Jacques Ardouin: regie en cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Reviens dormir à l'Elysée

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Paul Roland en Claude Olivier. Met o.a. Yolande Folliot, Marc Cassot, Jean-Paul Quéret, Jacques Ardouin en Jean-Claude Massoulier.

Mevrouw is presidente van Frankrijk geworden (!) en haar man, een vreedzaam en rustig personage, krijgt daarom met heel wat strubbelingen en problemen te maken en wordt daarbij ook nog verpletterd door de vreselijke persoonlijkheid van zijn echtgenote. Het scenario (?) zakt af naar het niveau van een goedkope klucht vol afgezaagde misverstanden en grappen en de nodige tijdrekkers. Povere decors voor even povere scenes en een slappe regie. Vermeldenswaardig is evenwel het feit dat dit één van de weinige tv-films is waarvan later een toneelstuk gemaakt is. Michel Roux liet zien dat het verhaal op de planken beter uit de verf komt!

Le congrès

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Guillemot. Met o.a. Jean Lefebvre, Patrice Melennec, Geoffrey Bateman, Bernadette Robert en Nicole Gobbi.

Andr[KA1]e Delamare (Lefebvre) is een oudere werknemer in een bedrijf. Hij heeft altijd geweigerd achter toetsenborden en computerschermen te kruipen en is inmiddels dan ook net zo uit de tijd als zijn oude bureau, maar dat interesseert hem geen snars. In de ogen van het leidinggevend personeel, die geheel versteld staan door dit fenomeen, is hij een dagdromer. Makkelijke grappen met ongetwijfeld voorspelbare effecten, maar Lefebvre weet dit soort, zogenaamd naïeve personages uitstekend te brengen. Voorheen was hij een niet onverdienstelijk maker van korte speelfilms, en nu heeft deze regisseur zich in de anonimiteit van de tv teruggetrokken.

La mort a dit peut-être

1990 | Thriller

Frankrijk 1990. Thriller van Alain Bonnot. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Leslie Malton, Angelo Infanti, Marie-José Nat en Virginie Ledieu.

`Hallo, ik ga zelfmoord plegen!` roept een onbekende vrouw door de telefoon tegen Herv[KA1]e Laube (Dauphin) die onmiddellijk naar haar toe snelt, niet wetende dat hij in een merkwaardig raderwerk, een combinatie van eigenaardigheden en zonderlinge gebeurtenissen, terecht zal komen, terwijl hij ook de grote passie leert kennen! Het scenario is niet erg samenhangend, maar deze tv-maker weet een beklemmende sfeer te creëeren die grenst aan het onirisme en het surrealisme. Eindelijk een origineel geschreven detective die voor de tv werd gemaakt! Ondanks zijn grote gebrek aan verhaalkracht.

En cas de guerre mondiale, je file à l'étranger

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Ardouin. Met o.a. Florence Haziot, Denise Didier, Annie Jouzier en Rachel Boulanger.

Franse makers van komisch bedoelde films bedenken vaak eerst een leuke, vlotte titel en improviseren daar vervolgens een hele film omheen, doorgaans met desastreuze gevolgen. In dit onding draait het allemaal om vijf jonge vrouwen die lijden onder de tirannie van de man. Ze besluiten daar iets aan te doen. Goed voor hen, maar of daar pers[KA1]e een film over gemaakt moest worden is een andere vraag (waarop het antwoord luid en duidelijk NEEN is).

Salut la Puce

1982 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1982. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Georges Géret, Pierre Tornade, Ursula Fellner en Jean-Marie Proslier.

Balducci heeft een bewerking van zijn eigen roman gemaakt. Een mengsel van humor, nostalgie, vertedering en Parijse straatpoëzie. In deze bescheiden film komen de personen uit de marge sympathiek over. Er is ook nog een overbodig politieverhaal dat er op geplakt lijkt als een fopneus op een gezicht. Daardoor werd de film onnodig lang, maar Balducci heeft wel slechtere gemaakt.

Les Chevaliers de la croupe

1975 | Erotiek

Frankrijk 1975. Erotiek van Eddy Naka. Met o.a. Jacques Ardouin, André Dupon, Muriel Joubert, Sandoz en Claudine Beccarie.

De voorzitter van een vereniging ter bevordering van de openbare zedelijkheid geeft [KA1]e[KA1]en van zijn leden opdracht een propagandafilm tegen de pornografie te maken. Daartoe dient deze laatste zo goed mogelijk te kijken naar een bonte reeks leerzame sc[KA2]enes. Het enige positieve aspect van deze soms (opzettelijk?) komische film is dat er al ranzigere staaltjes vertoond zijn. Zonder twijfel een opwindende film voor puistige pubers, maar verschrikkelijk saai voor de vaste kijkers en voor de ongelukkige criticus die net dienst heeft. Ook bekend als DE LA CROUPE AUX LÈVRES.