Jaco Van Dormael (1957): regie, cast, scenario en productie.
Er zijn 8 films gevonden.

Le tout nouveau testament

2015 | Komedie

België​/​​Frankrijk​/​​Luxemburg 2015. Komedie van Jaco Van Dormael. Met o.a. Benoît Poelvoorde, Catherine Deneuve, Pili Groyne, François Damiens en Yolande Moreau.

In deze heerlijk inventieve komedie van Jaco Van Dormael (Toto le héros, Mr. Nobody) is God geen barmhartig opperwezen maar een chagrijnige despoot die met zijn gezin in een ranzig driekamerappartement in Brussel woont. Vanachter z'n computer stort hij grijnzend hel en verdoemenis uit over de mensheid. Uit protest hackt dochterlief de computer, stuurt alle mensen op aarde hun sterfdatum en gaat op zoek naar zes nieuwe apostelen om een nieuw testament te schrijven. Kandidaten die zelfs Christus over het hoofd zou hebben gezien – een aspirant-huurmoordenaar, een seksverslaafde. En Catherine Deneuve die in bed duikt met een gorilla.

Mr. Nobody

2009 | Drama, Romantiek, Fantasy

België​/​​Canada​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 2009. Drama van Jaco Van Dormael. Met o.a. Jared Leto, Sarah Polley, Diane Kruger, Linh Dan Pham en Rhys Ifans.

De derde film van Dormael, na Toto le héros en Le huitième jour, begint verbluffend met verschillende versies van dezelfde man: Nemo als 118-jarige in 2092, Nemo als tiener in drie parallelle werkelijkheden, en Nemo als dertiger in drie afzonderlijke gezinssituaties (Leto). En dan is er nog de Nemo-creatie op Mars, de pennenvrucht van een van de tieners. Mr. Nobody speelt met tijd en ruimte, zonder pretentieus te worden. De centrale vraag is wat het leven had gebracht als je op de kleinste momenten een andere keuze had gemaakt. Concentratie is een pre, begrip allerminst.

Pourquoi se marier le jour de la fin du monde ?

2000 | Drama

België​/​​Luxemburg 2000. Drama van Harry Cleven. Met o.a. Jean-Henri Compère, Elina Löwensohn, Pascal Greggory, Lofti Yahya Jeddi en Sabrina Leurquin.

Op de vlucht voor haar bezitterige minnaar Guido (Greggory) wordt Juliette (Löwensohn) door een auto gegrepen. Haar gezicht in het maanlicht is zo bleek dat je zou zweren dat ze dood is, maar als ze weer bijkomt kijkt ze in de ogen van Gaspard (Compère), de bestuurder van de ambulance. Juliette is bang. Ze vreest dat de nachtmerrie nog niet voorbij is. Ze klampt zich vast aan Gaspard als een drenkeling aan een reddingsboei. Het gevaar ligt nog steeds op de loer. Guido wil haar terug, maar zijn liefde is voor haar verstikkend. In haar strijd om vrij te ademen sleurt ze Gaspard mee in een dramatische draaikolk, waarin ze beiden dreigen ten onder te gaan. Een perverse, maar boeiende lovestory over een allesvernietigende liefde. Regisseur/ scenarioschrijver Cleven neemt geen genoegen met het rechttoe rechtaan vertellen van zijn verhaal, maar hij laat droom en werkelijkheid naadloos in elkaar overvloeien. Hij maakt het de toeschouwer niet gemakkelijk, maar toch werken de personages fascinerend zodat je niet onder hun betovering uit kunt komen. Je moet wel even moeite doen om het spel mee te spelen. De oorspronkelijke versie van anderhalf uur werd ingekort voordat de film uitkwam. Het camerawerk is van Zvonock C.L.

Portrait de groupe en l'absence du ministre

1998 | Documentaire

België​/​​Frankrijk 1998. Documentaire van Marie Mandy. Met o.a. Chantal Akerman, Vincent Bal, Alain Berliner, Philippe Blasband en Jan Bucquoy.

Op de vlucht voor haar bezitterige minnaar Guido (Greggory) wordt Juliette (Löwensohn) door een auto gegrepen. Haar gezicht in het maanlicht is zo bleek dat je zou zweren dat ze dood is, maar als ze weer bijkomt kijkt ze in de ogen van Gaspard (Compère), de bestuurder van de ambulance. Juliette is bang. Ze vreest dat de nachtmerrie nog niet voorbij is. Ze klampt zich vast aan Gaspard als een drenkeling aan een reddingsboei. Het gevaar ligt nog steeds op de loer. Guido wil haar terug, maar zijn liefde is voor haar verstikkend. In haar strijd om vrij te ademen sleurt ze Gaspard mee in een dramatische draaikolk, waarin ze beiden dreigen ten onder te gaan. Een perverse, maar boeiende lovestory over een allesvernietigende liefde. Regisseur/ scenarioschrijver Cleven neemt geen genoegen met het rechttoe rechtaan vertellen van zijn verhaal, maar hij laat droom en werkelijkheid naadloos in elkaar overvloeien. Hij maakt het de toeschouwer niet gemakkelijk, maar toch werken de personages fascinerend zodat je niet onder hun betovering uit kunt komen. Je moet wel even moeite doen om het spel mee te spelen. De oorspronkelijke versie van anderhalf uur werd ingekort voordat de film uitkwam. Het camerawerk is van Zvonock C.L.

Hombres complicados

1997 | Komedie, Drama

België 1997. Komedie van Dominique Deruddere. Met o.a. Dirk Roofthooft, Josse De Pauw, Hilde Van Mieghem, Lies Pauwels en François Beukelaers.

Samen met Marc Didden schreef Dominique Deruddere (Suite 16) het semi-autobiografische draaiboek over de gecompliceerde verhouding tussen twee broers, Bruno en Roger DeClerq. De oudste van de twee is Bruno (Josse De Pauw), een rechtschapen douanier, gelukkig getrouwd met verpleegster Simone. Roger is de verlepte sjacheraar met dito vrouw en torenhoge schulden. Wanneer hun moeder overlijdt aast Roger op de erfenis maar die blijkt nogal gering. Hij stelt voor het geld te besteden aan een broederlijk samenzijn in de Ardennen. Bruno gaat schoorvoetend akkoord maar voordat hij het weet zit hij tot zijn oren in de illegale zaakjes van zijn verloederde broer. De inktzwarte humor, bonkige personages en simpele techniek vormen samen een perfecte cadans met de fraaie muzikale noot van Arno Hintjens, La Muerte en Raymond van het Groenewoud. 'Nous sommes hombres complicados,' raspt troubadour Hintjens terwijl de aftiteling over het scherm rolt. Een fraaie afsluiting voor een rauwe schelmenfilm die Dominique Deruddere in slechts 18 gure winterdagen inblikte.

Le huitième jour

1996 | Komedie, Drama

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Jaco Van Dormael. Met o.a. Daniel Auteuil, Pascal Duquenne, Miou-Miou, Isabelle Sadoyan en Henri Garcin.

Harry (Auteuil) is een druk bezet zakenman. Zijn vrouw heeft hem verlaten met de kinderen en alles wat rest is routine. Georges (Duquenne) lijdt aan het downsyndroom. Hij leeft in een fantasiewereld waar Mongolië zijn moederland is, gemaaid gras getroost moet worden en de werkelijkheid verdwijnt als je niet kijkt. Na een ontmoeting trekken ze een paar dagen met elkaar op. Solide acteursfilm, mooi in beeld gebracht door cameraman Walther van den Ende. Duquenne en Auteuil ontvingen in 1996 beiden de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes.

Lumière et compagnie

1995 | Documentaire

Duitsland​/​​Spanje​/​​Noorwegen​/​​Frankrijk 1995. Documentaire van Sarah Moon. Met o.a. Gabriël Axel, Theodoros Angelopoulos, Vicente Aranda, Merzak Allouache en John Boorman.

Op initiatief van Philippe Poulet werden veertig internationale regisseurs uitgenodigd door het Filmmuseum van Lyon om een stukje film te draaien met de originele cinématographe van de gebroeders Lumière, onder het talentrijke oog van kunstenares Sarah Moon. De regels die ze moeten volgen: het filmpje mag maximum tweeënvijftig seconden duren, mag geen synchroon geluid hebben en moet uit ten hoogste drie scènes bestaan. Ondertussen worden hen vragen gesteld als 'Waarom filmt u?', 'Houdt de filmkunst op te bestaan?' en 'Waarom wilt u filmen met de camera van Lumière?'. Als tegenpool worden actualiteitsbeelden van het jaar getoond, zonder geluid en in zwart-wit. Een film waaraan het grote publiek weinig heeft, maar die in wezen veertig verschillende theorieën geeft over de zevende kunst, even uiteenlopend als de talenten die erbij betrokken werden. Een curiosum dat voor cinefielen en filmstudenten een hele wereld opent. Roger Ikhief en Timothy Miller moesten alles monteren en de historische ontmoetingen werden vastgelegd met een gewone 35mm-camera door Philippe Poulet en Didier Ferry. De film ging in wereldpremière op 27 december 1995, de dag dat de cinematografie honderd jaar werd.

Toto le héros

1991 | Drama, Komedie

België​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Drama van Jaco Van Dormael. Met o.a. Michel Bouquet, Jo De Backer, Thomas Godet, Mireille Perrier en Sandrine Blancke.

Thomas is jaloers op zijn buurjongen Alfred, die in een warm milieu wordt opgevoed. Thomas denkt dat hij en Alfred na de geboorte verwisseld zijn tijdens een ziekenhuisbrand. Hij zal het Alfred zijn verdere leven nadragen. Tegelijk komt het wel uit dat Thomas (wellicht) niet de echte broer is van zijn zus, want hij is verliefd op haar. Toto le héros vertelt in flashbacks en -forwards en met een flinke scheut mafheid een nostalgisch verhaal over tekortkoming en liefde. De film won er een kast vol prijzen mee in Europa.