Keve Hjelm

Den 5:e kvinnan

Denemarken​/​​Zweden​/​​Noorwegen 2002. Misdaad van Birger Larsen. Met o.a. Rolf Lassgȧrd, Marie Richardson, Lars Melin, Christer Fant en Kerstin Andersson.

Hører du ikke hva jeg sier!

Noorwegen 1995. Musical van Erik Gustavson. Met o.a. Bjørn Floberg, Kjersti Holmen, Keve Hjelm, Ingerid Vardund en Elisabeth Sand.

Floberg is een populaire stand-up comedian die samen met zijn vrouw en manager Holmen de zaken runt. Zij heeft voor hem een beloftevolle zangcarrière opgegeven. Na een opeenvolging van gebeurtenissen, w.o. zijn schoonvader die zijn vrouw verlaat omdat hij na vijftig jaar huwelijk ontdekt dat ze hem voor hun huwelijk bedrogen heeft en een van zijn fans die letterlijk sterft van het lachen, ziet hij het niet meer zitten. Zijn optredens worden een sof en zijn vrouw moet steeds weer invallen om de show te redden. Uiteindelijk neemt zij de tournee over, maar dan kan hij het niet kroppen dat ze een fenomenaal succes kent. Een uitgebluste Noorse Toon Hermans kan plaatselijk best te pruimen zijn, maar internationaal stelt de film niet veel meer voor dan een man die haast ten ondergaat aan een midlife crisis zonder echte motivatie. De seksueel losse sfeer rond dit showwereldje wordt wel goed getekend. Lars Saabye Christensen en Gustavson zijn verantwoordelijk voor het scenario, dat in beelden omgezet werd door Philip Ø gaard. Dolby Stereo S.R.

Fordringsägare

Zweden 1989. Drama van Stefan Böhm, Keve Hjelm en John O. Olsson. Met o.a. Bibi Andersson, Tomas Bolme en Keve Hjelm.

Een sobere verfilming van Strindbergs eenakter Schuldeisers, gesitueerd in een verlaten hotel. De ex- echtgenoot van Andersson is vastbesloten haar huwelijk met een kreupele kunstenaar kapot te maken. Een ongekunstelde toneelverfilming voor liefhebbers van Strindberg. Filmliefhebbers komen niet aan hun trekken omdat het toneel is en blijft.

Hud

Noorwegen 1986. Drama van Vibeke Løkkeberg. Met o.a. Vibeke Løkkeberg, Keve Hjelm, Per Oscarsson, Elizabeth Granneman en Terence Stamp.

Een vrouw wordt door haar incestueuze stiefvader seksueel misbruikt voor de ogen van haar dove dochtertje. Is het meisje het product van de stiefvader of van haar liaison met een Engelse beeldhouwer? Voor de vrouw kan worden uitgehuwelijkt, wordt zij verkracht door haar aanstaande, een lokale notabele. Met een keukenmes doodt zij de 'verkeerde man'. Een melodrama gesitueerd rond de eeuwwisseling aan de ruwe Noorse Noordzeekust. De mannen lijken allemaal beesten, de vrouwen seksuele slavinnen. Een technisch en artistiek bevredigende film van en met Løkkeberg die internationale bekendheid kreeg door KAMILLA.

Sorte fuger

Noorwegen​/​​Zweden 1983. Drama van Lasse Glomm. Met o.a. Bibi Andersson, Björn Skagestad, Anouk Ferjac, Henri Serre en Micki Sebastian.

Een Franse vertegenwoordigster van een uitgeverij en een jongere Noorse grafische ontwerper ontmoeten elkaar op de Frankfurter Buchmesse, maar hun verhouding verdiept zich niet verder dan spontane seksualiteit, zodat ondanks hun correspondentie de vrouw niet, zoals afgesproken, verschijnt op de volgende Buchmesse. Het goede spel van de onverminderd fraaie Andersson en de interessante situering tillen dit vlakke psychologisch drama boven modieuze clichés uit, hoewel de verschillende Europese locaties aanleiding zijn voor eindeloze opnamen van treinen en stijgende of dalende vliegtuigen.

Blomstrande tider

Zweden 1980. Drama van John Olsson. Met o.a. Krister Henriksson, Ake Lindstrom, Margret Weivers, Peter Lindgren en Halvar Bjork.

Een klein plaatsje verandert onder invloed van de moderne industriële maatschappij die mensen dwingt als forensen heen en weer te reizen naar grotere steden. Jussi is net teruggekeerd van een verblijf van een jaar als VN-soldaat op Cyprus. Het plaatsje waar hij geboren is, is zo sterk veranderd dat hij het nauwelijks herkent.

Min älskade

Zweden 1979. Drama van Kjell Grede. Met o.a. Björn Skagestad, Lena Nyman, Agneta Ekmanner, Keve Hjelm en Kristina Karlin-Camnert.

Een jonge idealist wordt door zijn ambitieuze verloofde in de steek gelaten als hij in financiële problemen komt. Hij raakt nu in de macht van een geldschieter, die ook zijn carrière voor hem wil uitstippelen. De ontmoeting met een eveneens in de liefde teleurgestelde vrouw geeft hoop op een toekomst zoals hij zich die vroeger wenste. Gredes films over wereldvreemde dromers verliezen aan poëtische warmte naarmate zijn hoofdpersonen ouder worden. In deze door Ingmar Bergman geproduceerde rolprent echter wordt cynisch materialisme geplaatst tegenover onbaatzuchtige medemenselijkheid, die dank zij het charisma van hoofdrolspeler Skagestad nooit wee wordt.

Roseanna

Zweden 1977. Misdaad van Hans Abramson. Met o.a. Keve Hjelm, Hans Ernback, Tor Isedal, Gio Petre en Kerstin Tidelius.

Een fragmentarische verfilming van Sjöwall en Wahlöö's De Vrouw in het Götakanaal, waarin commissaris Martin Beck de moord op een jonge Amerikaanse toeriste moet oplossen.

Bluff stop

Zweden 1977. Drama van Jonas Cornell. Met o.a. Björn Andrésen, Barbro Skarp, Keve Hjelm, Maj-Britt Nilsson en Agneta Ekmanner.

Een bijna volwassen jongen droomt van zijn entree in het 'echte leven', als concertpianist tezamen met zijn vriendinnetje. In de benepen burgerlijkheid van de jaren vijftig treft hij echter alleen loze façades aan, bij familie, docenten en zelfs bij generatiegenoten. De film geeft een echt treffend beeld van die tijd vol vermolmd waardenbesef, maar voegt daar niets nieuws of oorspronkelijks aan toe. Velen zullen nieuwsgierig zijn hoe Andresen - de symbolische Schoonheid uit MORTE A VENEZIA - zich heeft ontwikkeld: als een helemaal niet zo mooie jongen en een niet meer dan redelijk begaafd acteur.

Hallo baby

Zweden 1976. Komedie van Johan Bergenstrȧhle. Met o.a. Marie-Louise de Geer, Toivo Pawlo, Siv Ericks, Anders Ek en Keve Hjelm.

Een joods meisje heeft een vrije en artistieke opvoeding gekregen en zich ontwikkeld tot een spontane en onbevangen volwassene, die in het kunstwereldje van de jaren '60 door de loze façades heenkijkt maar nooit haar animo verliest. De actrice en naïef-schilderes De Geer schreef haar autobiografische scenario in de tableau-achtige stijl van haar schilderijen, die - althans in de film - even weinig reden tot enthousiasme geven als haar dramaturgische talenten. De begaafde regisseur-echtgenoot van de heldin heeft zich kritiekloos dienstbaar gemaakt aan haar egotrip, wat slechts enkele frappante scènes oplevert en voor de rest veel irritatie.

Fru Inger til Ø strȧt

Zweden​/​​Noorwegen 1975. Drama van Sverre Udnaes. Met o.a. Ingerid Vardund, Frits Helmuth, Mischa Gabay, Keve Hjelm en Ulf Palme.

Een weduwe van een gedupeerde van de Noorse koning is in 1528 het machtigste lid van de aristocratie geworden. Ze zet zich in om haar land van de Deense dominantie te bevrijden door collaboratie met Zweden en offert daar haar eigen dochter aan op. Dit minder bekende historisch drama van Ibsen (uit 1855) werd door de regisseur tot politieke parabel gemaakt, waarin corrumpering van de macht alle aandacht krijgt en de tweestrijd tussen moederliefde en persoonlijk geluk wordt weggemoffeld (ondanks handhaving van de dialogen). Ondanks dramatische spanningsbreuk een visueel indringende film met goed spel van een gecombineerde Scandinavische rolbezetting.

Nana

Frankrijk​/​​Zweden 1971. Drama van Mac Ahlberg. Met o.a. Anna Gael, Gillian Hills, Keve Hjelm, Lars Lunöe en Gérard Berner.

Een nachtclubdanseres heeft minnaars van alle leeftijden en maatschappelijke status, die ze tot ondergang en zelfmoord brengt terwijl ze zelf via hen roem en rijkdom verovert. Deze moderne exploitatie van Zola`s roman wordt door de kwaliteitsfotografie (van Andreas Winding) boven het morsig gemiddelde van het genre uitgetild. Gael zet in de titelrol steeds grote onschuldige ogen op, terwijl haar tragische minnaars slecht worden gespeeld door nogal onappetijtelijke acteurs, waardoor de strekking van het scenario precies wordt omgedraaid. USA-titel: LOVE ME, TAKE ME, PAY ME. GB-titel: TAKE ME, LOVE ME.

Grisjakten

Zweden 1970. Drama van Jonas Cornell. Met o.a. Hans Alfredson, Keve Hjelm, Ingvar Kjellson, Tord Peterson en Ann-Marie Gyllenspetz.

Een bureaucraat voert een opdracht uit om honderdduizenden wilde zwijnen op Zwedens grootste eiland systematisch te verdelgen met rijdende abattoirs. Hij doet dit zonder de noodzaak van zijn opdracht kritisch te beschouwen hoewel hij privé een vriendelijk en gevoelig mens is en de slachtpartijen zelf niet kan aanzien. De film stelt de tot excessieve wreedheid leidende bureaucratie aan de kaak, waarbinnen niemand zich verantwoordelijk hoeft te voelen, omdat de democratie verantwoordelijk is. Het werd een indringende harde allegorie, waarbij de zwijnejacht al even onthullende nevenscènes kreeg in Buñuel-achtige episodes. Alfredson is beklemmend als de goedmoedige dienstklopper en kreeg sterk tegenspel van Hjelm als de staatssecretaris die zich de schizofrenie van zijn bestaan bewust wordt en zich met de zwijnen gaat vereenzelvigen.

Broder Carl

Zweden 1970. Drama van Susan Sontag. Met o.a. Geneviève Page, Terzieff, Gunnel Lindblom, Keve Hjelm en Torsten Wahlund.

Een theaterregisseur zit samen met een actrice, die ooit zijn geliefde was, een ex-balletdanser, voor wiens psychotische toestand hij verantwoordelijk lijkt, en de moeder van een autistisch dochtertje op een eiland. Engels gesproken Kammerspiel van de Amerikaanse schrijfster-essayiste Sontag suggereert veel erotische spanningen tussen dit viertal, maar laat alles in het onbestemde. Dat geldt zelfs voor de omkering van de Frankenstein-mythe met danser Terzieff als de 'creatie' van deze theaterregisseur Hjelm, en zijn contactpogingen met het kleine meisje. De actrices komen de handicap van de dialogen in het Engels niet te boven, de acteurs zijn wezenlozer dan de bedoeling lijkt en maken de film nog vager dan hij al is.

Faire l'amour: de la pilule à l'ordinateur

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zweden 1969. Erotiek van Jean-Gabriel Albicocco, Thomas Fantl en Gunnar Höglund. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Danièle Palmero, Christine Kruger, Peter Berling en Keve Hjelm.

Internationale sketchfilm over 'de liefde' waarin alle mogelijke vooroordelen nog eens op een rijtje worden gezet: seksueel bevrijde Zweden, pünktliche Duitsers en katholieke Fransen. Was in 1969 al hopeloos verouderd, en is er ondertussen zeker niet op vooruitgegaan.

Bamse

Zweden 1969. Drama van Arne Mattsson. Met o.a. Ulla Jacobsson, Folke Sundquist, Grynet Molvig, Björn Thambert en Keve Hjelm.

Een jongeman vindt in de auto van zijn verongelukte vader een teddybeer en speurt de eigenaar op: de jonge geliefde van de overledene. De wrok tegen de vrouw slaat om in liefde met een tragische afloop. Dit psychologisch drama is flinterdun en neigt naar de smartlap, ook al omdat Mattssons vormgeving kitsch- effecten allesbehalve schuwt. Curieus om liefdespaar uit zijn HON DANSADE EN SOMMER terug te zien als mensen van middelbare leeftijd.

Vindingevals

Zweden 1968. Erotiek van Ake Falck. Met o.a. Diane Kjaer, gio Petré, Keve Hjelm, Cay Bond en Erik Hallet.

Schets van het wereldse plattelandsleven in het Zweden van kort na de eeuwwisseling, met aardig wat landelijke sekstaferelen. Knap camerawerk van Mac Ahlberg (van de JEG EN KVINDE-films).

Fanny Hill

Zweden 1968. Erotiek van Mac Ahlbert en Mac Ahlberg. Met o.a. Diana Kjaer, Hans Ernback en Keve Hjelm.

Zoveelste softporno-verfilming van FANNY HILL, dit keer gesitueerd in een bordeel in Stockholm waar Fanny (Diana Kjaer) meteen verliefd wordt op haar eerste klant, een zakenman die haar mee wil nemen naar Amerika. Ja, ja, dat zeggen ze allemaal.

Nattlek

Zweden 1966. Drama van Mai Zetterling. Met o.a. Ingrid Thulin, Keve Hjelm, Lena Brundin, Jörgen Lindström en Naima Wifstrand.

Jan (Hjelm), een 42-jarige, seksueel gefrustreerde man keert met zijn verloofde terug naar het ouderlijke kasteel, waar dertig jaar eerder de bron van zijn frustraties lag bij zijn dominerende en amorele moeder Irene (Thulin) en de orgie-achtige feesten die zij gaf. De film veroorzaakte destijds schandalen, niet zozeer om het getoonde als wel om het feit, dat een jongetje (Lindström) als passieve toeschouwer aan de erotische scènes deelnam. De psychologie blijft plat als een dubbeltje en de lamlendige seksscènes lijken vooral een demonstratie dat de regisseuse verder durft te gaan dan haar mannelijke collega's. Het spel van Hjelm maakt de fixaties van de volwassen held ook niet interessanter. Het scenario is van David Hughes en regisseuse Zetterling. Mono.

Kärlek 65

Zweden 1965. Drama van Bo Widerberg. Met o.a. Keve Hjelm, Ann-Marie Gyllenspetz, Evabritt Strandberg, Ben Carruthers en Inger Taube.

Vlak voor de opnamen van zijn nieuwe film raakt een regisseur in een privé-crisis door een buitenechtelijke verhouding die verlammend op zijn creativiteit werkt. Door de komst van een ruimdenkende Amerikaanse hoofdrolspeler wordt ook de vrouw zich van de huwelijksimpasse bewust, waarna de echtelieden op eerlijke basis hun relatie proberen op te lappen en de regisseur de moed voor de film hervindt. Deze mogelijk autobiografische film gebruikt aanstaande filmopnamen vooral als aanleiding om de personages bijeen te brengen in een tastende verkenning van hun relaties. Goed spel, met name van de actrices. De talrijke scènes waarin bij de kust vliegers worden opgelaten waren toen nog geen cliché, maar niettemin al te opgelegd symbolisch.

Kvarteret Korpen

Zweden 1963. Drama van Bo Widerberg. Met o.a. Thommy Berggren, Keve Hjelm, Emy Storm, Ingvar Hirdvall en Christina Frambäck.

Een jonge arbeider woont in Malmö in 1936 nog thuis bij zijn alcoholische vader en zijn moeder die werkster is. Zijn literaire ambities worden teleurgesteld als een uitgever zijn roman weigert. Hij maakt een meisje uit de buurt zwanger, maar het vooruitzicht op net zo'n huwelijk en leven als zijn ouders, doet hem het Ravenkwartier ontvluchten. Dit sober sociaal en psychologisch drama wordt door een liefdevolle aandacht voor details van louter zwartgalligheid gered en krijgt door het gevoelig acteren de indringendheid van O'Neills LONG DAY'S JOURNEY INTO THE NIGHT. Widerbergs tweede film blijft zijn beste.

Gatan

Zweden 1951. Drama van Gösta Werner. Met o.a. Maj-Britt Nilsson, Peter Lindgren, Keve Hjelm, Marianne Löfgren en Stig Järrel.

Een plattelandsmeisje is in Stockholm prostituée geworden, maar trouwt na arrestatie van haar pooier met een eerzame man. Na de vrijlating van de pooier kan ze niet aan de verleiding weerstaan, waarna de echtgenoot zich van haar afkeert en zij in wanhoop verongelukt. De onverdunde zwartgalligheid op z'n Zweeds en de nadrukkelijke visuele symboliek maken dit zelfkant-drama al te geconstrueerd, ondanks de goede spelprestaties.

Flicka och hyacinter

Zweden 1950. Drama van Hasse Eckman. Met o.a. Eva Henning, Ulf Palme, Birgit Tengroth, Anders Ek en Keve Hjelm.

De zelfmoord van zijn jonge buurvrouw zet een schrijver aan tot onderzoek naar de motieven van haar daad. Uit gesprekken met haar ex-echtgenoot en haar vroegere minnaars vormt zich uiteindelijk het beeld van een gefrustreerde lesbienne die na een ontmoeting met haar ex-vriendin niet verder wilde leven. Een van de films die de Zweedse cinema destijds de reputatie van 'gewaagdheid' gaven, niet eens door de uitbeelding alswel door de keuze van het onderwerp. Dat is inmiddels achterhaald en hoewel de presentatie en het goede spel vrij zijn van sensationalisme is de strekking nogal moralistisch.