Anne Letourneau

Quai N[KA15]o 1 : Meurtre entre les lignes

Frankrijk 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Raoul Billerey, François-Régis Marchasson en Franck Monier.

Belle époque

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Les danseurs du Mozambique

Frankrijk​/​​Canada 1993. Mysterie van Philippe Lefebvre. Met o.a. Erin Gray, Thierry Lhermitte, Jacques François, Marc De Jonge en Anne Letourneau.

Gray, een bekende Engelse schrijfster van politieromans, brengt enkele dagen door in Frankrijk. Ze is op zoek naar rust en anonimiteit en wil haar jongste roman afwerken. Van die rust komt echter niet veel terecht, daarvoor zorgt een aantal vreemde, luidruchtige gasten. Onder hen Lhermitte, eigenaar van een van de twee beeldjes, 'de dansers van Mozambique' genoemd. Hij vertelt haar de legende dat de beeldjes slechts geluk brengen als ze bij elkaar zijn. Eenmaal gescheiden zijn ze verantwoordelijk voor dood en tegenslag. Het tweede beeldje zal in het hotel openbaar verkocht worden en Lhermitte wil het kost wat kost bemachtigen. Lauwe komedie die begint als een spirituele satire met snedige dialogen en eindigt in een banale boulevard-komedie zonder stijl. Aan het scenario werkten Lefèbvre, Lionel E. Siegel, Donald Martin, Richard Oleksiak en Guy Mullally. François Lartigue stond in voor de fotografie. Gefilmd in 1991.

Maxime et Wanda Révolution clé en main

Frankrijk 1991. Misdaad van Henri Helman. Met o.a. Francis Perrin, Anne Letourneau, Henri Virlojeux en Pierre Tornade.

Eerste deel uit deze serie. De twee avonturiers wakkeren de machtswellust van een (dankzij dollars en wapens) gevallen dictator aan om de huidige potentaat die stevig in het zadel zit op stang te jagen. Ze willen een revolutie ontketenen door aan het arme volk een charismatische leider voor te stellen. Scenario dat op een primitieve en schaamteloze manier waar gebeurde feiten exploiteert (nee, het speelt zich niet in Haïti af!). Na twee even onnozele als onbeduidende speelfilms is de regisseur naar het tv-scherm afgezakt, dat daar overigens ook niet bij gebaat is. Vage personages, psychologie van niets en een onwaarschijnlijk scenario. En daar moeten we dan maar liefst zes episodes van ondergaan! Eerder debiel dan

L'homme de ma vie

Frankrijk​/​​Canada 1991. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Thierry Fortineau, Jean-Pierre Bacri, Anne Letourneau, Ginette Garcin en Maria de Medeiros.

De Madeiros (Anais Nin uit HENRY AND JUNE) heeft snel in de kieren dat het vinden van werk moeilijker zal zijn dan het aan de haak slaan van een echtgenoot. Hoewel ze best wil vallen voor boekhandelaar Fortineau, is hij geen partij, want de huur van zijn winkeltje wordt hem heel waarschijnlijk binnenkort opgezegd. Ze weet culinair-criticus Bacri te strikken, maar is natuurlijk niet gelukkig en stuurt het handig aan op een echstscheiding. Ondanks de voorspelbare afloop een heerlijke, zeer vlotte bitterzoete komedie met prachtig dialoog van regisseur- scenarioschrijver Tacchella. De goed klinkende score is van Raymond Alessandrini en het camerawerk is van Dominique Le Rigoleur.

Pas une seconde à perdre

Canada​/​​Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Michel Leeb, Jean-Luc Bideau, Anne Letourneau, Gérard Loussine en Sacha Briquet.

Een jonge en briljante inspecteur van het ministerie van cultuur is op weg gegaan om het gebruik van de fondsen, die de staat een toneelgroep heeft gegeven, te controleren. Hij veroorzaakt een ongeluk, waarbij de hoofdrolspeler tijdelijk verlamd raakt en moet zijn plaats innemen. Groffe en aardig laag- bij-de-grondse humor gaat gepaard aan een slappe regie in kleinkunsttheater-stijl en vreselijk dom spel. Ongetwijfeld bedoeld voor geestelijk minder begaafden, maar wat doet Bideau temidden van dit zooitje? Nog veel minder dan

Haute tension: Frontière du crime

Canada​/​​Frankrijk 1990. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Nick Mancuso, Leah Pinsent, Patrick Bauchau, Anne Letourneau en Jacques Godin.

Een vrije bewerking van de roman [KL]Sleep With The Devil[KLE] van Day Keene. Ten gevolge van autopech moet Flemming (Mancuso) de nacht doorbrengen bij sympathieke boeren, waar hij valt voor de charmes van de dochter Amy (Pinsent), terwijl hij zich voordoet als professor in de letterkunde. Een vreemde professor omdat hij in feite voor een slimme woekeraar van de mafia in de grote stad werkt, en schuldvorderingen moet innen. Een mengeling van een misdaadfilm op z`n Amerikaans, satire en romantiek maar de saus bindt niet echt, vanwege een gekortwiekt scenario (Robert Geoffrion, Alain Scoff die het `oorspronkelijke` verhaal schreef naar de opzet van regisseur Boisset) en weinig geloofwaardige personages. De stijl van Boisset is weliswaar terug te vinden, maar het ging voor hem toch duidelijk om slechts een klusje tussendoor (teneinde de financiën van zijn veel pretentieuzere film L'HÔPITAL rond te krijgen). Gesitueerd in Canada.

Dames galantes

Frankrijk​/​​Canada​/​​Italië 1990. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Richard Bohringer, Isabella Rossellini, Mariane Basler, Laura Betti en Marie-Christine Barrault.

Het betreft hier geen bewerking van het beroemde, nogal pikante en lasterlijke werk van Brant[KA4]ome (circa 1540-1614), maar een vrij geromantiseerde reconstructie van de tweede helft van diens leven. De naam van Tachella, die eveneens meeschreef aan het scenario, was hiervoor een garantie. Zijn film, die snel losbandig is, vervalt namelijk nooit tot pornografie, maar geeft daarentegen een beeld van de geraffineerde genotzucht van de personages. Voor de decors tekende Georges Levy en voor het camerawerk Dominique Le Rigoleur. De vertelling verloopt soepel. Er wordt opvallend eendrachtig geacteerd, ondanks het feit dat de film een coproduktie van drie landen is.

Adieu la vie

Frankrijk 1990. Drama van Maurice Dugowson. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Fabrice Luchini, Benoît Régent, Jean-Pierre Bisson en Laure Killing.

Een ambulancebestuurder leidt een karig bestaantje en hij wordt bovendien bedrogen door zijn vrouw met de man, waarvan hij denkt dat het zijn beste kameraad is. Bij toeval ziet hij de kans schoon om zich door een uit de hand gelopen juwelenroof te verrijken en van zijn niet al te geliefde familie en ega af te raken. Vaardig werk van een tv-regisseur, die zijn vak beheerst.

Flag

Frankrijk 1987. Misdaad van Jacques Santi. Met o.a. Richard Bohringer, Pierre Arditi, Julien Guiomar, Philippe Leroy en Anne Letourneau.

Doorsnee detectivefilm met traditionele, clichématige personages, die niet erg geloofwaardig overkomen, zoals een ontspoorde inspecteur of een simpelweg door misdadigers omgekochte chef van de anti-criminaliteitsbrigade! Even grof als onbeduidend want deze personages bezitten nauwelijks diepte. Maar Guiomar speelt heel expressief de baas van het speelhol en bordeel! Simon Michael-Tansou schreef samen met de regisseur het scenario. François Protat tekende voor de fotografie. Debuut van Santi, die het vak o.a. bij Claude Zidi leerde als regie-assistent.

Le crime d'Ovide Plouffe

Canada 1984. Drama van Denis Arcand. Met o.a. Gabriel Arcand, Anne Letourneau, Jean Carmet en Véronique Jeannot.

Rond 1960 was er op de Canadese tv een serie, die heel Frans Canada in de ban hield op zaterdagavond: [KL]Famille Plouffe[KLE]. Iedereen genoot met volle teugen van de soapachtige avonturen van dit kijkbuisgezin. Hierop ge[KA3]inspireerd draaide Denis Arcand, die samen met Roger Lemelin het scenario schreef, een soort vervolg over Ovide Plouffe (Gabriel Arcand). Ovide is juwelier, die het voor de wind gaat. Hij is getrouwd met Rita (Letourneau), een aantrekkelijke vrouw die heimelijk aanbeden wordt door Berthet (Carmet), Plouffe's compagnon. Ovide krijgt de vertegenwoordiging van een horlogemerk en is daarom veelvuldig op reis, terwijl hij de zaak aan Berthet overlaat. Berthet benut natuurlijk zijn kans om nader tot die mooie Rita te komen, maar ontdekt dat minnaars van vroeger hem voor zijn. Als hij Rita betrapt, besluit zij bij terugkeer van Ovide alles aan Ovide op te biechten. Het huwelijk tussen Ovide en Rita raakt in het slop en Ovide probeert tevergeefs iets moois te laten opbloeien met de secretaresse. Rita gaat op reis en komt om bij een explosie in de lucht van het vliegtuig. Ovide wordt beschuldigd, maar wordt wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Interessante vroege film uit het oeuvre van Arcand, die later met JÉSUS DE MONTRÉAL hoge ogen zou gooien op het festival van Cannes in 1989. De fotografie is van François Protat. Goede spelprestaties, met name van Carmet.

Une Glace avec deux boules

Frankrijk​/​​Duitsland 1981. Familiefilm van Christian Lara. Met o.a. Désirée Nosbusch, Valérie Dumas, Daniel Sarky, Sarah Siritzky en Anne Letourneau.

Twee pubermeisjes proberen met elke denkbare tactiek hun vader van echtscheiding en relatie met zijn secretaresse af te houden, en hun moeder een minnaar te bezorgen, opdat de vader uit jaloezie op zijn voornemen terug zal komen. Simpele komedie lonkt naar het succes van LA BOUM, maar is daarboven te verkiezen door de situering in Carcassonne inplaats van het quasi-artistieke Parijse wereldje. De regisseur heeft de dialoog van zijn scenario uitbesteed aan leeftijdgenotes van zijn personages, wat een spontane en authentieke toon oplevert. Niks bijzonders, maar wel sympathiek.

Il était une fois des gens heureux... Les Plouffe

Canada 1980. Komedie van Gilles Carle. Met o.a. Gabriel Arcand, Rémi Laurent, Anne Letourneau, Serge Dupire en Pierre Curzi.

Een bewerking van de roman van Roger Lemelin. De leden van de familie Plouffe waren al eens de helden in een enorm succesvolle televisieserie tussen 1953 en 1959, een beetje zoals Les Duration in Frankrijk in dezelfde tijd. Hoewel het gevaar tot jeugdsentiment te vervallen aanwezig was, vermijdt Carle dat handig in deze levendige schets van het dagelijks leven tussen 1938 en 1945 in Quebec. Deze lange film verveelt geen moment. Het natuurlijke en spontane spel doet veel en deze volksvertelling weet voortdurend te ontroeren, ook al is het typische 'spraakje' van Quebec niet altijd even goed te volgen.