Suzanne Colin

Un coeur pas comme les autres

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van André Buytaers. Met o.a. Catherine Wilkening, Olivier Marchal, Cécine Winkler, Suzanne Colin en Marc Schreiber.

Kongo

Nederland​/​​Frankrijk​/​​België 1997. Drama van Vincent Rouffaer. Met o.a. Karen Van Parys, Els Dottermans, Guy Van Sande, Dennis Rudge en Hans De Munter.

Le bébé d'Elsa

België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Michaël Perrotta. Met o.a. Corinne Touzet, Jean-Yves Gautier, Tiphanie Doucet, Olivia Capeta en Catherine Dery.

L'ordre du jour

België 1993. Komedie van Michel Khleifi. Met o.a. Robin Renucci, Michael Lonsdale, Marianne Basler, Francine Blistin en Bernard Cogniaux.

Vierde avondvullende speelfilm van Palestijn Khleifi, die in Belgi[KA3]e woont en werkt. Hij heeft duidelijk met zijn gebruikelijke onderwerpen die over het Midden Oosten gaan, willen afrekenen en koos daarvoor het boek van Jean-Luc Outers, die meeschreef aan het scenario van Khleifi. Outers is een voormalige ambtenaar uit Brussel, die heel goed weet hoe dat wereldje eruit ziet. Er heerst beperkte chaos achter de schermen van de ministeries; op Openbare Werken bevinden zich dossiers over lekkende zwembaden, onafgemaakte bruggen van snelwegen, tunnels die nergens op uitkomen, etc., etc. Renucci is Martin K (dit is niet zonder toeval volgens de regisseur), een klein ambtenaartje die rapporten moet schrijven voor zijn baas Stark (Lonsdale). Hij leeft en werkt voor zijn zoon Jonas, omdat zijn vrouw hen in de steek heeft gelaten en naar Amerika is vertrokken. Af en toe heeft hij eens een onschuldig uitspattinkje met de aardige Basler, de secretaresse-ma[KA4]itresse van onderdirecteur Gosselin (Delcampe). Dat is het weinige vertier in zijn troosteloze bestaan. Een dappere, maar niet al te geslaagde poging van Khleifi om het wisselende fortuin van ambtenaren die een speelbal van de politiek zijn, te verfilmen. Het camerawerk was in handen van Jean-Claude Neckelbrouck.

Musique: Brel, rêver un impossible rêve

België 1989. Muziek van Armand Delcampe. Met o.a. Jean Vailée, Jules-Henri Marchant, Suzanne Colin en Gérard Vivane.

Een omvangrijk project ter gelegenheid van het 7e Internationale Gitaarfestival van Luik. De bedoeling was Jacques Brel op grootse wijze te herdenken. Er doen 130 artiesten en een orkest met tachtig koorzangers mee. Brels liederen klinken in de vertolking van Jean Vallée, kolossaal, bombastisch, pretentieus, kortom, opgeblazen als een luchtballon. Brel zou nooit om een dergelijke monumentaal werk hebben gegeven, dat niet de eenvoud van de man weergeeft.

Le Masque: 650 calories pour mourir

Frankrijk​/​​België 1989. Misdaad van Marc Lobet. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Suzanne Colin, Harry Cleven, Béatrice Bencsik en Roland Depaux.

Uit de serie Le Masque, die haar naam te danken heeft aan bekende Franse boekenreeks en waarvan het enige algemene kenmerk de bewerking van deze detectiveromans is. Deze keer transformeert Michel Grisolia zijn eigen roman, die soms veel van een griezelverhaal weg heeft, aangezien het om een kliniek gaat waar de mensen niet alleen hun gewicht maar ook hun leven verliezen. Hij brengt het er heel wat beter van af dan de regisseur, die er een futloze, saaie en moeizame produktie van maakt, terwijl zijn wisselvallige spel volledig in het niet verzinkt vergeleken bij het talent van Ceccaldi in de hoofdrol van Leslie Palmer. En waarom moest het instituut voor thelassotherapie van Knokke-het-Zoute, waar het verhaal zich ook echt afspeelt, met name genoemd worden? Wat een flater. Er hangen problemen in de lucht en ziedaar de reden voor het verprutsen van de bewerking van een roman die de lezer van kaft tot kaft op het randje van zijn/haar stoel houdt.

Le tiercé de Jack

België 1975. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Georges Aubrey, Maria Mériko, Mori Traore, Ronald Guttman en Suzanne Colin.

Een jongeman heeft zich gedurende de Tweede Wereldoorlog, toen hij zestien was, moeten verbergen voor de nazi`s, om niet als jood te worden gearresteerd. Hij heeft hier een groot trauma van overgehouden. Zijn vriend, een Ivoriaan met donkere huidskleur, gaat hem weer verzoenen met het leven. Een interessant thema, dat verkeerd is benaderd. Met een scenario dat, zogenaamd om origineel te zijn, het verhaal alleen maar ingewikkelder maakt, terwijl de dialogen soms onnatuurlijk aandoen. Is het bekijken waard vanwege de opmerkelijke acteerprestatie van de zwarte acteur (Traore), die uitsteekt boven de anderen, wier acteren wisselend van kwaliteit is, maar toch.

Le cercle étroit

Frankrijk 1975. Drama van Paul Roland. Met o.a. Guy Lesire, Sophie Barjac, Jeanine Patrick, Eric Pradier en Julien Roy.

Een succesvolle schrijver van politieromans wordt door zijn vrouw in de steek gelaten. Hij blijft alleen achter met zijn dochtertje, van wie hij heel veel houdt. Heel, heel, heel erg veel als we de regisseur moeten geloven. Deze tovert ons namelijk een wereldje voor dat heel netjes, heel zoet, heel lief, heel conformistisch en dus heel erg nep is. Zoals de mannelijke acteurs geregisseerd worden, zou je verwachten dat ze hun kopje thee met de pink omhoog drinken! Deze onbenullige film blijft ver onder de maat.

Manalive

België 1972. Mysterie van Frédéric Geilfus en Denise Geilfus. Met o.a. Pierre Vernier, Anna Gaël, Gisèle Oudart, Suzanne Colin en André Debaar.

Op basis van een roman van Chesterton, die zich afspeelt in een kasteel waar de tijd heeft stilgestaan, en waar een grillige en geheimzinnige onbekende de boel op stelten komt zetten. Bij de Engelse auteur overheerst de humor, waarvan geen spoor is terug te vinden. In deze film zijn slechts visuele arabesken, verwrongen camerabewegingen en een pretentieuze en vluchtige stijl te zien, terwijl de zombie-achtige acteurs in een overvol, veel te nadrukkelijk aanwezig en overweldigend decor ronddolen. Doet sterk denken aan een wassenbeeldenmuseum. Alleen de talentvolle Vernier doet zijn uiterste best, maar daarmee is deze slechte 'cultuurfilm' nog niet gered.

La valse du collier

België 1972. Avonturenfilm van Jean-Louis Colmant en Teff Erhat. Met o.a. Max Vialle, Janine Vila, Etienne Samson, Paul Roland en Georges Aubrey.

Een nieuw avontuur van de `Engelen der nacht`, losjes ge[KA3]inspireerd op de roman [KL]Les myst[KA2]eres de Londres[KLE] (1844) van Paul F[KA1]eval P[KA2]ere (1816-87). Het gaat om een collier dat van de koningin van Engeland is gestolen. De rolverdeling die bestaat uit bijrolspelers afkomstig van de schouwburg, doet zijn best maar kan er niet meer van maken dan het zwakke scenario toelaat.

Les anges de la nuit

België 1968. Drama van Teff Erhat en Jean-Louis Colmant. Met o.a. Max Vialle, Etienne Samson, Paul Roland, Georges Aubrey en Georges Jamin.

Londen 1847. Sir Stanley (Samson) krijgt carte blanche om de misdadige bende, bekend als `de gezellen van de nacht`, uit te schakelen, ook al is zijn dienst onderbemand. Ondertussen bereidt zijn baas Lord Trevor (Billen) de verloving voor van zijn dochter Mary (Saurel) met de markies Rio Santo (Vialle). Stanley vertrouwt Rio Santo voor geen meter. En hij heeft volkomen gelijk, want niemand beseft dat de markies een anarchist is die de samenleving wil destabilizeren om het bewind van Koningin Victoria omver te werpen. Hiervoor schakelt hij `de gezellen van de nacht` in, want zijn vertrouweling Sir Moore (Roland) is niemand minder dan de mysterieuze gemaskerde leider van deze bende. Traag en verschrikkelijk theatraal gespeeld misdaadavontuur dat de tand des tijds niet heeft doorstaan. Het is weinig waarschijnlijk dat het gemiddelde publiek van vandaag de moed nog zal opbrengen dit verhaal van corruptie, verraad en misdaad in de hoge Britse kringen in de helft van de 19e eeuw te volgen tot het einde. Je kan beter de roman lezen die aan de basis ligt van deze reeks, Les mystères de Londres van Paul Féval. Deze klassieker van de Franse literatuur werd geadapteerd door Nathan Grigorieff. Volledig opgenomen in de RTB-studio's door Louis Demey en Bob Sentroul. Oorspronkelijk uitgezonden in zeven delen, met als ondertitels: 1. LES DEMONS DE LA NUIT, 2. LA FILLE DU REVENANT, 3. LA VALSE DU COLLIER, 4. LES ATOUTS DU DOCTEUR MOORE, 5. ÉCHEC AU MARQUIS, 6. LE SERMENT DE FERGUS O'BRIEN en 7. LE GIBEL DE NEWGATE.

La cruche cassée

België 1962. Komedie van Jean Delire. Met o.a. Pierre Motte, Laurence Gary, Bernard Detti, Pierre Gilmar en Suzanne Colin.

Getrouwe verfilming naar de geest van de sappige komedie van Heinrich von Kleist (1803). De regie is correct, maar niet bepaald origineel en de film moet het vooral hebben van het scenario en de dialogen van de hand van Adamov. De acteurs spelen oprecht, maar zullen andere verfilmingen uit het buitenland beslist niet doen verbleken! Mooie decors van Raymond Renard.