Med Hondo

Antilles-sur-Seine

Frankrijk 2001. Komedie van Pascal Légitimus. Met o.a. Med Hondo, Chantal Lauby, Thierry Desroses, Edouard Montoute en Pierre-Olivier Mornas.

L'exil du Roi Béhanzin

Frankrijk 1994. Drama van Guy Deslauriers. Met o.a. Delroy Lindo, France Zobda, Robert Liensol, Jacques Mathou en Jean-Yves Gautier.

In 1894 wordt Behanzin (Lindo), koning van het Afrikaanse Dahomey, door de Franse kolonisten verslagen. De Franse regering besluit om hem, ten einde zijn macht te breken, te verbannen naar het eiland Martinique, waar hij eenzaam zal opgesloten worden. De enigen waarmee hij contact mag hebben zijn de enkele leden van zijn hofhouding die verkozen hem te vergezellen. Regina (Zobda), een plaatselijke schone, trekt zich het lot aan van de koning zonder land. Een droog, redelijk getrouw verslag van een van de grote misdaden van de Franse koloniale regering. Béhanzin zou tot aan zijn dood in 1906 in ballingschap en onder bewaking blijven leven. Eerst in 1928 werd zijn as overgebracht naar zijn geboorteland, waar hij nog steeds vereerd wordt als een van de belangrijkste vrijheidsstrijders. Er wordt geen verontschuldiging gezocht, maar de feiten worden weergegeven zoals ze zich hebben afgespeeld. Scenarist Patrick Chamoiseau baseerde zich op artikels en dossiers die destijds opgesteld werden. Cameramen Jacques Boumendil en Henri Habans maken dankbaar gebruik van de kleurrijke locaties.

1871

Verenigd Koninkrijk 1990. Historische film van Ken McMullen. Met o.a. Ana Padrao, John Lynch, Roshan Seth, Timothy Spall en Jacqueline Dankworth.

In het kielzog van de Pruisische belegering van Parijs staat een anarchistische regering op, die al gauw weer met geweld wordt onderdrukt. Ken McMullen mijdt een documentaire en naturalistische benadering in zijn verhaal van de Parijse Commune van 1871. Hij maakt gebruik van uiteenlopende technieken als cyclorama, liedjes en schilderijen. Een effectieve en onconventionele benadering, in de traditie van Joan Littlewood's theaterproduktie OH! WHAT A LOVELY WAR en Bill Douglas' film COMRADES.

Commissaire Moulin, police judiciaire : L'ours vert

Frankrijk 1987. Misdaad van Yves Rénier. Met o.a. Yves Regnier, Clément Michu, Diane Simenon, Benoît Gourley en Pauline Larrieu.

Het zoontje van commissaris Moulin (Renier) raakt ernstig gewond als hij op de kermis per ongeluk door een dronken jongeman in de rug geschoten wordt. Hij komt aan de dialyse-apparatuur te liggen. Tot overmaat van ramp blijkt de moordenaar de zoon van een vooraanstaande en ongenaakbare chirurg te zijn. Hoewel het scenario van detective-specialist Joël Houssin aardig in het spoor blijft, was het een slecht idee van de hoofdrolspeler om zelf een aantal afleveringen van deze overigens eerlijke serie te produceren. Het ritme is traag en de overgangen zijn moeizaam. Gelijkmatig acteerwerk.

Sarraounia

Burkina Faso​/​​Frankrijk 1986. Avonturenfilm van Med Hondo. Met o.a. Aï Keïta, Laynn Watts, Jean-Roger Milo, Jean-Pierre Sentier en Féodor Atkine.

Verfilming van de historische roman van Abdoulaye Mamani ([KA1]Editions L`Harmattau, Parijs) die de Franse militaire kolonisatie van Soedan tot Tsjaad (1899) beschrijft. Het is meer een serie massamoorden, bedreven door karikaturale Fransen, met kapitien Milo aan het hoofd. Meer heeft Hondo er niet van gemaakt zodat je je in Cinnecitt[KA2]a waant. De overrompelende militaire overwinningsmacht valt de koningin van de Aznas, Sarraounia (Keïta), aan. Een film met de beste bedoelingen maar men wil veel teveel, het is bovendien te lang zonder eenheid en de film verzandt in verwarrende détails. Blijft over het personnage van de legendarische Sarraounia dat wel interessant is. Maar dat is wel wat mager voor zo'n superproductie van zeventien miljoen Francs, die op locatie gefilmd werd. Gedraaid in CinemaScope.

Les Ambassadeurs

Tunesië​/​​Frankrijk 1975. Drama van Naceur Ktari. Met o.a. Sidi Ali Kouiret, Jacques Rispal, Marcel Cuvelier, Françoise Thuriès en Faouzi Kazri.

Een ongeschoolde Tunesische gastarbeider in Parijs krijgt in werk en huisvesting te maken met racisme. Dit wordt versterkt door het toenemende zelfbewuste optreden van Derde-Wereldlanden en door de tegenacties van Fransen die het verlies van Algerije nog niet te boven zijn. Een organisatie die daartegen strijdt vindt aansluiting in de solidariteit van de Franse arbeidersklasse. Door te simpele zwart-wit tegenstellingen en uiteindelijk optimisme wordt het aanvankelijke uitgangspunt 'elke gastarbeider is ambassadeur van eigen land en cultuur' helemaal losgelaten. Alle clichés van de propaganda-film, al is het propaganda voor een goede zaak, vinden we in deze film terug.

Yao

Ivoorkust​/​​Frankrijk 1974. Avonturenfilm van Claude Vermorel. Met o.a. François Bogui, Med Hondo, Zakoro, Eloa en Digbo.

Een vertelling rond een jonge zwarte, Yao, die is verstoten door zijn stam, omdat zijn vader gedood is door een gemenerik die met zijn moeder is getrouwd en dorpshoofd is geworden. Hij wordt het slachtoffer van een hetze en gaat zich uiteindelijk voor zijn vader schamen. Dat levert een erg dramatische en saaie film op, die vele langdradige momenten kent en verzandt tot pittoreske opnamen van de stam. Waarde ontleent de film niettemin aan het zeer spontane, droefgeestige spel en enkele spannende sc[KA2]enes, met name met de Pygmee[KA3]en. Maar was Hondo (LES BICOTS-NEGRES VOS VOISINS, 1974) hierin echt alleen maar acteur?