Nina Myral: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Carnaval

1953 | Komedie

Frankrijk 1953. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Jacqueline Pagnol, Pauline Carton, Renée S. Passeur en Mireille Perrey.

Tijdens echtelijke ruzie onthult vrouw dat ze een minnaar heeft. Echtgenoot vertelt dit verontwaardigd door de hele stad, waardoor iedereen zich ermee gaat bemoeien tot burgerlijke en kerkelijke autoriteiten toe. Nogal bittere satirische komedie die vooral gedragen wordt door dialogen van Marcel Pagnol en spel van Fernandel. Pagnol schreef het scenario naar het toneelstuk van Emile Mazaud Dardamelle. De fotografie is van André Germain.

Le rosier de Madame Husson

1950 | Komedie

Frankrijk 1950. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Bourvil, Jacqueline Pagnol, Pauline Carton, Mireille Perrey en Germaine Dermoz.

De voorzitster van een Normandisch patronaatscomité wil het voorbeeldigste meisje van het dorp een prijs geven. Bij gebrek aan voldoende deugdzame kandidates besluit zij dan maar een jongeman te onderscheiden en kiest de brave 'dorpsidioot'. De jongen wordt overmoedig door zoveel eer en van zijn braafheid blijft al spoedig weinig over. De verfilming van dit verhaal van De Maupassant behoorde tot de eerste vooroorlogse successen van Bernard-Deschamps. Ondanks het scenario van Pagnol en de hoofdrol van Bourvil blijft deze versie daarbij achter; de eigentijdse situering is gedateerder dan het origineel. De fotografie is van Charles Suin.

Jo la Romance

1949 | Drama, Muziek

Frankrijk 1949. Drama van Gilles Grangier. Met o.a. Georges Guétary, Ginette Leclerc, Noëlle Norman, Suzanne Grey en Nina Myral.

Een waardeloos scenario geeft Guétary gelegenheid een liefdesliedje te kwelen. Het niveau van een fotoroman uit dezelfde periode. Het spel van Guétary is ook niet om over naar huis te schrijven. De andere acteurs trachten de meubels te redden in deze weeë geschiedenis over een onmogelijke liefde, die tenslotte natuurlijk alle hindernissen overwint. Een van de meest smakeloze films van Grangler, ook al zit het technisch allemaal wel goed in elkaar. Ook bekend als CELLE QUE J'AIME.

Le Charcutier de Mâchonville

1947 | Komedie

Frankrijk 1947. Komedie van Vicky Ivernel. Met o.a. Bach, Milly Mathis, Nina Myral, Colette Vivia en France Degand.

Deze film is een bewerking van de bestseller van Marcel-Eric Grancher en is op het lijf geschreven van de komiek Bach. Niet alleen slaat de moord op de hoofdpersoon als een tang op een varken, maar bovendien is de film ordinair, grof en platvloers, geregisseerd door een onbekende knoeier.

La maison du Maltais

1938 | Drama

Frankrijk 1938. Drama van Pierre Chenal. Met o.a. Viviane Romance, Marcel Dalio, Louis Jouvet, Pierre Renoir en Jany Holt.

Een arme Maltezer trouwt in Tunis met een Franse prostituée, maar verkiest smokkel boven vast werk. Na jaren vindt hij zijn vrouw in Parijs terug bij de man die haar destijds heeft geholpen en probeert haar terug te veroveren. Dit zelfkantmelodrama is zowel naar vorm als naar inhoud verouderd, maar blijft interessant door de sterke rolbezetting. Een van de weinige hoofdrollen van Dalio. Jacques Companeez bewerkte de gelijknamige roman van Jean Vigneaud tot scenario. Curt Courant stond achter de camera.

On a volé un homme

1934 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1934. Misdaad van Max Ophüls. Met o.a. Henri Garat, Lili Damita, Fernand Fabre, Charles Fallot en Nina Myral.

Tweede Franse film van deze kosmopolitische regisseur. Wat een flop: wie vertrouwt er nu een aflevering van een detectiveserie aan Ophüls toe! Het is aan René Pujol te wijten dat het scenario verpletterend is: een jonge en aantrekkelijke bankier laat zich door een avonturierster naar een villa lokken, waar hij met het oog op een vaag beursspeculatieplan bewaakt wordt. De mooie gevangenbewaarster wordt tot de grote woede van haar beschermer echter verliefd. Dan volgt enerzijds een romantische ontsnapping naar een idyllisch eiland in een motorboot en anderzijds de ontmanteling van de mafiabende door de politie. Mening van de regisseur zelf: 'een ratjetoe'. Een zeker commercieel succes, maar afgemaakt in de pers. Wat valt er nog te redden van dit extravagante allegaartje? Een paar ongebruikelijke decors en de, om het zo maar te stellen, luchtige kostuums van Damita!