Marc Hillman

Un pur moment de rock 'n roll

Frankrijk 1999. Drama van Manuel Boursinhac. Met o.a. Vincent Elbaz, Nicolas Abraham, Samy Naceri, Laurence Côte en Féodor Atkine.

Les Cordier, juge et flic : L'assassin des beaux quartiers

Frankrijk 1994. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Antonella Lualdi, Charlotte Valandrey en Tansou.

Een meisje vindt een lijk in een opslagplaats en ziet op hetzelfde ogenblik een jongeman wegrennen. Op de plaats van het misdrijf vindt Mondy, in de rol van ouderwetse politiecommissaris Pierre Cordier, een wapen dat hem naar een vrouw leidt. Commissaris Cordier wil haar zoon ondervragen, maar hij is plotseling onvindbaar. Een jaar eerder was de zoon betrokken bij softdrugs op een lyceum. Bruno Cordier (Madinier), de zoon van de commissaris, wordt tegelijkertijd als rechter-commissaris belast met een onderzoek naar een cocaïnehandel. Vader en zoon zullen de zaak als duo politieman en rechter oplossen in een aangename, maar wat banale politiefilm. Het scenario is van Alain Ray en Alain Page. Aflevering 1 van het tweede seizoen, nummer 2 van 63.

Deux locataires pour l'Elysée

Frankrijk 1991. Komedie van Eric Le Hung. Met o.a. Anny Romand, Michel Roux, Kareen Bourjade, Stéphane Rodin en Lucien Barjon.

De ambtsperiode van de eerste Franse presidente zit er bijna op. Ze heeft haar man beloofd zich niet meer kandidaat te stellen, maar aangezien hij haar bedriegt en de opiniepeilingen gunstig zijn, bedenkt ze zich. Haar woedende echtgenoot geeft een persconferentie en kondigt aan dat hij zich ook kandidaat stelt voor het presidentschap. Het begin van de film is al niet boeiend, maar de rest is nog erger: een reeks cliches, een nostalgisch gebruik van de tijdgeest , nietszeggende dialogen en stereotype personages. Daarbij is het geheel zo slap mogelijk in beeld gebracht, maar dat zijn we van deze regisseur gewend. De satirisch bedoelde momenten gaan absoluut de mist in. Bepaalde gedeelten zijn er op goed geluk aan toegevoegd, zoals het bezoek van de Minister-president van Thailand.

Le congrès

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Guillemot. Met o.a. Jean Lefebvre, Patrice Melennec, Geoffrey Bateman, Bernadette Robert en Nicole Gobbi.

Andr[KA1]e Delamare (Lefebvre) is een oudere werknemer in een bedrijf. Hij heeft altijd geweigerd achter toetsenborden en computerschermen te kruipen en is inmiddels dan ook net zo uit de tijd als zijn oude bureau, maar dat interesseert hem geen snars. In de ogen van het leidinggevend personeel, die geheel versteld staan door dit fenomeen, is hij een dagdromer. Makkelijke grappen met ongetwijfeld voorspelbare effecten, maar Lefebvre weet dit soort, zogenaamd naïeve personages uitstekend te brengen. Voorheen was hij een niet onverdienstelijk maker van korte speelfilms, en nu heeft deze regisseur zich in de anonimiteit van de tv teruggetrokken.

A deux minutes près

Frankrijk 1989. Komedie van Eric Le Hung. Met o.a. Jacques Weber, Charlotte de Turkheim, François-Eric Gendron en Dominique Règnier.

Tristan en Virginie hebben ieder een slecht huwelijk. Ze ontmoeten elkaar en het is liefde op het eerste gezicht. Maar ja, ze hebben geen rekening gehouden met de beslommeringen van alledag, noch met de reacties van de anderen. Le Hungs eerste film sinds 1977, na een aantal middelmatige tv-producties Aardige satire met zwakheden die vandaag de dag vaker voorkomen. Ook deze veel te 'lange ontmoeting' bevat clichés, gemeenplaatsen en gemakzucht. Wat rest is hetde mooie camerawerk van Philippe Théaudière en Norbert Marfaing Sintes; de acteurs proberen er het beste van te maken.

Baxter!

Frankrijk 1988. Horror van Jérôme Boivin. Met o.a. Baxter, Lise Delamare, Jean Mercure, Jacques Spiesser en Catherine Ferran.

De `hoofdpersoon` in deze film is een zeer fotogenieke bull- terri[KA3]er, duidelijk niet afkomstig uit de kennel van Disney, want hij doodt mensen... , maar dat uit zelfbehoud. Hij krijgt te maken met diverse personen, (hij begint zijn carrière als geschenk van de bejaarde Delamarre, die hij van de trap laat vallen, en komt dan in handen van de overburen, die hij al beloerde, het jonge stel Rialet en Leurquin) de één nog onsympathieker dan de ander. Deze negatieve invalshoek is het zwakke punt van de film. Het kind dat de hond doodt, is buitengewoon weerzinwekkend als het die daad pleegt. De moraal van deze eigenaardige en zeer persoonlijke film is zonder twijfel: gehoorzaam nooit. Het debuut van Boivin.

Femmes

Spanje​/​​Frankrijk 1982. Erotiek van Tana Kaleya. Met o.a. Alexandra Stewart, Helmut Berger, Eva Cobo, Dirke Altevogt en Tina Sportolaro.

Amoureuze verwikkelingen op een Spaans strand. Geen porno hoewel het er niet veel van afwijkt. De cineaste wilde de essentie van liefde beschrijven maar is hier niet in geslaagd. Zij vervalt in cliché's met waardeloze dialogen die niet gered kunnen worden door de mooie beelden van Edmond Séchan. Een erotische film met esthetische pretenties waardoor het resultaat echter niet beter geworden is.