatsje wordt opeens verstoord als de politiecommisaris ontdekt dat met name notabelen betrokken zijn bij, of profiteren van, clandestiene prostitutie. Hij aarzelt tussen schandaalverwekkende arrestaties of het accepteren van zwijggeld, maar neemt tenslotte ontslag. Sociale satire in vijfde film van Scola blijft aan de oppervlakte en is inmiddels weinig verrassend - en bovendien nogal indirect, namelijk, via affiches, aanplakbiljetten en slogans op binnen- en buitendecors - zodat alleen maar een onderhoudende, 'gewone film' overblijft met een goede, vrij serieuze rol van Tognazzi.

imdb: Zoek Giuseppe Maffioli op IMDB

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1976	Safari Express
1976	Africa Express
1975	Il Vangelo secondo Simone e Matteo
1973	La grande bouffe
1973	Giordano Bruno
1972	Vogliamo i colonelli
1972	Sono stato io
1972	La più bella serata della mia vita
1972	Bianco, rosso e...
1970	Dramma della gelosia
1969	Il Commissario Pepe

name

email

mijn instellingen