Jean Lescot

T'aime

Frankrijk 2000. Drama van Patrick Sébastien. Met o.a. Patrick Sébastien, Marie Denarnaud, Samuel Dupuy, Jean-François Balmer en Myriam Boyer.

De gré ou de force

Frankrijk 1998. Drama van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Julien Boisselier, Philippe Duclos, Laurent Arnal, Marie Desgranges en Philippe Faure.

Pour mon fils

Frankrijk 1997. Drama van Michaëla Watteaux. Met o.a. Véronique Jannot, Bruno Wolkowitch, Kevin Aïdoud, Marion Ducamp en Sophie Barjac.

Le prix de l'espoir

Frankrijk 1997. Romantiek van Josée Yanne. Met o.a. Pierre Arditi, Evelyne Bouix, Philippe Volter, Françoise Christophe en Jean-Louis Richard.

Le dernier été

Duitsland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jacques Villeret, Catherine Frot, Jean Davy, Hanns Zischler en Jean Dautremay.

Dobermann

Frankrijk 1997. Misdaad van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Monica Bellucci, Antoine Basler, Dominique Bettenfeld en Chick Ortega.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

L'empire du taureau

Frankrijk 1996. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Michel Galabru, Anouk Ferjac, Emilie Delaunay, Laurence César en Lionel Astier.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Docteur Sylvestre : Un esprit clairvoyant

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Laure Marsac, Chantal Bronner en Sylvie Loeillet.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Anne Le Guen : Du fil à retordre

Frankrijk 1996. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Dominique Sarrazin, Olivier Granier en Léa Drucker.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Un amour aveugle

Frankrijk 1995. Thriller van Michaëla Watteaux. Met o.a. Deborah Epstein, Arnaud Giovaninetti, Jacques Perrin, Véronique Silver en Clara Bellar.

Een veertien-jarig vrijgevochten meisje (Epstein) brengt haar vakantie door bij haar grootmoeder op een afgelegen landgoed. De enige buurman is een wereldvreemde ornitholoog die zijn verrekijker echter voor andere dingen gebruikt dan de bestudering van vogels. Een doorzichtige en voorspelbare psychologische thriller over een jong meisje en een psychopaat. Je voelt de enge gebeurtenissen al heel lang van te voren aankomen. De redelijke spelprestaties van de hoofdrollen zijn onvoldoende om de forse tekortkomingen in het scenario van regisseuse Watteaux en Guy- Patrick Sainderichin te camoufleren. Het camerawerk is van Elisabeth Prouvost.

Les cinq dernières minutes : Le dessous des cartes

Frankrijk 1995. Mysterie van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Marie-Catherine Conti, Antoinette Moya en Paul Barge.

Madame Morgane Darmont (Conti), een helderziende, die zich in Parijs een zekere faam heeft verworven, wordt vermoord. De commissaire Massard (Santini) gaat op onderzoek in het wereldje van het occultisme. Deze aflevering houdt zich aan de principes van de reeks. Naast het gewone onderzoek word je als kijker nauwelijks wat wijzer over kaarten leggen, astrologie, numerologie en andere helderziende toestanden. Santini, intussen al sinds vier jaar commissaire Massard, doet ontroerende pogingen om het personage van de strenge smeris wat menselijker te maken. Het scenario is van Colette Djidou. Het camerawerk is van Jacques Guérin. Aflevering nummer 71 van totaal 82. Mono.

Anne Le Guen : Urgences

Frankrijk 1995. Komedie van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Dominique Sarrazin, Paul Allio en Olivier Granier.

Eerste deel van vierdelige reeks over Anne Le Guen (Cotten[KA10]con), charmante raadgeefster van burgemeester Charles Dubois (Raynal) in Frans provinciestadje. Samen proberen ze een oplossing te vinden voor een aantal problemen. Weduwnaar Dubois heeft bovendien zijn lodderoog laten vallen op zijn bevallige assistente. Hier dient afgerekend met ontevreden lui die uit hun huizen werden gedreven voor de aanleg van een stuk autostrade en met dreigende sluiting van afdeling spoedgevallen. Anne ontdekt dat complot gesmeed wordt tegen de burgemeester. Scenario van Frédérique Krivine naar een idee van Jean- Pierre Guérin. Veel gescheer maar weinig wol.

Anne Le Guen : Les raisons de la colère

Frankrijk 1995. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Dominique Sarrazin, Bruno Slagmulder en Paul Allio.

Cottençon speelt de titelpersonage, Anne Le Guen. Zij is locoburgermeester van een Franse stad. In een bepaalde wijk, waar veel werklozen en immigranten wonen, heerst grote sociale spanning. Anne heeft zich zeer ingespannen om er een cultureel jongeren centrum gevestigd te krijgen, ondanks de lankmoedige houding van de gemeenteraadsleden, die de politieke meerderheid vormen. Op de dag van de officiële opening loopt een eenvoudige tasjesroof uit de hand. Daarop verbiedt de prefect de opening. Anne maakt zich sterk op het centrum toch te laten opengaan omdat een geweldsexplosie onder de sociaal achtergestelde jongeren op ieder moment kan uitbreken. Ze ontdekt daarbij en passant ook nog even dat de burgermeester gesjoemeld heeft met de funderingen van het gebouw. Eigentijdse Franse tv- film, waarvoor je sociale problematiek in dat land wel wel moet kennen, hoewel dergelijke problemen zich in andere vormen ook in zich op eigen boedem voordoen. Het scenario is van Marie- Françoise Sepulchre en de fotgrafie werd verzorgd door Roberto Venturi.

La colline aux mille enfants

Frankrijk​/​​Nederland​/​​Zwitserland 1994. Oorlogsfilm van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Manfred Andrae, Dora Doll, François Gamard, Jean-François Garreaud en Ghislaine Gil.

Herfst 1941. Jonge joodse vluchtelingen proberen in het dorpje Les Cévennes onder te duiken en zo te ontkomen aan deportatie door de nazi's naar een concentratiekamp, waarvan ze weten dat ze nimmer zullen terugkeren.

L'histoire du garçon qui voulait qu'on l'embrasse

Frankrijk 1994. Drama van Philippe Harel. Met o.a. Julien Collet, Sébastien Tavel, Jean Lescot, Marion Cotillard en Hélène Medigue.

Een 20-jarige jongeman studeert kunstgeschiedenis in Parijs en heeft maar één wens: een leuk meisje ontmoeten en met haar kussen. Hij is echter te verlegen om de eerste stap te zetten.

Assedicquement Vôtre

Frankrijk 1993. Drama van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Pascale Rocard, Frédéric Tokarz, Pascale Nielsen en Ariele Semenoff.

Chesnais is veertig jaar en informaticus. Zijn carrière verliep voorspoedig totdat hij ontslagen wordt, als het bedrijf wordt overgenomen. Hij voelt zich vernederd en echtgenote Rocard zit ineens thuis met een verbitterde man. De vele vruchteloze sollicitatiegesprekken maken hem moedeloos en depressief. Alleen een werkloze muzikant en een vriend van zijn dochter kunnen hem nog opbeuren. Een sociaal drama dat op gevoelige wijze een van de grootste problemen van de maatschappij rond 2000 aan de kaak stelt: werkloosheid en onbegrip van personeelchefs wier voorkeur uitgaat naar jonge werkkrachten. Chesnais vond hier een rol naar zijn formaat. Een goed gedocumenteerd scenario van Claude Gutman en Jean-Michel Morel. Mario Barroso stond in voor de fotografie. Ook bekend als JEAN-BAPTISTE LE MAGNIFIQUE en VOGUE LA GALÈRE.

Talkie-walkie

Frankrijk 1991. Familiefilm van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Pierre-Jean Cherer, Nadine Coll, Isabelle Maltese en Jacques Martial.

De avonturen en tegenslagen, veel te veel om na te vertellen, van een groep jonge studenten die, om wat bij te verdienen en/of hun studie te betalen, zich in Parijs en omgeving koeriersdiensten verrichten. Het is allemaal niet zo serieus bedoeld, hoewel ze soms een misdadiger of een vermoedelijke maar toch niet zo gevaarlijke moordenaar tegenkomen. Een film met misdaad- en griezelingrediënten, mysterie en grappen. Moosmann, een film- en tv-maker die van alles en nog wat aanpakt, filmt desondanks met een gevoel voor tempo en beschikt over redelijk veel technische know-how, terwijl hij een goede schets van sympathieke personages kan geven. In de eerste plaats bestemd voor een jongerenpubliek, maar ook volwassenen zullen er plezier aan beleven.

Le miel amer

Frankrijk 1991. Drama van Maurice Frydland. Met o.a. Gilles Ségal, Gérard Desarthe, Jean Lescot, Francis Lemarque en Marcel Bluwal.

Parijs rond 1965. De joodse gemeenschap trekt naar de synagoge om pesach te vieren. Zoals elk jaar zal Ségal na de dienst deelnemen aan de feestelijke maaltijd bij zijn zoon. Maar eerst heeft hij nog een taak te vervullen. Sinds eind WO II begeeft hij zich jaarlijks op deze dag naar het station, waar hij de Messias hoopt te kunnen begroeten. Gehypnotiseerd door zijn verlangen wordt hij overhoop gereden door een electrisch bagagewagentje. In de eerste persoon die hij hierna ziet, de clochard Desarthe, herkent hij de verlosser. Bitter komisch, maar warm aangrijpend melodrama van een man die zijn droom kost wat kost in vervulling wil zien gaan. Gevoelig gespeeld door de hele cast en een unieke gelegenheid om de wereldberoemde violist Gitlis als acteur te zien. Het nostalgische scenario werd geschreven door Jean-Claude Grumberg in onvervalste Woody Allen- stijl. Oogstrelend camerawerk van Mario Barroso en een sentimentele score van Jean-Marie Senia.

Les nerfs en pelote

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean-Pierre Decourt. Met o.a. Jacques Morel, André Falcon, Daniel Russo, Jacques Lalande en Viviane Eychart.

Het hoofd van het departement van Justitie ontdekt, dat hij het doelwit van een terroristisch commando is geworden. Als meerdere en vriend van Fontanes (Morel), geeft hij deze laatste de opdracht het komplot te verijdelen. Een aflevering uit de serie Julien Fontanes, magistrat. Niets nieuws onder de zon maar het aankijken waard. Maar net

La mort aux truffes

Frankrijk 1989. Misdaad van Maurice Frydland. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Jacques Fabbri, Paulette Dubost en Françoise Bertin.

Tite is 's morgens vroeg op pad gegaan om truffels te zoeken en ontdekt het lijk van de jonge dienstmaagd van de dorpsherberg. Commissaris Cabrol reist af naar een wel heel erg zwijgzaam dorp. Een klassieke policier met niet meer pretenties dan het bieden van ontspanning. Geslaagd dankzij het overtuigende spel en de fraaie beelden uit een vergeten uithoek van de Lubéron.

Après tout ce qu'on a fait pour toi

Frankrijk 1982. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Michel Blanc, Jean-Luc Azra, Victor Garrivier en Catherine Salviat.

Pierre (Blanc) en Jeanne (Barrault) waren in mei `68 twintig jaar oud, en ongelukkigerwijs hebben ze de geest van die tijd behouden. Hun zoon, Mathieu, is nu zestien. Hij hult zich in een totaal stilzwijgen en weigert elke communicatie met zijn ouders. Op een avond, tijdens een jongerendemonstratie, zorgt hij plotseling voor een schandaal: hij toont voor de tv-camera zijn achterwerk. Iedereen kiest partij voor of tegen hem, en geleidelijk aan komt hij uit zijn isolement. Het hele oeuvre van deze film- en televisieregisseur is opgebouwd rond het thema van de moeizame overgang van kinderjaren naar volwassenheid. Zowel op de buis als in de bioscoop (LE PETIT MARCEL) komen zijn films scherpzinnig en subtiel over, met vele half schertsende en tegelijk tedere toespelingen. Opmerkelijke en realistische decors van Yves Demarseille. Zeer

Le train

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Romy Schneider, Maurice Biraud, Régine en Nike Arrighi.

De Noord-Franse huisvader Julien Maroyeur (Trintignant) vlucht in 1940 met zijn gezin voor de Duitse invasie. In de trein raakt hij gescheiden van zijn zwangere vrouw en dochtertje. Dan ontmoet hij de Joods-Duitse Anna Kupfer (Schneider), en tijdens de reis bloeit er iets moois op tussen de twee. Maar aangekomen op de bestemming vindt hij zijn gezin weer terug en verdwijnt Anna. Toch zien ze elkaar enkele jaren later terug, onder moeilijke omstandigheden. Sfeervol noodlotsverhaal, met sterk spel van de hoofdrolspelers, naar een verhaal van Georges Simenon. Twee jaar eerder maakte regisseur Granier-Deferre het fraaie drama Le chat.

Les misérables

Frankrijk 1972. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Georges Géret, Nicole Jamet, François Marthouret, Gilles Maidon en Bernard Fresson.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.

L'ours et la poupée

Frankrijk 1969. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Brigitte Bardot, Jean-Pierre Cassel, Daniel Ceccaldi, Xavier Gélin en Georges Claisse.

Een botsing tussen haar Rolls en zijn eend wordt gevolgd door een botsing van temperamenten tussen een grillige rijke jonge vrouw en een formele degelijke burgerman die de tijdelijke verantwoordelijkheid heeft voor een stel kinderen. Na hun eerste confrontatie zijn ze nog niet uitgeruzied en worden ze ondanks alles verliefd. Het scenario is niet het meest oorspronkelijke dat Deville verfilmde, maar de film brengt zo nodig in herinnering wat voor een aanstekelijke comédienne Bardot kan zijn in een attente regie. Het scenario is geschreven door Nina Companeez en Michel Delville. Door de camera keek Claude Lecomte.