Tilla Durieux: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Es

1966 | Drama

Duitsland 1966. Drama van Ulrich Schamoni. Met o.a. Sabine Sinjen, Ulrike Ullrich, Bruno Dietrich, Harry Gillmann en Inge Herbrecht.

Een meisje vindt na veel vergeefse bezoeken aan dokters eindelijk een arts die haar wil aborteren. Een jongeman is in Berlijn druk in de weer als aankomend makelaar een glanzende carrière op te bouwen. Een ongewone, soms niet erg evenwichtig behandelde regie van een alledaags gegeven, die insloeg als een bom en het feitelijke begin inluidde van de Neue Deutsche Welle.

Verdammt zur Sünde

1964 | Drama

Duitsland 1964. Drama van Alfred Weidenmann. Met o.a. Martin Held, Else Knott, Tilla Durieux, Hildegard Knef en Alice Treff.

De dames Durieux en Linder in een aardige, enthousiaste (té enthousiaste) film over innemende vluchteling Held die in een oud kasteel toeristen fraaie verhalen voorschotelt als rondleider. Ook bekend als DIE FESTUNG.

Als geheilt entlassen

1959 | Komedie, Misdaad

Duitsland 1959. Komedie van Géza von Cziffra. Met o.a. Wolfgang Neuss, Wolfgang Müller, Wera Frydtberg, Günther Schramm en Loni Heuser.

Von Cziffra verfilmde de toneelklucht van Sergio Paolini en Stelio Silvestri over twee would-be gauwdieven, Neuss en Müller, die de kluis van een bank willen kraken. Ze boren daartoe een gat in de vloer van de erboven gelegen woning, die toebehoort aan het pasgetrouwde, maar flink kibbelende echtpaar Schramm en Frydtberg. Bedoeld als parodie op de toen zeer populaire RIFIFI-reeks, maar slechts matig boeiend en tegenwoordig behoorlijk belegen. Scenario van de regisseur en achter de camera stond Friedel Behn-Grund.

Auferstehung

1958 | Drama

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1958. Drama van Rolf Hansen. Met o.a. Horst Buchholz, Myriam Bru, Lea Massari, Gabrielle Dorziat en Tilla Durieux.

Een prins herkent in de rechtszaal een volksmeisje dat hij zonder scrupules ooit heeft verleid en dat vervolgens tot prostitutie is vervallen. Ze wordt onschuldig veroordeeld tot deportatie naar Siberië, waarheen de verleider haar volgt in een eigen louteringsproces. Deze zorgvuldige maar oppervlakkige bewerking (door Renato Castellani) van Leon Tolstoi's klassieke roman overtuigt het minst in de hoofdrollen: Bru zet haar slachtoffer al te smartlappig aan en Buchholz is nog te jong om de ouder geworden bon vivant aannemelijk te maken. (Het tegenspel resulteerde in werkelijkheid in hun huwelijk). Franz Weihmayr stond achter de camera.

Anastasia - Die letzte Zarentochter

1956 | Drama

Duitsland 1956. Drama van Falk Harnack. Met o.a. Susanne von Almassy, Ivan Desny, Ellen Schwiers, Lilli Palmer en Eva Bubat.

Een rondzwervende vrouw beweert Anastasia te zijn, een van de kinderen van de vermoorde tsarenfamilie, die miljoenen op een bankrekening in Engeland hadden gezet. Niemand wil de aanspraken van de tsarendochter erkennen. Terecht of niet? Anatol Litvak verfilmde in Hollywood hetzelfde jaar Anastasia.

Die Letzte Brücke

1954 | Oorlogsfilm

Joegoslavië​/​​Oostenrijk 1954. Oorlogsfilm van Helmut Käutner. Met o.a. Maria Schell, Bernhard Wicki, Carl Möhner, Barbara Rütting en Horst Hächler.

Duitse legers strijden tegen Joegoslavische partizanen. Een Duitse vrouwelijke arts (Schell) raakt in hun handen. De partizanen dwingen haar hen te helpen. Duitse krijgsgevangenen beschuldigen haar van verraad. Als zij eindelijk zou kunnen vluchten, besluit zij toch onder het vuur van partizanen en Wehrmacht door, de verzetsstrijders hun medicamenten te brengen. Dat kost haar het leven. Käutner maakte na een reeks mislukkingen met Oostenrijks geld een goedkope film in Joegoslavië. Het werd een commerciële 'come-back' in Duitsland die Schell wereldberoemd maakte. Tito gaf zijn officiële zegen aan de film en Wicki liet horen dat hij zijn carrière aan Käutner te danken had door zijn rol in deze film. Sommige sentimentaliteiten bederven helaas de film enigszins. Het scenario is van regisseur Käutner en Norbert Kunze. Het camerawerk is van Elio Carniel.

Die Stärkere

1953 | Drama

Duitsland 1953. Drama van Wolfgang Liebeneiner. Met o.a. Hans Söhnker, Gertrud Kückelmann, Antje Weisgerber, Harald Juhnke en Tilly Lauenstein.

Dramatische driehoeksverhouding: een architect, wiens vrouw na een ongeluk aan beide benen verlamd is, voelt zich aangetrokken tot een vrouwelijke collega, die stukken jonger is dan hij. Aan het eind - zo hoort het toch? - komt de moraal. De over het algemeen overtuigende spelers gaan helaas ten onder in al het sentimentele pathos, zodat ze op het laatst puur belachelijk worden. Scenario van Walther von Hollander naar een roman van Christa Linden. Camerawerk van Igor Oberberg.