Jean-Pierre Mocky: regie, cast, scenario, productie en montage.
Er zijn 52 films gevonden.

Americano

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Mathieu Demy. Met o.a. Mathieu Demy, Geraldine Chaplin, Chiara Mastroianni, Salma Hayek en Carlos Bardem.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Autopsie d'un genre... Le polar français

1999 | Documentaire, Misdaad

Frankrijk 1999. Documentaire van Fred Demont. Met o.a. François Guérif, Bertrand Tavernier, Jean-Pierre Mocky, Alain Corneau en Pierre Granier-Deferre.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Vidange

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marianne Basler, Jean-Pierre Mocky, Jean Barny, Michel Bertay en Alain Fourès.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Robin des mers

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Pierre Caralp, Julie Van Horn, Roland Blanche, Jacques Legras en Jean Abeille.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Alliance cherche doigt

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. François Morel, Guillaume Depardieu, Carmen Maura, Florence Geantly en Bruno Flender.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Noir comme le souvenir

1996 | Mysterie, Thriller

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1996. Mysterie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jane Birkin, Jean-François Stévenin, Jany Holt, Matthias Habich en Jenny Alpha.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Bonsoir !

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Serrault, Jean-Claude Dreyfus, Marie-Christine Barrault, Jean-Pierre Bisson en Laura Grandt.

Een jaar geleden is Serrault zijn baan als chef-kleermaker in bij een groot atelier in Parijs kwijtgeraakt. Kort daarop heeft zijn vrouw hem verlaten en is hij uit zijn luxueuze appartement gezet. Sindsdien gaat hij op hoogst originele wijze door het leven: elke avond kiest hij in de Franse hoofdstad een gezin uit waardoor hij zich via alle mogelijke omwegen en trucjes laat uitnodigen voor de nacht. Ongewone, satirische komedie met pittige dialogen, knap gebracht door Serrault en zijn tegenspelers. Het is niet allemaal even geloofwaardig maar wel erg amusant... en het kan je op een idee brengen. Mocky toont zich in zijn scenario weer eens van zijn anarchistische kant. Jacques Bacellon en André Ruellan schreven mee aan het scenario naar de roman van Ruellan Les égarements de Mr. René. Voor de fotografie tekende Edmond Richard. Gefilmd in 1992.

Ville à vendre

1992 | Thriller

Frankrijk 1992. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Tom Novembre, Michel Serrault, Richard Bohringer, Féodor Atkine en Bernadette Lafont.

Inktzwarte misdaadfarce annex sociaal-politieke satire, naar vertrouwd anarchistische Mocky-receptuur. In het Oost-Franse stadje Moussin gearriveerd, merkt reiziger Orphée (Novembre) op dat driekwart van de inwoners werkloos is en toch een comfortabel leventje leidt. Wanneer een apothekeres wordt vermoord gaat Orphée, samen met de apothekersassistente, zijn speurneus achterna. Krankjorem scenario dient als alibi voor carnaval van zonderlinge personages. De illustere cast - daaronder Darry Cowl, Bernadette Lafont, Pascale Petit, Eddy Mitchell - is unaniem veteraan provocateur Mocky toegewijd en vermaakt zich opperbest.

Bonsoir

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Dreyfus en Michel Serrault.

Een jaar geleden is Alex Ponttin (Serrault) zijn baan in een grote Parijse zaak kwijtgeraakt. Kort daarop heeft hij zijn vrouw verlaten en is hij uit zijn luxueuze appartement gezet. Sindsdien gaat hij op hoogst originele wijze door het leven: elke avond kiest hij een Parijs gezin uit waardoor hij zich, via alle mogelijke omwegen en trucjes, laat uitnodigen voor de nacht. Ongewone satirische komedie met pittige dialogen, knap gebracht door Serrault en zijn tegenspelers. Het is allemaal niet even geloofwaardig maar wel erg amusant. Mocky toont zich in zijn scenario (opnieuw) van zijn anarchistische kant.

Il gèle en enfer

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Laura Grandt, Marjorie Godin en Pascal Ligier.

Een bewerking van de roman [KL]Black Wings Has My Angel[KLE], omgedoopt tot [KLE]Il g[KA2]ele en enfer[KLE], uit de `S[KA1]erie Noire` van Gallimard, geschreven door Eliott Chase. Volgens Mocky `een verhaal over een stormachtige liefde tussen twee verscheurde wezens`. Het resultaat is een soort van misdaadwestern, geheel op lokatie gedraaid (prima camerawerk van Raoul Coutard), waarin vooral de hartstochtelijke verheerlijking van de hartstocht tussen twee noodlijdende randfiguren opvalt. Mocky speelt de verrasend levensecht aandoende man. Krankzinnige romantiek in een gejaagd tempo.

Bourvil 'Entre rire et tendresse'

1990 | Biografie, Muziek

Frankrijk 1990. Biografie van Gérard Louvin. Met o.a. Bourvil, Charles Vanel, Gérard Oury, Annie Cordy en Pierrette Bruno.

Terugblik op het leven en de persoonlijkheid van deze beroemde maar te vroeg gestorven acteur (1917-1970) ter gelegenheid van zijn twintigste sterfdag. Met tal van liedjes, gesprekken met mensen die hem goed gekend hebben en filmfragmenten, waaronder LA TRAVERSÉE DE PARIS en UN DRÔLE DE PAROISSIEN. Een warm eerbetoon.

Divine enfant

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Laura Martel, Jean-Pierre Mocky, Sophie Moyse, Louise Boisvert en Luc Delumeau.

Een sympathieke Don Quichotte-achtige dichter raakt bevriend met een zesjarig meisje dat in een vreselijk weeshuis zit. Hij neemt haar mee en binnen de kortste keren worden ze door iedereen achterna gezeten. Uiteindelijk komen ze terecht op een paradijselijk eiland in de Stille Zuidzee. Een 'sprookje' waarin zwarte ironie afgewisseld wordt met vertedering.

Une nuit à l'Assemblée Nationale

1988 |

Frankrijk 1988. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Blanc, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Roland Blanche en Darry Cowl.

De onverbeterlijke beeldenstormer van de Franse cinema behandelt het politieke wereldje, naar aanleiding van een lintjesregen die georganiseerd werd door de zwager van een minister. Zoals gewoonlijk trekt hij flink van leer. Hij beschrijft de politici als weinig scrupuleuze en inhalige schurken. Al dertig jaar lang roept Mocky de meest uiteenlopende reacties op bij de critici, maar ook enthousiasme bij het publiek, dat in hem de Moli ère van de Franse film ziet.

Les Saisons du plaisir

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Vanel, Denise Grey, Jacqueline Maillan, Bernadette Lafont en Jean-Luc Bideau.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

Le miraculé

1987 | Komedie, Drama

Frankrijk 1987. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Jeanne Moreau, Sylvie Joly en Roland Blanche.

Zonder noemenswaardig budget gedraaide farce van agent provocateur Mocky. Waarin stomme verzekeringsagent Roland Fox-Terrier (Serrault) de slinkse scharrelaar-ballonverkoper Papu (Poiret) op de bedevaartskermis Lourdes tracht te betrappen op verlammingssimulatie. Bezaaid met Mockyaans bizarre personages – daaronder ex-prostituee ‘La Major’ gespeeld door Moreau – stootte deze boosaardige komedie bourgeois Frankrijk enigszins voor het vroom-paapse hoofd. Indertijd door de regisseur zelf per geestige bioscooptrailer aangekondigd. Coscenarist was cinefiel-filmhistoricus Jean-Claude Romer, medegrondlegger van het mythische genrefilmperiodiek Midi-minuit Fantastique. Laatste film waarin het gouden duo Serrault-Poiret samen speelde.

Agent Trouble

1987 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1987. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Catherine Deneuve, Richard Bohringer, Tom Novembre, Pierre Arditi en Dominique Lavanant.

Deze 26ste film van Jean-Pierre Mocky geeft een getrouwe weergave van de roman [KL]The Man who loved Zoos[KLE] van Malcolm Bosse. Het verhaal gaat over een tante die de moord op haar neef gaat wreken. De toon is op het eerste gezicht ijzig humoristisch, maar de neef, een charmante jongen, heeft de vijftig passagiers van een bus beroofd die hij dood aantrof in een sneeuwstorm. De film is een hommage aan Hitchcock (met name door de muziek). Er moet wel een toontje lager gezongen worden tegenover de virtuositeit van de 'meester.'

Le pactole

1985 | Komedie, Thriller

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Richard Bohringer, Pauline Lafont, Bernadette Lafont, Marie Laforêt en Roland Blanche.

Een jong stel leidt een probleemloos leven, maar wordt getraumatiseerd door de dood van een collega, die net na haar pensionering overleden is. Zij besluiten van het leven te genieten zolang het nog kan en beroven de plaatselijke supermarkt.

La Machine à découdre

1985 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Patricia Barzyk, Peter Semler, Françoise Michaud en Sophie Moyse.

Deze film is een bewerking van de thriller van Gil Brewer, maar met een vleugje parodie. Het gaat over een mesjogge moordenaar, wel sympathieker dan de jet set, de toeristen, de politie en de loco-burgemeester van de Rivièra, die hem achterna zitten en die hij allemaal vermoordt. De humor heeft gelukkig de overhand boven het geweld. Verfrissend en komisch.

À mort l'arbitre

1984 | Thriller, Drama

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Eddy Mitchell, Carole Laure, Michel Serrault, Jean-Pierre Mocky en Claude Brosset.

Scheidsrechter Maurice (Mitchell) laat de thuisclub bij een bekerwedstrijd voor de EK door een strafschop verliezen. Hierdoor breekt de hel los. Maurice wordt samen met zijn vriendin Martine (Laure) achterna gezeten door een woedende, bloeddorstige menigte, die tot doden bereid is. Ter elfder ure weet inspecteur Granowksi (Mocky) hun het vege lijf te redden. Fascinerende film over het nodeloze voetbalgeweld, die grenst aan een surrealistisch griezelwerk. Rico (Sarrault) is een keurige man van ongeveer 45 die verandert in een beest, de meute aanvoert en een spoor van vernieling achterlaat. De stunts van Daniel Vérité en Roland Neunreuther zijn de moeite waard. Scenario van Jacques Dreux en regisseur Mocky naar het boek The Death Penalty van Alfred Draper. Camerawerk van Edmond Richard.

Y a-t-il un Français dans la salle?

1982 |

Frankrijk 1982. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Victor Lanoux, Jacques Dutronc, Marion Peterson, Jean-Luc Bideau en Jacques Dufilho.

De raadsman van een oppositieleider pleegt zelfmoord, waarna ontdekt wordt dat deze sinds WO II een man in zijn woning gevangen had gehouden die hem chanteerde vanwege zijn collaboratie met de Gestapo. De oppositieleider wordt nu zelf belaagd door de politie en sensatiepers. Hij wordt bovendien verliefd op een militante communiste. Deze anarchistische satire gaat met grof geschut corruptie, machtsmisbruik en seksuele stiekemheid te lijf in een door de ster-rolbezetting dik aangezette karikatuur. Het effect van het cynisme wordt enigzins teniet gedaan door de opzettelijk smakeloze vormgeving, terwijl veel toespelingen buiten Frankrijk niet begrepen zullen worden. Frédéric Dard en regisseur Mocky bewerkten het boek van San Antonio en Dard tot scenario. Michel Kelber was cameraman.

Litan

1981 | Horror, Mysterie

Frankrijk 1981. Horror van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marie-José Nat, Jean-Pierre Mocky, Nino Ferrer, Marysa Mocky en Roger Lumont.

Een onheilspellende nachtmerrie waarin een vrouw de dood van haar geliefde voorziet, is het begin van een reeks geheimzinnige ongevallen, waarvan de slachtoffers 'zombies' worden. Het spoor leidt naar een man, die bijna gelyncht wordt, maar hij kan zijn onschuld bewijzen vóór hij zelf het slachtoffer wordt. De vrouw zal dan als enige het geheim doorgronden en overleven. Een voor Frankrijk ongewone poging tot een fantastische horrorfilm. Het doet een beroep op bekende effecten en stijlmiddelen, die bij vlagen werkzaam zijn, maar het geheel botst door burleske scènes een al te prozaïsche toon, alsof de regisseur-hoofdrolspeler zijn eigen scenario onvoldoende serieus heeft genomen.

Le Piège à cons

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Catherine Leprince, Bruno Netter, Jacques Legras, Lise Roy en Dominique Laurent.

Een na de studentenrevolutie van mei '68 uit Frankrijk weggevluchte professor met revolutionaire sympathieën keert terug naar Parijs omdat hij zich zorgen maakt over één van zijn ex-leerlingen die in zijn brieven allerlei extreme theorieën verdedigt. Als hij in Parijs aankomt verneemt hij van diens vriendin dat de jongen bij een treffen met de politie is neergeschoten. Een interessante dramatische film over de kater van mei '68 die, zoals dat wel meer het geval is bij films van Mocky, nogal te lijden heeft onder al te nadrukkelijke vertolkingen en een al dan niet bewuste slordige regie.

Le Témoin

1978 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1978. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Alberto Sordi, Philippe Noiret, Roland Dubillard, Giselle Préville en Paul Crauchet.

Een Italiaanse schilder wordt door een Franse kunst-mecenas naar Reims gehaald voor de restauratie van muurschilderingen in een kathedraal. Zijn introductie in de provinciale bourgeoisie laat hem buitenstaander, zodat hij onbewust zelf de verdenking op zich laadt van een lustmoord. De Franse satiricus Mocky zocht via een co-productie steun van Italiaanse scenarioschrijvers en acteur Sordi die op hun manier specialist zijn in zwarte humor. Zwartgallig pessimisme wordt daardoor versterkt, satirische grappen hinken op twee verschillende benaderingswijzen.

Le Roi des bricoleurs

1977 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Sim, Michel Serrault, Pierre Bolo, Paulette Frantz en Jacques Legras.

Een satirische komedie over twee industriëlen die een oud herenhuis in een kuuroord erven en dat laten restaureren door de plaatselijke aannemer. Die heeft echter andere plannen met het gebouw en saboteert de werken in de hoop op die manier het gebouw van zijn nieuwe eigenaars te kunnen overnemen. Serrault is eens te meer schitterend als de onbetrouwbare aannemer, maar de regie van Mocky is al te nadrukkelijk en bordeelkomiek Sim absoluut onleuk. Een gemiste kans.

L'ibis rouge

1975 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1975. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Simon, Michel Serrault, Michel Galabru, Jean Le Poulain en Evelyne Buyle.

Een jeugdtrauma over een muzieklerares doet een kleurloze man een aantal vrouwen wurgen, waarvoor een oude krantenverkoper de verantwoordelijkheid opeist, om uit de anonimiteit te komen. Ondertussen wordt een vertegenwoordiger in sterke drank om zijn speelschulden naar het leven gestaan, terwijl zijn huwelijk op de klippen loopt. Uit ontmoetingen resulteert een bevredigende oplossing voor iedereen. Deze zwarte komedie werkt sterker dan meeste andere Mocky-films dankzij de geslaagde stilering van situaties en intriges en inzet van de hoofdrollen, onder wie Simon in zijn laatste film. Naar de roman van Fredric Brown die in Frankrijk is verschenen onder de titel Ça ne se refuse pas door André Ruellan en regisseur Mocky tot scenario bewerkt. Camerawerk van Marcel Weiss.

Un Linceul n'a pas de pôches

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Francis Blanche, Jean Carmet, Michel Constantin en Michel Galabru.

Om aan de censuur van de hoofdredacteur te ontkomen, richt een journalist een onafhankelijk dagblad op, waarin corruptie en in de doofpot gestopte schandalen bij notabelen in een grote provincieplaats aan de kaak worden gesteld. Ondanks drastische tegenmaatregelen zet hij door, tot hij wordt vermoord. De verplaatsing naar het eigentijds Frankrijk maakt dit vooroorlogs Amerikaans romanverhaal van Horace McCoy no pockets in a shroud minder waarschijnlijk, ook omdat actuele toespelingen een strakke intrige onnodig verwarren en verzwaren. Mocky speelt zelf de hoofdrol al te ijdel en heeft daardoor weinig aandacht voor de regie. Een curieus gebruik van komische acteurs in schurkenrollen die door bewust onflatteus camerawerk tot een 'monstergalerij' worden gemaakt.

L' Ombre d'une chance

1973 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Jenny Arasse, Marianne Egerickx, Robert Benoît en Roger Lumont.

Een libertijnse veertiger krijgt bezoek van een hem nauwelijks bekende volwassen zoon en diens vriendin. Het meisje voelt zich tot de oudere man aangetrokken, die haar uit onverwachte vaderliefde weerstaat. De ruimdenkendheid van de jongen houdt op waar het zijn vader betreft en conflicten leiden tot een tragedie. Deze relatie-strategie volgens een lange literaire Franse traditie binnen een barok kitsch-decor offert zinnige idee[KA3]en op aan de bioscoopcommercie met (bijna) hard-core momenten die noch met de geschetste situatie noch met de personages daarin te maken hebben, alleen met de concurrentie van andere films.

Chut

1972 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1972. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jacques Dufilho, Michael Lonsdale, Henri Poirier, Maurice Vallier en Guy Davout.

Een kleine vertegenwoordiger van de spaarkas 'Caution Foncière' komt toevallig een financieel schandaal op het spoor en zal proberen het geld van zijn klanten veilig te stellen alvorens de bom barst. Mocky ziet het weer groots, maar zijn aanklacht tegen corruptie, financiële kuiperijen met het geld van de kleine spaarder en de onbetrouwbaarheid van de bourgeoisie gaat roemloos ten onder in gechargeerde karikaturen, een al te rommelig scenario en een regie met de subtiliteit van een vliegdekschip.

L' Albatros

1971 | Thriller

Frankrijk 1971. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Marion Game, André LeGall, Paul Muller en Raphaël Delpard.

Een ontsnapte gevangene gijzelt, zonder te weten hoe belangrijk zijn slachtoffer wel is, de dochter van de Franse president. Die is in volle verkiezingsstrijd en probeert de gijzeling electoraal uit te buiten. Zijn tegenstrever doet dat ook, door te suggereren dat het meisje veeleer medeplichtige dan wel slachtoffer is. Een goed bedoelde, maar technisch stuntelige en gechargeerde politieke satire in thrillervorm. Muziek van Léo Ferré. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Marcel Weiss.

Solo

1969 | Misdaad

België​/​​Frankrijk 1969. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Denis le Guillou, Anne Deleuze, Sylvie Bréal en Alain Fourez.

Een internationale avonturier, die zijn activiteiten als juwelendief maskeert met zijn status als eerste violist in een kamerorkest, hoort bij terugkeer in Frankrijk dat zijn jongere broer betrokken is bij een bloedige terroristenactie. Ondanks zijn afkeer van terreur stelt hij veiligheid en leven in de waagschaal bij zijn pogingen de jongen uit handen van de politie te houden. Mocky verplaatst zijn anarchie van de gebruikelijke zwarte humor naar de film noir. Het merkwaardige uiterlijk van diverse derdeplans-komieken is effectief-spookachtig gebruikt, maar Mocky zelf mist de uitstraling voor een Delon-achtige hoofdrol.

L' Etalon

1969 |

Frankrijk 1969. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Bourvil, Francis Blanche, Michael Lonsdale, Francis Terzian en Noëlle Leiris.

Werkloze veearts moet eerste hulp verlenen bij zelfmoordkandidate en verneemt zo van de seksuele frustraties bij getrouwde vrouwen. Samen met een aantal goedgebouwde vrijwilligers begint hij een op het ziekenfonds verhaalbare therapie waar vrouwen genezing kunnen halen zonder slecht geweten over overspel. Film laat weinig van die pikante praktijk zien, maar richt zich op de reacties van echtgenoten en moraalprofeten. Zalvend hypocriete rol van Bourvil.

La Grande lessive

1968 |

Frankrijk 1968. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Bourvil, Francis Blanche, Jean Poiret, Karin Balme en Michael Lonsdale.

Leraar merkt dat schoolprestaties fataal beïnvloed worden door tv-kijken en weet antennes op huizen van leerlingen onklaar te maken. Zowel de politie als de tv-stations komen in het geweer tegen 'gevaarlijke maniak'. Satire op tv-verslaving was in jaren zestig misschien actueler dan nu, maar levert nog steeds vermakelijke wraak vanuit concurrerend medium met karikaturaal spel.

Les Compagnons de la Marguérite

1966 |

Frankrijk​/​​Italië 1966. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Claude Rich, Paola Pitagora, Francis Blanche, Catherine Rich en Michel Serrault.

Restaurateur van oude handschriften gebruikt zijn talent om zonder administratieve rompslomp van frigide echtgenote af te komen en zoekt echtpaar om mee te ruilen. Advertentie wekt wantrouwen van inspecteur van zedenpolitie die zelf mooie maar veeleisende vrouw heeft. Zoals vaker zijn Mocky's ideeën - ditmaal met valse papieren bekrachtigde partnerruil - beter dan regie en uitwerking, maar arsenaal van komische acteurs grijpt kansen tot venijnige karikaturen aan met graagte.

La Bourse et la vie

1966 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1966. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marilù Tolo, Fernandel en Heinz Rühmann.

Restaurateur van oude handschriften gebruikt zijn talent om zonder administratieve rompslomp van frigide echtgenote af te komen en zoekt echtpaar om mee te ruilen. Advertentie wekt wantrouwen van inspecteur van zedenpolitie die zelf mooie maar veeleisende vrouw heeft. Zoals vaker zijn Mocky's ideeën - ditmaal met valse papieren bekrachtigde partnerruil - beter dan regie en uitwerking, maar arsenaal van komische acteurs grijpt kansen tot venijnige karikaturen aan met graagte.

La bourse ou la vie

1965 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1965. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Fernandel, Heinz Rühmann, Jean Poiret, Marilù Tolo en Darry Cowl.

De kassier en de boekhouder van een aannemer moeten geld opnemen en aan hun werkgever overdragen voor een grote transactie. Door omstandigheden missen ze hun afspraak en voorkomen daarmee onbewust een grote zwendelzaak. De visuele gags zijn overbekend, maar de dialogen van Marcel Aymé zijn pittig. Hoewel de mogelijkheden van de ongewone combinatie Fernandel-Rühmann ongebruikt blijven, is dit een aardige komedie. Scenario van de regisseur, Fernand Marzelle en Alain Moury. Het camerawerk is van Jean Tournier.

La grande frousse

1964 |

Frankrijk 1964. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Francis Blanche, Jean-Louis Barrault en Bourvil.

De kassier en de boekhouder van een aannemer moeten geld opnemen en aan hun werkgever overdragen voor een grote transactie. Door omstandigheden missen ze hun afspraak en voorkomen daarmee onbewust een grote zwendelzaak. De visuele gags zijn overbekend, maar de dialogen van Marcel Aymé zijn pittig. Hoewel de mogelijkheden van de ongewone combinatie Fernandel-Rühmann ongebruikt blijven, is dit een aardige komedie. Scenario van de regisseur, Fernand Marzelle en Alain Moury. Het camerawerk is van Jean Tournier.

La cité de l'indicible peur

1964 | Thriller, Komedie

Frankrijk 1964. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Bourvil, Jean-Louis Barrault, Francis Blanche, Jacques Dufilho en Victor Francen.

Een simpele politieman gaat een valsemunterij onderzoeken in een stadje waar de bizarre bewoners allemaal hun eigen geheimen hebben en waar een reeks onverklaarbare moorden plaatsvindt. De regie aarzelt in toon tussen een misdaadkomedie en een griezelfantasie die door middel van de sfeervolle fotografie en excentrieke rollen van de bejaarde acteurs pakkend overkomt, maar steeds ondermijnd wordt door niet al te beste humor. Scenario van regisseur Mocky, Gérard Klein naar een roman van Jean Ray. Camerawerk Eugen Shuftan. De film werd met coupures ook uitgebracht als LA GRANDE FROUSSE.

Un drôle de paroissien

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean Poiret, Jean Tissier, Jean Yonnel, Véronique Nordey en Marcel Pérès.

‘Heer, geef me een teken’, smeekt berooide aristocraat George (Bourvil), geknield in zijn Parijse buurtkerk. Nog geen seconde later wordt zijn smeekbede verhoord met het geluid van klinkende munten in de collectebus aan de muur. Voilà, George wordt collecterover, zodat hij zijn tijd kan wijden aan le Seigneur en zich - volgens zijn eigen waterdichte logica - niet hoeft te verlagen tot werk. Een zachtaardige, mild bevoogdende komedie met voorzichtige maatschappijkritiek, gefilmd in en rond een tiental verschillende kathedralen in de Franse hoofdstad. Ook bekend als Deo gratias.

Les Vierges

1962 | Komedie

Frankrijk 1962. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Aznavour, Gérard Blain, Francis Blanche, Jean Poiret en Stefania Sandrelli.

Een episodenfilm waarin vijf jonge burgermeisjes hun seksuele onervarenheid gebruiken om uit diverse motieven uiteenlopende heren aan zich te binden, met soms ook voor henzelf frustrerend resultaat. Dit cynische vijfluik is wisselend van toon en kwaliteit, maar niettemin te weinig gevarieerd in thematische behandeling. De combinatie van onbekende, onervaren actrices met geroutineerde tegenspelers werkt soms precies tegen de strekking in. Sfeervol gefotografeerd door Eugen Schufftan.

Les Snobs

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Francis Blanche, Jacques Dufilho, Jean Galland, Gérard Hoffmann en Elina Labourdette.

De directeur van een zuivelcoöperatie in Normandië is in de melk verdronken en de vier adjunctdirecteuren komen in het geweer om zich als opvolger te laten kiezen. Ieder heeft eigen tactiek en kruiwagens, maar de jongste bespeelt met succes het snobisme van de plattelands-notabelen. Deze nogal venijnig uitgevallen satire krijgt haar voornaamste scherpte door de gewoonlijk tweede- of derde plansacteurs naar voren te halen die van hun rollen ongegêneerde karikaturen maken.

Un Couple

1960 | Drama

Frankrijk 1960. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Juliette Mayniel, Jean Kosta, Francis Blanche, Véronique Nordey en Danielle Godet.

Echtpaar beseft dat hun seksuele relatie minder bevredigend is dan in begindagen van hun huwelijk. Bij een proefscheiding waagt hij zich aan vrijblijvende flirts en slippertjes zonder van zijn echtgenote los te (willen) komen; voor haar betekent het besef dat ze ook op een andere man verliefd kan worden definitief einde van huwelijk. Film heeft merkwaardige toonwisseling door omgeving van echtpaar satirisch-karikaturaal voor te stellen en hoofdrollen geheel serieus te nemen. Door zwakke bezetting van echtgenoot wint de satire.

Les Dragueurs

1959 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1959. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jacques Charrier, Charles Aznavour, Anouk Aimée, Nicole Berger en Estella Blain.

Door de wol geverfde vrouwenjager neemt schuchtere kennis op sleeptouw bij een avond versierpogingen, hoewel beiden de romantische hoop koesteren 'de ware' te ontmoeten. Al hun pogingen lopen in elk opzicht teleurstellend uit. Debutant Mocky haakt in op filmmode van 'losbandige jeugd', om in snel tempo reeks mooie of interessante actrices voor de camera te halen. Film laat katterig gevoel na, minder door strekking van scenario als om ongebruikt laten van alle talent. Vooral rol van Aimée met houten been is regelrechte aanfluiting.

Le Gorille vous salue bien

1958 | Actiefilm, Thriller

Frankrijk 1958. Actiefilm van Bernard Borderie. Met o.a. Lino Ventura, Charles Vanel, Bella Darvi, Pierre Dux en René Lefèvre.

Geheimagent Géo Paquet 'ontsnapt' uit de petoet (hij laat op de celmuur allerbeleefdst de tekst 'Hartelijke groeten van De Gorilla' achter). Doel: als zogenaamd zware jongen infiltreren in een spionagenetwerk dat wellicht achter de diefstal van militaire geheimen zit. Ventura geeft 'm van katoen in deze vlotte misdaadfilm van Borderie (1924-1978), die in de jaren zestig vijf Angélique-kassuccessen uit zijn vakmanshoed zou toveren. Fijne karakterkoppencast, fraaie Franscope-fotografie en heerlijke nachtclubjazz-score garanderen een genrefeestje-oude-stijl. Naar Série noire nummer 220 van coscenarist Antoine L. Dominique.

La Tête contre les murs

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van Georges Franju. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Anouk Aimée, Paul Meurisse, Pierre Brasseur en Charles Aznavour.

Een vader laat zijn zoon die hem heeft willen bestelen opnemen in een psychiatrische inrichting waar tegenstrijdige ideeën zijn over de behandeling van de patiënten. Nadat de jongen zich vergeefs tegen therapie heeft verzet probeert hij te ontsnappen. Zowel het acteren van Mocky als het door hem geschreven scenario doet de roman van Hervé Bazin onvoldoende recht, maar de regie van documentarist Franju en de fotografie van Eugen Shüfftan geven de film een beklemmende sfeer. De eerste dramatische rol van Aznavour als medepatiënt.

Gli Sbandati

1955 | Oorlogsfilm

Italië 1955. Oorlogsfilm van Francesco Maselli. Met o.a. Lucia Bosé, Jean-Pierre Mocky, Giuliano Montaldo, Antonio de Teffé en Isa Miranda.

Bewoners van een Italiaans landgoed zijn in 1943 nog voor de oorlog gespaard gebleven als ze een gebombardeerde arbeidersfamilie opnemen en uit Duitse gevangenschap gevluchte soldaten. Twee zoons gaan in het verzet, de derde hangt het fascisme aan. Amoureuze rivaliteit rond een ondergedoken meisje doet de andere jongen het verzet [KA1]o[KA1]ok verzaken, wat hij betreurt als het te laat is. Dit interessante beeld van jongeren tijdens de oorlog boet aan overtuigingskracht in door de multinationale (en curieuze) rolbezetting, van wie Mocky en Montaldi spoedig zelf zouden gaan regisseren.

Maternité clandestine

1953 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1953. Drama van Jean Gourgnet. Met o.a. Dany Carrel, Michel Roux, Pierre Larquey, Jane Marken en Noël Roquevert.

Een jeugdbende die gemanipuleerd wordt door een gangster, redt bij toeval een ongehuwde moeder van zelfmoord en neemt haar en haar kind op. De leider ziet echter lucratieve mogelijkheden in haar ontvoering, maar de jongens keren zich tegen hem en redden het meisje opnieuw. De rechtlijnige B-film heeft sympathieke trekjes in het scenario, maar de vormgeving maakt zowel van de sensatie als van het sentiment evenzovele clichés.

La Neige était sale

1953 | Drama

Frankrijk 1953. Drama van Luis Saslavsky. Met o.a. Daniel Gélin, Valentine Tessier, Marie Mansart, Antoine Balpêtré en Daniel Ivernel.

Een zoon van een lichtzinnige vrouw heeft nauwelijks een opvoeding genoten, maar de sterke moederbinding zet hem aan tot een al even normloos bestaan. Met psychisch masochisme probeert hij het onschuldige meisje op wie hij verliefd is aan een vriend te verkwanselen, maar ze weet toch zijn 'betere ik' te bereiken, waarna hij tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelt in het verzet. Deze verfilming van een roman van Simenon maakt het handelen van de hoofdpersonen onvoldoende aannemelijk, zodat het resultaat vooral boeit zijnde een variant op de vooroorlogse, noodlottige film noir. Naast de gekweld acterende Gélin zijn de andere rollen nogal zwak.

I Vinti

1952 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1952. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Anna-Maria Ferrero, Franco Interlenghi, Eduardo Ciannelli, Etchika Choureau en Jean-Pierre Mocky.

Een drieluik over jeugdcriminaliteit in verschillende landen. Het eerste deel gaat over een Italiaanse jongen uit een rijke familie, die uit verzet tegen zijn komaf moordenaar wordt. In deel twee doden Franse jongelui uit verveling een vriend. Deel drie volgt een Engelsman die koste wat kost beroemd wil worden. De Italiaanse regisseur Michelangelo Antonioni maakte veertien jaar na I Vinti de klassieker Blow Up. Het Engelstalige deel van I Vinti loopt in thematiek alvast vooruit op die film. De overige twee delen van I Vinti werden flink gecensureerd in zowel Italië als Frankrijk. 'Zinloos geweld´ en zinloze censuur zijn van alle tijden en alle landen.

Deux sous de violettes

1952 | Drama

Frankrijk 1952. Drama van Jean Anouilh. Met o.a. Dany Robin, Michel Bouquet, Jane Marken, Henri Crémieux en Mona Dol.

Een arm meisje gaat bij familie in de provincie logeren waar ze verleid wordt door een fabrikantenzoon die door zijn familie tot een huwelijk in zijn eigen milieu wordt gedwongen. Ze keert met haar kind terug naar haar moeder en gaat werken voor haar levensonderhoud en om haar zelfrespect terug te krijgen. De filmregie van de toneelschrijver Anouilh pakt diens thema van de gecorrumpeerde onschuld al te smartlappig aan, ondanks de cynische dialoog waarmee de acteurs goed uit de weg kunnen. De auteur heeft echter geen enkele vat op het medium film, zodat het resultaat een langademige reeks losse scènes is.

Au grand balcon

1949 | Drama

Frankrijk 1949. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Pierre Fresnay, Georges Marchal, Janine Crispin, Suzanne Dehelly en Germaine Michel.

Oude vrijsters leiden een pension voor vliegeniers en zijn zo de meelevende getuigen van de moeizame, maar uiteindelijk geslaagde oprichting van een commerciële luchtvaartmaatschappij op Zuid-Amerika. Toegewijd gemaakte en door Joseph Kessel geschreven hommage aan de luchtvaart is nogal traag en er wordt bovendien vrij dor geacteerd. Het inmiddels historisch geworden beeld van de luchtvaart is niettemin interessant.

Le Paradis des pilotes perdus

1948 | Drama

Frankrijk 1948. Drama van Georges Lampin. Met o.a. Henri Vidal, Michel Auclair, Daniel Gélin, Paul Bernard en Andrée Debar.

Een militair vliegtuig met diverse passagiers moet door panne een noodlanding maken in de woestijn en heeft geen radiocontact meer. Dorst leidt tot uitbarstingen, conflicten en sterfgevallen totdat het vliegtuig eindelijk gerepareerd kan worden. Deze kleinschalige rampenfilm concentreert zich vooral op de verschillende reacties van de personages op de ontberingen, maar blijft daarbij steken in vlakke clichés, waardoor de op papier interessante rolbezetting steeds op dezelfde wijze acteert.

Vive la liberté

1945 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1945. Oorlogsfilm van Jeff Musso. Met o.a. Jeanne Manet, Santa Reill, Martine Fresnoy, Jean Darcante en Raymond Bussières.

De derde en laatste film van een regisseur met een bliksemcarri[KA2]ere (1937-1945) maar niet onbelangrijk. VIVE LA LIBERTE is gemaakt als een contrasterend tweeluik met aan de ene kant de heldendaden van de ondergrondse en aan de andere de misdaden die door collaborateurs en profiteurs van de oorlog zijn gepleegd. Een vreemd aspect van deze film is dat hij opzettelijk is gemaakt in een naïve en eenvoudige stijl. Met, in een bijrolletje, een debutant genaamd Jean-Pierre Mocky, de latere regisseur.