Patrick Chesnais

Ma mère est folle

2018. Komedie van Diane Kurys. Met o.a. Fanny Ardant, Vianney, Arielle Dombasle, Patrick Chesnais en Jules Rotenberg.

Juillet août

Frankrijk 2016. Komedie van Diastème. Met o.a. Luna Lou, Alma Jodorowsky, Pascale Arbillot, Patrick Chesnais en Jérémie Laheurte.

Het is zomer. De veertienjarige Laura (Lou) en haar zus Joséphine (Jodorowsky), achttien, vieren in juli vakantie met hun moeder en haar vriend; in augustus zijn ze bij hun vader. De meiden hebben het niet alleen te stellen met hun eigen groeipijnen - eerste menstruatie, eerste verliefdheden - beide ouders veroorzaken nog eens extra gedoe. Regisseur Diastème, die naast scenarist ook romanschrijver en theatermaker is, houdt het na zijn neonazidrama Un Français luchtig: aardige familieperikelen met een leuke rol van de jonge Luna Lou, klein van stuk.

Celui qu'on attendait

Frankrijk​/​​Armenië 2016. Komedie van Serge Avedikian. Met o.a. Patrick Chesnais en Arsinée Khanjian.

Na optredens in Azerbeidzjan staat professioneel grappenmaker Jean-Paul Bolzec, op weg naar het vliegveld, door een deserterende taxichauffeur plotseling moederziel alleen langs de weg. Op zoek naar een lift belandt hij in een dorp waar iedereen hem raar aankijkt: hij blijkt zich te bevinden in buurland Armenië, dat in oorlog is met de Azerbeidzjanen. Even originele als innemende komedie geeft Chesnais ruim baan om op zijn typisch onderkoelde manier te schitteren. Regisseur Avedikian liet tijdens de opnamen de taalbarrière intact en gaf slechts minimale uitleg, waardoor de vervreemding des te tastbaarder is.

Jaune Iris

Frankrijk 2015. Misdaad van Didier Bivel. Met o.a. Patrick Chesnais, Camille Panonacle, Natacha Régnier, Catherine Marchal en Pierre Kiwitt.

In herfstgrijs Parijs ligt op een Seinekade het lijk van de zeventienjarige Anna; haar keel is doorgesneden. Commissaris Rousseau laat de zaak vooreerst over aan collega Mariella de Luca, om zelf eindelijk het onderzoek op te pakken naar zijn jaren eerder verdwenen zoon. Ook voor de derde tv-adaptatie van een Rousseau-roman, Jaune caravage uit 2008, schreef auteur Gilda Piersanti met Gianguido Spinelli het scenario. Dat is met zijn sombere toon en vermoeide personages beter dan de anonieme regie, volledig leunend op de coulisse en Chesnais als getroebleerde politieman. Régnier speelt de moeder van het slachtoffer.

Où es-tu maintenant?

Frankrijk 2014. Drama van Arnaud Sélignac. Met o.a. Patrick Chesnais, Louise Monot, Ludmila Mikaël, Hugo Becker en Michel Delpech.

Al tien jaar hoort de familie van Mathieu slechts één keer per jaar van hem: op de verjaardag van zijn moeder. Niemand weet waar hij is. Een emotioneel slopende situatie, die vooral van zijn moeder veel vergt. Zus Caroline (Monot) gaat op onderzoek uit, en raakt verwikkeld in een andere verdwijningszaak. Voor televisie gemaakte, degelijke thriller loopt een beetje vast in het ingewikkelde scenario. Bewerking van Where Are You Now?, een van de boeken van de productieve, ruim vertaalde en veel verfilmde Amerikaanse misdaadschrijfster Mary Higgins Clark (1927).

Les beaux jours

Frankrijk 2013. Drama van Marion Vernoux. Met o.a. Fanny Ardant, Laurent Lafitte en Patrick Chesnais.

Feelgood-seniorenfilm met de Franse filmdiva Fanny Ardant, die routineus vertrouwt op haar mysterieuze glimlach. Ze speelt de zestigjarige Caroline, die op de plaatselijke seniorenclub de kwart eeuw jongere charmeur Julien (Laurent Lafitte) ontmoet, die leiding geeft aan de computerklas. Voor ze het weet vindt Caroline zichzelf zoenend terug in zijn auto. Nogal oppervlakkig verhaal dat levenslust propageert, maar overtuigingskracht mist door steeds krampachtig de nadruk op leeftijd te leggen.

La braconne

Frankrijk 2013. Misdaad van Samuel Rondière. Met o.a. Patrick Chesnais, Rachid Yous, Audrey Bastien, Moïse Santamaria en Husky Kihal.

Driss, een amper twintigjarige straatcrimineel van Noord-Afrikaanse afkomst, ontmoet de afgeleefde Franse schurk Danny. Hun vruchtbare leraar-protégé-verhouding is slecht nieuws voor wie toevallig hun pad kruist. Zwartgallig mengsel van misdaadfilm en drama, in vier hoofdstukken verteld, volgt twee agressieve nietsnutten die werkelijk nul positiefs aan de wereld bijdragen. Wie dat niet stoort, ziet in dit goed gemaakte regiedebuut een noir-achtige onderklasseschets met scherp spel. 'Braconne' is Occitan (een oude taal van Zuid-Europa) voor stroperij. Opgenomen in en om Tours.

Bleu catacombes

Frankrijk 2013. Thriller van Charlotte Brändström. Met o.a. Patrick Chesnais, Camille Panonacle, Ludmila Mikaël, Ruth Vega Fernandez en Jane Birkin.

Soepele telethriller naar Amerikaanse snit vertrekt vanaf een fascinerende locatie in Parijs: de catacomben, een twintig meter beneden het asfalt van het 14de arrondissement gelegen ossuarium. Wanneer daar een hoofd zonder lichaam wordt gevonden, heeft commissaris Rousseau een bijzonder macaber mysterie op zijn bordje. Na Hiver rouge van een jaar eerder de tweede France Télévisions-adaptatie van een commissaris Rousseau-roman van Gilda Piersanti. Nummer drie, Jaune iris, volgde in 2015. Chesnais, met zijn droefgeestige kop en alles-al-gezien-uitstraling geknipt voor de rechercheursrol, treedt in alle drie aan.

12 ans d'âge

Frankrijk 2013. Komedie van Frédéric Proust. Met o.a. François Berléand, Patrick Chesnais, Anne Consigny en Florence Thomassin.

Onafscheidelijke Charles (Berléand) en Pierrot (Chesnais) gaan een gouden tijd tegemoet. Charles gaat met pensioen en dat betekent: nog meer tijd om met elkaar rond te hangen. Anderen kunnen hun bezigheden kinderachtig, puberaal of zelfs horkerig vinden, zelf hebben de krasse knarren een hoop schik. Lichtvoetig speelfilmdebuut van televisieschrijver Proust, waarin de vrouwelijke bijrollen er wat bekaaid afkomen, heeft zowel melige als geestige momenten maar onderstreept bovenal de waarde van hechte vriendschap.

Bienvenue parmi nous

Frankrijk 2012. Drama van Jean Becker. Met o.a. Patrick Chesnais, Miou-Miou, Xavier Gallais en Jacques Weber.

Hij mag een gevierd schilder zijn, plotsklaps houdt Taillandier (Chesnais) het voor gezien. Hij stapt in de auto en vertrekt, zonder doel en zonder zijn naasten een uitleg te geven. Zijn ontmoeting met een tienermeisje (Lambert) dat in de knel zit, geeft een nieuwe wending aan zijn leven. Regisseur Becker, die zijn scenario baseerde op de gelijknamige roman van Eric Holder, weet zijn drama over een lente-herfst relatie niet boven allerlei clichés uit te tillen. Jammer voor Chesnais, die ongeveer tegelijkertijd schitterde in Je ne suis pas là pour être aimé.

Tu seras mon fils

Frankrijk 2011. Drama van Gilles Legrand. Met o.a. Niels Arestrup, Lorànt Deutsch en Patrick Chesnais.

Een prestigieuze wijnboer is teleurgesteld in de wijze waarop zijn zoon het familiebedrijf wil gaan leiden. Nadat de zoon van zijn manager terugkeert naar het landgoed, ziet hij in hem de ideale zoon en erfgenaam.

Hiver rouge

Frankrijk 2011. Thriller van Xavier Durringer. Met o.a. Patrick Chesnais, Camille Panonacle, Jane Birkin, Brigitte Catillon en Gérald Laroche.

IJzige tv-thriller begint in wintergrijs Parijs met een afgehakte arm aan een kerstboom. Een hoofdpijnklus voor commissaris Rousseau (Chesnais), die de stuurse jonge rechercheur-profiler Mariella de Luca (Panonacle) als assistente krijgt toegewezen. Het onderzoek voert het schurende speurdersduo terug naar de Italiaanse 'loden jaren' van extreemlinkse terreur. Veel aandacht voor de privélevens van de hoofdpersonen. Zo leeft het atypische vrouwelijke personage De Luca in het geheim haar seksuele fantasieën uit. Co-scenario van Gilda Piersanti, die het eerste deel van haar noir-romanreeks De vier moordseizoenen bewerkte.

Je vous ai compris: De Gaulle 1958-1962

Frankrijk 2010. Historische film van Serge Moati. Met o.a. Patrick Chesnais, Hubert Saint-Macary, Pierre-Alain Chapuis, Jacques Brunet en Mathias Mlekuz.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

600 kilos d'or pur

Frankrijk 2010. Éric Besnard. Met o.a. Clovis Cornillac, Audrey Dana, Patrick Chesnais, Bruno Solo en Claudio Santamaria.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

Une chanson dans la tête

Frankrijk​/​​Libanon 2008. Drama van Hany Tamba. Met o.a. Patrick Chesnais, Pierrette Katrib, Gabriel Yammine en Julia Kassar.

Lichtvoetige komedie van Libanese debutant Tamba met karakteracteur Chesnais (1947) als een verlopen Franse zanger die naar Beiroet wordt gevlogen om zijn eenmalige hit uit 1976 op te voeren voor de verveelde vrouw van een steenrijke koffiehandelaar. Filmmaker Tamba schuwt geen enkel cliché maar Chesnais - de vleesgeworden triestheid - en de zonnige stadslocaties maken veel goed. In 2008 verscheen ook een indrukwekkend schrijven van acteur Chesnais, Il est où, Ferdinand?, een boek waarin hij zijn zoon (1986-2006) herdenkt die omkwam tijdens een auto-ongeluk als passagier van een dronken bestuurder.

The Diving Bell and the Butterfly

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 2007. Biografie van Julian Schnabel. Met o.a. Mathieu Amalric, Emmanuelle Seigner, Marie-Josée Croze, Anne Consigny en Patrick Chesnais.

Nadat Jean-Dominique Bauby, hoofdredacteur van het Franse modeblad Elle, eind 1995 is getroffen door een beroerte, kan hij alleen zijn linkerooglid nog bewegen. Een bevallige therapeute met engelengeduld ontwikkelt een methode om te communiceren. Zij dicteert een speciaal alfabet dat begint met de letters die het meest voorkomen in het Frans. Als ze de letter opleest die Bauby bedoelt, knippert hij met zijn oog. Zo schrijft Bauby, letter voor letter, een boek. The Diving Bell and the Butterfly is een aangrijpend pleidooi voor de verbeelding én een bijtend relaas over isolatie; ontroerend maar niet sentimenteel, wrang maar niet wreed.

Héros

Frankrijk 2007. Thriller van Bruno Merle. Met o.a. Michaël Youn, Patrick Chesnais, Raphaël Benayoun, Élodie Bouchez en Jackie Berroyer.

Tv-medewerker draait na zes slapeloze nachten volledig door en gijzelt in de woning waar hij opgroeide een zanger, die hij als kind adoreerde.

J'invente rien

Frankrijk 2006. Komedie van Michel Leclerc. Met o.a. Kad Merad, Elsa Zylberstein, Claude Brasseur en Patrick Chesnais.

Paul (Merad) is overtuigd werkloos, een man die vol passie een zakje pistachenoten kan sorteren op dichte en open noten. Zijn vrouw Mathilde (Zylberstein) zorgt voor een schamel inkomen met schilderwerk. Op een dag neemt Paul zich voor om slapend rijk te worden met een handzame uitvinding. Het wordt 'la poignette', de boodschappentasjesdrager, volgens Paul het ideale object om de liefde van zijn vrouw in alle hevigheid te doen oplaaien. J'invente rien is een koddige komedie ten top over de geneugten van liefde, loyaliteit en luiheid. Overigens wordt Pauls uitvinding al sinds mensenheugenis gebruikt om touwen aan te trekken, bijvoorbeeld op zeilschepen.

Je ne suis pas là pour être aimé

Frankrijk 2005. Drama van Stéphane Brizé. Met o.a. Patrick Chesnais, Anne Consigny, Georges Wilson, Lionel Abelanski en Stefan Wojtowicz.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Vous êtes de la région?

Frankrijk 2004. Lionel Epp, Lionel Epp en Lionel Epp. Met o.a. Vanessa Guedj, Jean-Noël Brouté en Patrick Chesnais.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Vous êtes de la région ?

Frankrijk 2004. Lionel Epp. Met o.a. Vanessa Guedj, Jean-Noël Brouté en Patrick Chesnais.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Mille millièmes

Frankrijk 2002. Rémi Waterhouse. Met o.a. Jean-Pierre Darroussin, Patrick Chesnais en Wladimir Yordanoff.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Irène

Frankrijk 2002. Romantiek van Ivan Calbérac. Met o.a. Cécile de France, Bruno Putzulu, Olivier Sitruk, Estelle Larrivaz en Agathe De la Boulaye.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Charmant garçon

Frankrijk 2001. Romantiek van Patrick Chesnais. Met o.a. Patrick Chesnais, Alexandra Vandernoot, Jean-François Balmer, Bernard Crombey en Samuel Labarthe.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Les enfants du siècle

Frankrijk 1999. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Magimel, Stefano Dionisi, Robin Renucci en Karin Viard.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

L'homme de ma vie

Frankrijk 1999. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Patrick Chesnais, Bruno Solo, Marianne Denicourt, Valérie Bonneton en François Berléand.

Hoofdrolspeler Chesnais werd genomineerd voor de European Film Award voor zijn rol als vijftiger Jean-Claude wiens bestaan nauwelijks kleur vertoont. Hij is gescheiden, als deurwaarder ziet niemand hem graag komen en hij zit opgescheept met een oude brombeer van een vader. Zijn arts raadt lichaamsbeweging aan en Jean-Claude besluit tangolessen eens te proberen. Die stap brengt een grotere verandering in zijn sombere leven dan hij had verwacht. Het lijkt een flauwe ingreep, die tango, maar regisseur Stéphane Brizé houdt zijn minimalistische, melancholische, sympathieke komedie op de rails.

Kennedy et moi

Frankrijk 1999. Komedie van Sam Karmann. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Nicole Garcia, Sam Karmann, Patrick Chesnais en François Chattot.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

Post coïtum, animal triste

Frankrijk 1997. Romantiek van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Patrick Chesnais, Borris Terral, Nils Tavernier en Françoise Arnoul.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

Le censeur du lycée d'Epinal

Frankrijk 1997. Komedie van Marc Rivière. Met o.a. Jean-François Balmer, Patrick Chesnais, Laure Duthilleul, Sylvie Joly en Anne Roumanoff.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

La brigade mondaine : Marilyne

Frankrijk​/​​België 1997. Misdaad van Marco Pico. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Bruce Myers, Sandrine Thomas en Wilfred Benaïche.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

Et si on faisait un bébé

Frankrijk 1997. Drama van Christiane Spiero. Met o.a. Tsilla Chelton, Patrick Chesnais en Macha Méril.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

Tatort - Frankfurt-Miami

Duitsland 1996. Mysterie van Klaus Biedermann. Met o.a. Karl-Heinz von Hassel, Patrick Chesnais, Ilaria Borelli, Anne Jacquemin en Slaheddine Ben Saad.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

L'enfant sage

Portugal​/​​België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Patrick Chesnais, Erwan Baynaud, Assumpta Serna, Martine Sarcey en Philippe Morier-Genoud.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

Et si on faisait un bébé?

Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Spiero. Met o.a. Macha Méril, Patrick Chesnais, Tsilla Chelston, Marina Foïs en Quentin Ogier.

In zijn eerste lange speelfilm volgt regisseur Karmann (Omnibus, À la petite semaine) met lichte ironie romanschrijver Simon (Bacri), een veertiger die weinig trek meer heeft in het leven. Zijn vrouw heeft een affaire, zijn kinderen kunnen hem niet boeien en in werk heeft hij ook geen zin meer. Dan raakt hij geobsedeerd door het horloge van zijn therapeut. Het ding zou aan Kennedy hebben toebehoord, die het droeg op de dag dat hij werd vermoord. Karmann werd genomineerd voor een European Film Award als Ontdekking van het Jaar.

Mondaine : La madone de Lisbonne

Frankrijk 1995. Mysterie van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Tania Da Costa, Florence Giorgetti en Philippe Rouleau.

Commissaris Anders Etchegoyen (Chesnais) helpt de dochter van een overleden collega uit de problemen, die is opgepakt wegens drugsbezit. Wat later wordt zij vermoord in haar appartement. Anders ontdekt al vlug dat het om een vergissing ging. Het eigenlijke doelwit was de mooie Braziliaanse Julia (Da Costa), die sinds kort de flat van het slachtoffer deelt. Julia is uit Lissabon weggevlucht omdat ze niet langer meer wilde tippelen. Haar pooier is echter niet van plan haar zomaar te laten gaan. Politie-avontuur zonder veel verrassingen, gemaakt naar bekend recept. Het scenario is van Jacques Labib en Franck Appréderis en producent Simon Michaël naar diens boek. Het camerawerk is van Dominique Brabant.

La mondaine: L'héroïne de Francfort

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Misdaad van Klaus Biedermann. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Karl-Heinz von Hassel, Anne Jacquemin en Slaheddine Ben Saad.

Commissaris Chesnais wordt geconfronteerd met een reeks gelijkaardige moorden: ze werden allen gepleegd op de slaaptrein Frankfurt/Parijs en de slachtoffers waren allen prostituées die in hetzelfde eroscentrum werkten in Frankfurt. Samen met een Duitse collega komt hij op het spoor van drugtransport, uitgevoerd door de prostituées. Onder hen bevindt zich een oude vriendin van Chesnais, Jacquemin, voor wie de reis ongestoord verloopt. Oerconventionele politiefilm die een mengeling biedt van alle clichées uit zowel de Duitse Krimi's als de France policiers. Het acteerwerk is aan de zwakke kant en het scenario van Jacques Labib en Frédéric Ajardie heeft weinig verrassingen te bieden. Yves Dahan hanteerde de camera. Formaat 16/9.

Vogue la galère

Frankrijk 1994. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Pascale Rocard, Frédérick Tokarz, Pascale Nielsen en André Falcon.

Door de overname van het bedrijf, waarvoor hij jarenlang werkte, staat Chesnais plots op straat. Hij krijgt hulp van Tokarz, het werkloze vriendje van zijn dochter. Deze 25-jarige jongeman is een karweitjeskunstenaar en specialist in allerhande tewerkstellingsprogramma's. Een zuiver product van de samenleving van de jaren 1990 en hij zal Chesnais de echte wereld leren ontdekken en hem opnieuw leren leven. De vrouw van Chesnais, Rocard, doet in eerste instantie haar best om hem moreel te steunen maar zij is een frivole freule die hem finaal in de steek laat. Tragi-komedie, geschreven door Claude Gutman en Jean-Michel Morel, die op lichtvoetige toon het sociale probleem van de werkloosheid behandelt. Een aantal bijrollen worden vertolkt door Belgische acteurs, die regisseur Frydland in Brussel leerde kennen bij het draaien van een NESTOR BURMA-aflevering: Crahay, Sbille en Beukelaers.

La Mondaine: La belle de Varsovie

Frankrijk​/​​Italië 1994. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Wojciech Wysocki, Agnieszka Wagner en Philippe Rouleau.

Chesnais, commissaris bij de zedenpolitie, heeft nog een rekening te vereffenen met de moordenaar van zijn beste vriend, over wiens zoontje hij zich heeft ontfermd. Hij krijgt daartoe de kans wanneer hij, na de moord op een zestienjarige Poolse striptease-danseres, een netwerk van vrouwenhandel op het spoor komt. Hij zweert dit web op te doeken. Alledaagse, gewelddadige politiefilm geeft een beeld van de handel in Oosteuropese vrouwen in Frankrijk. Uit dit onderwerp was veel meer te halen dan scenaristen Jacques Labile, Simon Michael, Michèle Letellier en Apprédis ten tonele brengen. De humoristische kwinkslagen in de dialogen gaan eveneens de mist in. Yves Dahan zette alles netjes op film.

Regarde-moi quand je te quitte

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Patrick Chesnais, Elisa Servier, Marc Maury, Etienne Draber en Geoffroy Thiebaud.

Uitgerekend op de dag dat hij besloten had haar ten huwelijk te vragen, geeft Eve (G[KA1]elinas) aan Pierre (Chesnais) te kennen dat ze met hem wil breken. Er is een andere man in haar leven. Geheel overstuur zet hij het huis op stelten, waarna zij wegvlucht. Vastbesloten haar terug te winnen, gaat hij haar met een bos bloemen opwachten in het restaurant waar ze altijd eet. Maar daar verschijnt ze met haar nieuwe verovering, Bernard (Maury). Pierre wordt op straat gezet. Hij ziet een mooie dame, Ang[KA1]elique (Servier) die eveneens met bloemen op dezelfde tafel toestapt en op haar beurt een schandaal veroorzaakt. Voorspelbare komedie, geleid met vaste hand door De Broca en schitterend gespeeld door de vier hoofdrolspelers. Dat de situatiehumor en de dialogen niet steeds even geslaagd zijn, is te wijten aan het zwakke scenario van Philippe Le Dem. Bernard Zitzerman was verantwoordelijk voor de fotografie.

Pas d'amour sans amour

Frankrijk 1993. Evelyne Dress. Met o.a. Patrick Chesnais, Evelyne Dress, Jean-Luc Bideau, Gérard Darmon en Aurore Clément.

Dress, die samen met Chesnais een bureau voor avontuurlijke reizen runt is in de veertig en al drie jaar gescheiden. Ze zou weleens lekker met een kerel tussen de lakens willen glijden, want daarvan is het sedert de scheiding niet meer gekomen. Chesnais heeft geen belangstelling voor haar en je moet de gouden regel van het rommelen met je klanten niet overtreden. Ze is dus veroordeeld tot vriendinnen met dito ervaringen. Saaie debuutfilm van Dress, die behalve de hoofdrol ook de regie voerde en het scenario schreef. Met uitzondering van zichzelf komt iedereen tamelijk ongeloofwaardig over. Bertrand Chantry stond achter de camera. Op een klein festival voor de feministsche film evenwel bekroond met de publieksprijs. Tot dat publiek beperkt.

Drôles d'oiseaux

Frankrijk 1993. Komedie van Peter Kassovitz. Met o.a. Bernard Giraudeau, Isabelle Gélinas, Patrick Chesnais, Ticky Holgado en Philippe Laudenbach.

Een metaalarbeider laat geloven, dat zijn vrouw tot de slachtoffers van een brand in een supermarkt behoort, terwijl hij haar heeft doen verdwijnen in de vuurzee van de hoogovens. De volmaakte misdaad. Bijna, want een vriendelijke tuinder geeft ook de verdwijning van zijn vrouw op. Dus is er na de ramp slechts één lichaam om te identificeren, terwijl er twee personen aanspraak op maken. Da's teveel van het goede! Deze ietwat vrouwenhaat-achtige intrige resulteert in een aardige komedie, geïnspireerd op het soms merkwaardige doen en laten van gewone mensen. Langdradige momenten en cliché's werden niet altijd vermeden, maar Kassovitz kan niettemin een decor neerzetten, sfeer scheppen, en alle personages tot leven brengen. Gezegd moet worden dat hij ondersteund wordt door een leuk stelletje acteurs die fantasievol en vindingrijk inhoud geven aan hun personages die soms uit de tijd zijn. Scenario van de regisseur en Pierre Geller. Camerawerk van Denis Lenoir.

Assedicquement Vôtre

Frankrijk 1993. Drama van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Pascale Rocard, Frédéric Tokarz, Pascale Nielsen en Ariele Semenoff.

Chesnais is veertig jaar en informaticus. Zijn carrière verliep voorspoedig totdat hij ontslagen wordt, als het bedrijf wordt overgenomen. Hij voelt zich vernederd en echtgenote Rocard zit ineens thuis met een verbitterde man. De vele vruchteloze sollicitatiegesprekken maken hem moedeloos en depressief. Alleen een werkloze muzikant en een vriend van zijn dochter kunnen hem nog opbeuren. Een sociaal drama dat op gevoelige wijze een van de grootste problemen van de maatschappij rond 2000 aan de kaak stelt: werkloosheid en onbegrip van personeelchefs wier voorkeur uitgaat naar jonge werkkrachten. Chesnais vond hier een rol naar zijn formaat. Een goed gedocumenteerd scenario van Claude Gutman en Jean-Michel Morel. Mario Barroso stond in voor de fotografie. Ook bekend als JEAN-BAPTISTE LE MAGNIFIQUE en VOGUE LA GALÈRE.

Tous mes maris

Frankrijk 1992. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Cecilia Peck, Patrick Chesnais, Mark Lazard, Céline Samie en Adriana Russo.

Amerikaanse Peck is al zeven jaar getrouwd met Franse architect Chesnais; hun huwelijk is buitengewoon saai en de door haar gekoesterde dromen van romantiek, glitter en grandeur zijn niet uitgekomen. Als Chesnais door zijn baas betrokken raakt bij industriële spionage gaat Peck op eigen houtje uit op onderzoek. Anderson is de stereotype CIA-agent. Afgezaagde, als grappig bedoelde film over culturele verschillen tussen Europa en Amerika. Gregory's dochter Peck doet flink d'r best, maar kan niet verhelpen dat de prent muf van sfeer is. Russell Manzatt schreef het scenario naar een verhaal van Lucien Lambert en Jacques Renoir was de cameraman van dit volslagen standaardproduct.

La belle histoire

Frankrijk 1992. Avonturenfilm van Claude Lelouch. Met o.a. Béatrice Dalle, Vincent Lindon, Marie-Sophie L., Patrick Chesnais en Gérard Darmon.

Lelouch houdt ervan om het lot van verschillende personages door elkaar te hutselen en vervolgens toe te kijken hoe het leven ermee omspringt. Met Jesus de zigeuner, Odona, Marie-Madeleine uit de jaren 1990, Simon de smeris, Pierre de kunstkenner, Marie de jonge onderwijzeres en nog vele anderen, gaat de cineast terug in de tijd om het grote avontuur te vertellen van een op het eerste gezicht ontbrande liefde: twee duizend jaar beproeving voor één seconde eeuwigheid. Hij doet dit met de handige en naïeve bekwaamheid die hem eigen is, vol dichterlijke vervoering t.o.v. het leven, met een intieme blik op zijn personages, terwijl hij trouw blijft aan het onuitputtelijke thema van de liefde, waar de mens allerlei toeren mee uithaalt. Maar voor het vertonen van oppervlakkige woorden en ontoegankelijke, steeds weer herhaalde scènes, is meer dan drie uur toch wat teveel van het goede. Het scenario is van de regisseur en camerawerk van Jean Yves Le Mener.

Droles d'oiseaux

Frankrijk 1992. Thriller van Peter Kassovitz. Met o.a. Ticky Holgado, Patrick Chesnais en Bernard Giraudeau.

Lelouch houdt ervan om het lot van verschillende personages door elkaar te hutselen en vervolgens toe te kijken hoe het leven ermee omspringt. Met Jesus de zigeuner, Odona, Marie-Madeleine uit de jaren 1990, Simon de smeris, Pierre de kunstkenner, Marie de jonge onderwijzeres en nog vele anderen, gaat de cineast terug in de tijd om het grote avontuur te vertellen van een op het eerste gezicht ontbrande liefde: twee duizend jaar beproeving voor één seconde eeuwigheid. Hij doet dit met de handige en naïeve bekwaamheid die hem eigen is, vol dichterlijke vervoering t.o.v. het leven, met een intieme blik op zijn personages, terwijl hij trouw blijft aan het onuitputtelijke thema van de liefde, waar de mens allerlei toeren mee uithaalt. Maar voor het vertonen van oppervlakkige woorden en ontoegankelijke, steeds weer herhaalde scènes, is meer dan drie uur toch wat teveel van het goede. Het scenario is van de regisseur en camerawerk van Jean Yves Le Mener.

Coup de jeune

Frankrijk 1992. Komedie van Xavier Gélin. Met o.a. Martin Lamotte, Ludmila Mikaël, Jean Carmet, Daniel Gélin en Anémone.

Een 70-jarige geleerde, die al is gelauwerd met onder meer de Nobelprijs, zet zijn pogingen voort het geheim van de eeuwige jeugd te vinden. Op een dag treft hij zichzelf na een manipulatiefout aan in de huid van een jochie van vier. Het scenario loopt al in het eerste shot vast, en Gélin veroorzaakt met deze van elk belang en originaliteit verstoken klucht zeker geen revolutie binnen de cinematografie. De lompe trekpoppen van acteurs maken ook niets goed. Scenario van Philippe Setbon en de regisseur.

Triplex

Frankrijk 1991. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Patrick Chesnais, Cécile Pallas, François-Eric Gendron, Jacques François en Jacques Jouanneau.

Een zeer eerlijke advocate (ze doet haar werk pas drie maanden en weet dus nog niet hoe de vork in de steel zit!) verdedigt een geniale maar helaas failliete ingenieur en wordt daarbij geholpen door een jonge ambitieuze advocaat van vuile zaakjes. Ze slaagt erin vrijspraak te krijgen voor haar cli[KA3]ent, terwijl haar mannelijke collega enorm in de problemen komt. Een onschuldige satire op de onderwereld met een aantal oppervlakkige personages. Na in de jaren 1960-70 het komische genre van de Franse film vernieuwd te hebben (LES TONTONS FLINGUEURS) is Lautner op zijn lauweren gaan rusten. We moeten echter wel toegeven dat zijn systeem altijd op de seconde af werkt en dat zijn films nooit saai zijn omdat er geen onderbrekingen in zitten. Scenario van Didier Van Cauwelaert. Camerawerk van Yves Rodallec.

Netchaïev est de retour

Frankrijk 1991. Mysterie van Jacques Deray. Met o.a. Carolina Rosi, Patrick Chesnais, Vincent Lindon, Maxime Leroux en Philippe Leroy.

Montand speelt de directeur van een Franse contraspionagedienst. Zijn zoon Netchaiev (Lindon) is een beruchte terrorist, die terugkeert naar Parijs waar hij zijn levensverhaal wil verkopen aan de hoogste bieder, wat hem ongeliefd maakt bij collegae en wat zijn vader stimuleert om hem levend in handen te krijgen. Het verhaal komt van Jorge Semprun, die eerder de beroemde politieke thriller Z (1969) scriptte, ook met Montand. Netchaiev est de retour is niet zo'n klassieker, maar mag er wel wezen.

La Pagaille

Frankrijk 1991. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Rémy Girard, Coralie Seyrig, François Périer, Clément Thomas en Emilie Thomas.

Bij de familie Girard-Seyrig is het eigenlijk een zooitje. Moeder en vader hebben minnaars en minaressen; schoonvader Périer woont in en is een zuiplap en een gokker. Op een dag laat moeder Seyrig vader Girard zitten voor een ander. De kinderen zorgen voor vervanging en dan komt hupse Haudepin. Dat gaat eigenlijk heel goed totdat moeder weer besluit terug te komen. Typische klucht voor een gallisch beeldbuispubliek. Het broertje en zusje worden gespeeld door de kindertjes van de regisseur. Het scenario is van Age, Adriano Incrocci en regisseur Thomas. Renan Pollès zorgde voor de correctie fotografie.

Promotion canapé

Frankrijk 1990. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Grace De Capitani, Margot Abascal, Thierry Lhermitte, Michel Sardou en Patrick Chesnais.

Deze klucht geeft een uiterst grievend beeld van de (Franse) post en doet geloven dat het elders niet anders is. Dit volledig overtrokken, seksistische portret, waar carri[KA2]ere maken via de rustbank gaat, is evenwel goed voor af en toe een fikse brok leedvermaak. De post is een hele grote werkgever en de cynische makers hebben vast gedacht dat voldoende PTT-ers dom genoeg zouden zijn om zich aan deze banale karikatuur te spiegelen, waardoor de film rendabel zou zijn. Boertig spel, dito regie en scenario (van Didier Kaminka naar een idee van kolder-koning van de lach Claude Zidi - hoe kon het anders!) en alledaagse plaatjes van Claude Agostini.

Notre Juliette

Frankrijk 1990. Familiefilm van François Luciani. Met o.a. Véronique Jannot, Patrick Chesnais, Jean-Michel Dupuis, Jennifer Covillaut en Maurice Baquet.

Een tien-jarig meisje zwalkt tussen haar gescheiden ouders en weigert de rol te spelen van het pakje dat van A naar B wordt doorgegeven. Gelukkig kunnen haar ouders het goed met elkaar vinden. Ze hebben besloten om vrienden te blijven en Juliette (Covillaut) mag de ene week bij pappa en de andere week bij mamma blijven. Dat loopt dus als een trein en de mooie gevoelens druipen ervan af zoals honing van een taart. De jonge hoofdrolspeelster beschikt over een grote dosis natuurlijke charme en wil dat laten weten ook. Stereotiepe volwassenen.

Le sixième doigt

Frankrijk 1990. Komedie van Henri Duparc. Met o.a. Bamba Bakary, Naki Sy Savané, Jean Carmet, Patrick Chesnais en Christine Pascal.

De geromantiseerde beschrijving van het dagelijks leven in een klein, Afrikaans dorpje ergens in een land dat, anno 1956, onder Frans mandaat valt. Na met een blanke vrouw tal van teleurstellingen gekend te hebben, verwacht Kwao (Bakary) een kind bij zijn tweede, zwarte vrouw. Deze wordt geboren met zes vingers aan elke hand. Verder gaat het om alledaagse gebeurtenissen, waarin seks, alcohol, het vooral door de vrouwen verrichte werk en de plaatselijke politiek een belangrijke rol spelen. Een nietszeggend scenario, opdringerige dialogen, goedmoedige humor en op z'n zachtst gezegd, schilderachtige personages, ook al zetten de blanken niet bepaald overtuigend spel neer.

L'autrichienne

Frankrijk 1990. Historische film van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Ute Lemper, Patrick Chesnais, Daniel Mesguich, Jean-Pol Dubois en Frédéric van den Driessche.

Marie-Antoinette (Lemper), bijgenaamd l'Autrichienne, wordt beschuldigd van samenzwering, landverraad en een losbandig leven. Voldoende om haar na een proces van twee dagen en een nacht te veroordelen tot de guillotine. In haar cel vraagt ze om papier en een pen, smeekt god om vergeving voor haar zonden en die van de wereld. Statisch, serieus historisch drama met mooie Duitse entertainster Lemper in de hoofdrol. Het scenario is van Alain Decaux en André Castelot. Camerawerk van Pascal Lebegue.

Il y a des jours... et des lunes...

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Gérard Lanvin, Patrick Chesnais, Annie Girardot, Marie-Sophie L. en Francis Huster.

Een komedie over de pech van anderen als de zomertijd bij volle maan ingaat. Dertien dagelijkse onopzettelijke persoonlijke rampjes (een politie-agent vergeet zijn werk en gaat swingen, een bruidegom wordt tijdens de bruidsnacht in de steek gelaten, een man zet zijn dochter in bij een gokspel, etc.), die zich voltrekken in de uren die op de tijdsverandering volgen. Het idee voor het scenario van de regisseur zelf is goed, maar de film maakt weinig indruk. Er zijn zowel wezenlijke als ontroerende momenten, maar ook langdradige gedeelten, trivialiteiten en de typische gezwollenheid van Lelouch, wanneer hij aan het denken slaat. Levendig is het allemaal wel, en ietwat oppervlakkig. Goed spel. Valérie Bonnier en Marc Rosenbaum werkten mee aan het scenario. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

Il y a des jours ... et des lunes

Frankrijk 1990. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Annie Girardot, Patrick Chesnais, Vincent Lindon en Gérard Lanvin.

Een komedie over de pech van anderen als de zomertijd bij volle maan ingaat. Dertien dagelijkse onopzettelijke persoonlijke rampjes (een politie-agent vergeet zijn werk en gaat swingen, een bruidegom wordt tijdens de bruidsnacht in de steek gelaten, een man zet zijn dochter in bij een gokspel, etc.), die zich voltrekken in de uren die op de tijdsverandering volgen. Het idee voor het scenario van de regisseur zelf is goed, maar de film maakt weinig indruk. Er zijn zowel wezenlijke als ontroerende momenten, maar ook langdradige gedeelten, trivialiteiten en de typische gezwollenheid van Lelouch, wanneer hij aan het denken slaat. Levendig is het allemaal wel, en ietwat oppervlakkig. Goed spel. Valérie Bonnier en Marc Rosenbaum werkten mee aan het scenario. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

Feu sur le candidat

Frankrijk 1990. Thriller van Agnès Delarive. Met o.a. Michel Galabru, Patrick Chesnais, Giuliana de Sio en Françoise Dorner.

Robert Cavaillon (Galabru), die zijn fabrieken aan zijn personeel heeft geschonken, is erg populair geworden en werpt zich op de politiek. Het succes is zo groot dat zijn vijanden vrezen dat hij de presidentiële verkiezingen zal winnen en besluiten hem uit de weg te ruimen. Het thema doet wat overdreven aan. Van de politieke zeden heeft niemand een hoge pet op, maar dit gaat wel erg ver. Bovendien gaat er noch van het scenario, noch van de personages iets uit, al is de technische realisatie redelijk.

Thank you Satan

Frankrijk​/​​Canada 1989. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Carole Laure, Patrick Chesnais, Marie Fugain, Muriel Brener en Cendrine Caron.

De veertien-jarige Nathalie komt er achter dat haar ouders op het punt staan te scheiden. Voorbij is het evenwichtige alledaagse leventje. Zij sluit een pact met de duivel, die haar belooft haar ouders weer met elkaar te verzoenen in ruil voor de ziel van haar zuster. Geen griezelfilm, maar een film vol bitterzoete humor en uitermate vinnige dialogen, naar een idee van Christian Carini. Desondanks wat mager, met langdradige stukken en enige zwakke punten in de opbouw. Toch een ontspannende film, voorzien van een rake analyse van de personages, die zo uit het leven gegrepen lijken te zijn.

Les cigognes n'en font qu'à leur tête

Frankrijk 1989. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Marlène Jobert, Patrick Chesnais, Virginie Demians, Claude Rich en Roland Giraud.

Een echtpaar kan geen kinderen krijgen. Hun verzoek om een kind te mogen adopteren wordt afgewezen. Waarom blijft onduidelijk. Ze komen in contact met een jonge zwangere vrouw die geen kind wil, maar ook geen abortus. Dan begint de komedie van de (schijn)zwangerschap van de vrouw. Kaminka, slaagt erin de kijker te vermaken met enkele leuke grappen, maar het geheel hangt als los zand aan elkaar.

Les années sandwiches

Frankrijk 1988. Familiefilm van Pierre Boutron. Met o.a. Wojtek Pszoniak, Clovis Cornillac, Thomas Langmann, Michel Aumont en Nicolas Giraudi.

Victor, een joodse jongen van vijftien jaar, leeft in de jaren van vlak na WO II. Hij is teruggekomen van het platteland en voelt zich helemaal alleen in zijn buurt in Parijs want zijn ouders zijn in een kamp omgekomen. Een handelaar in oude rommel neemt hem onder zijn hoede en hij raakt bevriend met iemand van zijn leeftijd. Trouwe bewerking van de grotendeels autobiografische roman van Serge Lentz. Een vriendelijke film die optimistisch van aard is. Opvallend natuurlijk spel, ook de muziek is de moeite waard. Scenario van de regisseur en Jean- Claude Grumberg. Camerawerk van Dominique Brabant.

La lectrice

Frankrijk 1988. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Miou-Miou, Patrick Chesnais, Pierre Dux, Simon Eine en Jean-Luc Bideau.

Een bewerking door Rosalinde en Michel Deville van de romans [KL]La lectrice[KLE] en [KL]Un fantasme de Bella B. et autres r[KA1]ecits[KLE] van Raymond Jean. Een beeldschone stijloefening met een verwarrend thema: lezen is geen spel en er bestaat geen onschuldige lectuur. Een moralistisch werk dat irritant had kunnen zijn maar erg boeiend is. Hoewel er in de film veel gelezen wordt (Marx, Lenin, Duras, Maupassant en Sade), draait alles om de blikken, gebaren en stemintonaties. Een bijzonder subtiele film met opmerkelijke acteerprestaties en dromerig camerawerk, in blauw- en grijstinten, van Dominique Le Rigoleur.

La guerre des insectes

Frankrijk 1988. Mysterie van Peter Kassovitz. Met o.a. Mathieu Carrière, Patrick Chesnais, Bernard-Pierre Donnadieu en Serge Spira.

De verfilming van een roman van een zekere Jean Courtois- Brieux. Avontuur en mysterie op de Indische Oceaan waar onbekende insekten een graanlading aanvallen. De onder-directeur van het Allerhoogste Directiewezen van de voeding leidt het onderzoek. Een matig scenario, mooie landschappen, gebrek aan middelen en weinig overtuigend acteerwerk van Carrière.

Embrasse-moi

Frankrijk 1988. Drama van Michèle Rosier. Met o.a. Sophie Rochut, Dominique Valadié, Patrick Chesnais, Murielle Jolly en Isabelle Sadoyan.

Houdt u van kinderen? In deze film aanbidt de jonge heldin, die twaalf jaar is, haar moeder. Maar van de altijd aanwezige geliefde van deze laatste, een jongeman, loopt zij psychisch letsel op en zij gaat tot het uiterste om zich te doen gelden. Rosier maakte na tien jaar weer een film. Ze slaagt erin een subtiele schets te maken van de gevoelens en gedragingen. De psychologische analyse komt geloofwaardig over, ook al zijn er een paar langdradige inzinkingen. Camerawerk van Darius Khondji.

Corentin (ou les infortunes conjugales)

Frankrijk 1988. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean Poiret, Roland Giraud, Andréa Ferréol, Patrick Chesnais en Muriel Brener.

Een rijke Parijse burger (een slager behorende tot het rijkste vakgenootschap) omstreeks 1650 wordt geflankeerd door een aan lager wal geraakte markies en zijn jonge vrouw, de dochter van een actrice die betere tijden heeft gekend. Een venijnig portret van de betreffende periode met de dwaasheden, taboes, vooroordelen, dwaze kerkelijke gewoonten en het dagelijks bestaan van toen. Enkele schokkende scènes temidden van een wisselvallig geheel en fraai camerawerk van Jean Rozenbaum. Al doende vertelt de altijd overdrijvende maar originele Marboeuf ons ook over onze eigen tijd, die geen haar beter is.

Un coeur de marbre

Frankrijk 1986. Komedie van Stéphane Kurc. Met o.a. Jenny Arasse, Patrick Chesnais, Fanny Cottençon, Judith Magre en Olivier Hemon.

S[KA1]ebastien (Chesnais) is diepgeschokt en ontroostbaar na de dood van zijn vrouw, die bij een stompzinnig ongeluk omkwam. Zij was ook zijn belangrijkste medewerkster aan het hoofd van hun kleine begrafenisonderneming. Maar uitendelijk pakt hij de draad van zijn leven toch weer op. Een persoonlijk verhaal, dat een gevoelige en aandachtige beschrijving van de provinciale zeden en gewoonten koppelt aan wezenlijke karakters met diepgang.

Blanche et Marie

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

Femmes de personne

Frankrijk 1984. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Marthe Keller, Caroline Cellier, Fanny Cottençon en Philippe Léotard.

Deze tegen het damesdrama aanleunende, traditioneel opgezette film gaat over drie vrouwen, die carrière gemaakt hebben in de medische wereld. Hierdoor zijn hun relaties met mannen in het slop geraakt. Dokter Keller is gescheiden en zoekt bevrediging in 'one night stands', wat dan weer onbevredigend werkt. Met Trintignant zou ze wel willen, maar dat lukt dan weer niet. Het huwelijk van haar collega Cellier staat op een laag pitje; die hoopt echter de vonk weer te doen overslaan naar haar uitgebluste echtgenoot Chesnais door aantrekkelijke receptioniste Etienne in zijn armen te duwen. Als assistente Cottençon door haar man verlaten wordt, wil zij zelfmoord plegen. Regisseur Frank schreef het scenario voor deze dramatische film; wellicht had hij dat aan de andere kunne moeten overlaten. Het spel van de hoofdrollen is evenwel goed: ze staan hun mannetje. Camerawerk van Jean Tournier.

Les Sacrifiés

Frankrijk 1982. Historische film van Okacha Touita. Met o.a. Miloud Khetib, Sid Ali Kouiret, Djalem Allam, Patrick Chesnais en Christine Dejoux.

Een op ware feiten gebaseerde film die het krankzinnig worden van een militant lid van de Algerijnse bevrijdingsbeweging in Frankrijk beschrijft gedurende de jaren 1950-60. Het bijzondere van de film is dat hij breekt met de gangbare opvattingen in bevrijdingsfilms die in Algerije zijn gemaakt, met name door een nog altijd onopgehelderd gegeven te behandelen: de woeste strijd tussen twee rivaliserende nationalistische Algerijnse bewegingen, de FLN en MNA, over het leiderschap van het Verzet. De sfeer van krankzinnigheid en geweld worden waarheidsgetrouw beschreven. De regisseur is dan ook een Algerijn die al meer dan twintig jaar in Frankrijk woont. Hij heeft in alle vrijheid aan dit werkelijk goed gedocumenteerde werk kunnen werken.

Cap Canaille

Frankrijk​/​​België 1982. Misdaad van Juliet Berto en Jean-Henri Roger. Met o.a. Juliet Berto, Richard Bohringer, Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont en Patrick Chesnais.

Een meisje uit de onderwereld van Marseille leeft samen met een individualistische gangster. Samen met een reporter die de corruptie en belangenconglomeratie in onroerend goed aan de kaak wil stellen, komt zij tot de ontdekking dat tegen de medeplichtigheid van schijnbaar respectabele financiers met georganiseerde misdaad weinig te beginnen valt. Deze teleurstellende tweede film van het duo Berto-Roger is te voorspelbaar om als sociale thriller de aandacht vast te kunnen houden; de uit-de-losse-pols-vormgeving vol filmcitaten is voornamelijk storend. Het beeld van Marseille lijkt minder authentiek dan dat van Pigalle in NEIGE en de acteurs zijn beter dan uit hun rollen blijkt.

Neige

Frankrijk 1981. Misdaad van Juliet Berto en Jean-Henri Robert. Met o.a. Juliet Berto, Jean-François Stévenin, Robert Liensol, Jean-François Balmer en Patrick Chesnais.

De dood van een jonge dealer veroorzaakt dat junks in en om Pigalle zonder hero[KA3]ine komen te zitten. De pogingen van Anita (Berto), een moederlijk barmeisje, om hen te helpen brengt haar in conflict met haar vriend, een scharrelaar, die in een poging haar terug te winnen zelf hero[KA3]ine bemachtigt en daarbij in de val van de politie loopt. Dit clich[KA1]ematig zelfkant-drama krijgt meerwaarde door het reportage-achtige, authentieke beeld van Pigalle en haar bewoners. Berto heeft zichzelf een irritant nobele rol toebedeeld en is als actrice veel beter op dreef in de regie van anderen. De titel slaat op drugs zoals coca[KA3]ine (of heroïne). Het scenario is van Marc Villard. Het camerawerk is van William Lubtchansky. Mono.

La Provinciale

Frankrijk​/​​Zwitserland 1980. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Nathalie Baye, Angela Winkler, Bruno Ganz, Patrick Chesnais en Dominique Paturel.

Een industrieel tekenaarster gaat van de provincie naar Parijs om werk te zoeken, maar merkt dat al haar sollicitaties ook andere 'gunsten' veronderstellen. Ze bewaart haar zelfrespect ten koste van werkeloosheid, in tegenstelling tot een jonge actrice met wie ze vriendschap sluit. De eenvoud van Bayes acteren en Goretta's minitieuze aandacht voor zogenaamde kleurloze mensen wegen niet altjd op tegen de schematische voorspelbaarheid van het scenario, al zijn er en passant treffende en genuanceerde mannenportretten die stikken in hun rolpatroon. Als Bayes tegenpool zet Winkler haar rol veel te zwaar en melodramatisch aan.

L'empreinte des géants

Duitsland​/​​Frankrijk 1980. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Mario Adorf, Zoé Chauveau, Patrick Chesnais, Andréa Ferréol en Raimund Harmstorf.

De dochter van een wegwerker heeft altijd een nomadenbestaan in caravans gekend en is nu met haar vader bij de aanleg van een snelweg in Bourgogne, waar ze getuige is van particuliere en sociale conflicten tussen de andere arbeiders en hun gezinsleden. De terugkeer van Enrico naar een genre waarmee hij in de jaren 1960-70 succes had - LES GRANDES GUEULES over houthakkers - laat teleurstellend weinig greep op de stof zien, waarbij hij aan de buitenkant van het milieu blijft en ondanks de grote lengte van de film de talrijke intriges onevenwichtig uitwerkt. De inzet van goede acteurs helpt onvoldoende. Françoise Chevalier en de regisseur bewerkten de roman La Marie Marraine van Hortense Dufour tot scenario. Camerawerk van Didier Tarot.

Rien ne va plus

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Jacques Villeret, Roland Blanche, Evelyne Bouix, Patrick Chesnais en Eva Darlan.

Een 12-episodenfilm, met Villeret in de hoofdrol, over de modieuze uitwassen van de samenleving: van ecologie, psycho-analyse, ziekenhuisbureaucratie tot en met alternatief politieoptreden. De schrijver van absurde toneelkomedies maakt zijn regiedebuut met een serie op film gezette moppen, waaraan de clou òf ontbreekt òf onmiddellijk voorspelbaar is. Leuk is het in ieder geval niet. De dikke komiek Villeret heeft talent, maar zijn veelzijdigheid wordt te hoog aangeslagen, zodat de verschillende creaties niet meer worden dan verkleedpartijen.

Ras le coeur

Frankrijk 1979. Drama van Daniel Colas. Met o.a. Silke Umel, Daniel Colas, Patrick Chesnais, Xavier SaintMacary en Georges Chamarat.

De ambitieuze debuutfilm van Colas die ook nog zelf de hoofdrol vertolkt als een werkloze architect die verliefd wordt op een danseres, die af en toe noodgedwongen ook prostituée is. Het meisje wordt gechanteerd door een corrupte politie- inspecteur die in een treffen met Colas gewond raakt. Het jonge koppel duikt onder. Niet onverdienstelijk, maar stuntelig gemaakt en met warrige sociale pretenties die nooit worden waargemaakt en die op den duur gaan irriteren.

Premier voyage

Frankrijk 1979. Familiefilm van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Vincent Trintignant, Patrick Chesnais, Richard Berry en Lucienne Hamon.

Na de dood van haar moeder ontvlucht een meisje met haar vijf-jarig broertje het vooruitzicht van aparte pleeggezinnen; ze gaan de vader zoeken, een booteigenaar in Antibes. Na een lange tocht (te voet en liftend) en de nodige avonturen onderweg wordt het doel bereikt. De sympathiek opgezette film heeft kwaliteit door het opmerkelijke spel van de kinderen van de regisseuse, maar mist overtuigingskracht door het ontbreken van ontberingen onderweg zodat de aandacht moet worden vastgehouden door loze suspense-effecten (meer nog in de nadrukkelijke muziek dan in de scènes). Het happy end komt als een opluchting, minder vanwege medegevoel met de jonge helden dan om het feit dat de film eindelijk afgelopen is.

L' Oeil du maître

Frankrijk 1979. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Patrick Chesnais, Olivier Granier, Dominique Laffin, Marina Vlady en Michel Aumont.

Reporters bij een lokaal tv-station lopen stuk op de politieke censuur. Een streber weet een baan in Parijs te krijgen en trekt een ex-collega als medewerker aan. Om zijn carrière niet in gevaar te brengen stemt hij erin toe coupures aan te brengen in een reportage over de Mobiele Eenheid, die achter zijn rug door de idealistische collega weer ongedaan worden gemaakt. De uitzending zelf wordt echter onderbroken door een zg. 'storing'. Dit boeiend kijkje in de keuken van de omroep weegt op tegen de vlakke regie van de debutant, terwijl goed spel de schetsmatige roltegenstellingen nuanceert.

Cocktail molotov

Frankrijk 1979. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Elise Caron, Philippe Lebas, François Cluzet, Geneviève Fontanel en Henri Garcin.

17-jarigen zijn verliefd op elkaar, over het verzet van hun ouders en de sociale verschillen heen. Samen met een vriend vluchten ze naar Venetië, om van daaruit naar Israël te vertrekken, maar de jongen schrikt terug voor deze stap. Ze liften terug naar Parijs - mei 1968 - en het meisje laat zich aborteren. Soort vervolg - in periode en leeftijd van de personages - op Kurys' debuut DIABOLO MENTHE stelt ietwat teleur, omdat het scenario en een nietszeggende dialoog zeer aan de oppervlakte van de geschetste omstandigheden blijven, waardoor de conflicten nietsbeduidend worden. Spontaan acteren houdt de aandacht vast bij doelloze personages in doelloze tragikomedie.

Au bout du bout du banc

Frankrijk 1979. Komedie van Peter Kassovitz. Met o.a. Victor Lanoux, Georges Wilson, Patrick Chesnais, Jane Birkin en Henri Crémieux.

In opzet interessant portret van vier generaties Parijse joden blijft steken in oppervlakkige folklore en te voor de hand liggende grappen en sentimenten. Eigenzinnige en nog altijd hitsige overgrootvader zorgt voor conflicten en op zijn sterfbed voor verzoening. Acteur Lanoux produceerde deze debuutfilm van tv-regisseur.

Laisse-moi rêver

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Ménégoz. Met o.a. Michel Galabru, Myriam Boyer, Patrick Chesnais, Roger Mirmont en Nathalie Guérin.

Een niet onaangename lichtvoetige politiekomedie met Galabru als een diamantsmokkelaar, achtervolgd door tegenslagen. Hoewel de hysterie en de platte effectenjagerij van de doornee Franse komedie af en toe de kop opsteken, slaagt Ménégoz er in een aantal frisse scènes neer te zetten, vooral dankzij de innemende vertolking van Galabru, een erg onderschat acteur die zichzelf te grabbel gooit in de meest idiote produkties maar met een goede rol wel degelijk tot grote prestaties in staat is. Ook bekend als DRÔLES DE DIAM.

Monsieur Albert

Frankrijk 1976. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Philippe Noiret, Dominique Labourier, Patrick Chesnais, Suzanne Flon en Catherine Lachens.

Een kleine oplichter heeft zich ge[KA3]installeerd in een noordelijk mijnplaatsje. Hij dringt zich tussen een mede- oudstrijder uit Algerije en een ongehuwde moeder in. Het besef van zijn eigen middelmatigheid na de zoveelste mislukking maakt hem tijdens een carnavalsoptocht tot moordenaar. Een zowel door het milieu als de personages ongewoon regiedebuut waarin Noirets goedmoedige imago in het absolute tegendeel wordt omgekeerd (zodat het publiek afknapte of wegbleef). Niettemin is hij verontrustend overtuigend, terwijl ook de andere acteurs zich authentiek integreren in de plaatselijke bevolking. Niet geheel evenwichtig in de combinatie van volkse vrolijkheid als verpakking van uitzichtloze verveling met morsige kleine privédrama's. Toch opmerkelijk omdat in de film níét op de personages wordt neergekeken.