Serge Reggiani

Le pianiste

Spanje​/​​Frankrijk 1998. Drama van Mario Gas. Met o.a. Serge Reggiani, Laurent Terzieff, Pere Ponce, Jordi Mollà en Pauline Galvez.

La clef des champs

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Heroïnes

Frankrijk 1997. Familiefilm van Gérard Krawczyk. Met o.a. Virginie Ledoyen, Maïdi Roth, Marc Duret, Saïd Taghmaoui en Serge Reggiani.

Rosenemil

Duitsland 1993. Drama van Radu Gabrea. Met o.a. Werner Stocker, Dana Vávrová, Dominique Sanda, Serge Reggiani en Erich Bar.

Emil is een gespierde jongen van heel bescheiden afkomst. Hij is een charmante vent die kennismaakt met hoertje Lissy, bijgenaamd, Polenliese. Lissy heeft een ruim hart en raakt verkikkerd op Emil die zich graag laat onderhouden en als het nodig is Lissy in bescherming neemt. Hij wordt verliefd en zet haar veelvuldig in de rozen, vandaar zijn bijnaam, Rosenemil. Brillanten-Berta, een oude temeye heeft het nodige verdiend met haar horizontale bezigheden. Zij lust wel een groen blaadje en Emil gaat door de knieën.

Le petit garçon

Frankrijk 1993. Oorlogsfilm van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jacques Weber, Brigitte Rouan, Stanislas Forlani, Ludmila Mikaël en Serge Reggiani.

Het is 1942, Frankrijk tijdens WO II. De 8-jarige Fran[KA10]cois (Forlani-Crevill[KA1]en) is verhuisd uit Parijs en hij woont nu op een ch[KA4]ateau op het platteland in de vrije zone in de Midi (de Tarn). Ze hebben daar gelukkig weinig last van de oorlog. Zijn vader (Weber) heeft zijn ma[KA4]itresse, Madame Roussel (Mikael), in de buurt aan een baantje bij het onderwijs geholpen. Fran[KA10]cois` moeder Christina (Rouan) heeft het door, maar doet net alsof ze het niet merkt.

La vie de bohème

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Finland​/​​Zweden 1992. Komedie van Aki Kaurismäki. Met o.a. Evelyne Didi, André Wilms, Matti Pellonpää, Christine Murillo en Jean-Pierre Léaud.

Zeer vrije, herziene en verbeterde bewerking van de fameuze [KL]Sc[KA2]enes de la vie boh[KA2]eme[KLE] van Henri Murger (1822-1861), verplaatst naar de hedendaagse Parijse banlieue. Het is vooral de bedoeling de suffige opera van Puccini, door Comencini in 1988 op het scherm gebracht, belachelijk te maken. En dat terwijl deze olijke, zich nergens iets van aantrekkende Finse cineast Shakespeare (HAMLET GOES BUSINESS) (!) en enkele anderen ook al eens zo hardhandig aanpakte. Een chaotisch geheel met kop noch staart in de stijl van de Frères Prévert is het resultaat. Grappig, amusant, absurd en geschikt voor de Academie voor Patafysica. Bestemd voor een intellectueel publiek dat 'in staat is' dit soort botte humor te waarderen. Prachtige zwart-witbeelden van Timo Salminen. De bijna ziekelijke praatzucht van Léaud doet versteld staan. Wat betreft de ongeregelde leefwijze, die vormt naar keuze 'de voorbereiding op de Academie, het ziekenhuis of het lijkenhuis'. Niet eens zo slecht gezien.

De force avec d'autres

Frankrijk 1992. Drama van Simon Reggiani. Met o.a. Serge Reggiani, Simon Reggiani, Elsa Zylberstein, Ferrucio Soleri en Pascal Vignal.

Het regiedebuut van Simon Reggiani getuigt van vastberadenheid. Zijn vader Sergio (Serge Reggiani) is zeventig en is in Frankrijk bekend als toneelspeler en zanger. Sergio, afkomstig uit Itali[KA3]e, dreigt te verzuipen in de drank en kapot te gaan aan zijn eigen onmacht. Aan zijn zoon Simon (Simon Reggiani) was hem nooit veel gelegen, omdat hij in de eindeloze strijd om zijn carri[KA2]ere en later de handhaving van zijn bestaan verwikkeld was. Simon schreef over deze desperate toestand een boek, getiteld [KL]La question se pose[KLE]. En alsof deze hartekreet niet genoeg was, draaide hij een korte film. Om zijn vader er weer boven op te helpen besluit hij hem te filmen, zijn verleden in Itali[KA3]e na te gaan en de therapie vast te leggen, die hij met jongere alcoholici moet ondergaan. Hij vraagt zijn vader de hoofdrol te spelen in zijn speelfilmdebuut - en het werkte. Zo ontstond er een tamelijk uniek geheel over een getraumatiseerd mens (de tragische dood van een broertje, die nog net geen peuter was en hem suïcide neigingen bezorgde), die uiteindelijk in de levensavond weer op beide benen weet te landen. Interessant voor wie zich in een dergelijk onderwerp wil verdiepen en naar aanleiding ervan wil discussiëren. Het scenario is van Simon Reggiani en de beelden zijn van Alain Choquart. Catherine Bonétat deed de montage die voor wat het totaal betreft geen geringe rol heeft gespeeld.

Le grand beau

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Choquet. Met o.a. François Marthouret, Véronique Ataly, Jacques Spiesser, Serge Reggiani en Emmanuelle Riva.

Na jaren van afwezigheid keert Marthouret terug naar zijn geliefde geboortestreek in de bergen. Hij houdt nog steeds van de mooie Ataly, maar kan niet verkroppen dat zij haar medewerking verleent aan de vernietiging van het natuurschoon in zijn wereld. Ze is namelijk directrice van een splinternieuw, mondain ski- oord. Een film die het opneemt voor het behoud van de natuur. Zoveel mooie streken zijn reeds geofferd enkel voor het plezier van de rijken. Dat is het nobele standpunt dat Choquet inneemt in dit scenario, dat echter bijzonder vlak in beeld gebracht is. De relatie Marthouret/Ataly komt evenmin uit de verf. Het gebied is prachtig gefilmd door Robert Joffray. Maar ook al zitten er heel wat bekende namen in de rolverdeling, ze kunnen geen leven brengen in de film.

Sartre, une vie

Frankrijk 1990. Biografie van Jean Cazenave. Met o.a. Henriette Nizan, Annie Cohen-Solal, Claude Lanzmann, Serge Reggiani en Françoise Sagan.

Opmerkelijke, sterk gestructureerde montage van archiefmateriaal, verklaringen van Sartre, herinneringen, getuigenissen en door acteurs gelezen commentaren en teksten. De mens, de politiek en de filosoof-romanschrijver staan hierbij centraal. Wezenlijk voor de kennismaking met een van de meest belangrijke schrijvers en denkers van de 20e eeuw.

Plein fer

Frankrijk 1990. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Serge Reggiani, François Négret, Jean-Pierre Bisson, Patrick Bouchitey en Julien Guiomar.

Bewerking van de roman van Serge Martina over het thema van een man die is teruggegaan naar de plaats, een steengroeve, waar zijn vader, toen hij zes jaar was, twintig jaar ervoor zich heeft opgehangen. Een trage vertelling in een bijzondere, haast angstaanjagende sfeer, terwijl het dubbele gewicht van herinnering en verleden zwaar drukken op deze film die weinig recht toe, recht aan is. Veel is te danken aan het eensgezinde spel en het gevoelige camerawerk van André Domage.

L'echo

Frankrijk 1990. Romantiek van Maurice Failevic. Met o.a. Serge Reggiani, Annick Brard, Claudio Remondi, Luciano Bartoli en Sandro Daneri.

De trouwe bewerking van een novelle van John Berger. Gefilosofeer over een levensavond terwijl de liefde wordt ontdekt. Centraal staat de persoon van een herder - een bewonderenswaardig rol van Reggiani - die al vele jaren helemaal alleen in de alpenweiden, zo'n beetje het einde van de wereld, woont. Aangrijpend, sober en een bevredigende regie die de ruige lokaties, waarin zich een groep houthakkers hoe dan ook in leven moet zien te houden, goed weet te benutten. Lijkt erg op Jean Giono.

Il y a des jours... et des lunes...

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Gérard Lanvin, Patrick Chesnais, Annie Girardot, Marie-Sophie L. en Francis Huster.

Een komedie over de pech van anderen als de zomertijd bij volle maan ingaat. Dertien dagelijkse onopzettelijke persoonlijke rampjes (een politie-agent vergeet zijn werk en gaat swingen, een bruidegom wordt tijdens de bruidsnacht in de steek gelaten, een man zet zijn dochter in bij een gokspel, etc.), die zich voltrekken in de uren die op de tijdsverandering volgen. Het idee voor het scenario van de regisseur zelf is goed, maar de film maakt weinig indruk. Er zijn zowel wezenlijke als ontroerende momenten, maar ook langdradige gedeelten, trivialiteiten en de typische gezwollenheid van Lelouch, wanneer hij aan het denken slaat. Levendig is het allemaal wel, en ietwat oppervlakkig. Goed spel. Valérie Bonnier en Marc Rosenbaum werkten mee aan het scenario. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

I Hired A Contract Killer

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Finland​/​​Zweden 1990. Drama van Aki Kaurismäki. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Margi Clarke, Kenneth Colley, Trevor Bowen en Immogen Clare.

Léaud is depressief nadat hij in Londen werkloos wordt en hij besluit zelfmoord te plegen. Maar hij faalt en de kleine Fransman engageert Colley, die hem om het leven moet brengen. Kort daarop wordt hij hopeloos verliefd op het bloemenmeisje Clarke, maar de killer kan niet meer gestopt worden. Simpel plot van Finse cult-regisseur Kaurismäki die qua stijl ode brengt aan Bresson en de nouvelle vague. Léaud, Truffauts gewezen alter ego, zet zijn personage met gecontroleerde pathos, wat in de traditie van Buster Keaton, in de verf. Het is wel merkbaar dat Kaurismäki slechts één week-end aan het scenario heeft gewerkt. Kreeg hij daarom op het Internationaal Filmfestival van Madrid in 1992 de Imagfic-prijs als Beste Uitvoerend Producent? Ook bekend als J'AI ENGAGÉ UN TUEUR.

Ne réveillez pas un flic qui dort

Frankrijk 1988. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Alain Delon, Michel Serrault, Xavier Deluc, Patrick Catalifo en Raymond Gérôme.

Een bewerking van de griezelroman 'Clause de style' van Frédéric Fajardie over samenspanning van de politie met een doortastend extreem-rechts. Jammer dat er geen sprake is van een bepaalde aanpak, dat de personages zich zagen teruggebracht tot niet meer dan karikaturen, dat het scenario vol clichés zit, de afloop voorspelbaar is en het spel weinig subtiel.

L'eterna giovinezza

Frankrijk​/​​Italië 1988. Drama van Vittorio De Sisti. Met o.a. Barbara De Rossi, François Marthouret, Marino Masé en Serge Reggiani.

Soap die zich in de hogere kringen afspeelt. Het plot gunt de kijker een kijkje achter de schermen van de kosmetische industrie. Plichtmatig spel en slecht camerawerk. Het verhaal gaat over een bioloog die een chemisch antiverouderingsmiddel ontdekt, dat hij verkoopt aan een kosmetische multinational. Het produkt wordt een commercieel succes, maar na verloop van tijd vertoont het middel een gevaarlijke bijwerking.

Coupe franche

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Sauné. Met o.a. Serge Reggiani, Julie Jézéquel, Guy Marchand, Pierre-Loup Rajot en Jean-Quentin Châtelain.

Deze eerste lange speelfilm speelt zich af in het schitterende landschap van de Ardèche en de Aude, waarvan Philippe Théaudière opvallend goed gebruik heeft weten te maken. Het gaat om een verslag van het dagelijks leven in een afgelegen zagerij met zijn bazen en zijn arbeiders. De gelijkenis met LES GRANDES GUEULES van Robert Enrico is overduidelijk maar nergens hinderlijk. Deze microkosmos met pleziertjes, verdriet, drama's, affectieve banden en confrontaties, wordt met korte, rake en levendige typeringen beschreven in een poëtisch realisme waarmee deze nieuwe regisseur in het voetspoor van Jean Renoir treedt.

O melissokomos

Italië​/​​Frankrijk​/​​Griekenland 1986. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Marcello Mastroianni, Vassia Panagopoulou, Nadia Mourouzi, Serge Reggiani en Jenny Roussea.

Na tevergeefs te hebben gezocht naar vriendschap, en na een ellendig avontuurtje met een meisje dat hij toevallig had ontmoet, vernielt een eenzame imker van vijftig zijn bijenkorven. Hij komt daarbij om. Een zelfmoord gebracht in een stijl die kenmerkend is voor Angelopoulos, traag, beschouwend, met vele langdradige opnamen en een minutieus uitgewerkt scenario. Op het tweede plan staat het personage, dat verslag doet van de mislukking van zijn gevoels- en gezinsleven. Het diepgevoelige realisme van deze film fascineert de aandachtige kijker, terwijl Mastroianni opvalt in de hoofdrol. Regisseur Guerra heeft aan het scenario meegewerkt. De film is het tweede deel in een trilogie van min of meer op zichzelf staande films en werd bekroond tijdens het filmfestival van Venetië in 1988 met een Zilveren Leeuw.

La Terrazza

Frankrijk​/​​Italië 1980. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Marcello Mastroianni, Serge Reggiani, Ugo Tognazzi en Jean-Louis Trintignant.

Het Romeinse soir[KA1]ee-leven verenigt kopstukken uit het culturele en maatschappelijke leven. De steeds wisselende benadering van dezelfde sc[KA2]ene maakt duidelijk hoe zeer ieder van de mannen van zijn oorspronkelijke idealen is vervreemd en aan het eind van hun Latijn is gekomen. De vrouwen hebben daarentegen hun praktische greep op de realiteit behouden, terwijl de jongeren alles met ironische scepsis bekijken. Deze sleutelfilm met zelfkritiek (met schrijvers, filmers, politici in eigen rollen naast de acteurs) heeft een veelkleurige structuur die herhalingen niet geheel vermijdt, maar een ingewikkeld tragi-komisch beeld geeft van een generatie en ondanks alle ontluistering de warmte van in stand gebleven vriendschap overdraagt. Het scenario is van regisseur Scola, Agenore Incorocci als Age en Furio Scarpelli. Het camerawerk is van Pasqualino De Santis. Technicolor. Stereo.

L'empreinte des géants

Duitsland​/​​Frankrijk 1980. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Mario Adorf, Zoé Chauveau, Patrick Chesnais, Andréa Ferréol en Raimund Harmstorf.

De dochter van een wegwerker heeft altijd een nomadenbestaan in caravans gekend en is nu met haar vader bij de aanleg van een snelweg in Bourgogne, waar ze getuige is van particuliere en sociale conflicten tussen de andere arbeiders en hun gezinsleden. De terugkeer van Enrico naar een genre waarmee hij in de jaren 1960-70 succes had - LES GRANDES GUEULES over houthakkers - laat teleurstellend weinig greep op de stof zien, waarbij hij aan de buitenkant van het milieu blijft en ondanks de grote lengte van de film de talrijke intriges onevenwichtig uitwerkt. De inzet van goede acteurs helpt onvoldoende. Françoise Chevalier en de regisseur bewerkten de roman La Marie Marraine van Hortense Dufour tot scenario. Camerawerk van Didier Tarot.

Fantastica

Frankrijk​/​​Canada 1980. Musical van Gilles Carle en Giles Carle. Met o.a. Carole Laure, Lewis Furey, Serge Reggiani, Claudine Auger en John Vernon.

Curieuze ecologische musical met Laure als de vedette van een rondtrekkend muzikaal spektakel die op een dag ontroerd wordt door en vervolgens verliefd wordt op Reggiani, een soort mystieke cowboy die in een zelfgemaakt natuurgebied woont. Industrieel Vernon wil echter een fabriek bouwen op de grond van Reggiani en er ontstaat een gewelddadig conflict. Noch de sterke cast, noch de luxueuze produktie kan deze goedbedoelde, maar hopeloos naïeve en flets geregisseerde film redden van de verveling. Hoofdacteur Furey schreef tevens de muziek.

Antarctica

Canada 1980. Documentaire van Gilles Carle. Met o.a. Lewis Furey, Serge Reggiani, Carole Laure en Claudine Auger.

Curieuze ecologische musical met Laure als de vedette van een rondtrekkend muzikaal spektakel die op een dag ontroerd wordt door en vervolgens verliefd wordt op Reggiani, een soort mystieke cowboy die in een zelfgemaakt natuurgebied woont. Industrieel Vernon wil echter een fabriek bouwen op de grond van Reggiani en er ontstaat een gewelddadig conflict. Noch de sterke cast, noch de luxueuze produktie kan deze goedbedoelde, maar hopeloos naïeve en flets geregisseerde film redden van de verveling. Hoofdacteur Furey schreef tevens de muziek.

Violette & François

Frankrijk 1977. Komedie van Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Adjani, Jacques Dutronc, Serge Reggiani, Lea Massari en Françoise Arnoul.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Une Fille cousue de fil blanc

Frankrijk 1976. Drama van Michel Lang. Met o.a. France Dougnac, Serge Reggiani, Maria Mauban, Bruno Pradal en Umberto Orsini.

Voorbeeldige bourgeois-dochter krijgt vlak voor huwelijk fataal auto-ongeluk. Haar jongere zusje ontdekt dat haar leven minder onberispelijk was dan nabestaanden willen geloven. Oppervlakkige kasteelroman kreeg onnodig pretentieuze legpuzzel-vorm. Goede acteurs kunnen niets van hun vlakke rollen maken, op Landry als het sceptische zusje na.

La Communion solennelle

Frankrijk 1976. Horror van René Ferret en René Féret. Met o.a. Myriam Boyer, Nathalie Baye, Monique Mélinand, René Ferret en Marcel Dalio.

Kroniek van drie platte-landsfamilies die een eeuw lang worden gevolgd op communie-feesten die iedereen bijeenbrengen. Vernuftig geconstrueerd scenario laat ruimte voor rake observaties en ironisch spel. Beste momenten doen aan films van Jean Renoir denken. Het camerawerk is van Jean-François Robin.

Le chat et la souris

Frankrijk 1975. Mysterie van Claude Lelouch. Met o.a. Michèle Morgan, Serge Reggiani, Jean-Pierre Aumont, Philippe Léotard en Valérie Lagrange.

Een miljonair komt onder mysterieuze omstandigheden om het leven. De verdenking van politie-inspecteur valt op de weduwe, hoewel hij tegelijk verliefd op haar wordt. Deze misdaadkomedie heeft zo`n simpel scenario dat Lelouch allerlei doodlopende zijwegen moet inslaan om zijn film op lengte te krijgen (en dan nog komt de ontknoping uit de lucht vallen). Optimale kansen voor onveranderlijk mooie Morgan en Reggiani en een spontane regie maken het resultaat toch hoogst bezienswaardig. Camerawerk van Jean Collomb.

Vincent, François, Paul et les autres

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Michel Piccoli, Serge Reggiani, Gérard Depardieu en Stéphane Audran.

Vincent, François, Paul en de anderen zijn goede vrienden. In de weekeinden komen ze regelmatig bij elkaar in Pauls landhuis in de Provence, op zondagavond keren allen weer terug naar de stad en naar hun eigen problemen. Fabrikant Vincent (Montand), heeft moeilijkheden met zijn bedrijf, zijn vrouw en zijn minnares. Arts François (Piccoli) wordt door zijn vrouw bedrogen. En Paul (Reggiani) is schrijver en gelukkig getrouwd, maar zijn boek zal wel nooit af komen. Mooi, optimistisch portret van drie vrienden die elkaar door hun mid-life crises helpen.

Touche pas à la femme blanche

Italië​/​​Frankrijk 1974. Western van Marco Ferreri. Met o.a. Catherine Deneuve, Marcello Mastroianni, Michel Piccoli, Philippe Noiret en Bertrand Tavernier.

Ferreri liet in een bouwput van de gesloopte Hallen de slag bij Little Big Horn naspelen met Mastroianni als Generaal Custer. Een bijtend commentaar op Amerikaans imperialisme komt door de cartoonachtige benadering niet geheel over, maar de acteurs hebben aanstekelijk plezier in hun absurde rollen. Scenario van Ferreri en Rafaël Azcona. Camerawerk van Etienne Becker.

Trois milliards sans ascenseur

Frankrijk​/​​Italië 1972. Komedie van Roger Pigaut. Met o.a. Serge Reggiani, Michel Bouquet, Marcel Bozzuffi, Dany Carrel en Bernard Fresson.

Een tentoonstelling van juwelen brengt vijf bevriende kneusjes op het idee om een kraker tot roof aan te zetten waarna zij hem zullen bestelen. Deze misdaadkomedie heeft innemende aandacht voor milieu- en karaktertekening en een sterke rolbezetting, maar verliest daarbij tempo en verrassingen van de intrige uit het oog. Scenario van Anfré G. Brunelin.

Les Caïds

Frankrijk 1972. Misdaad van Robert Enrico. Met o.a. Serge Reggiani, Michel Constantin, Juliet Berto, Patrick Bouchitey en Jean Bouise.

De pleegzoon van een inbreker is verloofd met de dochter van diens makker die gevangen zit voor de kraak waarbij de ander met de buit ontkomen is. De jongen belandt in de gevangenis en zijn aanstaande schoonvader helpt hem te ontsnappen. Deze bescheiden gangsterfilm met het accent op de speciale zeden en loyaliteit van het milieu, onderscheidt zich door goed spel, maar niets anders.

Comptes à rebours

Frankrijk​/​​Italië 1970. Misdaad van Roger Pigaut. Met o.a. Serge Reggiani, Jeanne Moreau, Simone Signoret, Charles Vanel en Michel Bouquet.

Een gangster heeft door verraad tien jaar in de gevangenis gezeten en wil zich wreken op de medeplichtigen van weleer. Deze speelfilm van de acteur Pigaut rond de vaak onderschatte Reggiani kreeg de steun van een reeks bevriende, beroemde acteurs wier inbreng van personages en scenario het maar net boven de middelmatige voorspelbaarheid weet uit te tillen. Scenario van André G. Brunelin en de regisseur. Camerawerk van Jean Tournier.

L'armée des ombres

Frankrijk​/​​Italië 1969. Oorlogsfilm van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Claude Mann, Serge Reggiani, Christian Barbier, Paul Crauchet en Paul Meurisse.

Frankrijk, halverwege WO II. De leden van een verzetsgroep - veelal veertigers, onder dagelijkse leiding van ingenieur Philippe Gerbier (Ventura) - kennen uit veiligheidsoverwegingen zo min mogelijk elkaars identiteit, maar zijn toch beducht dat hun gearresteerde kameraden tijdens martelingen van de Gestapo doorslaan. Zowel bevrijdingsacties als onderlinge liquidaties uit voorzorg blijken noodzakelijk. Melville voegde aan de roman van Joseph Kessel zijn eigen verzetsherinneringen toe en gaf de film de sfeer en de benadering van zijn gangsterthrillers; met een beklemmend resultaat. Lang ondergewaardeerd, maar ijzersterk.

Il giorno della civetta

Italië​/​​Frankrijk 1968. Thriller van Damiano Damiani. Met o.a. Franco Nero, Claudia Cardinale, Lee J. Cobb, Serge Reggiani en Nehemiah Persoff.

In een Siciliaans dorpje moet de vers van het Italiaanse vasteland geïmporteerde politieman Bellodi (Nero) de moord op een kleine bouwondernemer oplossen, maar hij loopt stuk op een muur van stilzwijgen. Als hij toch volhoudt komt hij op het spoor van een maffia-complot, maar getuigen worden geïntimideerd of gedood. Destijds was deze film een van de allereerste die onomwonden maffia-praktijken aan de kaak stelde. Gebaseerd op een roman van maffia-kenner Leonardo Sciascia. Regisseur Damiani werd op het filmfestival van Berlijn genomineerd voor een Gouden Beer.

Les aventuriers

Frankrijk​/​​Italië 1967. Avonturenfilm van Robert Enrico. Met o.a. Alain Delon, Lino Ventura, Joanna Shimkus, Serge Reggiani en Hans Meyer.

Feilloos treft Enrico de juiste optimistentoon van branie en vrijheidsdrang in deze heerlijke avonturenfilm over gezworen kameraden Roland (Ventura) en Manu (Delon), hoofdpersonages uit de gelijknamige roman van José Giovanni. Vliegtuigstunten, zeeschatzoeken voor de kust van Congo; de automecanicien en de piloot is niets te dol. Onverwacht lumineuze scenariotoevoeging in dit echte-kerelsverhaal is kunstenares Laetitia (Shimkus). Als ware vierde hoofdrolspeler verklankt de wondermooie score van François de Roubaix (1939-1975) de levenslust en vederlichte melancholie zo eigen aan deze genrecinema. Voor het themaatje 'Laetitia' nam Delon overmoedig zangles. Het fort-eiland in dit kassucces is Fort Boyard nabij La Rochelle.

La vingt-cinquième heure

Joegoslavië​/​​Italië​/​​Frankrijk 1967. Oorlogsfilm van Henri Verneuil. Met o.a. Anthony Quinn, Virna Lisi, Michael Redgrave, Serge Reggiani en Françoise Rosay.

Een Roemeense boer wordt in 1939 door een gendarme die zijn vrouw begeert, als jood aangegeven. Hij ontsnapt uit het concentratiekamp en wordt vervolgens door een nazi-officier opgemerkt als de perfecte ari[KA3]er. Deze bijna dichterlijk opgezette film naar de succesroman van Virgil Gheorghiu maakt de absurditeit van het origineel niet waar door de te oppervlakkige scenariobewerking (van Verneuil, François Boyer en Wolf Mankowitz) en vooral omdat de man-zonder-identiteit door Quinn wordt gespeeld als Zorba de Griek. Enkele treffende scènes en bijrollen. Camerawerk van Andreas Winding. Gedraaid in Franscope. Ook bekend als THE TWENTY-FIFTH HOUR.

I Sette fratelli Cervi

Italië 1967. Drama van Gianni Puccini. Met o.a. Gian Maria Volonté, Lisa Gastoni, Carla Gravina, Serge Reggiani en Don Backy.

De oudste zoon uit een boerenfamilie wordt tijdens WO II verliefd op een militant anti-fascistische actrice en gaat mèt zijn zes broers in het verzet. Ze verbergen een grote groep soldaten, waarvoor ze alle zeven door het regime in 1943 geëxecuteerd worden. De sobere - in de tekening van het gezinsleven soms sentimenteel ontsporende - historische reconstructie wordt vooral opmerkelijk geacteerd.

Marie-Chantal contre le Dr. Kha

Spanje​/​​Frankrijk 1965. Avonturenfilm van Claude Chabrol. Met o.a. Marie Laforêt, Francisco Rabal, Akim Tamiroff, Serge Reggiani en Roger Hanin.

Een snobistische jongedame krijgt tijdens een wintersportvakantie door een opgejaagde dief een bijou toevertrouwd die een voor de hele mensheid gevaarlijk virus bevat. Spionnen van diverse nationaliteit en meester-misdadiger Kha proberen haar de bijou te ontfutselen. Chabrol plaatste de cartoonheldin in een spionageparodie die voor de hand liggende grappen en avonturen afwisselt met meer persoonlijke, dwarse humor en sc[KA2]enes. (De rol van Audran als lesbische spionne loopt vooruit op LES BICHES.) De verbaasde gepikeerdheid van Laforêt wordt eentonig, maar het tegenspel is gevarieerd en kleurrijk, o.a. van Chabrol zelf als omkoopbare barkeeper.

Warriors Five

1962. Leopoldo Savona. Met o.a. Serge Reggiani, Giovanna Ralli en Jack Palance.

Een snobistische jongedame krijgt tijdens een wintersportvakantie door een opgejaagde dief een bijou toevertrouwd die een voor de hele mensheid gevaarlijk virus bevat. Spionnen van diverse nationaliteit en meester-misdadiger Kha proberen haar de bijou te ontfutselen. Chabrol plaatste de cartoonheldin in een spionageparodie die voor de hand liggende grappen en avonturen afwisselt met meer persoonlijke, dwarse humor en sc[KA2]enes. (De rol van Audran als lesbische spionne loopt vooruit op LES BICHES.) De verbaasde gepikeerdheid van Laforêt wordt eentonig, maar het tegenspel is gevarieerd en kleurrijk, o.a. van Chabrol zelf als omkoopbare barkeeper.

Le doulos

Frankrijk​/​​Italië 1962. Misdaad van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Serge Reggiani, Fabienne Dali, Jean Desailly en Monique Hennessy.

Scenarist/regisseur Jean-Pierre Melville wordt wel de godfather van de Nouvelle Vague genoemd - hij zou verantwoordelijk zijn geweest voor de revolutionaire montagestijl van Jean-Luc Godards À bout de souffle - maar zijn eigen films zijn vooral geënt op Amerikaanse film-noirs. Melville was gek op Hollywood en stopte z'n films vol Amerikaanse verwijzingen. In navolging van de noir-klassiekers uit de jaren dertig en veertig, draait Le doulos hoofdzakelijk om de melancholieke sfeer, gevangen in fraai zwart-wit, en is de plot - vol moord, verraad en misverstanden - flink complex.

Paris Blues

Verenigde Staten 1961. Muziek van Martin Ritt. Met o.a. Paul Newman, Sidney Poitier, Joanne Woodward, Diahann Carroll en Louis Armstrong.

Telkens als je deze film weer opnieuw ziet, heb je het gevoel dat je hem beter vindt. Het is een ongewoon verhaal over twee jazz-muzikanten, Newman en Poitier die op de Parijse rive gauche wonen en de tijd vinden om toeristes Woodward en Carroll te verleiden. De muziek van Duke Ellington is verplichte kost voor jazz-liefhebbers. Scenario van Jack Sher, Irene Kamp en Walter Bernstein. Camerawerk van Christian Matras.

La Guerra continua

Italië​/​​Frankrijk 1961. Oorlogsfilm van Leopoldo Savona. Met o.a. Jack Palance, Giovanna Ralli, Serge Reggiani, Folco Lulli en Venantino Venantini.

In het najaar van 1943 ontsnapt een vijftal Italianen uit de militaire gevangenis om zich bij de oprukkende Geallieerden aan te sluiten. Een meisje dat bij de Amerikanen dollars hoopt te verdienen, voegt zich bij hen en zaait rivaliteit. Samen met een Amerikaanse parachutist ondernemen ze een geslaagde sabotage-actie en worden tijdig gered door te hulp gekomen bevrijders. Deze onderhoudende oorlogsfilm onderscheidt zich alleen door de cynische humor van de middelmaat die het genre eigen is, maar houdt met veel actie de aandacht vast.

Tutti a casa

Italië 1960. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Serge Reggiani, Peppino De Filippo, Carla Gravina en Martin Balsam.

Na de wapenstilstand tussen Itali[KA3]e en de Geallieerden op 8 september 1943 kan luitenant Alberto Innocenzi (Sordi), die onder het fascisme is opgegroeid en nooit eigen initiatief heeft mogen nemen, terug naar huis. Hij trekt van het noorden dat door de nazi`s bezte wordt, naar het zuiden door een land dat onvoorbereid een nieuwe staatsvorm moet ontwikkelen en krijgt gezelschap van een voormalige partizaan. Deze tragikomische road movie is een verhelderende, kritische geschiedenisles over de tegenstellingen in het naoorlogse Itali[KA3]e, zichtbaar gemaakt in een reeks ontmoetingen onderweg. Sordi excelleert als de gemiddelde Italiaan (`Innocenzi`!). Het scenario is van regisseur Comencini, Age (Agenore Incrocci), Scarpelli (Furio Scarpelli) en Marcello Fondato. Het camerawerk is van Carlo Carlini. Mono.

Marie-Octobre

Frankrijk 1959. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Danielle Darrieux, Serge Reggiani, Bernard Blier, Paul Guers en Paul Meurisse.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vormden ze een hechte verzetsgroep. Toch bleek een van hen een verrader. Nu, vijftien jaar later, komen ze weer bij elkaar. Wie heeft destijds het vertrouwen geschaad? Fraai psychologisch drama in zwart-wit speelt zich af in een landhuis waar de voormalige partners - negen mannen en één vrouw - elkaar het vuur aan de schenen leggen. Regisseur Duvivier (Pépé le Moko) zit er met een beweeglijke camera bovenop. Naar het boek van Jacques Robert, dat in 2008 met dezelfde titel opnieuw werd verfilmd voor televisie.

Le Passager clandestin

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1958. Drama van Ralph Habib. Met o.a. Martine Carol, Karlheinz Böhm, Arletty, Serge Reggiani en Roger Livesy.

Een animeermeisje in Panama heeft van haar ex-minnaar een erfenis gekregen en wil op Tahiti een respectabel nieuw leven beginnen. Tijdens de bootreis wordt de marconist verliefd op haar, evenals twee avonturiers die elkaar ook om andere redenen naar het leven staan. Het scenario laat weinig heel van de roman van Simenon en geeft de interessante rolbezetting nauwelijks kansen. Het idee dat fotogenieke locaties en de charmes van Carol voldoende zijn om de film bezienswaardig te maken wordt door het resultaat gelogenstraft.

Les misérables

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1957. Drama van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Jean Gabin, Bernard Blier, Bourvil, Serge Reggiani en Béatrice Altariba.

Armoede brengt een man tot diefstal en jaren in de gevangenis. Later wordt hij onder een andere naam een rijke weldoener, maar steeds weer geconfronteerd en gechanteerd met zijn verleden. Deze zoveelste verfilming volgt trouw alle gebeurtenissen uit Victor Hugo's beroemde roman, maar blijft ondanks de sterke rolbezetting mat en emotieloos en krijgt als spektakel ook nog de reuk van een sociaal epos. Scenario van de regisseur, M. Audiard en R. Barjavel.

Echec au porteur

Frankrijk 1957. Misdaad van Gilles Grangier. Met o.a. Paul Meurisse, Jeanne Moreau, Serge Reggiani, Simone Renant en Gert Fröbe.

Voor zijn huwelijk wil een jonge gangster een laatste slag slaan met het verhandelen van in een voetbal verstopte drugs, maar hij heeft gerekend buiten de onscrupuleuze methoden van een rivaliserende bende en de slimheid van een politieman die daar tactisch op inspeelt. De geroutineerde regie en een sterke rolbezetting tillen dit doorsnee gangsterdrama boven de middelmaat uit.

La Fille Elisa

Frankrijk 1956. Drama van Roger Richebé. Met o.a. Dany Carrel, Serge Reggiani, Valentine Tessier, Marche Mercadier en Georges Chamarat.

De dochter van een veroordeelde aborteuse wordt via een opvoedingsgesticht de ster-attractie in een bordeel. Dan wordt ze verliefd op een blinde organist voor wie ze haar beroep geheim houdt, tot hij achter de waarheid komt en ze hem in het gevecht dat daardoor ontstaat per ongeluk doodt. Dit bar en boos zelfkantdrama krijgt enige pittoreske waarde door de situering in het verleden (het einde van de vorige eeuw) en door de rolbezetting vol bekende gezichten (waarvan sommigen aan het begin van hun filmcarrière)

La Donna del giorno

Italië 1956. Drama van Francesco Maselli. Met o.a. Virna Lisi, Antonio Cifariello, Haya Harareet, Serge Reggiani en Franco Fabrizi.

Een fotomodel met filmambities doet bij wijze van publiciteitsstunt voorkomen dat ze is aangerand. De politie schuift de zaak terzijde waarna de vrouw van een van de verdachte arbeiders zelf op onderzoek uit gaat teneinde de onschuld van haar man te bewijzen. Hoewel de door haar verlangde screen-test een feit wordt, werkt de heldin zich met haar verhaal steeds meer in de nesten en wordt zij het slachtoffer van een chantage-affaire. De boeiende opzet over de manier waarop een willekeurige leugen het leven van onschuldige mensen kan beïnvloeden ontaardt tegen het eind in al te gezochte melodramatiek, maar de regie en de acteurs houden alles binnen de perken in deze sfeervol gefotografeerde film.

Napoléon

Frankrijk 1955. Avonturenfilm van Sacha Guitry. Met o.a. Jean-Pierre Aumont, Pierre Brasseur, Gianna Maria Canale, Jean Chevrier en Danielle Darrieux.

Een film over het leven van Napoleon Bonaparte, met meer aandacht voor zijn liefdes, familie-affaires en politieke intriges dan voor zijn militaire en politieke verrichtingen. (Alle veldslagen zijn houterig geënsceneerd op zichtbaar steeds dezelfde locatie en met dezelfde figuranten.) In de opmerkelijke sterbezetting, die weinig te doen krijgt, speelt Gélin de jonge Bonaparte, terwijl Pellegrin de rol van keizer halverwege overneemt - hoewel de acteurs ongeveer even oud zijn en helemaal níet op elkaar lijken. Guitry zelf speelt Talleyrand. Het scenario is van de regisseur. Het camerawerk is van Pierre Montazel.

Les Salauds vont en enfer

Frankrijk 1955. Drama van Robert Hossein. Met o.a. Marina Vlady, Henri Vidal, Serge Reggiani, Robert Hossein en Jacques Duby.

Ontsnapte gevangenen verstoppen zich in een afgelegen woning waarvan ze de eigenaar uit zelfverdediging doden. Diens geliefde wreekt zich door de rivaliteit tussen beide mannen aan te wakkeren. Dit sfeervolle, broeierige regie-debuut van acteur Hossein dankt veel aan de mysterieuze aanwezigheid van Vlady.

Secret People

Verenigd Koninkrijk 1952. Drama van Thorold Dickinson. Met o.a. Valentina Cortese, Megs Jenkins, Charles Goldner, Serge Reggiani en Audrey Hepburn.

Ontsnapte gevangenen verstoppen zich in een afgelegen woning waarvan ze de eigenaar uit zelfverdediging doden. Diens geliefde wreekt zich door de rivaliteit tussen beide mannen aan te wakkeren. Dit sfeervolle, broeierige regie-debuut van acteur Hossein dankt veel aan de mysterieuze aanwezigheid van Vlady.

Il Mondo le condanna

Italië​/​​Frankrijk 1952. Drama van Gianni Franciolini. Met o.a. Alida Valli, Amedeo Nazzari, Serge Reggiani, Claude Nollier en Franco Fabrizi.

Een Italiaanse prostituée wil, na een zelfmoordpoging in Frankrijk, een nieuw leven beginnen in haar geboorteland. Een industrieel en een arbeider worden beiden verliefd op haar, maar haar souteneur wil haar niet loslaten. Het spel van Valli - in haar Italiaanse come-back na jaren in Hollywood en Frankrijk - maakt het voor de jaren vijftig kenmerkend hoerendrama het aanzien waard.

Casque d'Or

Frankrijk 1952. Drama van Jacques Becker. Met o.a. Simone Signoret, Serge Reggiani, Claude Dauphin, Raymond Bussières en William Sabatier.

Prostituee Marie (Signoret) breekt met haar pooier Raymond (Bussières) als ze verliefd wordt op timmerman Georges (Reggiani). De verklikker Félix (Dauphin) heeft ook een oogje op Marie en probeert zijn rivalen tegen elkaar uit te spelen. Tijdens een gevecht sneuvelt Raymond. Georges wordt gevangen genomen en ter dood veroordeeld, maar probeert nog wraak te nemen. Een van de betere films van Signoret. Fraaie sfeertekening van het Parijs van begin twintigste eeuw. Bij de première matig ontvangen, maar een decennium later alsnog een succes in Frankrijk.

Bufere

Frankrijk​/​​Italië 1952. Drama van Guido Brignone. Met o.a. Jean Gabin, Silvana Pampanini, Serge Reggiani, Carla del Poggio en René Lefèvre.

Een chirurg wordt verliefd op een doortrapte trapezewerkster en offert gezin en carrière hieraan op. Zijn echtgenote krijgt bij een poging om de rivale tot andere gedachten te brengen een bijna fataal ongeval en moet geopereerd worden door haar man, die daardoor tot inkeer komt. Dit typisch Italiaanse melodrama, waarin de burgermoraal triomfeert, ontleent enige meerwaarde aan het spel van Jean Gabin en Serge Reggiani - als trapezist - maar het optreden van Silvana Pampanini als femme fatale is ronduit belachelijk.

The Secret People

Verenigd Koninkrijk 1951. Drama van Thorold Dickinson. Met o.a. Valentina Cortese, Serge Reggiani, Audrey Hepburn, Megs Jenkins en Irene Worth.

Een bekwame bezetting brengt leven in het standaardverhaal over intriges in vooroorlogs Londen.

Les Anciens de Saint-Loup

Frankrijk 1950. Misdaad van Georges Lampin. Met o.a. Bernard Blier, François Périer, Serge Reggiani, Odile Versois en Monique Mélinand.

Drie vrienden zien elkaar na ruim tien jaar terug op schoolreünie, als jonge vrouw wordt vermoord die nicht van directeur is, jeugdliefde van een van de vrienden en de huidige minnares van een ander die met haar zijn schulden en echtgenote had willen ontvluchten ná reünie. Onderhoudende misdaadintrige in ongewone situering, met reeks bekende acteurs in jonger jaren.

La ronde

Frankrijk 1950. Drama van Max Ophüls. Met o.a. Anton Walbrook, Simone Signoret, Serge Reggiani, Simone Simon en Daniel Gélin.

Als een keten gerangschikte reeks ontmoetingen in Wenen rond de eeuwwisseling begint en eindigt met dezelfde prostituee (Signoret). De prostituee slaapt met een soldaat, die maakt een dienstmeisje het hof, zij begeert een jonge man, en zo verder. Regisseur Ophüls maakte zijn Franse comeback met deze stijlvolle en charmante verfilming van Arthur Schnitzlers (ooit omstreden) ironische en melancholieke toneelstuk Reigen over de onbestendigheid en ontnuchtering van liefdesrelaties. Walbrook speelt de ceremoniemeester die verschillende episodes met sarcastisch commentaar verbindt. Ook door de uitzonderlijke rolbezetting niet overtroffen door latere verfilmingen.

Au royaume des cieux

Frankrijk 1949. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Suzanne Cloutier, Serge Reggiani, Monique Mélinand, Suzy Prim en Jean Davy.

Deze ooit opzienbarende en zelfs baanbrekende film over een tehuis voor moeilijk opvoedbare meisjes en de averechts werkende strenge discipline aldaar is nu achterhaald en cliché geworden. Nog wel interessant om de vele jonge actrices die hier debuteerden.

Retour à la vie

Frankrijk 1948. Oorlogsfilm van André Cayatte, Georges Lampin, Henri-Georges Clouzot en Jean Dréville. Met o.a. Héléna Manson, Jane Marken, Nane Germond, Bernard Blier en Lucien Nat.

Gedenkfilm die hier behandeld wordt in de volgorde waarin de regisseurs van de vijf sketches aan de beurt komen, waarbij we moeten opmerken dat de laatste twee van Dréville zijn: LE RETOUR DE TANTE EMMA - LE RETOUR D'ANTOINE - LE RETOUR DE JEAN - LE RETOUR DE RENÉ - LE RETOUR DE LOUIS. De sketches hebben als gemeenschappelijk thema de terugkeer naar het normale leven van krijgsgevangenen en gedeporteerden. Zo'n film moet wel wisselvallig zijn en zou meer in evenwicht zijn geweest als er een vrouwelijke hoofdrolspeler meer en een mannelijke hoofdrolspeler minder zouden zijn geweest. De toon wisselt sterk. We ontdekken een intimistische Cayatte, die van de uitstekende dialogen van Charles Spaak profiteert, een nog steeds even gekwelde Lampin, een zeer bittere Clouzot met zijn sinistere humor en een wat romantischere Dréville, die met het fraaie camerawerk van Louis Page en Michel Weiss in de laatste episode weer wat hoop geeft. Zijn socio-psychopathische analyses van een aantal zeer uiteenlopende gevallen worden door een groep sterren gespeeld en vormen met de bijrollen een zeer homogeen geheel.

Manon

Frankrijk 1948. Drama van Henri-Georges Clouzot. Met o.a. Cécile Aubry, Serge Reggiani, Michel Auclair, Gabrielle Dorziat en Henry Gilbert.

Een ex-verzetsstrijder wordt hopeloos verliefd op een frivole jonge vrouw die onder invloed van haar inhalige broer van een modehuis in een bordeel belandt en daar een Britse officier leert kennen die met haar wil trouwen. Als haar aanbidder de broer vermoordt kiest ze toch voor hem en vlucht met hem. Clouzot verplaatste de roman Manon Lescot naar de woelige naoorlogse jaren en stopte er al zijn niet van sensatie vrij zijnde zwartgalligheid in. De film overtuigt daardoor nauwelijks, maar blijft boeien. Debutante Aubry kan niet acteren, maar is ideaal als gemanipuleerde ledenpop.

Les Amants de Vérone

Frankrijk 1948. Drama van André Cayatte. Met o.a. Anouk Aimée, Serge Reggiani, Pierre Brasseur, Louis Salou en Martine Carol.

Figuranten die tijdens verfilming van ROMEO AND JULIET als stand-in voor de hoofdrollen werken worden verliefd op elkaar en beleven buiten camerabereik hun eigen tragisch verlopende liefde. Scenario van Jacques Prévert bezorgde regisseur Cayatte zijn eerste succes en maakte jonge Aimée en Reggiani beroemd. Satirische kijk op filmopnamen.

Le Dessous des cartes

Frankrijk 1948. Drama van André Cayatte. Met o.a. Madeleine Sologne, Janine Darcey, Gabrielle Fontan, Paul Meurisse en Serge Reggiani.

Omdat hij volledig bankroet is gaat de bankier Géraudy zich ophangen in de bergen. Zijn vrouw doet voor de politie-inspectuer net of het een misdaad is.Een onschuldige wordt gepakt maar de weduwe, die gevoelig is voor de charme van de gepakte jongeman, laat hem bevrijden dankzij chantage op een politieagent. Het lijkt erop dat dit verhaal is geïnspireerd door de zaak- Stavisky. Een stevige film, goed gekaderd, tamelijk zwart en waarin Cayatte nog niet op de preekstoel staat. Goed camerawerk van Armand Thirard.

Coïncidences

Frankrijk 1947. Fantasy van Serge Debecque. Met o.a. Andrée Clément, Serge Reggiani, Pierre Renoir, Jean Parédès en Françoise Deillie.

Drie toverballen brengen liefde, geluk en dood op commando. Maar hun bezitter wordt wel gek. Hoe verzinnen ze het? Dit is dus commerciële filmmakerij op z'n Frans door een totaal onbekende regisseur. In ieder geval wordt er goed en eerlijk geacteerd en dat is heel wat waard. Pierre Gaspard-Huit was assistent bij deze film.

Étoile sans lumière

Frankrijk 1946. Drama van Marcel Blistène. Met o.a. Édith Piaf, Serge Reggiani, Yves Montand, Marcel Herrand en Mila Parély.

Nadat de geluidsfilm is uitgevonden heeft Stella Dora, een grote ster van het witte doek, een probleem: ze heeft een stem als een kraai. Gelukkig komt haar manager op het lumineuze idee om haar rol over te dubben met de prachtige stem van dienstmeisje Madeleine (Piaf). Inderdaad, dit is ook de plot van Singin' in the Rain, een film die overigens pas in 1952 uitkwam. Blistènes film is lang niet zo goed, maar voor fans van Piaf zeker interessant, en bovendien filmdebuut van Piafs toenmalige vriendje Yves Montand.

Les portes de la nuit

Frankrijk 1946. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Yves Montand, Nathalie Nattier, Serge Reggiani, Pierre Brasseur en Saturnin Fabre.

Vlak na WO II beleeft een voormalig verzetsman (Montand) een gedenkwaardige nacht dankzij een rendez-vous met een droomvrouw (Nattier) én een ontmoeting met een voormalig verrader (Reggiani). De gangmaker is een zwerver die zichzelf voorstelt als Het Lot. Les portes de la nuit is het melodramatische, soms surrealistische voortbrengsel van de zevende samenwerking tussen regisseur Carné en scenarist/poëet/schrijver Jacques Prévert, vlak na hun meesterwerk Les enfants du Paradis. Les portes flopte, het publiek was niet ontvankelijk voor een verfijnde ontleding van de gespleten Franse naoorlogse maatschappij. Inmiddels overheerst ontzag.

François Villon

Frankrijk 1945. Avonturenfilm van André Zwobada. Met o.a. Renée Faure, Serge Reggiani, Michel Vitold, Marcel Pérès en Denise Noël.

Verwacht hier vooral geen historische biografie! De regisseur en zijn co-scenarist Pierre Mac Orlan hebben zich reusachtige vrijheden veroorloofd aangaande de werkelijkheid. Zij laten de beroemde dichter-misdadiger vermoorden vóór de brief aan het slot! Daarentegen is de sfeer in het Frankrijk van de tweede helft van de 15e eeuw op opmerkelijke wijze weergegeven en Serge Reggiani zet met onmiskenbaar talent Villon neer. Dan is het nog van belang op de fotografie van Louis Page en de decors van Max Douy te wijzen.

Le carrefour des enfants perdus

Frankrijk 1943. Léo Joannon. Met o.a. Janine Darcey, Myno Burney, Marcel Monthill, René Dary en Serge Reggiani.

Drie vroegere leerlingen van heropvoedingsgestichten treffen elkaar in Marseille tijdens de Wapenstilstand (1940). Ze willen een `heropvoedinggscentrum` oprichten, dat op herkenbare menselijke grondslagen is gestoeld. Ze slagen daarin, ondanks de vijandige manoeuvres van door een duister individu op afstand bestuurde dwarskoppen. Een slechte film, zwak gemonteerd en de volwassen acteurs zijn plotsklaps wel erg oud geworden. Vergeet echter niet dit in de kontekst van een andere tijd te zien: `Alleen de maarschalk (P[KA1]etain) ontbreekt` constateerde Robert Brasillach (gefusilleerd in 1945) in een vrij scherpe kritiek. Maar de jonge personages komen oprecht over, de decors doen authentiek aan en de beschrijving van dit soort gestichten is huiveringwekkend. Een welkome verrassing, gezien het feit dat deze cineast een hele reeks slechte, overdreven melodramatische films heeft afgescheiden, die vandaag de dag vooral ontzettend lachwekkend zijn, zoals LE DEFROQUE uit 1953.

Le Voyageur de la Toussaint

Frankrijk 1942. Drama van Louis Daquin. Met o.a. Assia Noris, Jean Desailly, Jules Berry, Gabrielle Dorziat en Louis Seigner.

De aankomst van een jongeman in een havenplaatsje brengt beroering bij de bewoners die van de buitenstaander profijt denken te trekken. Hij trapt er niet in en veroorzaakt een schandaal. De roman van Simenon blijft onderhoudend, ondanks gedateerde psychologie, en kreeg van de ingetogen en gedetailleerde regie een ideale filmvorm en overtuigende spelprestaties.

Nuit de décembre

Frankrijk 1939. Drama van Curtis Bernhardt. Met o.a. Pierre Blanchar, Renée Saint-Cyr, Gilbert Gil, Jean Tissier en Marcel André.

Een beroemde pianist ontmoet een meisje dat hem herinnert aan een scharrel van één avond twintig jaar eerder, wordt verliefd op haar, maar hoort van haar wettige vader dat ze misschien zijn eigen dochter is. Dit romantische drama kreeg een gestileerde vormgeving, waarbij concerten als start- of breekpunten van het verhaal fungeren. De ijdelheid van acteur Blanchar is goed gebruikt in een onuitstaanbare rol. De laatste Europese film van Bernhardt vóór zijn vertrek naar Hollywood.