Christian Barbier

La serre aux truffes

Frankrijk 1997. Komedie van Jacques Audoir. Met o.a. Pierre Vaneck, Jean-Michel Fête, Stéphanie Braunschweig, Raoul Billerey en Christian Barbier.

Le groom

Frankrijk 1996. Komedie van Paul Racer. Met o.a. Renaud Menager, Thérèse Léotard, Jean-Pierre Bisson, Claude Piéplu en Mallaury Nataf.

Le fils Cardinaud

Frankrijk 1992. Thriller van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Caroline Silhol, Camille Clavel, Christian Barbier en Jacques Pater.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon uit 1942. Wanneer Bisson en zijn zoontje Clavel zoals iedere zondag na de mis thuiskomen, treffen zij daar niemand aan. De rosbief staat in de oven, maar Sihol, Bissons echtgenote, is spoorloos. Bisson heeft snel in de gaten dat er weinig tijd is om haar terug te vinden, en de twaalf volgende uren zullen zijn leven helemaal omgooien. Werd eerder verfilmd door Gilles Grangier, onder de titel LE SANG [KA2]A LA T[KA4]ETE (1956). Jean Gabin speelde toen de hoofdrol, niet als verzekeringsagent, zoals in het boek, maar als industrieel. Bisson doet zijn best als de zoekende monsieur Cardinaud, maar hij slaagt er niet in zijn voorganger Gabin te doen vergeten.

Mayrig

Frankrijk 1991. Henri Verneuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Omar Sharif, Isabelle Sadoyan, Nathalie Roussel en Cédric Doucet.

Regisseur Verneuil heette in werkelijkheid Achad Malakian (in de film is hij Azad Zacharian) en is afkomstig uit Armeni[KA3]e, waar hij in 1920 werd geboren. In 1915 maakten de Turken handig gebruik om in de luwte van WO I middels volkerenmoord zich van de lastige Armeni[KA3]ers te ontdoen. In 1921 gingen zijn ouders aan land in Marseille. Zijn vader was van beroep wapensmid, begon daar een overhemdenwinkeltje dat goed ging lopen en het hele gezin in het levensonderhoud kon voorzien. Verneuil kreeg een uitstekende schoolopleiding en belandde in het Franse filmvak, waarin hij beschouwd wordt als een regisseur van de betere amusementsfilms van Hollywood formaat. In 1985 schreef hij zijn (gelijknamige) autobiografie, die hij in twee delen verfilmde; het tweede deel is getiteld 588 RUE PARADIS en van het geheel maakte hij ook nog een zes uur durende miniserie. Er is veel moeite gedaan om de sfeer op te roepen van het tijdperk dat dankzij de fraaie decors van Oscarwinnaar (TESS) Pierre Guffroy gelukt is, hoewel een enkel speciaal effect zich verraadt. Het spel van de hoofdrollen is uitmuntend en de regisseur heeft veel warmte in zijn verhaal gelegd. Het Pagnol-achtige scenario is van Verneuil zelf en Edmond Richard verzorgde het camerawerk. Mayrig betekent moeder (gespeeld door Cardinale), die een paar goudstukken tot knopen had verwerkt, het startkapitaal voor de familie-onderneming.

L'année de l'éveil

België​/​​Frankrijk 1991. Drama van Gérard Corbiau. Met o.a. Chiara Caselli, Roger Planchon, Christian Barbier, Martin Lamotte en Johan Rougeul.

Gebaseerd op de autobiografische gelijknamige roman van Charles Juliet worden de ervaringen en ontluikende gevoelswereld verteld door tienerwees Colin op een Franse kadettenschool anno 1949, zijn angsten, twijfels en eenzaamheid en vooral zijn behoefte aan een vader- en moederfiguur. Een van zijn leraren, Grévil, leert hem zijn vuisten gebruiken en diens Italiaanse echtgenote Casilli haalt hem uit zijn isolement. Met zorg en gevoeligheid in beeld gebracht. Rond de intrige slaagde Corbiau erin de meest uitgesproken muzikale sfeer te weven waarin Fauré, Beethoven, Grieg, Schubert, Smetana en De Falla langskomen. Scenario van de regisseur, Andrée Corbiau en Michel Fessler. Camerawerk van François Cantonné.

L'homme de Picardie

Frankrijk 1990. Komedie van Jacques Ertaud. Met o.a. Christian Barbier, Yvette Etiévant, Léone Véron, Annick Allières en Marius Laurey.

Feuilleton gewijd aan de voor- en tegenspoed van een Belgisch-Franse familie die op het schip `La Picardie` woont (vandaar de titel). Het scenario is geloofwaardig en degelijk. De personages zijn in de stijl van Ertaud, dat wil zegge bezeten door de wil om zichzelf te overwinnen, wat hun een zekere grootsheid en onverzettelijkheid verleent. Aantrekkelijke landschappen.

Marie Pervenche: Une tigresse dans le moteur

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Christian Barbier en Corinne Touzet.

De vrouwelijke eigenaar van een pakhuis wordt lastig gevallen door inbrekers en helpt een gewapende schurk om zeep. De commissaris maakt er een banaal zelfverdedigingsgeval van, maar Marie heeft zo haar bedenkingen. Wat het scenario en de vertolking betreft één van de degelijkste delen van de serie Marie Pervenche. De film heeft een komische ondertoon, hoewel de humor af en toe aan de zwarte kant is. Zeer goed gespeeld voor een serie die niet uitblinkt door haar originaliteit en haar regie.

Espionne et tais-toi: On se fait la malle

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Charles Denner, Sophie Grimaldi, Christian Barbier en Clément Michu.

Pilot voor de serie. De titel geeft in grote lijnen al aan om welke stijl het gaat. Of hoe een leuke inbreekster door een agent van de geheime dienst wordt ingehuurd, zonder nu precies te weten voor welke opdracht. Vanaf dan vallen door haar grillige en verwarrende handelwijze de lijken bij bosjes, dit alles vanuit komische gezichtshoek. Nette en, zoals altijd bij Boissol, onpersoonlijke regie maar de situaties en de dialogen zijn heel aaardig.

La maison assassinée

Frankrijk 1988. Mysterie van Georges Lautner. Met o.a. Patrick Bruel, Anne Brochet, Ingrid Held, Agnès Blanchot en Sophie Brochet.

Deze duistere en intrigerende verfilming van het gelijknamige boek van Pierre Magnan verhaalt van een jongeman (gespeeld door de populaire zanger-acteur Patrick Bruel) die na WO I terugkeert naar zijn geboorteplaats. Daar komt deze wees erachter dat zijn hele familie is vermoord toen hij nog maar een baby was. Vastbesloten de daders te vinden gaat hij op onderzoek uit. Al doende leert hij een paar charmante jonge vrouwen kennen die hem zijn zoekwerk bemoeilijken. Ingrid Held speelt een van de jonge vrouwen en werd als 'veelbelovende jonge actrice' genomineerd voor een César.

Espionne et tais-toi: La métaphysique de l'oeuf

Frankrijk 1987. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Jean-François Balmer, Sophie Grimaldi, Charles Denner en Jacques François.

Van de meer dan wisselvallige serie uit de titel. Agn[KA2]es (Capitani) volgt een dieet op basis van... hardgekookte eieren. Om haar voor de gek te houden schrijft Malone (Balmer) een paar humoristische (en goedkope) geintjes, die helaas de aandacht trekken van een stel internationale terroristen. Het scenario is niet veel waard en wordt minstens even banaal in beeld gebracht door de dienstdoende filmdraaier van deze serie. Bovendien speelt Grimaldi als een hardgekookt ei.

Suivez mon regard

Frankrijk 1986. Komedie van Jean Curtelin. Met o.a. Richard Berry, Patrick Bruel, Tom Novembre, Dominique Pinon en Zabou Breitman.

Deze film is eigenlijk een unieke onderneming en zou ook EEN DAG IN PARIJS kunnen heten: een opstopping onderweg naar het werk en een opstopping onderweg naar huis. Wel honderd acteurs verschijnen op het scherm, variërend van 15 sekonden tot 2 minuten, hoewel het geen sketches zijn: er is een eenheid van toon en sfeer. Diverse situaties worden kil en afstandelijk bestudeerd. De film doet aan PLAYTIME van Jacques Tati denken. Sommigen zullen het fascinerend vinden, anderen afschuwelijk. Ook bekend als JE HAIS LES ACTEURS.

Brigade des moeurs

Frankrijk 1984. Erotiek van Max Pecas. Met o.a. Thierry de Carbonnières, Gabrielle Forest, Christian Barbier, Jean-Marc Maurel en Phify Malecki.

Somber verhaal van travestieten, moordenaars, heldinnen, prostitu[KA1]ee`s en politieagenten dat nergens op slaat; maar ja, er valt toch niets anders van Max Pecas te verwachten? Bruut geweld en `gore` (vuiligheid), zoals dat tegenwoordig heet in Frans-Engels koeterwaals, zijn troef. De vertolking is onevenwichtig, het geheel is ongeloofwaardig en heeft weinig met de titel te maken die eigenlijk behoort tot een serie goedkope en vulgaire stationsromannetjes.

Le Voyage en hiver

België 1983. Drama van Marian Handwerker. Met o.a. Mieczyslaw Voit, Patrick Bauchau, Christian Barbier, Sylvie Milhaud en Jean Franval.

De in de Sovjet-Unie geboren Franstalige joods-Belgische cineast heeft met deze film een met slavische romantiek en zwaarmoedigheid getekend werk gemaakt. Hoewel persoonlijk van signatuur is dit hoogst onduidelijke spionage-verhaal in film- noir-sfeer en met thriller-allure zwak van structuur en onevenwichtig in tal van geledingen. De thematiek is zwaar op de hand. De film zit letterlijk en figuurlijk in de mist.

Hiver 60

België 1982. Drama van Thierry Michel. Met o.a. Philippe Léotard, Paul Louka, Christian Barbier, Rony Coutteure en Marcel Dossogne.

Een speelfilm, die wordt afgewisseld met archiefbeelden van de filmer Frans Buyens en fragmenten uit een documentaire uit de jaren 1960 en 1961, COMBATTRE POUR NOUS DROITS. Centraal staat de onrustige Belgische winter van 1960, toen de overheid maatregelen had uitgevaardigd, die maatschappelijk een stap terug betekenden. Wilde stakingen legden het hele land lam en de bloedige tussenkomst van 'moordenaars in uniform' etc. was het gevolg. Jammergenoeg zal dit produkt niemand buiten België interesseren en de bovendien tamelijk slecht gemonteerde gebeurtenissen komen gedateerd en verouderd over. Ook de uiterst subjectieve benadering doet de zaak geen goed.

Le jeune homme vert

Frankrijk 1981. Komedie van Roger Pigaut. Met o.a. Christian Barbier en Anne de Broca.

De uitstekende roman van Michel Déon over de geschiedenis van enkele Normandische families tijdens het interbellum werd bewerkt tot een omvangrijke familiesaga. Het vermogen van de schrijver om de streek en het tijdperk nauwlettend te observeren, wordt aangevuld met de zuivere eigenschap van de tv-regisseur om zijn gevoeligheid via de film uit te dragen. Er wordt tegelijkertijd onbegrijpelijk en homogeen geacteerd, waarbij het subtiele talent van de van oorsprong Belgische acteur Barbier eruit springt.

La ferme à l'oiseau

België 1978. Drama van Robert Mayence. Met o.a. Guy Barbier, Christian Barbier, Dominique Levy en France Molle.

Het prototype van een film die je niet moet maken. Het ging er aanvankelijk om de landbouwers ervan bewust te maken dat een georganiseerde bedrijfsvoering noodzakelijk is om goede landbouw te kunnen bedrijven. Het Ministerie van Cultuur wilde deze boodschap echter via een verzonnen verhaal overbrengen. Het resultaat is een hybridische, onbeholpen film met acteurs die verlamd zijn door het propaganda-achtige scenario zowel als door de dialoog die hun in de mond wordt gelegd.

L'homme pressé

Italië​/​​Frankrijk 1977. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Alain Delon, Mireille Darc, Monica Guerritore, Michel Duchaussoy en Christian Barbier.

Een kunsthandelaar heeft een dwangmatige behoefte om voortdurend bezig te zijn en risico`s op te zoeken in plaats van te vermijden. Deze instelling doet hem zowel zijn bezit als zijn gezondheid op het spel zetten. De roman van Paul Morand (door Maurice Rheims en Christopher Frank tot scenario bewerkt) kreeg een afgezwakte, satirische aanpak, maar biedt de gelegenheid om Delon ongewoon dynamisch in de weer te zien als personage dat op zijn eigen ondernemersschap op vele (ook niet-filmische) terreinen geïnspireerd kon zijn. Door de lens keek Maurice Fellous. Ook bekend als THE HURRIED MAN.

Jambon d'Ardenne

België​/​​Frankrijk 1977. Komedie van Benoît Lamy en Benoit Lamy. Met o.a. Annie Girardot, Ann Petersen, Christian Barbier, Dominique Drouot en Nathalie Van De Walle.

De concurrentiestrijd in een dorpje in de Ardennen tussen een restaurant en een recht daartegenover staande friteskraam. Olie op het vuur als de zoon van de restauranteigenares verliefd wordt op de dochter van de friteskraameigenares. Na een echte veldslag blijven beide eigenaressen met de brokken zitten. Een zeer goede milieuschets met goede vertolkingen van Girardot en Petersen.

Bauduin des mines

België 1977. Drama van Michel Jakar. Met o.a. Christian Barbier, Anouk Ferjak, Jean-Marie Deblin, Liliane Becker en Georges Pirlet.

November 1938. De Waalse mijnstreek. Degene die de kolenmijnen in handen heeft, bijgenaamd Bauduin-des-Mines, heerst als een tiran over zowel zijn familie als zijn arbeiders. Een langdurige staking breekt uit. Wanneer de zoon van de baas met vijf mijnwerkers stiekem naar beneden is afgedaald voor een klus, breekt er brand uit. Hoewel het in dezelfde tijd speelt en dezelfde sfeer heeft als BORINAGE van Henri Storck en Joris Ivens, raakt de filmer verstrikt in zijn scenario, dat voortdurend aarzelt tussen een mijnwerkersdrama van Zola en een schematische schets van de maatschappij vanuit linkse optiek. Wisselvallig acteerwerk en veel bla-bla-bla.

Lorna et Ted

België 1975. Fantasy van Michel Rochat. Met o.a. Christian Barbier, Lucienne Troka en Marie-Jeanne Nyl.

Een bewerking van het stuk van John Hale, of de onderlinge verhouding tussen een jonge gouvernante en haar knorrige werkgever in zijn huis, gelegen op enige afstand van het dorp. Nogal moeilijk te plaatsen, want lijkt dan weer een nieuwe versie van LA BELLE ET LA BETE, dan weer een psychologische zedenkomedie vol, dankzij de dialogen, wrange humor en dan weer LA MEGERE APPRIVOISEE met als feeks die man! Niet van cinematografisch belang, maar het spel van het koppel Barbier-Troka maakt deze film van begin tot eind boeiend.

Le temps des innocents

België 1975. Thriller van Michel Jakar. Met o.a. Christian Barbier, Gérard Vivane, Raoul de Manez, Georges Pirlet en Michel Israel.

In een totalitair regime worden negen willekeurige mannen in het wilde weg op straat gearresteerd. De dader van een aanslag op het staatshoofd wordt bij hen gebracht. Ze zullen blijven leven, wanneer ze hem aan de praat krijgen, en alle mogelijke middelen zijn geoorloofd. Ieder reageert op zijn eigen manier. Helaas komen het scenario en de (zeer babbelzieke) dialogen in het geheel niet overtuigend over, zodat niemand in deze geschiedenis gelooft en de acteurs al helemaal niet die, met uitzondering van Barbier die over een behoorlijk talent beschikt, spelen alsof ze op de planken staan, compleet met bijbehorende onnatuurlijke manier van spreken.

Blondy

Duitsland​/​​Frankrijk 1975. Thriller van Sergio Gobbi. Met o.a. Bibi Andersson, Catherine Jourdan, Mathieu Carrière, Rod Taylor en Paul Guers.

De vriendin van een Amerikaanse NATO-deskundige die in Wenen een pleidooi tegen de bacteriologische oorlogvoering komt houden, wordt door een bevriende tolk voorgesteld aan een jongeman die haar in een sado-masochistische relatie horig maakt. Zelfmoord uit liefdesverdriet van de Amerikaan blijkt moord en een complot van extremisten, waar zowel de tolk als de minnaar bijhoren. Politieke thriller-elementen zijn alleen de versiering van uitgesponnen erotische scènes die door inzet van Carrière als homme fatal meer plechtstatig dan prikkelend zijn. Andersson en Taylor lijken voornamelijk beduusd over de film waarin ze zijn verzeild. Ook bekend als GERMICIDE.

L' Affaire Crazy Capo

Italië​/​​Frankrijk 1973. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Maurice Ronet, Jean Servais, Jean-Pierre Marielle, Marika Green en Alice Sapritch.

Binnen de Franse mafia ontstaat een conflict over drugshandel, omdat de oude chef principieel weigert de markt uit te breiden tot de jongeren. Een Belgische rivaal infiltreert in de bende en wordt neergeschoten door zijn eigen zoon. Dit clichématige misdaaddrama kreeg een bekwame regie van debutant Jamain en een plichtmatige toewijding van de acteurs, zonder dat het gebrek aan oorspronkelijkheid daardoor wordt gecompenseerd.

Les voraces

Italië​/​​Frankrijk 1972. Thriller van Sergio Gobbi. Met o.a. Helmut Berger, Françoise Fabian, Paul Meurisse, Massimo Girotti en Florence Lafuma.

Een jonge croupier Berger in Cannes is jaloers op alle rijkdom voor zijn ogen, en berooft een industrieel van zijn gokwinst. De minnares van het slachtoffer (Lara) is getuige en chanteert de jongeman door hem tot haar speeltje te maken. Verrassende wendingen in de intrige gaan boven aannemelijke psychologie van de personages die overigens zo goed mogelijk geacteerd worden.

Les Tueurs fous

België 1972. Drama van Boris Szulzinger. Met o.a. Roland Mahauden, Georges Aminel, Dominique Rollin en Christian Barbier.

Een op ware feiten gebaseerde dramatische film over twee jonge werklozen die schijnbaar zonder enige reden aan het moorden gaan. Door Szulzinger met opmerkelijk vakmanschap 'op z'n Amerikaans' verfilmd en uitstekend vertolkt door vrijwel onbekende acteurs. Een van de meest onderschatte Belgische films uit de jaren 70, met nadruk aanbevolen. Ook bekend als THE LONELY KILLERS.

Les Galets d'Etretat

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Sergio Gobbi. Met o.a. Virna Lisi, Maurice Ronet, Annie Cordy, Juliette Mills en Grégoire Aslain.

Schoonheidsspecialiste krijgt na panne lift van autocoureur die haar verkracht. Wraakacties over en weer leiden tot verliefdheid huns ondanks. Glamour-beroepen en schilderachtige locaties geven prentenboekverpakking aan melodramatisch verhaal waarvan de strekking zeer bedenkelijk zou zijn als de film niet totaal ongeloofwaardig was.

Le coup du soir

Frankrijk 1972. Misdaad van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Christian Barbier, Janine Cherel, Michèle Goers, Jacques Dhondt en Raymond Loyer.

Een verfilming van de misdaadroman van Paul Kinnet over een onderzoek van inspecteur Servais (Barbier) in een bosdorpje in de Ardennen, waar twee personen met bijlslagen om het leven zijn gebracht. Een klassieke misdaadfilm, die over een goed draaiboek kon beschikken en met fraaie, in zwart-wit opgenomen (Maurice Raymaekers) landschappen, maar die ook overduidelijk met een gebrek aan ideeën te kampen had. Vrij onbekende acteurs -en ook dat is te merken want soms lijken het wel amateurs- met uitzondering van Barbier die deze keer stomvervelend is door zijn onverbiddelijke opstelling.

La Chambre rouge

Frankrijk​/​​België 1972. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Maurice Ronet, Françoise Brion, Sharon Gurney, Christian Barbier en Amédée.

Notabele wil cultureel leven in een Belgische gemeente een nieuwe impuls geven en inviteert een Parijse toneelregisseur. Deze komt onder de charme van de tweede vrouw van zijn gastheer, maar de jonge stiefdochter verleidt hem uit jaloezie (ze heeft met haar stiefmoeder v[KA1]o[KA1]or het huwelijk met haar vader een lesbische relatie gehad), maar wordt uiteindelijk door hem op haar nummer gezet. Minus psychologische verdieping is roman-intrige van Fran[KA10]coise Mallet-Joris (vervolg op ook verfilmde RENPART DES BEGUINES) potsierlijk melodrama waar regisseur alleen quasi-esthetiek aan geeft. Anders bekwame acteurs lijken radeloos, Gurney als de jeugdige intrigantie heeft zichtbaar helemaal geen notie.

Paix sur les Champs

België 1970. Drama van Jacques Boigelot. Met o.a. Christian Barbier, Héléna Manson, Georges Poujouly, Claire Wauthion en Arlette Schreiber.

Een verfilming van de roman van Marie Gevers. Het Romeo en Julia-verhaal is gesitueerd op het Vlaamse platteland. Het camerawerk van Philippe Colette is prima.

L' Hiver

België 1970. Drama van Marcel Hanoun. Met o.a. Tiziana Siffi, Michael Lonsdale, Christian Barbier en Frédéric Latin.

Een cineast draait in Brugge een documentaire, in de hoop in hetzelfde decor een fictiefilm te mogen maken. Zijn vrouw, een Italiaanse actrice, komt hem gezelschap houden. Bij haar tochten door de stad wordt ze gevolgd door een man die als twee druppels water op haar echtgenoot lijkt en die haar zelfs voorstelt samen naar Florence te gaan. Jammer om Brugge zo in het water te zien wegzinken.

La horse

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk 1969. Misdaad van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jean Gabin, Danièle Ajoret, Christian Barbier, Armando Francolini en Julien Guiomar.

Een autoritaire landeigenaar in de omgeving van Le Havre ontdekt dat zijn kleinzoon betrokken is bij heroïnehandel en neemt het zelf op tegen de gangsters die zijn boerderij bezetten. Een vertrouwd personage van de oudere Gabin als een humeurige patriarch in een efficiënt gemaakte, maar weinig oorspronkelijke actiefilm. Scenario van de regisseur en Pascal Jardin naar een roman van Michel Lambesc. De fotografie was in handen van Walter Wottitz.

L'armée des ombres

Frankrijk​/​​Italië 1969. Oorlogsfilm van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Claude Mann, Serge Reggiani, Christian Barbier, Paul Crauchet en Paul Meurisse.

Frankrijk, halverwege WO II. De leden van een verzetsgroep - veelal veertigers, onder dagelijkse leiding van ingenieur Philippe Gerbier (Ventura) - kennen uit veiligheidsoverwegingen zo min mogelijk elkaars identiteit, maar zijn toch beducht dat hun gearresteerde kameraden tijdens martelingen van de Gestapo doorslaan. Zowel bevrijdingsacties als onderlinge liquidaties uit voorzorg blijken noodzakelijk. Melville voegde aan de roman van Joseph Kessel zijn eigen verzetsherinneringen toe en gaf de film de sfeer en de benadering van zijn gangsterthrillers; met een beklemmend resultaat. Lang ondergewaardeerd, maar ijzersterk.

Maigret : L'inspecteur Cadavre

Frankrijk 1968. Misdaad van Michel Drach. Met o.a. Jean Richard, Jean Martin, Christian Barbier, Béa Tristan en Etienne Bierry.

Een bewerking van de gelijknamige roman van Georges Simenon door Jacques Remy. Het is vooral een naargeestige beschrijving van de provincie. De sfeertekening in deze film is goed, maar de acteerprestaties zijn van ongelijkmatige kwaliteit. Ook bekend als LES ENQUÊTES DU COMMISSAIRE MAIGRET.

Le franciscain de Bourges

Frankrijk 1968. Biografie van Claude Autant-Lara. Met o.a. Hardy Krüger, Jean-Pierre Dorat, Gérard Berner, Jean Desailly en Suzanne Flon.

Een franciscaner monnik die als verpleger in het Duitse leger is ingelijfd, verzorgt met grote toewijding de slachtoffers van Gestapo-martelingen, waardoor hij voortdurend zijn eigen leven in de waagschaal stelt. Het Franse ziekenhuis wil hem ook na de bevrijding behouden, maar hij verkiest de religieuze orde. Hoewel de film gebaseerd is op herinneringen van een door de franciscaan verzorgde verzetsman, mist de rolprent authenticiteit waardoor de uitvoerige martelscènes als ongezonde sensatie overkomen. Krüger maakt het simpele godsvertrouwen van zijn titelrol waar, maar de film laat hem in de steek. Scenario van Jean Aurenche en Pierre Bost naar de roman van Marc Toledano.

L' Homme à la Buick

Frankrijk 1967. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Fernandel, Danielle Darrieux, Jean-Pierre Marielle, Georges Descrières en Michael Lonsdale.

Een juwelensmokkelaar wil nog één grote slag slaan voor hij rustig en respectabel gaat leven met een aantrekkelijke weduwe. Het mislukt, maar in de gevangenis treft hij zijn vriendin die haar vorige echtgenoten heeft omgebracht. De rolbezetting speelt met verve waarbij scenario en regie nogal achterblijven.

Maigret à Pigalle

Italië​/​​Frankrijk 1966. Misdaad van Mario Landi. Met o.a. Gino Cervi, Lila Kedrova, Raymond Pellegrin, Alfred Adam en Christian Barbier.

In de omgeving van de Pigalle vindt een reeks van sadistische moorden plaats. Commissaris Maigret is de enige die vermoedt dat het om meer dan één dader gaat. Het succes van Cervi als Italiaanse tv-Maigret leidde tot deze film die ondanks een meerderheid van Franse acteurs de kwaliteit en sfeer mist van de films met Gabin.

Marie Soleil

Frankrijk 1964. Drama van Antoine Bourseiller. Met o.a. Danièle Delorme, Jacques Charrier, Michel Piccoli, Chantal Darget en Roger Blin.

Een ambitieuze jonge ingenieur wordt aan de Côte d'Azur verliefd op een derderangs nachtclubartieste die al heel wat minnaars heeft gehad. Om zijn bestwil zal ze een einde aan de verhouding maken. Het simpele bijna banale gegeven krijgt overtuigingskracht door de regie van de als filmer debuterende theaterman Bourseiller en een verrassend vitale titelrol van Delorme, ietwat gemodelleerd naar Monroe in BUS STOP. Goed tegenspel van Charrier als een droogkloot in verwarring. Ex-echtgenote Brigitte Bardot heeft een gastrolletje.

Lucky Jo

Frankrijk 1964. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Eddie Constantine, Françoise Arnoul, Pierre Brasseur, Georges Wilson en Christiane Minazzoli.

Christopher ‘Lucky Jo’ Jowett (Constantine) heeft helemaal niet zo veel geluk, vinden zijn vrienden, met wie hij een bende vormt. Want elke keer als hij meegaat met een klus wordt iemand gearresteerd. Nadat Jowett zelf een tijdje de petoet in moet, willen ze daarom niets meer met hem te maken hebben. En dan worden ze ook nog beschuldigd van een overval en een moord die door een andere bende zijn gepleegd. Prima misdaadfilm, vaak grappig, soms best bruut. Maar dat laatste wordt dan weer gecompenseerd door een glansrol van de charmante cockerspaniël Sécotine.