Daniel Briquet

Les monos : Jeu de lois

België​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Didier Grousset. Met o.a. Christian Rauth, Daniel Rialet, Éva Darlan, Gabrielle Forest en Johan Carollo.

Maximum vital

Frankrijk​/​​België 1998. Drama van François Rossini. Met o.a. Pierre Kreitmann, Fabienne Babe, Daniel Briquet, Camille Japy en Claudine Baschet.

L'instit : À quoi ça sert d'apprendre ?

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1998. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Gérard Klein, André Thorent, Jérémie Semonin, Cécile Gabriel en Daniel Briquet.

Les Bœuf-carottes : La manière forte

Frankrijk 1997. Misdaad van Pierre Roitfeld. Met o.a. Jean Rochefort, Philippe Caroit, Manuel Gélin, Tomer Sisley en Ingrid Chauvin.

L'instit : Le chemin des étoiles

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Claudio Tonetti. Met o.a. Gérard Klein, Myriam Boyer, Magali Leris, Kevin Goffette en Antoine Cousin-Mazure.

L'instit : Le chemin des étoiles

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claudio Tonetti. Met o.a. Gérard Klein, Myriam Boyer, Magali Leris, Kevin Goffette en Antoine Couzin-Mazure.

Amour fou

Duitsland​/​​Italië​/​​Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Andrea Occhipinti, Laetitia Legrix, Henri Virlogeux en Daniel Briquet.

Occhipinti is schrijver, veertig jaar oud en heeft een drankprobleem. Op verzoek van zijn echtgenote Barrault wordt hij in een psychiatrische instelling opgesloten. Op een morgen ontsnapt hij en trekt de bergen in waar hij het twaalf-jarige weesmeisje Legrix ontmoet. Ze zweren dat ze elkaar nooit in de steek zullen laten tot op een dag het meisje Barrault gaat zoeken. Poëtisch portret van de platonische liefde tussen een man op zoek naar zichzelf en een fris jong meisje getekend door een ongelukkige jeugd. Vadim is een meester in het inlassen van erotiek in de meest ongewone situaties. Hij is ook in deze film daar weer volop in geslaagd. Ook al gebeurt er niets tussen deze man en het meisje, toch is er sprake van een latente seksuele relatie. Vadim schreef zijn eiegen scenario dat hij baseerde op zijn roman Le fou amoureux. Voor het prachtige camerawerk tekende Pierre-William Glenn en de knappe score is het werk van Jean-Marie Senia.

Le bateau de mariage

Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Oorlogsfilm van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Florence Pernel, Laurent Grévill, Marie Bunel, Thibault Vallat en Noémie Churlet.

De vrije zone van Frankrijk. Het is 1940. Mauve (Pernel) is een jonge, vrijgevochten tante. Ze komt uit Parijs. Ze keert terug naar het platteland waar ze haar intrek neemt bij haar zus B[KA1]eatrice (Bunel). Ze ontmoet diens vriend Pierre (Gr[KA1]evill) die zij zich nog van vroeger herinneren kan toen ze een klein meisje was. Deze laatste voelt zich aangetrokken door de onafhankelijke Mauve en het komt tot een relatie tussen de behoudende Pierre en de rebelse meid uit Parijs. Een school- inspecteur maakt Pierre erop attent dat hij beter getrouwd kan zijn als hij zijn baantje wil behouden. Mauve en Pierre trouwen halsoverkop. Mauve komt er gauw achter dat de stap in het huwelijksbootje een pijnlijke vergissing was. Een uitzichtloze situatie tegen de achtergrond van de Vichy-regering die zich steeds meer met het dagelijkse leven van de burger gaat bemoeien. Het is helaas allemaal erg voorspelbaar en vooral oppervlakkig uitgewerkt. De minder bekende acteurs leveren echter uitstekend werk in de debuutfilm van Am[KA1]eris. Het scenario is van de hand van regisseur Am[KA1]eris, Jean Gruault (iemand die veel met Truffaut samenwerkte), Caroline Bottaro en Chantal Richard naar de roman van Michel Besnier. Yorgos Arvanitis stond achter de camera en maakte prachtige beelden van de Franse campagne in `Vichy France`. Voor Frankrijk zijn films over deze periode (en het regime van Vichy in het bijzonder) nog steeds een pijnlijke onderneming.