Francis Lax

Julien l'apprenti

België​/​​Frankrijk 2000. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, François Morel, Benjamin Rolland en Gaspard Ulliel.

Le voyage à Paris

Frankrijk 1999. Komedie van Marc-Henri Dufresne. Met o.a. Olivier Broche, François Morel, Micheline Presle, Marina Tomé en Valentin Morel.

Esther et Sarah

Frankrijk​/​​België 1996. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Ludmila Mikaël, Lisa Martino, Catherine Arditi, Dominique Guillo en Frédérique Tirmont.

Renseignements généraux : Opération cyanure

Frankrijk 1993. Drama van Alain-Michel Blanc. Met o.a. Victor Lanoux, Nelly Alard, Benoît Robert, Stéphanie Marie en Paul Guers.

Professor in de geneeskunde Alexandre Beauvais (Guers), eigenaar van een kliniek in Zuid-Frankrijk, wordt neergeschoten door de aanranders van een jonge vrouw die hij wilde helpen. Men denkt aan een toevallige moord. Tot zijn dochter Claude (Alard) onthult dat haar vader door mafiosi werd bedreigd. Lanoux, als de besnorde Roger Goupil, wordt met de zaak belast en lost alles in minder dan anderhalf uur op. Scenario van Victor Lanoux, Richard Nataf en Jacques Robert. Tv-film uit de reeks RENSEIGNEMENTS GENERAUX. Niet erg ingenieus, geen indrukwekkende plot, ongeloofwaardig.

Paris 18

Frankrijk 1989. Misdaad van Paul Planchon. Met o.a. Yves Rénier, Clément Michu, Diane Simenon en Francis Lax.

Commissaris Moulin (Rénier) en zijn team observeren alle handelingen en iedere beweging van een aantal boeven die een 'inbraak' bij een bank aan het voorbereiden zijn. Helaas leidt de misplaatste ijver van commissaris Bernouilly tot het volgende resultaat: vier stomkoppen en een inspecteur gedood. Ten eerste wordt niets toegevoegd aan wat er al is, en ten tweede komt dit gemakkelijke geweld erg onaangenaam over op tv.

Manon Roland

Frankrijk 1989. Biografie van Edouard Molinaro. Met o.a. Sabine Haudepin, Jacques Perrin, Christine Citti, Niels Arestrup en Francis Lax.

Ze wordt ook wel Madame Roland (1754-1793) genoemd en beleeft haar laatste momenten in de Parijse gevangenis La Conciergerie, alvorens onder de guillotine te moeten sterven. Zij denkt terug aan haar verleden. In feite een bewerking van haar Memoires en Lettres, die het dagelijks bestaan van de hogere burgerij aan het einde van de XVIIIe eeuw beschrijven. Een knappe en overtuigende alhoewel tamelijk schoolse en onpersoonlijke regie. Sabine Haudepin speelt op uitstekende wijze een grote heldin die indruk maakt door de waardige wijze waarop zij het aanstaande vertrek afwacht.

Les grandes familles

Frankrijk 1989. Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Piccoli, Roger Hanin, Evelyne Bouix en Catherine Arditi.

Een tot in de puntjes uitgewerkte bewerking (door Maurice Druon zelf, Pierre Moustiers en de regisseur) van het succesvolle epos van de romancier Maurice Druon, die op realistische en meedogenloze wijze de heersende klasse in Frankrijk ten tijde van het interbellum (de periode tussen WO I en WO II) beschrijft. Denys de la Patelli[KA2]ere maakte in 1958 van deze roman al eens een (slechte) bewerking voor film. Deze plichtmatige versie lijdt aan wisselvallig spel en een gebrek aan persoonlijke stijl. Daarentegen zijn wel de sfeer en de mentaliteit van destijds goed weergegeven.

Le canon paisible

Frankrijk 1989. Komedie van Stéphane Bertin. Met o.a. Rachel Boulenger, Jean-Pierre Darras, Philippe Uchan, Raymond Aquilon en Francis Lax.

`Le Canon paisible` is een befaamd restaurant in de provincie. De eigenaar-chefkok (Lax) wordt geconfronteerd met allerlei vervelende problemen, die tot komische situaties leiden: een tekort aan personeel, de onvoorziene komst van een bus hongerige toeristen, een overheidsinstantie die een greppel laat graven door zijn parkeerterrein, zijn dochter die aankondigt dat ze gaat trouwen met de zoon van de garagehouder, zijn oudste vijand, enzovoort. Een lange film van ongelijkmatige kwaliteit met niet altijd even originele grappen en saaie scènes, maar over het geheel genomen toch wel amusant.

Honneur et justice

Frankrijk 1989. Misdaad van Paul Planchon. Met o.a. Yves Rénier, Clément Michu, Diane Simenon, Maxime Mansion en Christian Charmetant.

Een zwerver, verdacht van de moord op een politieman maar wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten, wordt op een parkeerplaats neergeschoten. Commissaris Moulin komt bij het onderzoek assisteren, hetgeen commissaris Bernouilly niet erg aanstaat. Een ontspannende mengeling van misdaad en een bepaald soort galgehumor.

Corvée de bois

Frankrijk 1989. Misdaad van Paul Planchon. Met o.a. Yves Rénier, Clément Michu, Diane Simenon, Christian Charmetant en Francis Lax.

Commissaris Moulin houdt helemaal niet van dealers die zich bij de uitgang van de school opstellen, ook al is zijn zoon dan veel te stabiel om aan de drugs te gaan. Dus kiest hij voor een aanpak aan de bron en ontmantelt met zijn team een netwerk. Eenzelfde soort regie, dat wil zeggen zonder opvallende fouten of kwaliteiten. Maar het scenario is een proeve van bekwaamheid.

Bras d'honneur

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Rénier. Met o.a. Yves Rénier, Clément Michu, Francis Lax, Diane Simenon en Charles Gérard.

Rénier weet het zelf natuurlijk het beste en daarom speelt hij de hoofdrol in deze door hem geregisseerde serie getiteld Commissaire Moulin. Een alledaags verhaal, dat al duizend keer vertoond is, over twee gangsters die een bankoverval beramen. Voeg daarbij de nietszeggende dialogen en het resultaat is een clichématige boevenfilm waarvan er dertien in een dozijn gaan.

Commissaire Moulin, police judiciaire : L'ours vert

Frankrijk 1987. Misdaad van Yves Rénier. Met o.a. Yves Regnier, Clément Michu, Diane Simenon, Benoît Gourley en Pauline Larrieu.

Het zoontje van commissaris Moulin (Renier) raakt ernstig gewond als hij op de kermis per ongeluk door een dronken jongeman in de rug geschoten wordt. Hij komt aan de dialyse-apparatuur te liggen. Tot overmaat van ramp blijkt de moordenaar de zoon van een vooraanstaande en ongenaakbare chirurg te zijn. Hoewel het scenario van detective-specialist Joël Houssin aardig in het spoor blijft, was het een slecht idee van de hoofdrolspeler om zelf een aantal afleveringen van deze overigens eerlijke serie te produceren. Het ritme is traag en de overgangen zijn moeizaam. Gelijkmatig acteerwerk.

Rock'n Torah

Frankrijk 1983. Komedie van Marc-André Grynbaum. Met o.a. Christian Clavier, Charles Denner, Rosy Varte, Patricia Fauron en Michel Boujenah.

Abraham laat regelmatig zijn bijbelwinkel in de steek om te gaan musiceren. Met dit beeld voor ogen wil de Parijzenaar Isaac Stern tweeduizend jaar later in eigen stad een rock-opera op poten zetten. In deze opzet is de regisseur niet tot het uiterste gegaan: hij speelt met tijd en grootse effecten, terwijl hij in een hele reeks afgezaagde komische clichés over joodse gebreken blijft steken. Het komt allemaal wat moeizaam over. Enkele scènes uitgezonderd een echte mislukking.

La gueule de l'autre

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

Le rabat-joie

Frankrijk 1978. Thriller van Jean Larriaga. Met o.a. Claude Piéplu, Claire Maurier, Roselyne Villaume, Frédéric Révérend en Francis Lax.

Afgezien van een paar kleine huiselijke probleempjes, houdt de bakker van zijn werk en leidt hij een minutieus geregeld bestaan, totdat hij opgeroepen wordt om als jurylid over het lot van een man te beslissen die zijn vrouw en haar minnaar verbrand heeft. Onze bakker raakt zo geobsedeerd door dit drama dat hij zijn psychische evenwicht verliest en in een fantasmagorische wereld terechtkomt. De als zovele anderen van het witte doek afgevallen regisseur (twee films) slaagt erin het irrationele met de dagelijkse sleur te versmelten en bovendien met behulp van een grillig soort humor een griezelverhaal te demonteren, maar we moeten ook toegeven dat hij zijn voordeel heeft kunnen doen met het spel van Piéplu, die in zijn ronduit moeilijke rol van de bakker Louis Dupon steeds verontrustender wordt naarmate het verhaal vordert.

Je suis timide, mais je me soigne

Frankrijk 1978. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Aldo Maccione, Mimi Coutelier, Jacques François en Jacques Fabbri.

Een verlegen bankbediende ziet een schoonheid in de hal van een sjiek hotel en wordt hopeloos verliefd. Samen met een therapeut die drastische methodes toepast om hem zelfverzekerdheid te bezorgen volgt hij haar naar mondaine vakantieplaatsen en stapelt de ene blunder op de andere. Een achtervolging is de rode draad tussen losse episodes van het ongelijksoortig duo (dat zeer weinig leuk op dreef is) met twee grappige eilandjes in een oceaan van flauwiteiten - een gesaboteerde p[KA1]etanque-wedstrijd en het in de maling nemen van een nietsvermoedende klant in een wegrestaurant (Fabbri). Scenario van Richard, Jean-Jacques Annaud en Alain Godard. Claude Agostini stond achter de camera.

On aura tout vu!

Frankrijk 1976. Erotiek van Georges Lautner. Met o.a. Pierre Richard, Miou-Miou, Jean-Pierre Marielle, Henri Guybet en Renée Saint-Cyr.

Een fotograaf heeft samen met een vriend een scenario geschreven waarvoor een producent interesse toont op voorwaarde dat ze het omwerken tot pornofilm. Ze hebben echter alle vrienden en kennissen al rollen in hun 'kunst-film' beloofd. De opheffing van de Franse censuur resulteerde in een pornogolf in de bioscoop en vervolgens in een reeks satires waarvan dit de leukste is, maar nog altijd niet leuk genoeg. De zoveelste variant op de naïviteit van Richard wordt vervelend.

I Marmitoni

Italië​/​​Frankrijk 1974. Komedie van Franco Martinelli. Met o.a. Gianfranco D'Angelo, Sergio Leonardi, Raf Luca, Angelo Pellegrino en Henri Djanik.

Allerlei leuke en minder leuke avonturen tijdens de militaire dienstplicht. Eerst tijdens het instructiekamp en daarna gedurende de NAVO-manoeuvres. Een verlate loot aan de stam van de grove soldatenhumor, waaraan weinig goede herinneringen kleven. Ook bekend als QUATTRO MARMITONI ALLA GRANDI MANOVRE.

Un Cave

Frankrijk 1972. Misdaad van Gilles Grangier. Met o.a. Claude Brasseur, Marthe Keller, André Weber, Henri Carcin en Pierre Tornade.

Kruimeldief belandt in één cel met gangster die hem niet alleen helpt ontsnappen, maar ook vertelt over medeplichtigen voor wier misdaden hij moet opdraaien. Na dood van gangster gebruikt dief die informatie om zich door middel van chantage te verrijken. Met routine gemaakte verfilming van degelijk scenario geeft Brasseur gelegenheid om rol van slimme underdog met humor in te vullen.

La fiancée du pirate

Frankrijk 1969. Drama van Nelly Kaplan. Met o.a. Bernadette Lafont, Georges Géret, Michel Constantin, Julien Guiomar en Jean Parédès.

Voor de bewoners van het gehucht Tellier is Marie het slaafje voor smerig werk, en seksspeelgoed wanneer het zo uitkomt. Nadat haar moeder is doodgereden weet Marie: tijd om rekeningen te vereffenen. Lafont (1938-2013) is vuurwerk als engel der wrake in deze boosaardige schets van een naargeestige gemeenschap (de dorpsnaam verwijst naar het bordeel in De Maupassants vertelling La Maison Tellier). Marie's wrakkige boshut raakt gaande de film vol met curiosa (een gekruisigde vleermuis, spaarvarkentje, Jeroen Bosch-prent, de vestzakhorloges van haar klanten). Michel Constantin speelt een aimabele reizende filmoperateur.