Dominique Perrier

On appelle ça... le printemps

Frankrijk 2000. Komedie van Hervé Le Roux. Met o.a. Marilyne Canto, Maryse Cupaiolo, Marie Matherton, Bernard Ballet en Pierre Berriau.

Muriel fait le désespoir de ses parents

Frankrijk 1995. Familiefilm van Philippe Faucon. Met o.a. Catherine Klein, Dominique Perrier, Serge Germany, David Bigiaoui en Marie Rivière.

De zeventien-jarige Muriel (Klein) uit de provincie studeert in Parijs. Ze voelt zich aangetrokken tot haar vriendin, de flapuit Nora (Perrier), maar ze durft haar gevoelens niet te uiten. De vluchtige zoenen die ze uitwisselen zijn voor Nora slechts een spel. Tijdens een bezoek aan haar ouders zegt Muriel dat ze eerder valt op meisjes dan op jongens. Ze ontmoet bij haar vader (Caillat) en moeder (Rivi[KA2]re) een wereld van onbegrip. Enige tijd later gaat ze met Nora en diens vriend Fred (Germany), voor een korte vacantie naar de kust. Een gevoelig portret van moderne jongeren en een pleidooi om de kloof tussen de generaties (beginjaren 1990) te overbruggen. Hoe Muriel en Nora de weg naar de volwassenheid vinden is overtuigend gespeeld en is beslist niet geforceerd. Het scenario is van Catherine Klein en regisseur Faucon. Het camerawerk is van Pierre Milon.

Adieu Blaireau

Frankrijk 1985. Thriller van Bob Decout. Met o.a. Philippe Léotard, Annie Girardot, Jacques Pénot, Juliette Binoche en Amidou.

Als hij tot zijn nek in de gokschulden zit, sluit Gégé een contract als beroepsmoordenaar af. Hij is echter zo onhandig en gevaarlijk voor zichzelf, dat zijn werkgevers besluiten hem uit de weg te ruimen. Ondanks de liefde van een vrouw die hem weer hoop geeft wordt hij uiteindelijk na een moedige strijd voor zijn leven, toch vermoord. De inhoud van deze film is van weinig belang. De ergenis hierover verdwijnt nu en dan door de geraffineerd geschoten plaatjes.