Greg Ellwand

Lucky Girl

Canada​/​​Verenigde Staten 2001. Drama van John Fawcett. Met o.a. Elisha Cuthbert, Sherry Miller, Evan Sabba, Greg Ellwand en Sarah Osman.

Jill the Ripper

Verenigde Staten 2000. Misdaad van Anthony Hickox. Met o.a. Dolph Lundgren, Danielle Brett, Richard Fitzpatrick, Kristi Angus en Charles Seixas.

Aangezien het onoriginele verhaal van Jill the Ripper - agent onderzoekt moord op vervreemde broer - niemand zou interesseren, richtte regisseur Hickox zich op bloed en het sadomasochisme waarin de broer verzeild was geraakt. Zinloos veel leren pakkies, zwepen en bloederige lichaamsdelen zijn het gevolg en dat wordt héél saai. Lundgren, hier als de agent, heeft ook niet bepaald de gave om scènes te verlevendigen. Maar het is natuurlijk wel leuk om de gespierde, gevoelloze actiereus als seksslaafje te zien.

The Five Senses

Canada 1999. Drama van Jeremy Podeswa. Met o.a. Mary-Louise Parker, Philippe Volter, Gabrielle Rose, Daniel MacIvor en Nadia Litz.

Een masseuse is bedreven met haar cliënten, maar kan geen contact maken met haar dochter. Een taartenbakster maakt prachtige creaties maar proeft zelf hun mislukte smaak niet. Een oogarts merkt dat zijn gehoor achteruit gaat. Een schoonmaker is zo overtuigd van zijn reukvermogen dat hij zelfs liefde meent te kunnen ruiken. En een tiener moet op een klein meisje letten en verliest haar uit het zicht. Met de vijf zintuigen als rode draad laat scenarist-regisseur Jeremy Podeswa de levens van een aantal mensen in een gebouw in Toronto om elkaar heen draaien, verweven raken en dan hun eigen weg weer vervolgen. In elk van die levens staat juist (het verlies van) gehoor, reuk, zicht, tastzin en smaak centraal, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Podeswa maakt met zijn prima acteurs bescheiden schetsen van mensen die worstelen met hun angsten, onvermogen en vooral hun eenzaamheid.

Justice

Canada 1999. Thriller van Richard J. Lewis, Richard B. Lewis en Richard Barton Lewis. Met o.a. Julie Khaner, Gary Farmer, Stéphane Archambault, Deanna Milligan en Sean McCann.

Een masseuse is bedreven met haar cliënten, maar kan geen contact maken met haar dochter. Een taartenbakster maakt prachtige creaties maar proeft zelf hun mislukte smaak niet. Een oogarts merkt dat zijn gehoor achteruit gaat. Een schoonmaker is zo overtuigd van zijn reukvermogen dat hij zelfs liefde meent te kunnen ruiken. En een tiener moet op een klein meisje letten en verliest haar uit het zicht. Met de vijf zintuigen als rode draad laat scenarist-regisseur Jeremy Podeswa de levens van een aantal mensen in een gebouw in Toronto om elkaar heen draaien, verweven raken en dan hun eigen weg weer vervolgen. In elk van die levens staat juist (het verlies van) gehoor, reuk, zicht, tastzin en smaak centraal, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Podeswa maakt met zijn prima acteurs bescheiden schetsen van mensen die worstelen met hun angsten, onvermogen en vooral hun eenzaamheid.

The Long Island Incident

Verenigde Staten 1998. Drama van Joseph Sargent. Met o.a. Laurie Metcalf, Mackenzie Astin, Peter MacNeill, Tyrone Benskin en Elisa Moolecherry.

Een masseuse is bedreven met haar cliënten, maar kan geen contact maken met haar dochter. Een taartenbakster maakt prachtige creaties maar proeft zelf hun mislukte smaak niet. Een oogarts merkt dat zijn gehoor achteruit gaat. Een schoonmaker is zo overtuigd van zijn reukvermogen dat hij zelfs liefde meent te kunnen ruiken. En een tiener moet op een klein meisje letten en verliest haar uit het zicht. Met de vijf zintuigen als rode draad laat scenarist-regisseur Jeremy Podeswa de levens van een aantal mensen in een gebouw in Toronto om elkaar heen draaien, verweven raken en dan hun eigen weg weer vervolgen. In elk van die levens staat juist (het verlies van) gehoor, reuk, zicht, tastzin en smaak centraal, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Podeswa maakt met zijn prima acteurs bescheiden schetsen van mensen die worstelen met hun angsten, onvermogen en vooral hun eenzaamheid.

Butterbox Babies

Canada 1995. Misdaad van Don McBrearty. Met o.a. Susan Clark, Peter MacNeill, Catherine Fitch, Michael Riley en Shannon Lawson.

In de Canadese provincie was het ongehuwde moederschap rond 1940 een grote schande. Jonge vrouwen, die ongewenst zwanger raakten door het gebrek aan voorlichting en voorbehoedsmiddelen vonden hun toevlucht bij het echtpaar Lila en Peter Young, waar ze konden bevallen. Soms werd de zwangerschap onderbroken of liep de geboorte mis. Dan zaten Peter en Lila met het probleem van een illegaal stoffelijk overschot van een baby. Ze begroeven de lijkjes in een boterkistje (zie de titel), maar algauw kwam er een stroom van geruchten op gang.

Eclipse

Duitsland​/​​Canada 1994. Drama van Jeremy Podeswa. Met o.a. Von Flores, John Gilbert, Pascale Montpetit, Manuel Aranguiz en Maria Del Mar.

De film begint met Brian (Gilbert), die midden in de veertig is en Henry (Flores), een mannelijke prostitu[KA1]e, oppikt. Na een nauwelijks bevredigende ontmoeting keert hij huiswaarts, waar hij eenmaal thuis de hulp in de huishouding Sylvie (Montpetit) pakt, omdat het woensdag is en zijn vrouw er niet is. Vervolgens zien we hoe Sylvie Engelse les geeft (ze draagt totaal iets anders, zodat je haar niet meteen herkent) en uit de kleren gaat voor haar leerling Gabriel (Aranguiz), een vluchteling uit Centraal-Amerika, die vervolgens met Sarah (Del Mar), de vrouw van de advocaat, die zijn vluchtelingenstatus behartigt, tussen de lakens glijdt; Sarah`s echtgenoot Norman (Ellwand) blijkt een voorkeur voor heren te hebben; en zo gaat het nog een tijdje door met totaal tien personen; de ontmoetingsplaatsen zijn wisselend en zo zien we o.a. nog dingen gebeuren in de studio van een kunstenaar en in het toilet van een nachtgelegenheid. Dit alles binnen een tweetal kaders: een middelbare scholier, Angelo (Ferguson) wil een video maken en de zonsverduistering vastleggen. Dat laatste zien we op de film, gedraaid in 1991 door Podeswa in Mexicaans Californi[KA3]e en moet als symbolisch beschouwd worden, omdat je er met het blote oog niet naar mag kijken en zo is het eigenlijk met de film. Er zullen kijkers zijn, die deze rolprent saai erotisch gedoe (in zwart-wit) vinden, terwijl er kijkers zijn die Podeswa beschouwen als een geesteskind van David Cronenberg en Atom Egoyan, die een nieuwe SEX, LIES AND VIDEOTAPE heeft gemaakt. Homo`s, biseksuelen en hetero`s komen aan hun trekken, maar (feministische) lesbische vrouwen komen niet voor - daarover kunnen (dus) protesten komen! Hoe het ook zij, de Canadese rolverdeling doet verschrikkelijk zijn best en het camerawerk van Miroslaw Baszak mag er zijn. Het scenario is van debuterend regisseur Podeswa. De tweede film van Podeswa THE FIVE SENSES liet vijf jaar op zich wachten en werd geselecteerd voor de Quinzaine des réalisateurs op het festival van Cannes. David Cronenberg was dat jaar voorzitter van de jury. Voor liefhebbers zijn er nog THE WAY WE ARE en THE CHAIN REACTION van andere regisseurs weliswaar. Ultra Stereo.

The Good Mother

Verenigde Staten 1988. Drama van Leonard Nimoy. Met o.a. Diane Keaton, Liam Neeson, Jason Robards, Ralph Bellamy en Teresa Wright.

Keaton speelt zoals gewoonlijk uitstekend in haar rol als gescheiden vrouw die voor het eerst seksuele bevrediging vindt, maar tegelijkertijd de vaardigheid om haar dochter op te voeden in gevaar brengt. Een saaie bewerking van de roman van Sue Miller. Scenario van Michael Bortman. Camerawerk van David Watkin. Dolby Stereo-geluid. Ook bekend als THE PRICE OF PASSION.

Lune de miel

Frankrijk 1985. Thriller van Patrick Jamain. Met o.a. Nathalie Baye, John Shea, Richard Berry, Maria Lukowsky en Michel Beaune.

In New York wordt de verloofde van een jonge vrouw aangehouden wegens handel in verdovende middelen. Zij moet, als Française, het land uit tenzij ze met een Amerikaan trouwt. Dit regelt ze via een bemiddelingsbureau. De kersverse echtgenoot blijkt echter een gevaarlijke psychopaat te zijn die zijn eerste vrouw vermoord heeft. Alles laat zich raden tijdens de eerste vijf minuten en de film is verder dus volkomen oninteressant. De onwerkelijke karaktertypes en de al te bekende neonverlichting tijdens de gebruikelijke nachtopnames van New York helpen ook niet. Betreurenswaardig ondanks de prestaties van John Shea. Scenario van de regisseur, Philippe Setbon en R. Geoffrey. Ook bekend als HONEYMOON.