Frank Beyer

Happy Birthday Berlinale

Duitsland 2000. Documentaire van Michael Strauven. Met o.a. Alexandre Askoldov, Manfred Barthel, Robert Begnini, Frank Beyer en Willy Brandt.

Abgehauen

Duitsland 1998. Drama van Frank Beyer. Met o.a. Peter Lohmeyer, Karoline Eichhorn, Peter Donath, Ann-Kathrin Kramer en Uwe Kockisch.

Der Hauptmann von Köpenick

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Oostenrijk 1997. Frank Beyer. Met o.a. Harald Juhnke, Udo Samel, Elisabeth Trissenaar, Hermann Beyer en Katharina Thalbach.

DEFA - Gebremste Gegenwart

Duitsland 1996. Documentaire van Knut Elstermann. Met o.a. Christine Mückenberger, Wolfgang Staudte, Kurt Mätzig, Wolfgang Kohlhaase en Jochen Mückenberger.

Nikolaikirche

Duitsland 1995. Frank Beyer. Met o.a. Barbara Auer, Ulrich Matthes, Annemone Haase-Wolf, Günter Naumann en Daniel Minetti.

Familiekroniek gesitueerd in het Leipzig van de DDR tussen 1987 en 1989 met als decor de geweldloze opstand van duizenden Oost-Duitsers die een einde willen maken aan het communistische regime dat net zijn veertig-jarig bestaan had gevierd. Astrid Protter-Bacher (Auer), de dochter van de vooraanstaande politie- officier Albert Bacher (Naumann), begint door de dood van haar vader haar leven en dat van haar gezin in twijfel te trekken. Zij sluit zich aan bij de gelovigen van de Nikolaikirche, waar het wekelijkse gebed op maandag de vorm van een vredes- en protestbeweging heeft aangenomen. Astrid krijgt het aan de stok met haar broer Alexander (Matthes) die bij de Stasi is. Haar zus Marianne (Haase) die vrienden uit het Westen ontvangt, wekt argwaan bij de Stasi. Broer Alexander krijgt van zijn meerderen bevel zijn moeder te bespioneren. Leugens en bedrog maken zich meester van de situatie, hoop wordt vervangen door angst en machtsmisbruik is schering en inslag. De gebeurtenissen raken in een stroomversnelling als op 9 oktober 1989 Astrid, haar man Harald (Minetti) en hun dochter Silke (Braun) deelnemen aan de eerste grote vredesmanifestatie. De politie komt niet tussenbeide: het begin van een niet te stoppen beweging die een einde maakte aan de Oost-Duitse staat. Naar de gelijknamige roman van Erich Loest, gedraaid door de ex-Tsjech Beyer, die eerder al interessante tv-films draaide: DAS GRO[KL29]E FEST (1993) en WENN DIE DEUTSCHEN SCHLAFEN (1995). Thomas Plenert en Peter Badel bemanden de camera. In januari 1996 in Leipzig in de bioscoop uitgekomen en met 40m bekort.

Wenn alle Deutschen schlafen

Duitsland 1994. Oorlogsfilm van Frank Beyer. Met o.a. Benjamin Kaatz, Robin Timptner, Ilja Smolianski, Maria-Elisabeth Schwarz en Christiane Hagedorn.

Polen 1942, tijdens WO II. Joodse gezinnen worden opgepakt. In afwachting van hun deportatie naar Auschwitz worden ze ondergebracht in het getto van Lintzmannstadt. Marek (Kaatz) en Iztek (Timptner), twee kinderen, besluiten er op een nacht vandoor te gaan om het speelgoed te halen dat ze thuis moesten achterlaten. Ze sluipen door de donkere straten van het getto maar een muur vormt een onneembare barricade. Aangrijpend drama over kinderlijke onschuld in een desperate situatie. Toch maakt het slot van de film op symbolische wijze een toespeling op een greintje hoop. Een oorlogsparabel die de vergelijking kan doorstaan met JEUX INTERDITS. Geschreven door Jurek Becker, naar zijn roman Die Mauer en in beeld gebracht door Peter Ziesche. Commentaar wordt gesproken door Jürgen Hentsch.

Sie und Er

Duitsland 1992. Drama van Frank Beyer. Met o.a. Senta Berger, Reimar Johannes Baur, Maja Maranow, Katrin Saß en Martin Flörchinger.

Georg (Baur), een onderzoeker bij een farmaceutisch bedrijf, en Charlotte (Berger), een psychologe, zijn al twintig jaar gelukkig getrouwd. Als hun kinderen het huis uit zijn blijkt dat geluk broos. Zij kunnen elkaars aanwezigheid nog moeilijk verdragen. Wanneer Georg verliefd wordt op de jonge journaliste Hanna (Maranow), is voor Charlotte de maat vol en besluit zij alleen te gaan wonen. Voor de 21e verjaardag van dochter Sarah (Schäfer) komt de hele familie nog eens bij elkaar, maar aan het einde blijkt dat de plotseling herwonnen vrijheid te laat is gekomen en oorzaak is van redelijk veel radeloosheid. Het scenario is van Klaus Poche. Het camerawerk is van Peter Ziesche.

Das letzte U-Boot

Oostenrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Japan​/​​Duitsland 1992. Oorlogsfilm van Frank Beyer. Met o.a. Ulrich Mühe, Ulrich Tukur, Kaoru Kobayashi, Goro Ohashi en Manfred Zapatka.

In april 1945 probeert een Duitse onderzee[KA3]er met geheimen van de atoombom te vertrekken vanaf Kristiansand in Noorwegen naar Japan, dat nog niet zoals Duitsland vlak voor de nederlaag staat. Aan boord bevinden zich vogels van diverse pluimage met tegengestelde belangen: twee Japanse officieren (Kobayashi en Ohashi), die uit zijn op de nieuwe, vernietigende technologie, een Duitse generaal (Habich), die als militaire attach[KA1]e naar Tokio moet en eigenlijk behoorde tot de groep van Stauffenberg, die een putsch tegen Hitler probeerden en een fanatieke nazi (Zapatka), die verraders wil opruimen. Dit selecte gezelschap staat onder bevel van onderzeeboot-kapitein Gerber, die als de capitulatie bekend wordt nog maar één doel heeft: zijn bemanning veilig thuis krijgen. Onderwijl worden zij onder vuur genomen door een Engelse en Amerikaanse onderzeebootjager. Goed gespeeld met de claustrofobie van DAS BOOT en Sartre's Huis Clos. Gebaseerd op een ware gebeurtenis in de nadagen van WO II. Scenario van Knut Boeser en camerawerk van Witold Sobocinski.

Das Große Fest - Wiedersehen an der Ostsee

Duitsland 1992. Drama van Klaus Poche, Frank Beyer en Frank Meyer. Met o.a. Hans Christian Blech, Rolf Hoppe, Iris Berben, Elsa Grube-Deister en Michael Gwisdek.

Het scenario van het regisseursduo Poche en Beyer kwam tot stand in de golf van films die over de gevolgen van de Duitse hereniging gingen. Het onderwerp hier is een vervallen hotel aan de Oostzeekust, dat door Friedrich (Hoppe), een rijke projectontwikkelaar uit het Westen, gerenoveerd zal worden. Het hotel dat ooit van zijn vader was, werd in de DDR gerund door partijprofiteur Viktor (Gwisdek), maar het echte werk werd door Friedrichs broer Richard (Blech) gedaan. Hij moest zich Viktor, de 'Verwalter' als directeur laten welgevallen. Terwijl Richard hoopt dat met de middelen van zijn rijke broer het statige hotel in ere hersteld zal worden, heeft Friedrich met hulp van Viktor, die zijn hand op de aankoopvergunningen van de grond heeft kunnen leggen, totaal andere, zuiver speculatieve plannen. Dit leidt tot wrijving tussen de broers, waarbij de goede moraal het tenslotte mag winnen zonder dat er echte verliezers zijn. Wie goed op de hoogte is met de muur van Berlijn die nog steeds in de hoofden van de mensen uit Oost- en West-Duitsland bestaat, vindt dit een aanvaardbaar drama. De rolverdeling, die uit wessis en ossis bestaat, is heel goed. Het camerawerk is van Peter Ziesche.

Ende der Unschuld

Duitsland 1991. Oorlogsfilm van Frank Beyer. Met o.a. Jürgen Hentsch, Udo Samel, Rolf Hoppe, Hanne Hiob en Walter Kreye.

Op 6 augustus 1945 horen tien Duitse wetenschappers via de radio dat de eerste atoombom is gevallen op Hiroshima. Hoewel ze zelf al sinds 1938 aan de ontwikkeling van een kernreactor werken, reageren ze met ontsteltenis wat omslaat in nieuwsgierigheid: hoe konden de Amerikanen slagen in iets wat henzelf tot dan toe niet gelukt was? Na het einde van de oorlog worden zij in Farm Hall door de Britse geheime diensten ondervraagd. Dan blijkt dat twee wetenschappers, Otto Hahn (gespeeld door Hoppe) en Lise Meitner (gespeeld door Hiob) in 1938 het geheim van de kernsplitsing al onder de knie hadden. Maar gelukkig deden zich allerlei problemen voor, zodat het nooit tot productie is gekomen. In reportagestijl gedraaid en met de Bundesfilmpreis bekroond, is dit een bijzonder interessante kijk op de levens, de filosofie, de moeilijkheden, de houding en uiteindelijk de internering van tien Duitse fysici die aan een Duitse kernbom werkten, voor en tijdens WO II. Scenario van Wolfgang Menge.

Der Bruch

Duitsland​/​​Oost Duitsland 1989. Misdaad van Frank Beyer. Met o.a. Götz George, Rolf Hoppe, Otto Sander, Hermann Beyer en Gerhard Hähndel.

'Wij zullen deze grote verteller missen,' sprak Duitse cultuurminister Neumann na het bericht dat regisseur Frank Beyer op 1 oktober 2006 was overleden. Beyer maakte naam met films in en over de DDR. Der Bruch speelt in de Russische sector van verslagen Berlijn in 1946. Drie mannen - een beroepsdief, een kelner en een brandkastkraker - hebben genoeg van de armoede en besluiten samen de kluis van de spoorwegen te kraken. De klus loopt gesmeerd totdat een jaloerse vrouw een deel van de buit opeist. Bovendien hebben de dienstdoende politierechercheur en de kluiskraker elkaar eerder gezien, in de gevangenis. Een interessante film met een gedegen tijdsbeeld.

Der Aufenthalt

Oost Duitsland 1983. Oorlogsfilm van Frank Beyer. Met o.a. Sylvester Groth, Fred Düren, Klaus Piontek en Matthias Günther.

Harde, pessimistische film gebaseerd op feiten. Op 19-jarige leeftijd wordt de schrijver Hermann Kant gevangengenomen door oprukkende Russische troepen aan het Oostfront. Bij vergissing wordt hij aangezien voor een nazi-beul en door Poolse ondervragers in een speciale gevangenis voor oorlogsmisdadigers gefolterd. Ook zijn medegevangenen willen hem zien bekennen alvorens ze hem in hun midden aanvaarden. De afstandelijkheid van de regie doet afbreuk aan de potentiële impact van de film. De vertolking van Groth is ook niet altijd overtuigend.

Bockshorn

Oost Duitsland 1983. Komedie van Frank Beyer. Met o.a. Jeff Dominiak, Bert Löper, Djoko Rosic en Dieter Montag.

Twee verschoppelingen, Mick en Sauly, lopen elkaar toevallig tegen het lijf. De half-volwassen Mick nemt de kleine Sauly op sleeptouw en samen gaan ze op zoek naar het paradijselijke Botnango, een dorpje aan zee. Ze ontmoeten Landolfo, die Sauly op de mouw speldt dat hij zijn beschermengel gestolen heeft. Deze raakt hierdoor van streek en samen met Mick beleeft hij allerlei avonturen op zoek naar zijn engelbewaarder.

Geschlossene Gesellschaft

Oost Duitsland 1978. Drama van Frank Beyer. Met o.a. Jutta Hoffmann, Armin Müller-Stahl, Sigfrit Steiner en Walter Plathe.

Een jong gezin (vader, moeder en zoontje) in een ver afgelegen vakantiehuisje vormen de handeling, die door de regisseur wordt benut om hun depressies en levenscrises voor het voetlicht te halen. Hun gevoelens (ook jegens elkaar) zijn symbolisch voor de kritiek op de DDR-maatschappij die na het tv- debuut door de autoriteiten goed begrepen werd en prompt veroorzaakten dat de film naar de planken verbannen werd, waar hij elf jaar bleef liggen tot de omwenteling van 1989 en in de postrevolutionaire hausse van films uit de kast kwam. Deze kritiek was allang bekend, de hoofdrolspelers zaten al lang hoog en droog in het Westen en niemand zit op de film te wachten.

Jakob der Lügner

Oost Duitsland 1974. Drama van Frank Beyer. Met o.a. Vlastimil Brodský, Erwin Geschonnek, Henry Hübchen, Manuela Simon en Blanche Kommerell.

In een Pools Joods ghetto wordt in 1944 Jakob Heym (Brodský) opgepakt. Op het Gestapo-bureau vangt hij een radiobericht op: de Russen naderen. Hij verspreidt het positieve nieuws, en doet alsof hij zelf een radio heeft. De hunkering naar hoopgevende berichten blijkt zo groot dat hij meer goed nieuws verzint. Naar de roman van Jurek Becker die in 1969 een succes was geworden. Deze lichtvoetige coproduktie tussen DDR en toenmalig Tsjechoslowakije werd vertoond op het festival van (West) Berlijn en genomineerd voor een Oscar. In 1999 volgde een nieuwe bewerking met Robin Williams als de leugenaar-om-bestwil.

Spur der Steine

Oost Duitsland 1966. Komedie van Frank Beyer. Met o.a. Manfred Krug, Krystyna Stypulkowska, Eberhard Esche, Johannes Wieke en Walter Richter-Reimick.

Op een petrochemische werkplaats arriveert een nieuwe leidinggevende (Esche), tegelijkertijd met een ingenieur (Stypulkowska). Beiden worden aanvankelijk tegengewerkt door de voorman (Krug). Deze lichtvoetige bewerking, in zwart-wit, van een boek van Erik Neutsch werd gemaakt door de Oost-Duitse filmstudio DEFA, die werd overzien door de Socialistische Partij. Toch was de partijtop achteraf niet tevreden over de uitgedragen mores, en zo verdween de film na een rumoerige première op de plank. Na de val van de Muur werd de film in 1990 op het festival van Berlijn gerehabiliteerd

Nackt unter Wölfen

Oost Duitsland 1963. Oorlogsfilm van Frank Beyer. Met o.a. Erwin Geschonneck, Armin Mueller-Stahl, Krystyn Wójcik, Fred Delmare en Viktor Awdjuschko.

West-Duitsland hield zich na WO II lang stil wat betreft boeken en films over de nazitijd. Bij de Oosterburen gebeurde meer, met het verslagen fascisme als leidmotief. Nackt unter Wölfen, een boekverfilming gebaseerd op feiten, is zo'n DDR-propagandawerk. Het boek (1958) was verplichte schoolstof in de DDR, en verhaalt net als de film over 'Buchenwald-kind' Stefan Zweig, die als kleuter het concentratiekamp wist te overleven. Een geslaagde, cinematografisch en historisch relevante film. In 2014 werd een nieuwe versie geschoten door de Duitse publieke omroep, om de nazi-geschiedenis 'toegankelijk te maken voor een nieuwe generatie'.

Karbid und Sauerampfer

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1963. Komedie van Frank Beyer en Frank Meyer. Met o.a. Erwin Geschonneck, Marita Böhme, Manja Behrens, Margot Busse en Kurt Raekelmann.

Mei 1945. Dresden kort na de onvoorwaardelijke capitulatie. De arbeiders besluiten hun fabriek weer aan de gang te krijgen. De fabriek heeft ongeschonden het bombardement doorstaan. Hiervoor moeten zeven vaten carbid opgehaald worden in Wittenberg, de stad waar Maarten Luther zijn 96 stellingen op de kerkdeur spijkerde. De keuze valt op de jonge, ongetrouwde Kalle (Geschonneck) omdat zijn zwager in Wittenberg in de carbidfrabriek werkt en omdat Kalle vegetari[KA3]er is zodat hij zich met langs de kant van de weg groeiende zuring kan voeden, want er was letterlijk aan alles gebrek in die meidagen. Het lukt Kalle om te voet en met liften Wittenberg te bereiken en zeven vaten te regelen. De terugweg wordt een moeizame tocht met aanvaringen met Russische militairen en Amerikaanse patrouilles op de Elbe. Tenslotte arriveert Kalle met slechts twee vaten, en de vrouw van zijn leven. Bijna twintig jaar na afloop van WO II (1939-45) liet men in de DDR op luchtige wijze in een vermakelijke film zien, dat vadertje Honeckers paradijs voor arbeiders en boeren niet zomaar is ontstaan. De spelprestaties zijn heel behoorlijk. Het scenario is van regisseur Beyer en Frank Oliva. Het camerawerk is van Günter Marczinkowski.

Königskinder

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1962. Drama van Frank Beyer en Frank Meyer. Met o.a. Annekathrin Bürger, Armin Mueller-Stahl, Ulrich Thein, Marga Legal en Charlotte Küter.

Ergerlijke partijpolitieke film over communistische heldenverering, die probeert een begripvolle brug naar het fascistische nazi-verleden te slaan. Deze dubieuze weergave van de geschiedenis is alleen nog maar interessant vanwege Mueller- Stahl in de medehoofdrol en om een rolletje van Krug als legerkapitein. Magdalena Seifert (B[KA3]urger, prima donna met de zegen van de SED) en Michael Mertens (Mueller-Stahl) zijn in de eerste plaats communistische activisten tijdens het nazi-regime en in de tweede plaats elkaars geliefden. Michael wordt opgepakt en krijgt vijftien jaar wegens staatsvijandelijke activiteiten en belandt als de oorlog met Rusland is uitgebroken in een strafcompagnie aan het front. Magdalena neemt na zijn arrestatie - uiteraard - zijn plaats in, maar kan het vege lijf redden dankzij jeugdvriend J[KA3]urgen Bieneck (Thein), die bij de SA zit. Aan het front komen onderofficier Jürgen en soldaat Michael elkaar tegen. Ze hebben maar één ding in het hoofd: overlopen naar de vijand, de Russen. In zijn binnenste hoopt Michael zó weer bij Magdalena te komen. Ook al zat je in de Wehrmacht van de nazi's, die zich aan oorlogsmisdrijven hebben schuldig gemaakt, dan was je dilemma toch het in de steek laten van je strijdmakkers, desertie, waarop in oorlogshandelingen altijd de doodstraf staat. Deze morele tweestrijd bestond niet in het paradijs voor boeren en arbeiders van murenbouwer vadertje Honecker. Het scenario van Edith Gorrish en Walter Gorrish gaat niet over dit ethische probleem, maar bevat gewoon een dubbele moraal. Het camerawerk is van Günter Marczinkowsky en Karl Drömmer. Mono.

Fünf Patronenhülsen

Oost Duitsland 1960. Drama van Frank Beyer. Met o.a. Erwin Geschonneck, Ulrich Thein, Ernst Georg Schwill, Günter Naumann en Ernst Busch.

Patrouille soldaten krijgt in de Spaanse burgeroorlog vijf patroonhulzen waarin een stukje van de weg zit naar de eigen linies. Op één uitzondering na bereikt de patrouille het doel. Spannende, politiek geladen film.

Zwei Mütter

Oost Duitsland 1957. Drama van Frank Beyer en Frank Meyer. Met o.a. Helga Göring, Françoise Spira, Wilhelm Koch-Hooge, Ruth Wacker en Kurt Oligmüller.

Een Française, die vanwege de arbeidsinzet naar Duitsland gehaald is en een Duitse vrouw, bevallen beiden in een kliniek van een kind. Tijdens een bombardement komt het kind van de Duitse vrouw om, die het weet te verwisselen met dat van de Française. De vroedvrouw en tevens echtgenote van de toeziend geneesheer is op de hoogte van de wanhoopsdaad maar houdt haar mond. Een vreemdelinge uit een bezet land is een tweederangs burger, en de vrouw slaagt er niet in haar vertwijfeling duidelijk te maken. Als zij na de oorlog in 1947 terugkomt, stuit zij op de botheid van de Amerikaanse militaire overheid. Een hartverscheurend drama dat mank gaat aan het algehele gebrek aan artistiek vermogen en op belachelijke wijze Amerikanen ongenuanceerd doet voorkomen. Dat laatste hing samen met de Koude Oorlog en de officiële richtlijnen, waaraan de regisseur zich vol overtuiging hield.