Hannes Schmidhauser

Tatort - Die Abrechnung

Zwitserland​/​​Duitsland 1996. Mysterie van Markus Fischer. Met o.a. Laszlo I. Kish, Ernst C. Sigrist, Albert Freuler, Claudine Wilde en Ulrich Mühe.

Diamanten küsst man nicht

Duitsland 1996. Mysterie van Ulrich Stark. Met o.a. Meret Becker, Martin Lindow, Nicole Heesters, Laszlo Horwitz en Johanna Gastdorf.

Arsène Lupin : Le médaillon du pape

Spanje​/​​Zwitserland​/​​België​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Polen​/​​Duitsland​/​​Tsjechoslowakije​/​​Portugal 1989. Actiefilm van Vittorio Barino. Met o.a. François Dunoyer, Catherine Alric, Nando Gazzolo, Silli Togni en Lida Ferro.

Nadat hij weer eens op listige wijze ontkomen is uit de klauwen van de politie, trekt Ars[KA2]ene Lupin (Dunoyer) met de betoverende Alric (Cissy) naar Zwitserland, waar hij gesignaleerd wordt juist op het moment dat er een Europese topontmoeting plaatsvindt. De politie laat wat de veiligheid betreft niets aan het toeval over, maar Arsène Lupin is in het land om het huwelijk bij te wonen van Adelina Da Ponte, de dochter van een schatrijke autofabrikant. Juist op dat moment wordt het legendarische medaillon van Paus Urbanus gestolen, eigendom van de tante van de bruid. Als het kostbare sieraad weer boven water komt, heeft Arsène Lupin meteen door dat het teruggebrachte stuk een kopie is. Zolang het origineel er niet is, kan Adelina vanwege een vloek die op de familie rust, niet trouwen; bijgevolg zou ze tijdens de huwelijksnacht ook nog sterven. Hoewel deze tv- film beslist geen meesterwerk is, is hij speels en plezierig. Dunoyer is een enthousiaste Lupin. Het scenario is van Francis Lacassin, Michel Subiela, Jacques Nahum en Mathieu Boudjedra. Renato Volger stond achter de camera.

S'Waisechind vo Engelberg

Zwitserland 1978. Familiefilm van Hermann Kugelstadt. Met o.a. Gustav Knuth, Eveline Grüneisen, Alfred Rasser, Franz Muxeneder en Hannes Schmidhauser.

Beeldhouwer Knuth belooft op het sterfbed van een jeugdliefde voor haar dochter te zorgen, maar die wordt door de bureaucratie geplaatst bij een verre, harteloze oom en tante, die uitsluitend op de centen uit zijn. Het liefdeloos opgegroeide kind ontmoet een gebochelde lotgenoot als zij naar Knuth wil weglopen. Met haar nieuwe kameraad, die door zijn dorp is verstoten vanwege zijn gebrek, vlucht zij de bergen in. Een hartverscheurende geschiedenis van Heidi-schrijfster Joahanna Spyri, die de waterlanders doet opkomen.

Der Unsichtbare

Duitsland 1963. Misdaad van Raphael Nussbaum. Met o.a. Hannes Schmidhauser, Hans von Borsody, Ellen Schwiers, Ivan Desny en Charles Régnier.

Een saaie politiefilm over een biochemist die de laatste hand legt aan zijn uitvinding (onzichtbaar maken van een biggetje) en daarna verdwijnt. De politie vermoedt dat er kwade opzet in het spel is. Scenario van Vladimir Semitjov, camerawerk van Michael Marszalek.

S.O.S. Pilote des glaciers

Zwitserland 1958. Avonturenfilm van Victor Vicas. Met o.a. Anne-Marie Blanc, Annemarie Düringer, Robert Freitag, Leopold Biberti en Hannes Schmidhauser.

Zeven bergbeklimmers vertrekken en door sneeuwstormen en lawines blijven er slechts drie over. De vliegenier Geiger speelt zichzelf. Hij ondernam meer dan zeshonderd geslaagde reddingspogingen in zijn Piper totdat hij bij een ongeluk op het leven kwam. Een niet erg origineel onderwerp, maar deze documentaire-achtige film is goed gemaakt. De cameraman heeft geprobeerd toeristische plaatjes te vermijden. De opnamen in het berggebied waren erg lastig en het team was niet gespecialiseerd.

Jacqueline

Zwitserland 1956. Drama van Franz Schnyder. Met o.a. Nelly Borgeaud, Hannes Schmidhauser, Heinrich Gretler, Peter Arens en Fred Tanner.

Het verhaal van deze film navertellen is ondoenlijk. Er is een operetteachtige Freiburger, een soldaat van de Zwitserse garde van het Vaticaan ('praat wat zachter, de paus slaapt!'), gedwarsboomde liefdes, een gezamenlijke reis naar Rome, een hersentumor en het Vreemdelingenlegioen. Waarschijnlijk de meest belachelijke Franstalige Zwitserse film ooit gemaakt. Hoogtepunt in deze film: dertig Zwitserse koeien die hun bellen laten klingelen, terwijl de mensen buikpijn krijgen van het lachen. Met als muziek het onovertroffen 'koeherderslied' gezongen in plat Freiburgs. Stuitend kleurgebruik. Deze film kan beschouwd worden als de enige werkelijk surrealistische Zwitserse film, wat zeker niet de bedoeling van de makers was.