Carine Lemaire

Nora

Frankrijk​/​​Duitsland 1998. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Leslie Malton, Julia Maraval, Jacques Perrin en Andreas Elsholz.

Une femme dans la tempête

Frankrijk 1995. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Véronique Jannot, François Dunoyer, Philippe Volter, Jean-Claude Leguay en Carine Noury.

Om vijf uur `s ochtends wordt burgemeester Catherine (Jannot) uit haar bed gehaald door de hoofdcommissaris van politie. Hij vraagt haar met spoed naar de chemische fabriek te komen. Hij wordt bezet gehouden door drie jonge zigeuners, die zich gebarricadeerd hebben in een opslagruimte. Ze dreigen het hele zaakje de lucht in te laten vliegen als de schuldigen van een verkeersongeval niet binnen 24 uur worden opgepakt, waarbij een jonge zigeunerin zwaar gewond werd. De jonge snaken hebben niets te verliezen, terwijl Catherine voor de schier onmogelijke taak staat om de verkeerszondaars te pakken. Een race tegen de tijd, die routineus in beeld gebracht werd. Het scenario van Alain Krief, Paul Berthier, Vivian Zingg, Christian Biegalski en Eric Kristy over vooroordeel, racisme en stedelijk geweld staat bol van de clichés. Het camerawerk is van Yorgos Arvanitis.

Le R.I.F. : L'air d'une fugue

Frankrijk​/​​België 1994. Misdaad van Marco Pico. Met o.a. Patrick Raynal, Aude Briant, Roch Leibovici, Yves Afonso en Jean-Marie Winling.

Jean-Louis Barnier (Winling) komt de verdwijning opgeven van zijn dertien-jarige zoon G[KA1]erald. De dienst opsporing van minderjarigen stuurt hem door naar het R.I.F. (Recherche dans l`int[KA1]eret des familles). Inspecteur Keller (Raynal) en zijn team sluiten ongeval en ontvoering uit. Keller is ervan overtuigd dat de jongen iets dom heeft uitgehaald en de benen genomen heeft, maar het is even goed mogelijk dat een maniak de jongen heeft misbruikt. In school was Gérald een voorbeeldige en intelligente student. Dan ontdekken ze dat Jean-Louis niet de vader is van de jongen. Bovendien verbergt de familie nog heel wat andere geheimen. Doordeweekse politiefilm met veel gepraat en weinig actie. Na een half uur interesseert het lot van de jongen de kijker niet meer en schakelt hij waarschijnlijk over op een andere zender. Bijzonder zwak scenario van Pascal Bancou, Pierre Fabre en regisseur Pico. Fotografie is van François Lartigue.

La peau du chat

Frankrijk 1994. Komedie van Jacques Otmezguine. Met o.a. Pierre Arditi, Anne Canovas, Roger Mirmont, Bernard Pinet en Bernard Ballet.

Georges (Arditi) is een acteur die zowat alles aanneemt wat hem aangeboden wordt. Tussen de kleine jobs in en de lange periodes van werkloosheid heeft hij een pracht van een snor laten groeien. Op de vooravond van de vakanties wordt hem een rol aangeboden: deze van een kat in een provincie-theater. Ondanks het protest van zijn familie aanvaardt hij de rol en terwijl hij het masker van de kat op zet moeten zijn vrouw en kinderen zonder hem op reis. Een acteur moet kiezen tussen werk en gezin. Een alledaags probleem dat hier zonder veel enthousiasme uitgewerkt werd tot een doordeweekse dramatische komedie zonder veel diepgang. Jean-Claude Grumberg en Otmezguine baseerden het scenario op de roman La nuit tous les chats sont gris van Grumberg. Jean-Claude Aumont stond aan de camera.

Le secret d'Elissa Rhaïs

Frankrijk 1993. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Anne Canovas, Emmanuel Salinger, Jean-Pierre Cassel, Carine Lemaire en Chafia Boudra.

In 1934 is Leila Boumendil (Canovas) 38 jaar. Ze neemt haar neef Raoul (Salinger) onder haar vleugels. Ze haalt hem over haar levensgeschiedenis die zich grotendeels afspeelde in de harems van het mysterieuze Midden-Oosten, op papier te zetten. Haar (z.g.) autobiografie verschijnt onder de naam Elissa Rhaïs. Het boek heeft verschrikkelijk veel succes en ze wordt door de critici beschouwd als een zeer getalenteerd schrijfster. Zo kon het gebeuren dat een ongeletterde vrouw de lieveling van het Franse, boekenminnende publiek werd. Bijna vijftig jaar later komt de waarheid aan het licht in het Franse tv-programma over boeken Apostrophes van Bernard Pivot. Een verbijsterend portret van het Parijse literaire wereldje tussen beide wereldoorlogen, dat zo verlekkerd was op exotische fantasieën dat het geslachtofferd werd door een der gootste oplichterijen uit de Franse literaire geschiedenis. Uitstekend spel van de hoofdrollen. Françoise Verny, Isabelle Brault, Yves Dangerfield en Catherine Breillat baseerden hun scenario op de roman van Paul Tabet. In beeld gebracht door Romain Winding.

L'instit: Tu m'avais promis...

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Drama van Michel Favart. Met o.a. Gérard Klein, Cathérine Aymerie, Victor Moati, Isabelle Renauld en Romain Deroo.

Klein is aangetrokken als leraar in een streek die zwaar getroffen is door de werkloosheid. Dit probleem uit zich ook in de klas, waar een grote kloof is tussen kinderen met werkende en werkloze ouders. De kleine Moati, wiens moeder werkloos is, heeft zijn karatelessen moeten opgeven en hij heeft geen geld om een warme maaltijd in de schoolkantine te kopen. Uit wanhoop gaat zijn moeder eerst bedelen, dan zelfs stelen. Klein neemt de zaak erg ter harte. Sentimenteel melo komt niet overtuigend over, maar het beeld dat van het dorpsleven is indrukwekkend realistisch. Stroperig scenario van Pierre Paquet, in beeld gebracht door Jean Rozenbaum.

Le zèbre

Frankrijk 1992. Romantische komedie van Jean Poiret. Met o.a. Thierry Lhermitte, Caroline Cellier, Christian Pereira, Annie Grégorio en François Dyrek.

Notaris Hippolyte (Lhermitte) wordt op zijn werk regelmatig geconfronteerd met uitgebluste huwelijken en vraagt zich bezorgd af of zijn Camille (Cellier) nog wel van hem houdt. Om dat te testen rijdt hij zijn auto met haar naast zich in de plomp om haar reactie te peilen over een gezamenlijke dood. En hij verlaat haar om te kijken of ze overstuur raakt. Ze blijft van hem houden, tot anonieme liefdesbrieven aan haar adres de relatie op scherp zetten. Een zeer genietbare romantische komedie, de enige film van toneelschrijver/acteur Poiret (1926-1992).