Emmanuelle Riva

Emmanuelle Riva (1927): cast.
Er zijn 39 films gevonden.

Amour

2012 | Drama

Frankrijk/Oostenrijk/Duitsland 2012. Drama van Michael Haneke. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Emmanuelle Riva, Isabelle Huppert en William Shimell.

Georges en Anne zijn twee oud-pianoleraren. Hoogopgeleid, beschaafd en met elkaar vergroeid. Je kan zien dat ze samen lang en gelukkig hebben geleefd. Maar daar maakt Haneke een eind aan. Anne krijgt een beroerte. Raakt de controle over haar lichaam kwijt en vervolgens over haar geest. Haneke neemt de tijd het lichamelijke verval in al zijn pijnlijke details vast te leggen. Afgezien van één scène in het begin speelt alle actie zich af in het appartement van het tweetal. Dat klinkt als een toneelstuk, maar Amour is onversneden cinema. Bekroond met onder andere de Oscar en BAFTA voor beste niet-Engelstalige film, de Gouden Palm in Cannes en vijf Césars.

Mon fils à moi

2006 | Drama

Frankrijk/België 2006. Drama van Martial Fougeron. Met o.a. Nathalie Baye, Victor Sévaux, Olivier Gourmet, Marie Kremer en Emmanuelle Riva.

Sterk, bij vlagen ijzingwekkend regiedebuut dat danst op de scheermeslijn tussen onderkoelde psychothriller en drama over het disfunctionele gezin. Julien, fijngevoelige adolescent, wordt meer en meer door zijn overbeschermende moeder (Baye) afgeschermd van de wereld terwijl vader de andere kant op kijkt. Film begint met het omineuze beeld van een ambulance voor het huis waar zich duidelijk een tragedie heeft afgespeeld en volgt dan het spoor terug. Baye laat haar personage op sublieme wijze labieler, killer en angstaanjagender worden naarmate de aktes vorderen.

C'est la vie

2001 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 2001. Romantiek van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Jacques Dutronc, Sandrine Bonnaire, Emmanuelle Riva, Jacques Spiesser en Anne Grégorio.

Wie bij producenten aanklopt met een script over een terminaal zieke dwarsligger die in zijn laatste dagen een romance beleeft met een verpleegster, heeft geringe slagingskansen. Met de toezeggingen van Franse sterspelers Jacques Dutronc en Sandrine Bonnaire liggen de kaarten dan weer een stuk gunstiger. In de mise-en-scène kleurt regisseur Améris met deze romanverfilming netjes binnen de lijntjes, maar de met de jaren meer en meer rafelig ogende chansonnier-acteur Dutronc is een verontrustend geloofwaardige kankerpatiënt. Intiem, dit verhaal over een late liefde in een sterfhuis in de Provence, en fijngevoelig zonder misplaatste snottertactieken.

XXL

1997 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1997. Romantiek van Ariel Zeitoun. Met o.a. Michel Boujenah, Gérard Depardieu, Elsa Zylberstein, Catherine Jacob en Gina Lollobrigida.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

L'homme aux semelles de vent

1995 | Avonturenfilm, Biografie

Canada/Frankrijk 1995. Avonturenfilm van Marc Rivière. Met o.a. Laurent Malet, Jacques Bonnaffé, Thierry Frémont, Emmanuelle Riva en Samuel Labarthe.

De dichter en wereldreiziger Arthur Rimbaud (Malet) is 26 jaar als hij in Aden arriveert, op zoek naar een job in de buurt van de Rode Zee. Hij ontmoet de handelaar Bardey (Bonnaffé) die hem voorstelt een filiaal van zijn zaak te openen in Harare. In gezelschap van een Griekse collega voert hij een karavaan met katoen en handelswaar door de woestijn. Het werk begint hem echter te vervelen en hij laat zich door een plaatselijke sjeik overhalen om wapens te smokkelen. Een geromanticeerd relaas over de laatste tien jaar in het leven van de poëet en avonturier - op zoek naar de zin van het leven - Rimbaud. Er werd duidelijk een gigantisch budget besteed aan deze rolprent, die echter gewonnen zou hebben door een strakkere montage waardoor hij minstens een uur korter had kunnen worden. Malet zet echter een onvergetelijke Rimbaud neer. Jean-Louis Benoît en Michel Favart schreven het scenario. Knappe fotografie van Thomas Vamos. Wordt meestal uitgezonden in twee delen. Formaat 16/9.

Dieu, l'amant de ma mère et le fils du charcutier

1995 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1995. Romantiek van Aline Issermann. Met o.a. Francis Huster, Lio, Richard Bohringer, Jean-Pierre Kalfon en Guy Montagné.

Naar jaarlijkse traditie wordt in het dorp de voorstelling voorbereid van een amateur-productie van Moli[KA2]eres [KL]Don Juan[KLE]. Gabrielle (Lio), de vrouw van plattelandsdokter Jean- Marc, speelt Elvire, terwijl de titelrol in handen is van kapper Serge (Bohringer), vrijgezel van middelbare leeftijd. Hoe verder de repetities gaan hoe meer Serge zich in zijn verleidersrol gaat inleven, wat niet moeilijk is want al sinds jaren koestert hij een geheime passie voor zijn aantrekkelijke tegenspeelster. En Jean-Marc, die heeft het te druk met zijn patiënten. Hun kinderen hebben het echter wel in de gaten en ze grijpen in. Ruim leuke boulevard-komedie waarin de kinderen de rol van de volwassenen gaan imiteren, een rol vol passie, liefde, jaloezie en misdaad. Het loopt op de duur wel wat uit de hand, maar liefhebbers van dit soort verhalen zullen zich niet vervelen. Issermann schreef zelf het scenario met de medewerking van Michel Dufresne. Philippe Pavans de Ceccatty stond achter de camera. Dolby Stereo.

Éclats de famille

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Didier Grousset. Met o.a. Emmanuelle Riva, Yves Robert, Etienne Chicot en Denise Chalem.

Daar de huur steeds maar weer hoger wordt dreigt de zeventig- jarige Riva uit haar appartement gezet te worden. Er zit voor haar niets anders op dan werk te zoeken om tegemoet te komen aan de stijgende eisen van haar huisbaas. Voor een vrouw van haar leeftijd is dat zeker niet eenvoudig. Een job als kinderoppas lijkt haar best geschikt, maar de familie waar ze zich gaat aanbieden was eigenlijk op zoek naar een koppel. Geen probleem voor haar. Lichte komedie met sociale ondertoon. Het is een lust om doorwinterde acteurs aan het werk te zien als Riva en Robert, zelfs al is dit in een niet bijster sterk scenario als dit van Grousset, Stéphane Giusti en Bruno Déga, waaruit veel meer te halen was dan er in de film zit. Yves Dahan stond achter de camera.

Trois Couleurs: Bleu

1993 | Drama

Polen/Frankrijk/Zwitserland/Verenigd Koninkrijk 1993. Drama van Krzysztof Kieslowski. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Régent, Florence Pernel, Charlotte Véry en Hélène Vincent.

Emotioneel en visueel virtuoos eerste deel van Kieslowski’s drieluik dat werd gebaseerd op de Franse driekleur, oftewel de begrippen vrijheid, gelijkheid en broederschap. De eerste kleur, blauw, slaat op vrijheid. Die moet Julie (Binoche) vinden als haar man en kind omkomen bij een auto-ongeluk en ze zich niet los kan maken van haar verdriet. De korte serie, later aangevuld met Blanc en Rouge, zou Kieslowski’s testament betekenen. Na de voltooiing had hij al aangekondigd te zullen stoppen met filmen omdat hij ‘uitgepraat’ was, in het voorjaar van 1996 stierf de Pool die wel Europa’s meest originele hedendaagse filmmaker werd genoemd.

L'ombre du doute

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Aline Issermann. Met o.a. Sandrine Blancke, Alain Bashung, Mireille Perrier, Josiane Balasko en Luis Issermann.

Adequaat verfilmd, naar incest-verhaal over de elf-jarige, in zichzelf gekeerde Sandrine (Blancke), die zegt door haar vader (Bashung) te zijn misbruikt. Iedereen gaat zich ermee bemoeien - school, familie, politie, autoriteiten - en de druk op het gezin wordt tot in het extreme opgevoerd. Dochterlief trekt haar verklaring in, maar vader wordt toch veroordeeld. Griezelig is hoe verbeten de maatschappij, alle deskundigen voorop, achter de vermeende dader aan zit. Het slot van de film stelt hen in het gelijk (vader bekent), maar de uitkomst had net zo goed anders kunnen zijn. Dat met die mogelijkheid geen rekening wordt gehouden, geeft de film een nare bijsmaak. Scenario van regisseuse Issermann. De beelden zijn van Darius Khondji. Gedraaid in CinemaScope.

A che punto e la notte

1993 | Thriller, Drama

Frankrijk/Duitsland/Oostenrijk/Verenigd Koninkrijk/Italië/Zwitserland 1993. Thriller van Nanni Loy. Met o.a. Marcello Mastroianni, Angela Finocchiaro, Marie Laforêt, Emmanuelle Riva en Max von Sydow.

Een priester sterft bij de explosie van een kaars in Turijn. Commissaris Mastroianni moet onderzoeken wie baat had bij de dood van deze radicale priester. Velen hadden een motief, want heel wat mensen hadden redenen te over om de man te vrezen. Een aanslag van de maffia kan echter ook niet uitgesloten worden, zeker niet wanneer wat later een politieman vermoord wordt. In zijn doodstrijd kon hij nog het woord TOPOS op het windscherm van de auto schrijven. Wat is de betekenis van dat woord en zijn beide moorden met elkaar verbonden? Redelijk goed uitgewerkte thriller die zich zowel in de maffiawereld als in religieuze kringen beweegt. Mits een serieuze inkorting had het zelfs een uitstekende politiefilm kunnen worden. Loy, Franco Marotta en Laura Toscano baseerden hun scenario op een boek van het duo Fruttero/Lucentini, in Duitsland verschenen als Wie weit ist der Nacht. Fotografie van Claudio Cirillo. Wordt vertoond in twee delen.

Pour Sacha

1991 | Romantiek

Frankrijk 1991. Romantiek van Alexandre Arcady. Met o.a. Sophie Marceau, Richard Berry, Frédéderic Quiring, Gérard Darman en Emmanuelle Riva.

De mooie Laura (Marceau) is van Parijs vertrokken en leeft nu in een kibboets in Isra[KA3]el. Haar vriend is Sacha (Berry), die voor Marceau zijn liefje in de steek liet. Dat leidde tot een drama: Berry's vriendin kon het niet verkroppen en pleegde zelfmoord. Marceau krijgt bezoek van Orcier, Dubost en Quiring uit de Franse hoofdstad. Ze zijn allemaal verliefd op haar, maar ze blijft Berry trouw. Deze sterft door een terroristische kogel als hij bij de klaagmuur is. Regisseur Arcady brengt in deze love-story de boodschap 'heb uw naasten lief', zeker als dat vredelievende arabieren zijn. Helaas is de situatie in het Midden-Oosten veel ingewikkelder. Goed spel, maar een dun verhaaltje; het scenario is van Daniel Saint-Hamont en regisseur Arcady. Het camerawerk is van Robert Alazraki. Opgenomen op locatie in Israël en geproduceerd met participatie van de Franse privézender TF1.

Madame Ex.

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Michel Wyn. Met o.a. Emmanuelle Riva, Jean-Pierre Darras, France Dougnac en Eva Simonet.

Het aandoenlijke, niet al te originele verhaal over een vrouw, die na haar echtscheiding vier kinderen moet grootbrengen en zonder geld zit. Een getrouwe bewerking van de roman van de 20e-eeuwse schrijver Hervé Bazin. Realistisch en bitter, enigszins autobiografisch. Verzorgde decors en goed spel van Riva.

Loin du Brésil

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Tilly. Met o.a. Emmanuelle Riva, Jenny Clève, Christophe Huysman, Eric Doyle en Charlotte Clamens.

Juliette (Riva), werd in de steek gelaten door haar man toen haar vijf kinderen nog klein waren. Hij ging er met een andere vrouw vandoor naar Brazli[KA3]e. Inmiddels zijn er 22 jaar verstreken, die Riva samen met huishoudster Cleve doorgebracht heeft in een grote villa in de buurt van Deauville. Zij heeft een oppervlakkige verhouding met een jongere aanbidder en is ondanks de strubbelingen niet geheel ongelukkig. Met het oog op moederdag komen haar kinderen voor een samenzijn op bezoek. Eerst arriveert haar homoseksuele jongste zoon Huysman met zijn vriend Doyle; zij is onverschillig over diens seksuele voorkeur. Vervolgens komt Clamens, die in verwachting is en eigenlijk een hekel heeft aan d`r moeder maar een hechte band heeft met haar tweelingbroer Chappatte. Tv-verslaggeefster, vrijbuitster Kazan en oudste broer Roulot (getrouwd en drie dochters) completeren het gezelschap. De re[KA3]unie is een stroom van bitterzoete gebeurtenissen, irritaties en gevatte opmerkingen. De familiemaaltijd dreigt overschaduwd te raken door de komst van vader, die ziek is en moeder anoniem een boeket rozen heeft gestuurd. Genoeg stof tot speculatie. Geslaagde komedie van het kaliber gefilmd toneel (maar met alle voordelen van de Zevende Kunst) naar het scenario van debuterende Tilly, die met het schrijven van toneelstukken de kost verdiende en naam maakte. Goed spel van alle hoofd- en bijrollen. Camerawerk van Benoit Delhomme.

Le grand beau

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Choquet. Met o.a. François Marthouret, Véronique Ataly, Jacques Spiesser, Serge Reggiani en Emmanuelle Riva.

Na jaren van afwezigheid keert Marthouret terug naar zijn geliefde geboortestreek in de bergen. Hij houdt nog steeds van de mooie Ataly, maar kan niet verkroppen dat zij haar medewerking verleent aan de vernietiging van het natuurschoon in zijn wereld. Ze is namelijk directrice van een splinternieuw, mondain ski- oord. Een film die het opneemt voor het behoud van de natuur. Zoveel mooie streken zijn reeds geofferd enkel voor het plezier van de rijken. Dat is het nobele standpunt dat Choquet inneemt in dit scenario, dat echter bijzonder vlak in beeld gebracht is. De relatie Marthouret/Ataly komt evenmin uit de verf. Het gebied is prachtig gefilmd door Robert Joffray. Maar ook al zitten er heel wat bekende namen in de rolverdeling, ze kunnen geen leven brengen in de film.

Niezwykla podroz Balthazara Kobera

1989 | Oorlogsfilm, Avonturenfilm

Frankrijk/Polen 1989. Oorlogsfilm van Wojchiech J. Has. Met o.a. Rafal Wieczynski, Michael Lonsdale, Emmanuelle Riva, Daniel Emilfork en Christine Laurent.

Bewerking van de roman van Frédérick Tristan. De vijftien-jarige Balthasar trekt door het Duitsland van het einde van de 16e eeuw, dat geteisterd wordt door godsdienstoorlogen, hongersnood en de pest. Na diverse ontmoetingen en spannende avonturen komt hij in Venetië en bij zijn geliefde Rosa aan. Een kleurrijk fresco met een minder sombere inhoud dan het thema doet vermoeden. De beelden zijn beïnvloed door de Duitse schilders van die tijd en tonen een instabiele wereld vol valse schijn. Een beetje filosofie komt er ook in voor, vooral de ideeën van Giorgano Bruno en de alchemisten. Om vergissingen te voorkomen: deze geplaagde 16e eeuw is een impliciete verwijzing naar onze eeuw. De moralist en de estheet komen in deze film samen!

Cathérine de Médicis: Le tocsin de la Saint- Barthélemy

1989 | Biografie, Historische film, Oorlogsfilm

Frankrijk 1989. Biografie van Yves-André Hubert. Met o.a. Alice Sapritch, Aurélien Recoing, Simon Eine, Vincent Gauthier en Jean Dalric.

Het eerste deel van de tweedelige serie Cathérine de Médicis die de periode van 1568 tot 1572 bestrijkt en bedacht werd naar aanleiding van het boek van de historicus Jean Orieux. Nauwgezette reconstructie van een afschuwelijke tijd waarin de godsdienstoorlogen woedden en de hugenoten werden uitgemoord, een idiote politieke daad, maar niets bewijst dat Cathérine de Médicis hier schuldig aan was. Hoe dan ook, deze tv-film wordt van begin tot eind gedomineerd door de sterke persoonlijkheid van Sapritch (1916-1990). Op het witte doek is ze meestal afschuwelijk (omdat ze door haar uiterlijk altijd voor grove komedies gevraagd wordt), maar in deze film is ze perfect in de rol van een personage dat zo tweeslachtig is dat de historici het nooit eens zijn geworden over haar.

Y a-t-il un Français dans la salle?

1982 |

Frankrijk 1982. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Victor Lanoux, Jacques Dutronc, Marion Peterson, Jean-Luc Bideau en Jacques Dufilho.

De raadsman van een oppositieleider pleegt zelfmoord, waarna ontdekt wordt dat deze sinds WO II een man in zijn woning gevangen had gehouden die hem chanteerde vanwege zijn collaboratie met de Gestapo. De oppositieleider wordt nu zelf belaagd door de politie en sensatiepers. Hij wordt bovendien verliefd op een militante communiste. Deze anarchistische satire gaat met grof geschut corruptie, machtsmisbruik en seksuele stiekemheid te lijf in een door de ster-rolbezetting dik aangezette karikatuur. Het effect van het cynisme wordt enigzins teniet gedaan door de opzettelijk smakeloze vormgeving, terwijl veel toespelingen buiten Frankrijk niet begrepen zullen worden. Frédéric Dard en regisseur Mocky bewerkten het boek van San Antonio en Dard tot scenario. Michel Kelber was cameraman.

The Eyes, The Mouth

1982 |

1982. Marco Bellocchio. Met o.a. Emmanuelle Riva, Lou Castel, Michel Piccoli en Ángela Molina.

Les jeux de la comtesse Dolingen de Gratz

1980 | Mysterie, Komedie

Frankrijk 1980. Mysterie van Catherine Binet. Met o.a. Carol Kane, Michael Lonsdale, Marina Vlady, Robert Stephens en Marilu Marini.

Een cineaste is getrouwd met een autoritaire kunstverzamelaar. Zij leest een roman van een vriendin die in een inrichting is opgenomen, over een fantaserend pubermeisje dat na een stille verliefdheid zelfmoord pleegt. Die vriendin doet dat vervolgens op dezelfde manier als de schrijfster. De heldin, die zwanger is van haar gehate echtgenoot, kan de weerzin jegens hem en zijn milieu niet meer bedwingen en zal na uitbarsting óók een einde aan haar leven maken. Deze zowel irritante, als bij vlagen boeiende debuutfilm brengt de uiteenlopende verhaallijnen en literaire referenties bij elkaar, doordat de acteurs meerdere personages spelen, die elkaar moeten becommentariëren en aanvullen. Het onderlinge verband en de emotionele spanningsboog gaan al te vaak verloren. Wel sterke afzonderlijke scènes. Scenario van regisseuse Binet. William Lubtchansky zette het in beeld.

Le Diable au coeur

1976 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1976. Drama van Bernard Queysanne. Met o.a. Jane Birkin, Jacques Spiesser, Emmanuelle Riva en Philippe Lemaire.

Door vader vernederde, in zichzelf gekeerde student bemint in stilte Engels au pair-meisje, totdat hij haar bij zijn vader in bed aantreft. Hij doodt de vader en gijzelt het meisje in een een buitenhuis, waar ze zich eerst door seksueel overwicht op hem, probeert te redden, maar geleidelijk aan zelf ook opgaat in provocerende spelletjes voor de buitenwereld. Toonwisseling van burgelijk melodrama naar satirische slotscènes doet de film in verschillende delen uiteenvallen, waarvan een lang middendeel met psychologisch-erotisch duel in isolement tussen Birkin en Spiesser veruit het boeiendst is. Uitstekend acteren en werkzaam contrast tussen beiden, tillen scènes uit boven gangbare softporno.

La mort de l'utopie

1975 | Experimenteel

Frankrijk 1975. Experimenteel van Jorge Amat. Met o.a. Jose-Luis Aguirre, Charlotte Trench, Emmanuelle Riva, Juliette Noessi en P. Ionesco.

Een man houdt hardnekkig vast aan een project waarvan hij nochtans weet dat het niet haalbaar is. Hij gaat te rade bij de anderen, bij de dingen en zelfs bij Christus! Vernederd, gekweld en verslagen pleegt hij uiteindelijk harakiri. Als we erbij zeggen dat de regisseur van deze film (geboren Jorge Melchor) een voormalige assistent is van Arrabal, zal men begrijpen waarom het hier uitdraait op een karikatuur van diens films. Het resultaat is het portret van een paranoicus, gefilmd in een provocerend surrealistische stijl, die zeer in de verte doet denken aan Bu[KA6]nuel. Een achterhaald samenraapsel van visuele elementen, gespeeld door slecht geregisseerde acteurs (arme Riva!). De eerste en tot nu toe voorlaatste film van genoemde regisseur. De muziek mag er echter zijn.

Au long de rivière Fango

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Catherine Sotha. Met o.a. Rufus, Emmanuelle Riva, Patrick Dewaere, Ben Mangelschots en Romain Bouteille.

Twee mannen arriveren in ecologische commune, waarvan de oprichtster moeder van een van beiden is, die hem als kind in de steek heeft gelaten. De echte zoon blijkt niet degene die het zelf denkt en wordt verliefd op zijn eigen zuster. Scenario dat kritische mogelijkheden bood, kreeg veel te losse uitwerking en weinig strakke regie, waardoor de film van de befaamde café-theatergroep Café de la Gare de indruk maakt van nogal melige vakantie-impressies die alleen voor de betrokkenen leuk zijn om te zien, hoewel sommige acteurs - Riva, Dewaere en vooral Rufus - van banaliteiten toch boeiende rollen weten te maken.

J'irai comme un cheval fou

1973 | Experimenteel

Frankrijk 1973. Experimenteel van Fernando Arrabal. Met o.a. George Shannon en Emmanuelle Riva.

Les Portes de feu

1971 | Avonturenfilm, Oorlogsfilm

Frankrijk 1971. Avonturenfilm van Claude Bernard-Aubert en Claude-Bernard Auber. Met o.a. Dany Carrel, Emmanuelle Riva, Annie Cordy, Juliette Mills en Georges Aminel.

Een Franse jeep met daarin een arts en vier verpleegsters verdwaalt anno 1942 in de Noordafrikaanse woestijn en valt in handen van de Duitse troepen. Tijdens hun tocht naar een oase zorgen de Françaises ervoor dat er iets misgaat met de auto van de Duitse commandant. Een gealarmeerd Brits vliegtuig wil vanwege de aanwezigheid van de vrouwen niet aanvallen, zodat ze in de woestijn de macht in handen zien te houden tot er hulp arriveert. Dit oorlogsavontuur in de stijl van de Hollywood-B-film heeft als oorspronkelijk element vrouwen in heldenrollen: voor het overige is de film alleen maar vlot gemaakt.

La modification

1970 | Drama, Romantiek, Fantasy

Italië/Frankrijk 1970. Drama van Michel Worms. Met o.a. Maurice Ronet, Sylva Koscina, Emmanuelle Riva, Luis Masson en Frédérique Jeantet.

Een verfilming van de roman van Michel Butor. Hoewel trouw naar de letter, verraad aan de geest van dit beroemde boek en de `nouveau roman` in het algemeen. Dit werk, waarin realiteit en verbeelding vermengd worden, vereist het talent van een Alain Resnais om de herinneringen en fantasie[KA3]en die zich in het hoofd van het personage afspelen te vertalen. In plaats daarvan heeft de regisseur - verdwenen van het filmtoneel sinds deze slechte en pretentieuze film - wat onduidelijke beelden tot stand gebracht en slaagt hij er nergens in de diepgang of het raadselachtige karakter van het verhaal over te brengen. Het lijkt wel een reclamefilm voor de spoorwegen! L[KA1]eont Delmont maakt een reis per trein naar Rome, waar hij zijn geliefde zal ontmoeten. Onderweg overpeinst hij verleden, heden en toekomst. Erbarmelijk primitief en het grote talent van Riva (slecht benut) kan er niets aan veranderen... Het scenario is van Raphael Cluzel en Michel Worms. Het camerawerk is van Daniel Vogel.

Les risques du métier

1967 | Drama

Frankrijk 1967. Drama van André Cayatte. Met o.a. Jacques Brel, Emmanuelle Riva, Nadine Alari, René Dary en Jacques Harden.

De alom bewonderde Belgische chansonnier Jacques Brel (1929-1978) maakte halverwege de jaren zestig de overstap naar film en had zijn eerste grote rol in Les risques du métier. Hij speelt een onderwijzer wiens carrière en huwelijk op de helling komt te staan wanneer hij door een aantal van zijn leerlingen wordt beschuldigd van seksueel misbruik. Brel en tegenspeelster Emmanuelle Riva zijn prima in deze bewerking van het gelijknamige, op feiten gebaseerde boek van Jean en Simone Cornec. Brel zorgde ook, hoe kan het anders, voor de muziek.

The Hours Of Love

1965 |

1965. Luciano Salce. Met o.a. Umberto D'Orsi, Emmanuelle Riva, Ugo Tognazzi en Barbara Steele.

Le Coup de grâce

1965 | Drama, Thriller

Canada/Frankrijk 1965. Drama van Jean Cayrol. Met o.a. Danielle Darrieux, Michel Piccoli, Emmanuelle Riva, Olivier Hussenot en Alain Saury.

Een collaborateur komt twintig jaar na WOII met een door plastische chirurgie verkregen nieuw uiterlijk in zijn geboorteplaats terug. Alleen compromitterende papieren kunnen een rustig nieuw leven nog in de weg staan. Net als hij de vriendschap van de notabelen en de liefde van de zuster van één van zijn vroegere slachtoffers heeft veroverd, wordt hij met zijn verleden gechanteerd. Dit boeiende gegeven werd in de regie van de scenarioschrijver van Resnais' MURIEL met zoveel omhaal uitgewerkt, dat de acteurs de aandacht nog maar net weten vast te houden.

Thomas l'imposteur

1964 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1964. Drama van Georges Franju. Met o.a. Emmanuelle Riva, Fabrice Rouleau, Jean Servais, Sophie Darès en Michel Vitold.

Een wereldvreemde jonge dromer neemt bij het begin van WO I de naam van een generaal aan en trekt een officiersuniform aan om als luitenant oorlogsavontuur te beleven. Hij komt in contact met een prinses die haar landgoed openstelt als hospitaal voor oorlogsgewonden en wekt daarmee de jaloezie van een krantendirecteur. De roman van Cocteau werd door Franju verfilmd in diens stijl wat een reeks uiterst verzorgde en frappante beelden oplevert, maar het blijven illustraties van de tekst (die door Jean Marais op geluidsband wordt gelezen). Goed spel weet sporadisch door de hierdoor ontstane afstandelijkheid heen te breken.

Le Gros coup

1964 | Misdaad

Frankrijk/Italië 1964. Misdaad van Jean Valère. Met o.a. Hardy Krüger, Emmanuelle Riva, Francisco Rabal, Roger Couderc en Jacques Monod.

Een vlot en boeiend verhaal over een zwendel met verzekeringen met een ongunstige afloop.

Le ore dell'amore

1963 | Komedie

Italië 1963. Komedie van Luciano Salce. Met o.a. Ugo Tognazzi, Barbara Steele, Mara Berni, Umberto D'Orsi en Brunello Rondi.

Een man en vrouw hebben een jarenlange vrije verhouding, totdat onder druk van haar moeder wordt getrouwd. Prompt is de sjeu uit hun relatie weg en blijken beiden interesses te hebben waarvan ze tot dan toe geen weet hadden en die hun tijd en aandacht opslokken. Ze proberen de spanningen buiten het huwelijk te hervinden, alvorens ze terugkeren naar de situatie van vroegere herdersuurtjes. Deze aardige en ook wel zinnige liefdeskomedie kon een puntiger regie gebruiken, maar verrast door het temperamentvol komediespel van de Franse tragedienne Riva en van de horrordiva Steele als de buitenechtelijke verleiding.

Thérèse Desqueyroux

1962 | Mysterie, Misdaad, Drama

Frankrijk 1962. Mysterie van Georges Franju. Met o.a. Edith Scob, Sami Frey, Renée Devillers, Lucien Nat en Philippe Noiret.

Thérèse (Riva) heeft uit wanhoop over haar sleurbestaan geprobeerd haar man supersaaie Bernard (Noiret) te vergiftigen. Nadat ze is vrij gesproken wil Bernard de familie- eer redden en sluit haar op in een kamer; ook hoopt hij haar motieven te ontdekken, maar vergeefs. Deze sobere aan de roman van François Mauriac zeer getrouwe verfilming krijgt vooral een beklemmende werking door de hoofdrolspelers, waarbij onbegrip en verbetenheid van de echtgenoot verrassend contrasteren met het gemoedelijk voorkomen van Noiret. Riva kreeg de Volpi als Beste Actrice op het festival van Venetië. Het scenario is van Claude Mauriac en regisseur Franju. Het camerawerk is van Raymond Heil en Christian Matras. Mono.

Léon Morin, prêtre

1961 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk/Italië 1961. Oorlogsfilm van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Emmanuelle Riva, Nicole Mirel, Irène Tunc en Gisèle Grimm.

WO II, een Frans Alpendorp. Barny, de atheïstische weduwe van een gesneuvelde joodse communist en moeder van een dochtertje, gaat uit machteloze rebellie een existentieel twistgesprek aan met de onorthodoxe priester Léon. Gaandeweg krijgt hun gedachtespel een andere lading. Ten diepste roerende adaptatie van Béatrix Becks roman is, naast de noirklassiekers Le samouraï en Le cercle rouge, Melvilles meesterstuk. Op een prachtpartituur van filosofisch-literaire dialogen intens gespeeld, door de maître op de millimeter en de seconde exact geënsceneerd. Riva is een betovering en de slotscène van een verscheurende onafwendbaarheid.

Climats

1961 | Drama

Frankrijk 1961. Drama van Stellio Lorenzo. Met o.a. Marina Vlady, Jean-Pierre Marielle, Emmanuelle Riva, Alexandra Stewart en Michel Piccoli.

Echtgenoot die jonge vrouw als bezit beschouwt, laat haar zo weinig eigen ruimte dat ze hem verlaat voor vlotte journalist. Hij hertrouwt met emotionele oudere vrouw die hem met haar emoties doet verstikken zodat hij op zijn beurt adem zoekt buiten het huwelijk met vriendin van eerste vrouw, die vertelt dat deze zelfmoord heeft gepleegd. Regiedebuut van tv-maker heeft weinig filmische spankracht wat verstikkend karakter van psychologische roman van André Maurois versterkt. Komisch acteur Marielle is verkeerde keuze voor serieuze hoofdrol, maar actrices zijn voortreffelijk.

Kapo

1960 | Drama, Oorlogsfilm

Italië/Joegoslavië/Frankrijk 1960. Drama van Gillo Pontecorvo. Met o.a. Susan Strasberg, Laurent Terzieff, Emmanuelle Riva, Didi Perego en Gianni Garko.

Een joods meisje komt na een razzia in Parijs in een concentratiekamp en krijgt van de kamparts de identiteit van een politieke gevangene, waardoor ze aan de gaskamers ontkomt. Door haar overlevingsinstinct en ten koste van haar medegevangenen brengt ze het tot Kapo. Ze wordt verliefd op een Russische gevangene, die haar menselijkheid en idealisme weer wekt en ze offert zich in een bevrijdingsactie. Het aangrijpende beeld van de concentratiekampverschrikkingen en de reacties van het meisje daarop worden in de tweede helft verzwakt door te oppervlakkige romantiek, terwijl de (journaal-)opnamen van concentratiekampen de geënsceneerde scènes minder waarschijnlijk maken. De film is niettemin een loffelijke poging een misschien onverfilmbaar onderwerp aan te pakken.

Adua e le compagne

1960 | Drama, Komedie

Italië 1960. Drama van Antonio Pietrangeli. Met o.a. Simone Signoret, Sandra Milo, Emmanuelle Riva, Marcello Mastroianni en Gina Rovere.

Vier prostituées zijn uit een bordeel ontsnapt en willen voor zichzelf beginnen, maar verbergen dat achter de exploitatie van een wegrestaurant. De horeca biedt echter zoveel bevrediging en relatieve rust dat ze 'uit het leven' willen stappen. De eisen van hun geldschieter maakt dit onmogelijk. Deze tragikomische variant op vroegere trottoirfilm wordt gedragen door de laconieke en agressieve rol van Signoret en de contrasterende typeringen van haar vriendinnen. Mastroianni heeft een ondergeschikte rol als luie profiteur.

Recours en grâce

1959 | Drama

Italië/Frankrijk 1959. Drama van Laslo Benedek. Met o.a. Raf Vallone, Emmanuelle Riva, Annie Girardot, Renaud Mary en Fernand Ledoux.

Een deserteur hoopt het respect van zijn geliefde te herwinnen door zich alsnog bij de politie aan te geven. Bij zijn liefdesbetuiging vindt hij de dood. Dit Europese uitstapje van de Hollywoodregisseur resulteert in een sober en effectief misdaaddrama, dat voortreffelijk wordt geacteerd. Het scenario wordt boven de soms ongeloofwaardige melodramatiek uitgetild.

Hiroshima, mon amour

1959 | Drama, Experimenteel

Japan/Frankrijk 1959. Drama van Alain Resnais. Met o.a. Emmanuelle Riva, Eiji Okada, Bernard Fresson, Stella Dassas en Pierre Barbaud.

Een Franse actrice - voor filmopnamen in Hiroshima - wordt verliefd op een Japanse architect wat herinneringen aan haar eerste liefde (voor een Duitse soldaat, tijdens de oorlog) oproept. Deze eerste - door Marguerite Duras geschreven - speelfilm van Resnais maakt in het bewustzijn het heden en het oorlogsverleden één in elkaar overlopend geheel zonder conventioneel gebruikte flash-backs. Deze mijlpaal in de filmvernieuwing verliest niets van zijn oorspronkelijke werking.

The Possessors

1958 |

1958. Denys de La Patellière. Met o.a. Emmanuelle Riva, Pierre Brasseur, Jean Desailly en Jean Gabin.

imdb: Zoek Emmanuelle Riva op IMDB

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2012	Amour
2006	Mon fils à moi
2001	C'est la vie
1997	XXL
1995	L'homme aux semelles de vent
1995	Dieu, l'amant de ma mère et le fils du charcutier
1994	Éclats de famille
1993	Trois Couleurs: Bleu
1993	L'ombre du doute
1993	A che punto e la notte
1991	Pour Sacha
1991	Madame Ex.
1991	Loin du Brésil
1991	Le grand beau
1989	Niezwykla podroz Balthazara Kobera
1989	Cathérine de Médicis: Le tocsin de la Saint- Barthélemy
1982	Y a-t-il un Français dans la salle?
1982	The Eyes, The Mouth
1980	Les jeux de la comtesse Dolingen de Gratz
1976	Le Diable au coeur
1975	La mort de l'utopie
1974	Au long de rivière Fango
1973	J'irai comme un cheval fou
1971	Les Portes de feu
1970	La modification
1967	Les risques du métier
1965	The Hours Of Love
1965	Le Coup de grâce
1964	Thomas l'imposteur
1964	Le Gros coup
1963	Le ore dell'amore
1962	Thérèse Desqueyroux
1961	Léon Morin, prêtre
1961	Climats
1960	Kapo
1960	Adua e le compagne
1959	Recours en grâce
1959	Hiroshima, mon amour
1958	The Possessors

nog geen vpro account?

media

name

email

mijn instellingen