Brigitte Chamarande

Julie Lescaut : Délit de justice

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1999. Misdaad van Daniel Janneau. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Joséphine, ange gardien : Une nouvelle vie

Frankrijk​/​​België 1999. Misdaad van Philippe Monnier. Met o.a. Mimie Mathy, Didier Bienaimé, Valérie Stroh, Marie-Armelle Deguy en Nicolas Marais.

Deux flics : Les revenants

Frankrijk 1998. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Pierre Cassignard, Brigitte Chamarande, Hubert Saint-Macary en Marie Henriau.

Deux flics : Le quatrième homme

Frankrijk 1998. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Pierre Cassignard, Brigitte Chamarande, Hubert Saint-Macary en Marie Henriau.

La voie est libre

Frankrijk 1997. Komedie van Stéphane Clavier. Met o.a. François Cluzet, Philippine Leroy-Beaulieu, Emma de Caunes, Éric Caravaca en Jean-Paul Muel.

Le dernier tour

Frankrijk 1995. Komedie van Thierry Chabert. Met o.a. Jean-Pierre Darroussin, Henri Virlogeux, Laure Duthilleul, Brigitte Chamarande en Elisabeth Erchow.

Het hele jaar door gaat het leven van Baptiste Pi[KA1]erard (Darroussin) in een dorpje in het zuiden van Frankrijk zijn gewone gangetje. Doch in juli gaat hij ieder jaar eventjes uit de bol. Dan neemt de Tour de France zijn leven over en doet Baptiste op zijn manier mee met het grote wielercircus. Inmiddels is hij 37 jaar en hij beseft dat dit jaar zijn laatste 'ronde' is. Bijna iedere jongen zou met de tour willen meedoen. Baptiste laat zijn droom in vervulling gaan, maar dan wel op een hele speciale manier om zijn sportieve prestatie te leveren. Een film zonder sensatie of spektakel, maar met dagdagelijkse situaties met gewone mensen en gebracht met een lach en een traan. Het scenario is van Patrick Cauvin, Jean-Claude Charnay en regisseur Chabert. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Ce que savait Maisie

Duitsland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Evelyne Bouix, Stéphane Freiss, Catherine Samie, Matthias Habich en Sophie Duez.

Begin twintigste eeuw. De twaalfjarige Martel ziet met lede ogen aan hoe haar ouders, baron Freiss en zijn vrouw Bouix, besluiten uit elkaar te gaan. Hun scheiding gebeurt in alle vriendelijkheid, zonder dat er diepe wonden ontstaan. Het meisje houdt haar ouders nauwlettend in de gaten, volgt hun nieuwe romantische escapades in hun hoop een nieuw gezinsleven te starten. Martel besluit haar lot in eigen handen te nemen en hen allebei aan iemand te koppelen. De huwelijkscrisis van volwassen mensen bekeken door de ogen van een klein meisje, een delicaat onderwerp dat door regisseur/scenarist Molinaro met veel gevoel behandeld werd, ook al mist hij de typisch verfijnde Britse humor uit de roman van Henry James. De kleine Martel is een revelatie in de rol van Maisie. Michael Epp zette het allemaal op film. Formaat 16/9.

Le fou de la tour

Frankrijk 1994. Thriller van Luc Béraud. Met o.a. Marc Citti, Christine Citti, Stanislas Crevillen, Denis Podalydès en Brigitte Chamarande.

Gus (Marc Citti) zit opgesloten in de psychiatrische instelling van Toulouse. Hij wordt beschouwd als een gevaarlijk element. Met de hulp van zijn zuster Sonia (Christine Citti) kan hij ontsnappen. Samen vluchten ze naar Parijs. Het is augustus en de stad is verlaten. Ze nemen hun intrek in een appartement van haar baas op de negentiende verdieping van een torengebouw. Doordeweekse thriller rond een jonge onvoorspelbare, psychisch gestoorde kerel. Je hebt het allemaal al zo dikwijls - en meestal beter - gezien in Amerikaanse weekend films. Dominique Roulet baseerde het scenario op de roman La tour d'angoisse van Jean-Pierre Bastid en Michel Martens. Fotografie van Jean-Claude Aumont. Formaat 16/9.

La corruptrice

Frankrijk 1994. Drama van Bernard Stora. Met o.a. Catherine Heigel, Samuel Labarthe, Laura Morante, Blanchette Brunoy en Brigitte Chamarande.

Dr. Denys Fortier (Labarthe) heeft, in 1950, de praktijk van zijn vader overgenomen in een klein provinciestadje. Hij huurt de diensten in van verpleegster Marcelle Davois (Hiegel), een geestelijke die uit Parijs overkomt. In haar uniform ziet Marcelle eruit als een streng wezen zonder leeftijd of sekse en ze stoot dan ook op de vijandigheid van veel patiënten die Fortiers zachtmoedigheid gewoon zijn. Maar Marcelle maakt zich al spoedig onmisbaar. Ze reorganiseert het dokterskabinet, schept orde in de administratie en zet Fortier aan tot het aankopen van een röntgenapparaat. Dan stelt hij op een dag kanker vast bij Marcelle. Een visueel erg stijlvol doktersdrama met een driestuiversverhaaltje dat erg oubollig overkomt. De acteurs doen hun best om alles geloofwaardig te maken, maar het zwaar op de hand liggende scenario van Stora, naar de roman van Guy des Cars, kan onmogelijk overtuigen. Fraaie fotografie van Romain Winding.

La contre-allée

Frankrijk 1991. Komedie van Isabel Sebastien. Met o.a. Jennifer Covillault, Caroline Cellier, Jacqueline Maillan, Jacques Perrin en Massimo Ghini.

De twaalfjarige Marie (Covillault) voelt zich niet thuis in het enorme appartement aan de Avenue Foch, dat haar ouders zojuist hebben betrokken. Gelukkig dat een vriendin van haar leeftijd en een vriend van haar vader haar met het wereldje van de buurt laten kennismaken. Eigenlijk geen wereldje, want de Avenue Foch is het symbool zelve van de negen grote avenues die naar de Arc de Triomphe leiden. Het gaat dus om de duurste vierkante meters van Parijs; de woonomgeving van de miljardairs. Geen zedenstudie maar een reeks clichés en wat inhoudsloos gebabbel. Het acteerwerk varieert van boeiend (Covillault) tot hinderlijk (Maillan), via de rol die de kijker totaal onverschillig laat (Perrin). Kortom, veel chique gedoe zonder inhoud.

Seconde, La

Frankrijk 1989. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Anny Duperey, Jean Rochefort, Caroline Silhol, Sébastien Frank en Françoise Seigner.

Een bewerking van de roman van Colette door de regisseur zelf. Een toegewijde, zorgvuldige maar onvoldoende afgewogen regie, zoals altijd bij Frank. De evenwichtige Fanny Farou (Duperey) is getrouwd met schrijver Farou (Rochefort). Ze brengt de vakantie door op het land in gezelschap van Jane (Sihol) die in werkelijkheid de ma[KA4]itresse van haar man is. Verder is er nog de jonge Farou (S[KA1]bastien Frank) die tot over zijn oren verliefd is op Jane, maar hij maakt uiteraard geen schijn van kans. Als de relatie tussen Jane en Fanny's man uitkomt, raakt Fanny van haar stuk. Ze bedenkt echter een intelligente oplossing zonder zich al te zeer op haar echtgenoot te wreken. In de film volgen op werkelijk emotionele momenten lege stukken. Een sterke, creatieve persoonlijkheid wordt node gemist. Niettemin maakt de opmerkelijke acteerprestatie van de drie hoofdpersonen Duperey, Sihol en Rochefort een heleboel goed.

L'étudiante

Frankrijk​/​​Italië 1988. Romantiek van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Vincent Lindon, Elisabeth Vitali, Jean-Claude Leguay en Elena Pompei.

Een studente geeft cursussen op twee instellingen buiten de stad om te kunnen rondkomen. Zij is systematisch, nauwgezet en pietluttig en 'kan haar tijd niet verdoen'. Een chaotische en spontane student met een ongeregelde levenswijze wordt verliefd op haar. Deze bekwaam gemaakte, ontspannende maar oppervlakkige film ligt geheel in de lijn van de voorgaande films van Pinoteau zoals LA BOUM. Een aardige cadeauverpakking plus één origineel idee: de moderne toepassing van tekst van Molière. Scenario van regisseur Pinoteau en Danièle Thompson.