Jan Kounen: regie, scenario en productie.
Er zijn 7 films gevonden.

Les infidèles
Frankrijk 2012. Romantiek van Emmanuelle Bercot, Michel Hazanavicius, Alexandre Courtès, Fred Cavayé en Jean Dujardin. Met o.a. Jean Dujardin, Gilles Lellouche, Lionel Abelanski, Guillaume Canet en Sandrine Kiberlain.
Jan Kounen: Regie
HFKD
vpro cinema
bezoekers
Ik
Coco Chanel & Igor Stravinsky
Frankrijk 2009. Drama van Jan Kounen. Met o.a. Anna Mouglalis, Mads Mikkelsen, Elena Morozova, Natacha Lindinger en Grigori Manukov.
Jan Kounen: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
99 francs
Frankrijk 2007. Komedie van Jan Kounen. Met o.a. Jean Dujardin, Jocelyn Quivrin, Patrick Mille en Vahina Giocante.
Jan Kounen: Regie, scenario
vpro cinema
bezoekers
Ik
Blueberry
Frankrijk/​Mexico/​Verenigde Staten 2004. Western van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Michael Madsen en Juliette Lewis.
Jan Kounen: Regie, scenario
vpro cinema
bezoekers
Ik
Dobermann
Frankrijk 1997. Misdaad van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Monica Bellucci, Antoine Basler, Dominique Bettenfeld en Chick Ortega.
Jan Kounen: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Court toujours : Le dernier chaperon rouge
Frankrijk 1995. Drama van Jan Kounen. Met o.a. Emmanuelle Béart, Gérald Weingand, Diane Payne-Myers, Marc Caro en Stéphane Chivot.
Jan Kounen: Regie, productie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le dernier chaperon rouge
Frankrijk. Korte film van Jan Kounen.
Jan Kounen: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik

Les infidèles

2012 | Romantiek

Frankrijk 2012. Romantiek van Emmanuelle Bercot, Michel Hazanavicius, Alexandre Courtès, Fred Cavayé en Jean Dujardin. Met o.a. Jean Dujardin, Gilles Lellouche, Lionel Abelanski, Guillaume Canet en Sandrine Kiberlain.

Jean Dujardin en Michel Hazanavicius, ster en regisseur van The Artist, de grote winnaar tijdens de laatste Oscaruitreiking, maakten samen een verzameling komische korte films rondom het thema ontrouw. De verhaaltjes, geregisseerd door verschillende makers, zijn weinig subtiel, en misogynie echoot luid tussen de decors. De humor schiet van flauw naar plat en werkt slechts sporadisch. Er is één grote uitzondering: het filmpje La Bonne Conscience, niet verrassend geregisseerd door Hazanavicius, slaagt er wel in de juiste toon te raken.

Coco Chanel & Igor Stravinsky

2009 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2009. Drama van Jan Kounen. Met o.a. Anna Mouglalis, Mads Mikkelsen, Elena Morozova, Natacha Lindinger en Grigori Manukov.

Een film rond het misschien wel waargebeurde verhaal van een onstuimige verhouding tussen twee eigenzinnige, invloedrijke personen, naar een boek van Chris Greenhalgh. Wanneer componist Igor Stravinsky (Mads Mikkelsen) met zijn Russische gezin tijdelijk in het Franse landhuis van modeontwerpster Coco Chanel (Anna Mouglalis) komt wonen, ontstaan al snel tal van onderhuidse spanningen. Kounen toont de passionele verhouding gedegen en chique binnen een verhaal dat wellicht geromantiseerd is, maar nergens overdreven aanvoelt. Regisseur Kounen maakte eerder de psychedelische western Blueberry en de advertentiewereldsatire 99 francs.

99 francs

2007 | Komedie

Frankrijk 2007. Komedie van Jan Kounen. Met o.a. Jean Dujardin, Jocelyn Quivrin, Patrick Mille en Vahina Giocante.

De getalenteerde, geslaagde, arrogante en uiterst cynische reclameman Octave (Dujardin) moet een campagne verzinnen voor een yoghurtmerk, waarvoor hij de hulp inroept van veel drank en cocaïne. Tussendoor worstelt Octave met zijn verhouding tot vrouwen, in het bijzonder Sophie (Giocante). Verfilming van de geestige, deels autobiografische roman van Frédéric Beigbeder, die de advertentie-industrie genadeloos fileert. Regisseur Kounen, die eerder de geflopte, psychedelische western Blueberry maakte, trok alles uit de kast en maakte een fraaie commercial met een woedende ondertoon, over een uiterst bedenkelijke bedrijfstak.

Blueberry

2004 | Western

Frankrijk​/​​Mexico​/​​Verenigde Staten 2004. Western van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Michael Madsen en Juliette Lewis.

Marshall Blueberry groeide als jongeman op bij indianen, die hem onder andere inwijdden in de wondere wereld van hallucinogene planten. Die kennis komt nog van pas als hij het op moet nemen tegen de snoeiharde slechterik (Madsen) die ooit zijn liefje vermoordde en die nu op zoek is naar goud in de heilige bergen van Blueberry's indiaanse vrienden. Opmerkelijk: de film eindigt als een trip, in beeld gebracht als een lange, psychedelische kaleidoscoop. Losjes gebaseerd op de strips van Giraud en Charlier. Een interessante mislukking.

Dobermann

1997 | Misdaad

Frankrijk 1997. Misdaad van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Monica Bellucci, Antoine Basler, Dominique Bettenfeld en Chick Ortega.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Court toujours : Le dernier chaperon rouge

1995 | Drama, Fantasy, Horror, Musical

Frankrijk 1995. Drama van Jan Kounen. Met o.a. Emmanuelle Béart, Gérald Weingand, Diane Payne-Myers, Marc Caro en Stéphane Chivot.

Er was eens een koningin die van een zoon beviel die zo afzichtelijk was dat ze hem liet verbannen naar het toverbos. Uit het lelijkste komt echter soms het mooiste voort en zo kwamen er duizenden mooie roodkapjes in het bos, die echter een voor een gedood werden door het monster. Dit laatste wordt afgemaakt door het voorlaatste roodkapje, nadat het eerst reeds haar benen verminkte. Jaren gaan voorbij en het oude roodkapje (Payne-Myers) wil maar een ding: de benen stelen van de laatste van haar geslacht (B[KA1]eart). Deze wordt echter beschermd door een aantal vreemde plant-dieren, maar onder hen bevindt zich ook de verraderlijke wolf (Weingand). Volledig gezongen en gedanste griezel-sprookjesfilm die helemaal in het kader past van Caro's LA CITE DES ENFANTS PERDUS. Caro speelt trouwens de rol van het monster in de film. Zeker niet geschikt voor kinderen want de film zit vol wrede scènes en het einde kan hen helemaal verwarren. Een goed experiment dat echter niet gelukt is daar het inboet aan helderheid en duidelijkheid. Philippe Decouflé stond in voor de choreografie. Carlo de Boutiny en Kounen schreven het soms niet te volgen scenario. Tetsuo Naguta tekende voor de fotografie. DTS-Stereo.

Le dernier chaperon rouge

-1 | Korte film

Frankrijk. Korte film van Jan Kounen.

Er was eens een koningin die van een zoon beviel die zo afzichtelijk was dat ze hem liet verbannen naar het toverbos. Uit het lelijkste komt echter soms het mooiste voort en zo kwamen er duizenden mooie roodkapjes in het bos, die echter een voor een gedood werden door het monster. Dit laatste wordt afgemaakt door het voorlaatste roodkapje, nadat het eerst reeds haar benen verminkte. Jaren gaan voorbij en het oude roodkapje (Payne-Myers) wil maar een ding: de benen stelen van de laatste van haar geslacht (B[KA1]eart). Deze wordt echter beschermd door een aantal vreemde plant-dieren, maar onder hen bevindt zich ook de verraderlijke wolf (Weingand). Volledig gezongen en gedanste griezel-sprookjesfilm die helemaal in het kader past van Caro's LA CITE DES ENFANTS PERDUS. Caro speelt trouwens de rol van het monster in de film. Zeker niet geschikt voor kinderen want de film zit vol wrede scènes en het einde kan hen helemaal verwarren. Een goed experiment dat echter niet gelukt is daar het inboet aan helderheid en duidelijkheid. Philippe Decouflé stond in voor de choreografie. Carlo de Boutiny en Kounen schreven het soms niet te volgen scenario. Tetsuo Naguta tekende voor de fotografie. DTS-Stereo.

imdb: Zoek Jan Kounen op IMDB