Gianni Di Venanzo (1920-1966): camera.
Er zijn 17 films gevonden.

The Honey Pot

1967 | Komedie

Verenigde Staten 1967. Komedie van Joseph L. Mankiewicz. Met o.a. Rex Harrison, Susan Hayward, Cliff Robertson, Capucine en Edie Adams.

Cecil Fox (Harrison) doet net alsof hij doodgaat en laat zijn voormalige maîtresses komen om hun reacties te peilen. Deze oplichterspraktijk leidt tot een echt moordplan. Niet zo leuk als het had kunnen zijn. Ook bekend als It Comes Up Murder.

Il momento della verità

1965 | Drama, Biografie, Documentaire

Spanje​/​​Italië 1965. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Miguel Mateo Migelin, José Gomez Sevillano, Pedro Basauri Pedrucho en Linda Christian.

Een arme plattelandsjongen maakt carrière als stierenvechter, maar het stadsleven en de roem groeien hem boven het hoofd en worden hem tenslotte fataal. Het filmverhaal is in grote lijnen geïnspireerd op het leven van torero Migelin zelf, maar legt een kritisch verband tussen de wreedheid van het stierengevecht en de fascinatie daarvan voor de door kerk en fascisme beknotte samenleving. De schilderachtige schoonheid van de talrijke documentaire stierengevechten levert echter een effect op, dat tegen deze erbij betrokken strekking ingaat. Het scenario is van Francesco Rosi, Pedro Portobella, Ricardo Munoz Suay en Pedro Beltran. Camerawerk van Gianni Di Venanzo, Pasquale de Santis en Aiace Parolin.

Giulietta degli spiriti

1965 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1965. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Giulietta Masina, Sandra Milo, Mario Pisu, Valentina Cortese en Sylva Koscina.

Een vrouw van middelbare leeftijd vermoedt dat haar echtgenoot haar bedriegt, en daardoor komen er erotische dromen en jeugdtrauma's bij haar boven. Fellini plakte typische mannenfantasieën rond de heldin die zelf nergens interessant wordt gemaakt. Masina loopt met verbaasde ogen en een dappere glimlach rond, terwijl de regisseur zich uitleeft in de aankleding en decors van zijn eerste speelfilm in kleur. Scenario van Fellini, Tullio Pinelli, Ennio Flaiano en Brunello Rondi. Camerawerk van Gianni Di Venanzo.

Eve

1965 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1965. Drama van Joseph Losey. Met o.a. Francesco Rissone, Nona Medici, Virna Lisa, Stanley Baker en Jeanne Moreau.

Losey´s 'anti-puriteinse allegorie´ werd door de producenten met bijna drie kwartier ingekort. Daar gaat mijn 'allerbeste film´, verzuchtte Losey achteraf. Ook Jeanne Moreau kon met haar glansrol (als geldbeluste courtisane) niet voorkomen dat Eva genadeloos door de kritiek werd afgekraakt.

Otto e mezzo

1963 | Drama, Komedie, Experimenteel

Italië 1963. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Marcello Mastroianni, Anouk Aimée, Claudia Cardinale, Sandra Milo en Barbara Steele.

Mastroianni is filmregisseur Guido, die net een grote hit achter de rug heeft. Hij trekt zich terug in een rustoord om bij te komen, maar daar komt niets van terecht: niet alleen doet zijn producent alweer een beroep op hem, ook zijn vrouw en minnares eisen zijn aandacht. Terwijl Guido worstelt met zijn 'regisseursblok' verliest hij zich in herinneringen en fantasieën. Zeer persoonlijk werk van grootmeester Fellini die - na zijn eigen internationale succes La dolce vita - de balans van zijn carrière en persoonlijke leven opmaakt en het creatieve proces van het menselijk brein bestudeert. Zo worden beelden van een dansende prostituée op het strand, de overleden ouders van de regisseur, jeugdherinneringen aan een circus en een groep vrouwen die de regisseur met een zweep denkt te temmen, even logisch als onlogisch met elkaar verbonden. Bizar, sensueel vormgegeven drama werd onderscheiden met twee Oscars: voor beste niet-Engelstalige film en voor de kostuums van Piero Gherardi.

Le mani sulla città

1963 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1963. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Rod Steiger, Salvo Randone, Guido Alberti, Carlo Fermariello en Angelo D'Alessandro.

Een aannemer gespecialiseerd in goedkope maar ondeugdelijke woningbouw in Napels, is altijd de hand boven het hoofd gehouden door de rechtse gemeenteraad. Bij nieuwe verkiezingen dreigt een verschuiving naar het midden en dan stort een woning in elkaar. Er wordt een onderzoek ingesteld. Een boeiende pamflet-film die de vermenging van ondernemers- en politieke belangen aan de kaak stelt. Het scenario is van Enzo Provenza, Enzo Forcella en regisseur Rosi naar de roman van Raffaele La Capria. Achter de camera stond Gianni Di Venanzo.

L'eclisse

1962 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1962. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Alain Delon, Monica Vitti, Francisco Rabal, Rossana Rory en Mirella Ricciardi.

Slotdeel in Antonioni's informele trilogie over vervreemding, na L'avventura (1960) en La notte (1961). Centraal staat weer een liefdespaar van wie de relatie gedoemd lijkt om te mislukken: na een stukgelopen affaire papt Vittoria (Vitti) aan met gladde beurshandelaar Piero (Delon), maar diens materialistische instelling en Vittoria's onvermogen tot het uiten van emoties staan het prille geluk in de weg. Inspiratiebron voor cineast Martin Scorsese, die de film zelf omschreef als 'meer gedicht dan verhaal'. De mysterieuze laatste akte, waarin alle personages van het scherm verdwenen zijn, is onvergetelijk.

Eva

1962 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1962. Drama van Joseph Losey. Met o.a. Jeanne Moreau, Stanley Baker, Virna Lisi, James Villiers en Ricardo Garrone.

Jeanne Moreau (Jules et Jim) is titelheldin Eva, een verleidelijke vrouw met vele ex-minnaars. En een vrouw zonder behoefte aan liefde van of voor een ander. Acteur Stanley Baker (Hell Drivers), normaliter ingehuurd als houwdegen, speelt de schrijver en aanstaande bruidegom die geen genoegen kan nemen met haar gebrek aan interesse voor hem. In de bioscoop uitgebracht in een verkorte versie van 106 minuten, daardoor gemankeerd wat betreft constructie, maar niettemin onderhoudend en bovenal bijzonder kundig geënsceneerd.

La Notte

1961 | Drama, Romantiek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Jeanne Moreau, Marcello Mastroianni, Monica Vitti, Bernhard Wicki en Rosy Mazzacurati.

De dodelijke ziekte van een huisvriend brengt de vrouw van een schrijver na tien jaar huwelijk in een onbestemde crisis. Tijdens een grote receptie dolen ze onafhankelijk van elkaar rond en hebben tot niets leidende flirts met anderen. In de ochtenduren doen ze een wanhopige poging om de liefde van weleer te doen herleven. Deze beroemde Antonioni-film suggereert in zeer zorgvuldige beelden de vergankelijkheid van emoties, met nauwelijks enige uiterlijke actie en een minimum aan dialogen. De film doet nu enigszins steriel aan, omdat de acteurs ondergeschikt zijn gemaakt aan de fotografische compositie in plaats van hun gevoelens zelf te mogen uitdrukken.

I Delfini

1960 | Drama

Italië 1960. Drama van Francesco Maselli. Met o.a. Claudia Cardinale, Gerard Blain, Sergio Fantoni, Betsy Blair en Anna-Maria Ferrero.

Een beeld van het leven in de provincie. Het verhaal gaat over kinderen uit de gegoede burgerij, die hun leven verpesten met hun bevoorrechte posities, middelmatigheid en nutteloosheid. Een van hen, een meisje, schaamt zich daarvoor en vertrekt. Een indringende film met voorteffelijke acteurs en een prachtig scenario. Scenario van regisseur Maselli, Ennio de Concini en niemand minder dan Alberto Moravia. Camerawerk van Gianni Di Venanzo.

Vento del Sud

1959 | Drama

Italië 1959. Drama van Enzo Provenzale. Met o.a. Renato Salvatori, Claudia Cardinale, Rossella Falk, Annibale Ninchi en Franco Volpi.

De dochter van een Siciliaanse graaf ontvlucht haar milieu en wordt verliefd op een jonge arbeider die geweigerd heeft zich door de mafia te laten inschakelen. Hun liefde is een uitdaging aan de tradities van het eiland, die hun in Palermo fataal dreigen te worden. Deze, door vele andere gevolgde en minder effectief gemaakte, film over de conflicten in Zuid-Italië is sfeervol gefotografeerd door Gianni di Venanzo. Cardinale is aandoenlijk in haar eerste hoofdrol, maar nog geen actrice.

Nel blu dipinto di blu

1959 | Drama

Italië 1959. Drama van Piero Tellini. Met o.a. Domenico Modugno, Vittorio De Sica en Giovanna Ralli.

Het verhaal gaat over Turi, een jonge knaap uit Sicilië, die in Rome het hoofd boven water weet te houden. Hij heeft een verhouding met het meisje Gianna. Hij wordt verdacht van een overval op een juwelierszaak, maar hij beweert dat hij op het moment van de roof het hof maakte aan een dienstertje, op wie hij verliefd is. Zijn alibi houdt stand, maar dan valt hij weer in een andere hachelijke situatie. Er wordt zeer overtuigend gespeeld, maar het verhaal wordt een beetje langdradig als Turi het ene alibi na het andere verzint.

I Magliari

1959 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1959. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Alberto Sordi, Renato Salvatori, Belinda Lee, Linda Vandal en Aldo Giuffrè.

Een Italiaanse gastarbeider in Duitsland verliest zijn werk en komt via een landgenoot nietsvermoedend bij de 'Magliari', reizende verkopers wier werk een dekmantel is voor oplichting. Deze vroege poging van Rosi om sociale problematiek in een toegankelijke filmvorm te verpakken is interessanter als situatieschildering van gastarbeiders -inclusief hun succes bij de Fräuleins - dan als misdaad-intrige. Scenario van regisseur Rosi, Suso Cecchi d'Amico en Giuseppe Patroni Griffi. Camerawerk van Gianni Di Venanzo.

I soliti ignoti

1958 | Komedie, Misdaad

Italië 1958. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio Gassman, Marcello Mastroianni, Claudia Cardinale, Renato Salvatori en Totò.

Een groep kruimeldieven plant, geholpen door een oude rot in het vak, een ambitieuze kraak: via een leegstaand huis kunnen ze makkelijk in de kluis komen van het pandjeshuis ernaast. Helaas laten de stoethaspels hun aandacht nogal verstrooien door de zorg voor hun moeder, hun baby, of de eer van hun veel te knappe zus. Klassieke Italiaanse komedie, het startpunt van een genre, maakte voor het eerst gebruik van het komische talent van Gassman en Mastroianni. Grappig, inventief en soms (voor 1958) opmerkelijk hard.

Le amiche

1955 | Drama, Komedie, Experimenteel

Italië 1955. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Eleonora Rossi-Drago, Madeleine Fischer, Yvonne Furneaux, Gabriele Ferzetti en Franco Fabrizi.

In een modezaak te Turijn groeit de vriendschap tussen de eigenares Clelia (Rossi-Drago) en haar klanten, die allen op verschillende manieren levensonmacht en relatiemislukkingen belichamen. De zelfmoord van Rosetta Savoni (Fischer) - na eerdere niet serieus genomen pogingen -doet hen de leegte en oppervlakkigheid van hun bestaan pijnlijk beseffen. De thematische invloed van schrijver Cesare Pavese op het werk van Antonioni culmineerde in deze verfilming van zijn verhaal Tra donne sole. Opmerkelijke vrouwenportretten, maar ook Ferzetti als wilszwakke, weinig succesvolle schilder Lorenzo die in zijn huwelijk met een intelligente, begrijpende collega óók geen oriëntatie vindt, is zeer goed. Het scenario is van Suso Cecchi d'Amico met medewerking van Alba De Cespedes en regisseur Antonioni. Het camerawerk is van Gianni Di Venanzo. Mono.

Amore in città

1953 | Drama, Experimenteel

Italië 1953. Drama van Cesare Zavattini, Dino Risi, Francesco Maselli, Carlo Lizzani en Alberto Lattuada. Met o.a. Silvio Lillo, Caterina Rigoglioso, Maresa Gallo en Ugo Tognazzi.

Eerste (en tevens enige) deel van het 'film-magazine' The Spectator. Zes episodes, geregisseerd door zeven cineasten, over het moderne Italiaanse leven. In Attempted Suïcide laat Michelangelo Antonioni een aantal mensen vertellen waarom ze zelfmoord willen plegen. In het vierde deel, Fellini's Marriage Agency, onderzoekt een journalist undercover een huwelijksbureau.

La minute de vérité

1952 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1952. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Gabin, Daniel Gélin, Doris Duranti en Denise Clair.

Op de dag dat arts Pierre en actrice Madeleine hun tienjarig huwelijk vieren, bekent Madeleine dat ze een affaire heeft met een jonge, getroebleerde kunstschilder. Ze probeert hem uit te leggen waarom. Regisseur Delannoy stond bekend als een groot vakman, die het als zijn taak zag om een scenario zo getrouw mogelijk op het doek te brengen. Dat leverde hem de minachting van de Nouvelle Vague-mannen op. De 21-jarige Truffaut schreef in Les cahiers du cinéma dat 'de slechtste film van Renoir nog altijd beter dan de beste van Delannoy was'. De carrière van de diep beledigde Delannoy raakte hierna in het slop.