Marc De Jonge

Tales of The Wild: The Other Side Of The Law

Canada​/​​Frankrijk 1996. Western van Gilles Carle. Met o.a. Jürgen Prochnow, Yves Rénier, Xavier Deluc, Marc De Jonge en Johnny Morina.

Quai no. 1 : Le cahier de Jeanne

Frankrijk​/​​België 1996. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Jean-Pierre Bouvier, Raoul Billerey en Marc De Jonge.

Le pôteau d'Aldo

Frankrijk 1995. Komedie van Didier Grousset. Met o.a. Bernard-Pierre Donnadieu, Mohamed Hamaidi, Marc De Jonge, Maité Nahyr en Jean-Paul Bonnaire.

Sinds hij blind werd door een brutale botsing met een paal is de tijd blijven stiltaan voor Donnadieu. Hij leeft alleen, temidden van herinneringen aan de grote rockjaren, w.o. een autenthieke juke box en de eerste gitaar van Elvis. Het grootste deel van zijn tijd brengt hij door in de kroeg met zijn vrienden van vroeger. Dit routineus leventje wordt echter verstoord met de komst van een brutale kerel, Hamaidi. Maar Donnadieu kan hem de waarden van het leven bijbrengen. Hij wordt voor hem de vriend die hij nooit heeft gehad en de vader die hij verloor. Sentimentele tragi-komedie waarin twee marginale mensen, stammend uit een heel ander milieu en tijdperk, elkaar helpen beseffen dat het leven waard is om geleefd te worden. Claude Cauwet, Laurent Benegui en Grousset schreven het doorzichtige scenario. Yves Dahan nam plaats aan de camera. Formaat 16/9.

État des lieux

Frankrijk 1994. Drama van Jean-François Richet. Met o.a. Patrick Dell'Isola, Yannick Lee Trebalag, Blaise Stenzy Nioka, Donald Kibouillou en Clément Arco Descat.

Pierre C[KA1]ephas (Dell'Isola) is 27 en blank. Hij woont in een woonkazerne in de Franse voorstad en hokt met zijn vriendin die in verwachting is. Hij werkt als machinebankwerker in een fabriek. Er is werkloosheid en wie zijn baan verliest, komt niet zo snel meer aan de bak. Hij is links georiënteerd en dat wordt hem fataal. In zijn werkkast vindt zijn baas marxistisch- leninistische literatuur en dat is voldoende reden voor ontslag. Hij komt terecht in een neerwaartse spiraal zonder uitzicht. Dit leidt tot weer uiteenzettingen met gekleurde landgenoten, die nog wel de bescherming genieten van een baan. Een voedingsbodem, waarop het Front National, de Franse fascistische partij, welig kan tieren. Het debuut van Richet werd door hem gefinancieerd door zijn WW-uitkering in het casino te vertienvoudigen. Om kosten te besparen werd 16 mm gebruikt, werden er slechts tien spoelen volgemaakt en waren er maar tien draaidagen. De rolverdeling bestaat grotendeels uit amateurs en de stijl is gedeeltelijk documentair, maar het geheel heeft alle allures van een sociaal bewogen film. De boodschap die Richet tracht uit te dragen, wordt nog steeds zwaar onderschat: de sociaal uitgesloten bewoners van de voorsteden, die de werkende klasse niet laat integreren in hun maatschappij, vormen een explosieve tijdbom. Gisteren in Amerika, vandaag en morgen in Frankrijk en overmorgen in de rest van Europa. De film zal niet iedereen aanspreken door de pulserende rap van de groep Assassins, door de jongeren die aan het woord zijn en het soms merkbare lage budget, maar gezagsdragers, bestuurders en wetgevers die hiervan geen kennis nemen zouden nog weleens in de aap kunnen logeren; bovendien wordt het de hoogste tijd dat de werkende klasse voor zover die over geestelijke vermogens beschikt, zich gaat realiseren dat er iets aan de hand is, waarvoor zij medeverantwoordelijk zijn. Camerawerk van Michel Abramowicz, Pierre Boffety en Valéry Le Gurun. Het scenario is van regisseur Richet en hoofdrol Dell'Isola. Ondanks alle bureaucratische tegenwerking uiteindelijk - voor het grootste gedeelte in verboden marge - tot stand gekomen!

Killer Kid

Frankrijk 1994. Familiefilm van Gilles de Maistre. Met o.a. Teufik Jallab, Younesse Boudache, Salah Teskouk, Fatiha Cheriguene en Agathe De La Fontaine.

Jallab is een Libanese jongen van elf zoals er zoveel zijn. Tot zijn oom hem verkoopt aan een extremistische groep die hem een opleiding geeft als kind-soldaat. Na een wekenlange hersenmanipulatie is hij een genadeloze moordmachine. Hij wordt naar Frankrijk gestuurd om de president te doden. Om dit doel te bereiken moet hij een gewone Franse jongen worden van zijn leeftijd. Als model wordt Boudache gekozen, de zoon van een Algerijn die op het Elys[KA1]ee werkt. De twee jongens, die niets gemeen hebben, groeien langzamerhand naar elkaar toe. Uitgaand van een re[KA3]ele toestand (de opleiding van kinderen tot moordenaars) brengt De Maistre in zijn debuutfilm een pakkend en beklemmend beeld van verloren onschuld, van oorlogskinderen bekneld door een ijzeren discipline. Het scenario van De Maistre en Miguel Courtois, naar een roman van Claude Klotz, is een waarschuwing voor kinderen om zich niet te laten manipuleren, om voor alles hun vrijheid van denken te behouden. Jean-Bernard Aurouet stond aan de camera.

Julie Lescaut : Week-End

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Marion Sarraut. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Mathouret.

Met halsbrekende toeren slaagt Julie Lescaut (Genest) erin om een oplichter-goochelaar in te rekenen. Ze hoopt op een welverdiend rustig weekend. Op vrijdagavond al blijkt deze hoop vervlogen. Dit is de schuld van een videotheekhouder. Hij bewees haar de ondienst zich te laten vermoorden. Julie`s baas Leturc (Amstutz) dringt er onder druk van zijn superieuren in Parijs erop aan, dat zij met haar trouwe ploeg de misdaad vlug oplost. Ondertussen stelt de officier van justitie de zo moeizaam ingerekende goochelaar weer op vrije voeten. Julie Lescaut krijgt fikse problemen om haar taak als moeder en haar werk als vrouwelijke speurder gescheiden te houden in een routine-scenario van Frédéric Krivine over een drugscircuit. Naar de personages van van Alexis Lecaye. Camerawerk van Jean-Pierre Aliphat.

Nestor Burma : Casse-pipe à la Nation

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1992. Mysterie van Claude Grinberg. Met o.a. Guy Marchand, Natacha Lindinger, Pierre Tornade, Michel Fortin en Patrick Guillemin.

Voor het Parijse station Gare de Lyon wordt een jong meisje aangerand. Nestor Burma (Marchand) snelt haar ter hulp, maar vooraleer hij de overvaller kan overmeesteren is het meisje spoorloos verdwenen. Wat later wordt ze vermoord teruggevonden. Burma ontdekt dat haar minnaar Eric Montholieu (De Jonge) was en deze is dan ook de belangrijkste verdachte. De man is echter politiek actief op nationaal niveau. Voorzichtigheid is dus geboden, temeer omdat Burma lang niet zo zeker is van diens schuld. Een vlot gemaakte routine-policier rond detective Nestor Burma, zoals steeds enthousiast vertolkt door Marchand. Originaliteit hoef je niet te verwachten maar verveling al evenmin. David Lang bewerkte de roman van Léo Malet. Achter de camera stond Claude Egger. Aflevering van het seizoen, nummer van 40.

Have a Nice Night

Frankrijk 1990. Thriller van Jeannot Szwarc. Met o.a. Michael Brandon, Marisa Berenson, Guy Marchand, Alexandra Lorska en Marc De Jonge.

De tweede in de reeks Tom Lepski-films naar de romans van James Hadley Chase. Ditmaal moet Lepski (Brandon), gedurende een AIDS-benefiet tijdens het Festival van Cannes filmdiva Berenson beschermen - en vooral haar voor vijf miljoen dollar verzekerde smaragd-hanger. Dan blijkt dat haar secretaresse onder één hoedje speelt met meesterdief De Jonge. De strijd wordt beslecht tijdens een adembenemende helikopterjacht. Deze internationale productie tracht met actie, geweld, gadgets en humor de glitter van de James Bond-films te imiteren, maar het scenario van Alec Medieff, Sergio Gobbi en Szwarc is zo zwak en fantasieloos dat Chase als hij nog had geleefd een proces zou hebben aangespannen. Mooie beelden van Cannes en de Gorges du Loup werden geschoten door Jean-Yves le Mener. Big-band muziek van Claude Bolling. Vervolgd door BELIEVED VIOLENT. Op video uitgebracht als NICE NIGHT.

Tolérance

Frankrijk 1989. Komedie van Pierre-Henry Salfati. Met o.a. Ugo Tognazzi, Rupert Everett, Anne Brochet, Marc De Jonge en Catherine Samie.

1795: een deel van de Franse adel heeft zich na de vernietigende Revolutie van 1789 weten te handhaven, en gaat door met nietsnutten en lanterfanten. Edelman Tognazzi, een soort Italiaanse Bocuse, trakteert zijn schoonfamilie op exotische spijzen en richt feestmalen aan met heerlijkheden die de decadente adel aan hun chique rashonden voert. Zijn schone en veel jongere vrouw Brochet - de laatste modegril volgend - houdt er een kluizenaar (Everett) op na, bij wijze van goede huisgeest, die zich ontpopt als een nichterige moordenaar en gifmenger. Tognazzi is zijn eerste slachtoffer en wordt ten onrechte beschuldigd van de moord op zijn schoonmoeder, een geile, gluurderige oude tang; hij wordt derhalve onthoofd, maar de enge Engelsman Everett ontloopt zijn gerechte straf niet. Een film met een nauwelijks boeiend verhaal, waarin weinig gebeurt. Tognazzi's spel is uitstekend, maar hij verdwijnt vroegtijdig en Brochet, die beter Innocence had kunnen heten, is eigenlijk alleen maar een lust voor het oog. De werkelijke hoofdrol in deze vreemde film wordt gespeeld door de fotografie van Michel Abramowicz. Scenario en dialoog van de regisseur zelve.

Le complexe du kangourou

Frankrijk 1987. Komedie van Pierre Jolivet. Met o.a. Roland Giraud, Clémentine Célarié, Stéphane Freiss, Zabou Breitman en François Berléand.

De avonturen van een talentvol maar miskend schilder (met 35 jaar is dat niet zo verwonderlijk), Lo[KA3]ic (Giraud) die in gezelschap van zijn vriend Arthur, een Afrikaan, het bestaan van een bohemien leidt. Maar maakt u zich niet ongerust: hij is van goede familie en zijn zuster heeft een goed huwelijk met een `toffe` bankier (Berleand), die hem zal vragen een grote muurschildering voor zijn bank te maken. Afgezien van het feit dat er in werkelijkheid geen 'toffe' bankiers bestaan, bevat dit te hooi en te gras bij elkaar geraapte scenario geen enkele geloofwaardigheid, terwijl Giraud als schilder wel kan inpakken. Weer een film die de middelmatigheid van de Franse relatiekomedie van het decennium 1980-1990 bevestigt. Het scenario is van Olivier Schatzky en regisseur Jolivet. De fotografie is van Christian Lamarque.