Pierre Julien

Un jeu d'enfants

Frankrijk 2001. Horror van Laurent Tuel. Met o.a. Karin Viard, Charles Berling, Ludivine Sagnier, Camille Vatel en Alexandre Bongibault.

Docteur Sylvestre : Un esprit clairvoyant

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Laure Marsac, Chantal Bronner en Sylvie Loeillet.

La dame du cirque

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1995. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jan Niklas, Christèle Tual, Julie Debazac, Eva Darlan en Henri Garcin.

Martin Kier (Niklas) en Michaela Destrez (Tual) lijken weinig met elkaar gemeen te hebben, behalve hun passie voor paarden. Toch voelen zij zich tot elkaar aangetrokken. Michaela geeft haar carrière als advocate op en sluit zich bij het circus aan, waarvan Martin directeur is. Lief maar nietszeggend melodrama naar de gelijknamige roman van Guy des Cars, overlopend van de clichés en voorspelbare effecten. Slechts te genieten door onvoorwaardelijke paardenliefhebbers die aan hun trekken komen met enkele rijoefeningetjes, of door liefhebbers van het circus die houden van wat er zich afspeelt achter de tent en tussen de wagens. Overigens gedraaid 'op locatie' in het Zwitserse circus Knie. Scenario van Pierre Pauquet, muziek van Gabriel Yared. Europudding avant la lettre die zelfs de Eurozeurders niet gelukkig zal maken.

Belle époque

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Passé sous silence

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Marie-Sophie L. Berthier, Marie Matheron, Carlo Brandt, Aurore Clément en Jean-Claude Dreyfus.

C[KA1]ecile Arnoux (L. Berthier) wordt opgeroepen om zitting te nemen in een jury. Ze zal moeten oordelen over een vrouw die ervan verdacht wordt haar minnaar te hebben vermoord. De eerste confrontatie zorgt voor een schok. De verdachte was haar boezemvriendin toen ze allebei dertien waren. De vriendin doet niet de minste moeite zich te verdedigen, dus gaat ex-Madame Lelouch zelf op zoek naar haar motieven, zeer tot ongenoegen van echtgenoot S[KA1]ebastien Arnoux (Brandt). Alledaags drama over vriendschap en plichtsbesef, waarbij de moordzaak slechts een neventhema is. De acteurs leveren oppervlakkig werk. Het niet bepaald originele scenario is van de hand van Christian Biegalski, Bénédicte Popper, Joëlle Goron en Niddam. Claude Egger stond achter de camera.

Nestor Burma : Retour au bercail

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Pierre Koralnik. Met o.a. Guy Marchand, Anna Bonaiuto, Bernard Haller, Simon Eine en Noëlla Dussart.

Burma (Marchand) haast zich naar het Zwitserse Lugano omdat zijn ex-vriendin Bonaiuto, van wie hij jarenlang niet meer gehooord heeft, zijn hulp nodig heeft. Aan het meer van Lugano houdt zij een restaurant open. Haar dochter Larre werd er enkele dagen eerder vermoord bij het nemen van compromitterende foto's. Tussen moeder en dochter was er al eens ruzie en Bonaiuto wordt ervan beschuldigd haar dochter te hebben vermoord. Marchand wordt er warempel ingerekend door Zwitserse speurneuzen die hem ervan verdenken drugs in zijn bezit te hebben. Gelukkig is er de Zwitserse politiecommissaris Eine die hem vrijlaat. Burma ontrafelt hierna uiteraard de zaak. Deze zoveelste Burma-episode, naar het werk van Léo Malet, loopt weer erg vlot met lekkere dialogen en een homogene Zwitsers-Franse rolbezetting. Het camerawerk is van Francis Junek. Aflevering van het seizoen, nummer van 38.

Impasse meurtrière

Frankrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1993. Drama van Yvan Butler. Met o.a. Isabelle Ferrari, Jacques Penot, Jonathan Silvera, Sévérine Bujard en Jan Rouiller.

Penot is de zoon van een bekende uitgever. Hij is gehuwd met de Italiaanse vertaalster Ferrari, maar niet gelukkig. Hij zal weldra de uitgeverij van zijn vader overnemen, maar de auteurs verkiezen nog steeds te onderhandelen met papa. Bovendien heeft zijn vrouw mysterieuze afspraakjes waar ze hem niets over vertelt. De afdaling in de hel van een moorddadige jaloezie kan beginnen. Melodramatische thriller over gebrek aan communicatie wat grote gevolgen kan hebben. Goede sfeerschildering, maar de regie is nogal routineus en biedt weinig verrassingen. Het scenario van Sylvain Saada en Eric Emmanuel Schmitt is gebaseerd op de roman No Escape van Joseph Haynes maar mist de gespierde razernij die de roman naar een onvergetelijke climax leidt. Fotografie van Jacky Mahrer.

Les mauvais instincts

Zwitserland​/​​Frankrijk 1991. Thriller van Alain Tasma. Met o.a. Stéphane Freiss, Valeria Bruni Tedeschi, Anaïs Jeanneret, Serge Avedikian en Pierre Julien.

Freiss en Bruni-Tedeschi zijn een jaar getrouwd. Hij houdt zielsveel van zijn vrouw, maar toch blijft ze voor hem een waar mysterie. Hij weet niets over haar, heeft nooit haar moeder ontmoet en kent de rol niet die haar beste vriendin in haar leven speelt. Op een avond komt Freiss thuis en treft zijn vrouw volledig versuft aan naast een lijk. Gebaseerd op de uitstekende suspenseroman van Day Keene, Mrs. Homicide, zijn de scenaristen Philippe Triboit en Tasma erin 'geslaagd' een nauwelijks spannende, maar zeer voorspelbare film af te leveren, die bitter weinig ruimte laat voor mysterie. De acteurs presteren matig en geloven duidelijk niet in hun opdracht. Voor het in beeld brengen werd beroep gedaan op Jacky Mahrer.

2 bis, Rue de la Combine

Zwitserland​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Igaal Niddam. Met o.a. Clémentine Célarié, Yves Afonso, Jean-Pierre Bisson, Michel Ceémadès en Pierre Julien.

In een huis in Montpellier woont een bonte internationale gemeenschap, die een ding gemeen hebben: weinig geld. Er heerst een grote solidariteit en wanneer de huisbaas aankondigt dat hij het gebouw wil verkopen, bedenkt de werkloze Afonso een plan om vlug aan geld te komen. De speelgoedmarkt is in volle expansie en biedt onvermoede mogelijkheden. Hij schakelt zijn vrouw Célarié in en later ook hun twee kinderen en tenslotte de ganse buurt. Ze werken in het zwart aan plastieke dinosaurussen. Een leuke komedie met sociale ondertoon die naar het einde toe wel wat ongeloofwaardig wordt. Sylvie Chauvet en Niddam baseerden hun scenario op een verhaal van Jean-Louis Bertuccelli en Chauvet. Fotografie van Claude Egger.

Coplan: Le vampire des Caraïbes

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1989. Thriller van Yvan Butler. Met o.a. Philippe Caroit, Pierre Dux, Pierre Julien, Patricia Millardet en France Zobda.

Caroit moet de Franse James Bond, Coplan, een creatie van schrijver Paul Kenny in de jaren vijftig, doen herleven na een lange periode dat het rondom deze geheimagent stil is geweest. Dit onderhoudende pretentieloze avontuur speelt op de Caraibische eilanden, waar de held - aangenaam gehinderd door een schone danseres - een meedogenloze handelaar in menselijk bloed onschadelijk tracht te maken. Er werden nog meer 'nieuwe' vervolgen in deze periode gedraaid. Deze nieuwe bewerking is van de hand van genre-specialist Tito Topin.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Les autres

Frankrijk 1975. Drama van Hugo Santiago. Met o.a. Maurice Born, Noëlle Chatelet, Patrice Dally, Pierrette Destanque en Bruno Devoldere.

Een boekhandelaar wiens zoon zelfmoord heeft gepleegd, beseft dat hij de jongen nooit echt begrepen heeft. Daarom gaat deze man van vijftig proberen iets van zijn zoon terug te vinden bij diens voormalige vrienden. Deze film vormt [KA1]e[KA1]en lange, doolhofachtige rondwandeling en is uiterst subtiel, hermetisch en geheimzinnig; alle personages trachten zichzelf metafysisch te omschrijven. Dat is ook niet verwonderlijk, als we beseffen dat het scenario en de dialogen van Jorge Luis Borges (op basis van diens boek) respectievelijk Adolfo Bioy Casares zijn. Een ondefinieerbare film, die tegelijkertijd beangstigend en betoverend werkt, wat nog geaccentueerd wordt door de muziek en het illusoire camerawerk van Ricardo Aranovitch. Deze film kreeg in 1976 de eerste Gouden Decibel.