Jeff Pustil

Flowers For Algernon

Canada​/​​Verenigde Staten 1999. Sciencefiction van Jeff Bleckner. Met o.a. Matthew Modine, Kelly Williams, Bonnie Bedelia, Ron Rifkin en Richard Chevolleau.

Iron Eagle IV

Canada​/​​Verenigde Staten 1996. Drama van Sidney J. Furie. Met o.a. Louis Gossett jr, Jason Cadieux, Joanna Vannicola, Max Piersig en Karen Gale.

Tails You Live, Heads You're Dead

Canada​/​​Verenigde Staten 1995. Thriller van Tim Matheson. Met o.a. Corbin Bernsen, Ted McGinley, Maria Del Mar, Jeff Pustil en Tim Matheson.

Jeff Quint wordt in een bar door een zekere Neil Jones gevraagd met hem te dobbelen. Na afloop zegt Jones dat hij een moordenaar is en dat Jeff zijn volgende slachtoffer is. Een onwaarschijnlijke film met echter een paar ijzersterke momenten en enkele onverwachte wendingen, waardoor de aandacht tot en met de spannende climax toch wordt vastgehouden. Bernsen is uitstekend als de macabere dreiger.

Almost Golden: The Jessica Savitch Story

Verenigde Staten 1995. Drama van Peter Werner. Met o.a. Sela Ward, Ron Silver, Judith Ivey, Jeffrey DeMunn en William Converse-Roberts.

`Mijn leven is nog nooit zo`n puinhoop geweest als nu, maar ik ben geliefder dan ooit bij het publiek` zegt omroepster Jessica Savitch (Ward) in 1983 kort voor de uitzending bij commerci[KA3]ele zender NBC. Deze biopic, die speciaal voor de kabel-tv werd geproduceerd, gaat over de tv-journaliste die het jaar ervoor in een opiniepeiling werd genoemd als de geloofwaardigste vaste presentatrice van de nieuwsrubriek. Toen Jessica twaalf jaar was, stierf haar vader en de kinderen hadden niet het recht om naar de begrafenis te gaan of om hun verdriet te tonen. Het zo ontstane trauma werd diep in haar ziel gekerfd en tekende haar voor het leven. Ze begon bij de tv in Houston, Texas. Ze leerde tv-journalist Ron Kershaw (Silver) kennen, haar mentor met wie ze een aan-uit relatie had. Ze laat hem zitten als ze een betere baan kan krijgen in Philadelphia, een stap in de richting naar haar eigenlijke doel: New York, waar ze op het landelijk netwerk terecht wil komen. Ze trouwt met de oudere Mel Korn (DeMunn), maar gaat van hem af als Mel op zwart zaad komt te zitten. Kort erop trouwt ze met de gescheiden Dr. Donald Payne (Converse-Roberts), die haar harder nodig heeft dan zij, maar ze gaat voor hem zorgen. Om met haar te werken is onmogelijk en voor haar ondergeschikten is ze ongenietbaar. Ze is gewetenloos, genadeloos, ambitieus en grenzeloos ego[KA3]istisch. Om zich af te reageren zoekt ze haar heil in drugs en alcohol. Op dertig- jarige leeftijd had ze haar doel bereikt: ze werd anchorman in New York en Washington, maar priv[KA1]e leefde zij in een ru[KA3]ine (Payne had zelfmoord gepleegd) en een verkeersongeluk in 1983 maakte een vroegtijdig einde aan haar leven. Het scenario van Linda Bergman naar de roman [KL]Almost Golden[KLE] van Gwenda Blair blijft aan de oppervlakte, maar het acteren staat op een behoorlijk peil dankzij de adequate regie van Werner. Het camerawerk van Neil Roach ziet er goed uit. In Amerika werd na vertoning van deze film op de thuisbuis de [KA1]e[KA1]en uur durende documentaire INTIMATE PORTRAIT: JESSICA SAVITCH vertoond, die heel wat interessanter is dan de hierboven besproken rolprent. Aangezien de speelfilm UP CLOSE & PERSONAL (1996) van Jon Avnet met Michelle Pfeiffer, die gebaseerd was op de biografie over Savitch, ook al geen echt inzicht gaf in haar leven, moet de definitieve film nog gemaakt worden. De vraag is of Savitch dan nog tot de verbeelding spreekt.

Bury Me In Niagara

Verenigde Staten​/​​Canada 1993. Komedie van Dave Thomas. Met o.a. Jean Stapleton, Geraint Wyn Davies, Shae d' Lyn, Dennis Akayama en Jayne Eastwood.

Davies is een succesvolle chirurg, wiens carrière gedwarsboomd wordt door zijn over-opdringerige moeder, Stapleton. Zij deinst er niet voor terug om tot de operatiekamer door te dringen. Op dat moment redt zoonlief het leven van een Chinees die het slachtoffer werd van een afrekening. Hij had een edelsteen in zijn keel. Tegelijkertijd vindt de politie een legendarisch zwaard waarvan de steen, de kostbaarste diamant ter wereld, ontbreekt. Deze magische steen stelt de eigenaar in staat om met de doden te spreken. Dan sterft Stapleton aan een beroerte. Tot ontsteltenis van Davies staat ze plotseling weer voor hem en eist binnen drie dagen begraven te worden in Niagara. Een origineel maar komisch verhaal dat door overdreven acteren compleet de mist ingaat. Stapleton kan nog net door de beugel, maar de andere acteurs werken de kijker op de zenuwen. Daniel Harris, Constantino Magnatta en Dave Thomas schreven het scenario, dat door François Protat in beeld gezet werd.

Lonely Knights

Verenigde Staten 1988. Drama van Henry Less. Met o.a. Dack Rambo, Jennifer Dale, Frances Hyland en Jeff Pustil.

Mooie verslaggeefster Dale dreigt te onthullen dat miljonair Rambo op een originele manier daklozen te eten geeft, terwijl hij anoniem had willen blijven.

Killer Party

Canada 1986. Komedie van William Fruet. Met o.a. Sherry Willis-Burch, Elaine Wilkes, Alicia Fleer, Martin Hewitt en Paul Bartel.

Een stel balorige studenten halen geintjes met elkaar uit tot ze op een feestje door een boze geest worden vermoord. Een ontstellend stompzinnig mengsel van horror en ANIMAL HOUSE- achtige komedie.

Def-Con 4

Verenigde Staten 1984. Sciencefiction van Paul Donovan. Met o.a. Lenore Zann, Maury Chaykin, Kate Lynch, Tim Choate en Jeff Pustil.

Na de afgezaagde verwoesting van de Aarde door een kernoorlog keren drie ruimtevaarders terug en ontdekken dat een stel onsmakelijke figuren de lakens uitdelen. Ze moeten zich ondergronds verschansen en overgeven aan kannibalisme en andere wanstaltigheden. Nog slechter dan C.H.U.D. en de titel heeft geen betrekking op het chemische strijdmiddel, al werkt de film dodelijk (-vervelend voor de kijker).

Siege

Verenigde Staten 1983. Misdaad van Paul Donovan. Met o.a. Maura O'Connell, Tom Nardini, Brenda Bazinet, Darel Haeny en Jeff Pustil.

Een politiestaking is aan de gang in Halifax, Nova Scotia, en maakt de weg vrij voor tomeloos geweld. Een homobar wordt door een gewapende bende overvallen, en na het bloedbad weet één jongen te ontsnappen. Zijn toevluchtoord, een huis met wat jonge mensen, wordt vervolgens belegerd. De film is beklemmend, maar toch vaak wat onhandig gemaakt. Het zet de traditie van STRAW DOGS en ASSAULT ON PRECINCT 13 voort.