Francis Girod

Un ami parfait

Frankrijk 2006. Misdaad van Francis Girod. Met o.a. Antoine de Caunes, Martina Gedeck en Jean-Pierre Lorit.

L'oncle de Russie

Frankrijk 2006. Drama van Francis Girod. Met o.a. Claude Brasseur, Marie-José Nat, Mathieu Bisson en Thomas Chabrol.

Oude rot Brasseur, met zijn zeemanskop en grofkorrelstem van eredivisiekroegtijger, kreeg voor deze tv-film een karakterrol met uitbouwmogelijkheden. En hij benut ze. Gaston Boissac verdween tijdens WO II achter het prikkeldraad van een STALAG in chaotisch Rusland. Het einde van de oorlog bracht hem geen bevrijding: de communistische dictatuur hield hem vast achter het IJzeren Gordijn. Zijn familie heeft sindsdien nooit meer een levensteken van hem vernomen. Met Gorbatsjov, Glasnost en 1989 dient zich voor de ontwortelde zeventiger de verlate terugkeer aan naar zijn Franse geboortedorp. Eén oorlogsverhaal, symbool voor duizenden andere, opgetild door zijn charismatische hoofdrolspeler.

Le pays des enfants perdus

Frankrijk 2004. Francis Girod. Met o.a. Mélissa Loties, Mathieu Cham en Gerald Rinaldi.

Oude rot Brasseur, met zijn zeemanskop en grofkorrelstem van eredivisiekroegtijger, kreeg voor deze tv-film een karakterrol met uitbouwmogelijkheden. En hij benut ze. Gaston Boissac verdween tijdens WO II achter het prikkeldraad van een STALAG in chaotisch Rusland. Het einde van de oorlog bracht hem geen bevrijding: de communistische dictatuur hield hem vast achter het IJzeren Gordijn. Zijn familie heeft sindsdien nooit meer een levensteken van hem vernomen. Met Gorbatsjov, Glasnost en 1989 dient zich voor de ontwortelde zeventiger de verlate terugkeer aan naar zijn Franse geboortedorp. Eén oorlogsverhaal, symbool voor duizenden andere, opgetild door zijn charismatische hoofdrolspeler.

Terminale

Frankrijk 1998. Drama van Francis Girod. Met o.a. Adrienne Pauly, Anna Mouglalis, Loïc Corbery, Mathieu Crépeau en Alexandre Chacon.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

Passage à l'acte

Frankrijk 1996. Thriller van Francis Girod. Met o.a. Daniel Auteuil, Patrick Timsit, Anne Parillaud en Michèle Laroque.

De Parijse psychiater Antoine Rivière (Auteuil) komt in een lastig parket wanneer een van zijn cliënten vertelt over een moord die hij heeft gepleegd. Sterker, de man (Timsit) geeft zoveel specifieke informatie dat Antoine op onderzoek uitgaat. Even later zijn ook zijn ex-vrouw en zoontje bij het mysterie betrokken. Franse thriller met een leuke hoofdrol van Auteuil als de schijnbaar onkreukbare Parijzenaar die zelf met geheimen rondloopt. Aardige cast met veel mooie dames, voor het overige tamelijk rechttoe rechtaan gemaakt.

Lumière et compagnie

Duitsland​/​​Spanje​/​​Noorwegen​/​​Frankrijk 1995. Documentaire van Sarah Moon. Met o.a. Gabriël Axel, Theodoros Angelopoulos, Vicente Aranda, Merzak Allouache en John Boorman.

Op initiatief van Philippe Poulet werden veertig internationale regisseurs uitgenodigd door het Filmmuseum van Lyon om een stukje film te draaien met de originele cinématographe van de gebroeders Lumière, onder het talentrijke oog van kunstenares Sarah Moon. De regels die ze moeten volgen: het filmpje mag maximum tweeënvijftig seconden duren, mag geen synchroon geluid hebben en moet uit ten hoogste drie scènes bestaan. Ondertussen worden hen vragen gesteld als 'Waarom filmt u?', 'Houdt de filmkunst op te bestaan?' en 'Waarom wilt u filmen met de camera van Lumière?'. Als tegenpool worden actualiteitsbeelden van het jaar getoond, zonder geluid en in zwart-wit. Een film waaraan het grote publiek weinig heeft, maar die in wezen veertig verschillende theorieën geeft over de zevende kunst, even uiteenlopend als de talenten die erbij betrokken werden. Een curiosum dat voor cinefielen en filmstudenten een hele wereld opent. Roger Ikhief en Timothy Miller moesten alles monteren en de historische ontmoetingen werden vastgelegd met een gewone 35mm-camera door Philippe Poulet en Didier Ferry. De film ging in wereldpremière op 27 december 1995, de dag dat de cinematografie honderd jaar werd.

Délit mineur

Frankrijk 1994. Drama van Francis Girod. Met o.a. Caroline Cellier, Claude Brasseur, Niels Arestrup, Christopher Thompson en Anne-Marie Philipe.

De jonge Crépeau houdt zielsveel van zijn moeder en is verdrietig omdat ze hem verwaarloost voor mannen die haar niet waard zijn. Haar man, Arestrup, zit in een midlife-crisis en wordt met de dag drankzuchtiger en gewelddadiger. Het lijkt wel of hij zijn grote intelligentie aanwendt om haar te vernietigen. Crépeaus misprijzen slaat om in haat, en die wordt steeds heviger. Een vergezocht drama over relatieproblematiek. Girod en Michel Grisolia schreven een scenario dat gelukkig niet verdrinkt in eindeloze dialogen en waarin de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen. Wel verwachten zij te veel goedgelovigheid van de kijker. William Lubtchansky stond achter de camera. Dolby Stereo.

Mensonge

Frankrijk 1993. Drama van François Margolin. Met o.a. Nathalie Baye, Didier Sandre, Hélène Lapiower, Marc Citti en Adrien Beau.

Emma komt er tijdens haar zwangerschap achter dat ze seropositief is. Zij is haar echtgenoot, een verslaggever, altijd trouw geweest en moet zichzelf het een en ander gaan afvragen. Na een diepe inzinking besluit ze de waarheid over haar leven en haar relatie uit te zoeken. Margolin, die in zijn eerste lange speelfilm de ellende rond AIDS van de allernegatiefste kant laat zien, heeft het niet goed aangepakt. Met het happy-end dat in de laatste minuut uit de lucht komt vallen, wil hij kennelijk zijn geweten sussen. De rol van gedeprimeerde, jaloerse en hysterische vrouw is niet geschikt om La Baye weer tot leven te wekken.

Lacenaire

Frankrijk 1990. Biografie van Francis Girod. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean Poiret, Jacques Weber, Maïwenn en Samuel Labarthe.

Biografische film over het leven van deze dichter, schrijver, biseksuele verleider, erudiet met verfijnde manieren en moordenaar omwille van het plezier, die daarin zover ging dat hij in 1836 zijn eigen zelfmoord onder de guillotine in sc[KA2]ene zette. En hoewel Auteuil de voortreffelijke vertolking van dit duistere maar romantische personage door Marcel Herrand in LES ENFANTS DU PARADIS (Marcel Carn[KA1]e, 1945) niet kan doen vergeten, geeft hij toch op magistrale wijze gestalte aan dit uitzonderlijke wezen. De tijd van toen is op uiterst zorgvuldige en schitterende wijze opnieuw tot leven gebracht. Het camerawerk werd verzorgd door een ware kolorist (Bruno de Keyzer). Eén van de best geslaagde rolprenten van deze filmmaker. Scenario van Georges Conchon en Francis Girod.

Zanzibar

België 1989. Drama van Christine Pascal. Met o.a. André Marcon, Fabienne Babe, Francis Girod, Marie-Armelle Deguy en Dominique Maurin.

Een symbolische titel. Een producent, een regisseur en een actrice zijn bezig aan een film. Film boeit hen maar het dagelijks leven niet minder. Een wrange schets van de gecompliceerde onderlinge relaties, vervat in een wreed soort van psychologisch realisme dat doet denken aan Bergman. Een verkenning van duistere afgronden, waarbij de kijker zich niet erg op z'n gemak voelt. Concessies zijn er niet gedaan in deze moeilijke film waarin de spelers de grenzen van hun kunnen bereiken.

Saxo

Frankrijk 1988. Muziek van Ariel Zeitoun. Met o.a. Gérard Lanvin, Akosua Busia, Laure Killing, Richard Brooks en Clément Harari.

Producent-regisseur Ariel Zeitoun bewerkte de 'detective' van Gilbert Tanugi, die zich afspeelt in jazzclub-kringen. Hij slaagt erin een film te maken, waarin een soms fascinerende sfeer hangt en waarin uitzonderlijk raadselachtige en onvoorspelbare personages rondlopen. Maar zijn film heeft te lijden onder langdradige stukken en een aantal gemaakte situaties. Tenslotte: het vakmanschap komt veels te vaak in de plaats van oprechte inspiratie.

L' Enfance de l'art

Frankrijk 1988. Familiefilm van Francis Girod. Met o.a. André Dussollier, Anne-Marie Philipe, Hubert Gignoux en Judith Magre.

Het dagelijks leven van een twaalftal leerlingen van de Parijse Toneelschool gedurende hun laatste studiejaar. Girod heeft met de jonge schrijver Yves Dangerfield, die zijn leerling was terwijl hij zelf lesgaf op deze school, een erg interessant scenario uitgewerkt, vol herinneringen en anekdotes. Het dient gezegd te worden dat alle acteurs eveneens leerlingen of oud- leerlingen van het instituut zijn. Terwijl hij met (wisselend) geluk alle genres aanroert, construeert de regisseur een gevoelige kroniek die om beurten maf en wreed is, over hen die zowel in het leven als in de kunst trachten te slagen: wat helemaal niet eenvoudig is. Kortom, een Entrée des Artistes anno 1988.

Descente aux enfers

Frankrijk 1986. Misdaad van Francis Girod. Met o.a. Claude Brasseur, Betsy Blair, Hippolyte Girardot, Sophie Marceau en Sidiki Bakaba.

Bewerking in de stijl SERIE NOIRE van de roman van David Goodis die zich heel gelukkig heeft laten inspireren door TIRER SUR LE PIANISTE van François Truffaut. De personages zijn zonder mededogen en heel levensecht afgeschilderd. Tegen een achtergrond van karikaturen spelen zich de laatste jaren van Gilles Béhat en anderen af. Een opmerkelijk thema met geweldig camerawerk van Charlie van Damme en een stevig geconstrueerd scenario van Jean-Loupe Dabadie en Francis Girod.

Cycle Claude Brasseur: Descente aux enfers

Frankrijk 1986. Drama van Francis Girod. Met o.a. Claude Brasseur, Betsy Blair, Sophie Marceau en Gerald Rinaldi.

Bewerking in de stijl SERIE NOIRE van de roman van David Goodis die zich heel gelukkig heeft laten inspireren door TIRER SUR LE PIANISTE van François Truffaut. De personages zijn zonder mededogen en heel levensecht afgeschilderd. Tegen een achtergrond van karikaturen spelen zich de laatste jaren van Gilles Béhat en anderen af. Een opmerkelijk thema met geweldig camerawerk van Charlie van Damme en een stevig geconstrueerd scenario van Jean-Loupe Dabadie en Francis Girod.

Le bon plaisir

Frankrijk 1984. Drama van Francis Girod. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Catherine Deneuve, Michel Serrault, Michel Auclair en Alexandra Stewart.

Een jonge dief komt bij toeval in het bezit van een brief waaruit een buitenechtelijke verhouding van de minister-president blijkt (waaruit ook nog een inmiddels tienjarige zoon is geboren). De zaak moet snel in de doofpot, vindt het staatshoofd, desnoods neemt hij wel drastische maatregelen. Gebaseerd op een roman van ex-minister Françoise Giroud. De hoofdpersoon heeft wel wat weg van oud-president François Mitterrand, die echter, toen hij door een journalist geconfronteerd werd met het bestaan van een buitenechtelijke dochter, juist heel onderkoeld reageerde: 'Nou en?'

Le grand frère

Frankrijk 1982. Drama van Francis Girod. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean Rochefort, Roger Planchon, Jacques Villeret en Souad Amidou.

Een ex-legionair komt voor een wraakactie in Marseille en krijgt hulp van enkele aan de zelfkant levende Arabische randfiguren, die zijn verantwoordelijkheidsbesef opwekken. Zijn verliefdheid op een meisje wekt de afgunst van haar dertien- jarige broer, die hem door middel van een anonieme brief bij de politie aangeeft. Deze ambitieuze poging om de romantische film noir van vóór WO II nieuw leven in te blazen met actuele, sociale en politieke observaties en geweldelementen, struikelt over een warrig scenario, dat vooral in de eerste helft op een chaotische manier door tijd, locaties en uiteenlopende thematieken springt zonder enige organische eenheid. Individueel treffende scènes en toegewijd acteren slagen er niet in om de film adem te geven. Het scenario is van regisseur Girod en Michel Grisolia. Het camerawerk is van Bernard Zitzermann.

La banquière

Frankrijk 1980. Drama van Francis Girod. Met o.a. Romy Schneider, Jean-Louis Trintignant, Jean-Claude Brialy, Marie-France Pisier en Claude Brasseur.

Romy Schneider is weer eens soeverein in La banquière, een van haar laatste films voordat ze op 43-jarige leeftijd overleed. Ze speelt Emma Eckhert, een biseksuele dame die scenarist-regisseur Girod modelleerde naar de historische Française Marthe Hanau. Emma doet in speculaties en is in 1929 een rijke bankierster. Met een hoge populariteit, maar ook met veel vijanden uit de hoek van de nouveau riche. La banquière is in luxueuze settings en sepia-teinten opgenomen en extra verrijkt met een Ennio Morricone-soundtrack. Naast Schneider staat de Franse ster Trintignant (Il conformista) pal als haatdragende rijkaard Horace Vannister.

L'état sauvage

Frankrijk 1978. Drama van Francis Girod. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Claude Brasseur, Jacques Dutronc, Doura Mané en Michel Piccoli.

In een recent gedekolonialiseerde Afrikaanse staat heeft een Française haar minnaar verlaten voor een zwarte politieke leider, wat woede en wantrouwen bij blank en zwart teweegbrengt. Bekroonde roman van Georges Conchon werd door hem zelf voor de film bewerkt met Francis Girod, en geeft een overtuigend beeld van chaos, opportunisme en hoogoplopende emoties van de situatie, zonder uitgesproken politieke stellingname. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

René la Canne

Italië​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Francis Girod. Met o.a. Gérard Depardieu, Sylvia Kristel, Michel Piccoli, Stefano Patrizi en Jean Carmet.

Een politieman slaagt er niet in een behendige oplichter te arresteren, tot beiden tijdens de oorlog in een Duits werkkamp worden geplaatst, vriendschap sluiten en ontsnappen met behulp van de vriendin van de gangster. Na de bevrijding zet ieder zijn oorspronkelijke loopbaan weer voort, maar de speurder kan de oude band niet vergeten. De film maakt de herinneringen van inspecteur Borniche tot een kluchtige schelmenkomedie, en weet de juiste toon niet te treffen zodat de zwarte grappen onnodig smakeloos werken terwijl de vrolijke inzet van de acteurs krampachtig werkt. Kristel toont in een minder extreme rol komedie-aanleg. Luxueuze aankleding en kleureffecten lijken de aandacht van de regisseur te hebben opgeëist ten koste van het scenario.

Rene La Canne

1976. Francis Girod. Met o.a. Michel Piccoli, Gérard Depardieu en Sylvia Kristel.

Een politieman slaagt er niet in een behendige oplichter te arresteren, tot beiden tijdens de oorlog in een Duits werkkamp worden geplaatst, vriendschap sluiten en ontsnappen met behulp van de vriendin van de gangster. Na de bevrijding zet ieder zijn oorspronkelijke loopbaan weer voort, maar de speurder kan de oude band niet vergeten. De film maakt de herinneringen van inspecteur Borniche tot een kluchtige schelmenkomedie, en weet de juiste toon niet te treffen zodat de zwarte grappen onnodig smakeloos werken terwijl de vrolijke inzet van de acteurs krampachtig werkt. Kristel toont in een minder extreme rol komedie-aanleg. Luxueuze aankleding en kleureffecten lijken de aandacht van de regisseur te hebben opgeëist ten koste van het scenario.

Trio Infernal, Le

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1974. Misdaad van Francis Girod. Met o.a. Michel Piccoli, Mascha Gonska, Andréa Ferréol, Monica Fiorentini en Philippe Brizard.

Advocaat Georges Sarret (Piccoli) uit een provincieplaats huwt twee Duitse zusters uit, Philomene (Schneider) en Catherine (Gonska), aan rijke oude mannen met het oog op de erfenis. Als die niet snel een natuurlijke dood sterven, worden ze naar het hiernamaals geholpen. Deze zwarte komedie gaat consequent te ver en geeft de acteurs de kans tot monsterlijke creaties die ze wellustig aangrijpen. Sommige moorden en de verwerking van de slachtoffers vereisen van de toeschouwer een sterke maag. Als Piccoli een levensverzekering op Ferréol afsluit, nemen de gebeurtenissen een onverwachte wending. Behoorlijk ironische film die op stijlvolle wijze de jaren rond 1925 doet herleven. Het scenario is van Solange Fasquelle en Jacques Rouffio. Het camerawerk is van Andreas Winding.

Camille ou la comédie catastrophique

Frankrijk 1971. Komedie van Claude Miller. Met o.a. Juliet Berto, Philippe Léotard, Marc Chapiteau, Michel Delahaye en Francis Girod.

Tijdens WOI moeten twee soldaten, L[KA1]eotard en Chapiteau, een niet nader bepaalde post bemannen. Als uit het niets duikt op een dag een beeld van een meid op, Camille (Berto). Deze nodigt hen uit om volgende zondag bij haar ouders te komen eten. Daar maken ze kennis met een kompleet krankzinnig gezin, waarvan ze niet blijken los te komen. Een absurd-surrealistische komedie waarin geen logica terug te vinden is. Een kruising tussen Bunuel en de vroege Polanski, met een huiveringwekkend sadistisch einde. De acteurs benaderen hun rollen op de gekste manier, maar het werkt. Na deze korte film was Miller duidelijk rijp voor zijn eerste langspeler. Hij schreef zelf het scenario en Pierre William Glenn tekende voor de mooie fotografie.

Slogan

Frankrijk 1969. Drama van Pierre Grimblat. Met o.a. Serge Gainsbourg, Jane Birkin, Andréa Parisy, Daniel Gélin en Henri-Jacques Huet.

Een getrouwde reclamefilmer wordt verliefd op een jonge Britse en wil een autobiografische speelfilm over hun liefde maken. Al spoedig ontdekt hij echter de trouweloze aard van zijn vlam en hij troost zich met alle prijzen voor zijn commercials. Deze satire op reclame-film-wereld is de achtergrond voor een weinig onderhoudende love story die Birkin in de Franse cinema en bij tegenspeler Gainsbourg introduceerde. Hoewel de werkelijkheid de fictie volgde maakt dat hun samenspel niet overtuigender.

L' Horizon

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Jacques Perrin, Macha Méril, René Dary, Monique Mélinand en Steve Gadler.

Een zwaargewonde soldaat keert in 1917 terug naar de boerderij van zijn ouders, en hoewel het ernaar uitziet dat de oorlog afgelopen zal zijn voor hij hersteld is, wordt hij geleidelijk aan steeds depressiever. Een oorlogsweduwe op wie hij verliefd wordt, probeert hem tot haar pacifisme, waar hij geen vertrouwen in heeft, te bekeren, hoewel de voorstanders van de oorlog heel andere dan patriottistische motieven blijken te hebben. Dit boeiende debuut naar LES HONNEURS DE LA GUERRE van Georges Conchon gebruikt een historische situering om de nog altijd actuele thematiek kritisch door te lichten. Niet zo best geacteerd door Perrin, wel door zijn tegenspelers.