Sylvie Orcier

Nestor Burma : Sortie des artistes

Frankrijk 1997. Mysterie van Philippe Venault. Met o.a. Guy Marchand, Jeanne Savary, Pierre Tornade, Michel Fortin en Patrick Guillemin.

Navarro : L'échange

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Maurice Vaudaux.

Adieu les roses

Frankrijk 1994. Komedie van Philippe Venault. Met o.a. Maria Pacôme, Grace De Capitani, Philippe Caroit, Jacques François en Sylvie Orcier.

Terwijl het landgoed al meer dan een eeuw familiebezit is, wordt Pacôme nu gedwongen het te verkopen. Haar zoon Caroit wil persoonlijk de meest geschikte koper selecteren, want hij wil niet dat het prachtige landgoed in handen valt van de eerste de beste rijke nietsnut. Wie zal het worden? De danseres van de Folies-Bergère? Het bourgeois koppel met hun brutale kind? Of misschien wel de romanschrijfster, die het voordeel heeft knap en alleenstaand te zijn. Caroit heeft zich al voorgenomen om te trouwen met de nieuwe eigenares, zodat het landgoed in de familie blijft. Intelligente, verfijnde komedie, met veel leuk uitgetekende personages, die stuk voor stuk uitstekend vertolkt worden. Nina Companeez schreef het scenario samen met regisseur Venault. Aan de camera stond Anne Khripounoff. Mag Bodard produceerde.

Un privé au soleil: Compliments de l'auteur

Frankrijk 1991. Misdaad van Jacques Fontanier. Met o.a. Pierre Aknine, Sylvie Orcier, Didier Kaminka, Jean-Pierre Darroussin en Saïd Amadis.

Van de serie uit de titel, waarvan het enige gemeenschappelijke element is dat zij ge[KA3]inspireerd is door de personages van de populaire Franse detectiveschrijver Jean Mazarin. Een schutter probeert Frankie (Aknine) te vermoorden wanneer deze terugkeert van de luchthaven van Nice. Tijdens het onderzoek dat volgt ontdekt laatstgenoemde dat niet hij, maar een beroemde uitgeefster uit Nice het eigenlijke doelwit was. Wie heeft de aanslag gepleegd en waarom? Hoewel de filmversie niets nieuws te bieden heeft, weet de schrijver de spanning er in te houden en geeft hij van een groot voorstellingsvermogen en veel vindingrijkheid blijk wanneer hij zijn uiterst klassieke thema's vernieuwt en er heel wat zwarte of sarcastische humor doorheen mengt. Bevredigend acteerwerk.

Coplan et la filière argentine

Frankrijk 1991. Mysterie van Roger Andrieux. Met o.a. Philippe Caroit, Sylvie Orcier, Jean-Pierre Kalfon, Pierre Dux en Luis Romero.

Een bewerking van deze weinig geloofwaardige serie (éditions Fleuve Noir) met de overbekende Coplan als hoofdpersoon, en een scenario van Claude Veillot. Deze keer bemoeit Coplan zich met drugssmokkel vanuit Argentinië. De avonturen van Kuifje in een herziene en verbeterde versie, met in ieder geval wat suspense en redelijk veel humor. Pretentieloos amusement.

Josèphe ou le bruit des mots

Frankrijk 1989. Drama van Marcel Teulade. Met o.a. Sylvie Orcier, Agnès Château, Pierre Banderet en Jean-Pierre Klein.

De getrouwde maar eenzame Josèphe zou heel veel willen zeggen maar weet niet hoe, noch tegen wie. Voor haar echtgenoot is het slechts geruis en de communicatie met haar vriendinnen in de fabriek is ook niet alles. Dan gaat zij fantaseren en sluit zich meer en meer op in zichzelf. Dit goede onderwerp vereist echter een talentvol filmmaker, en deze van de tv afkomstige knoeier beheerst het vak niet, vervalt in cliché's en overtuigt nergens in het weergeven van het drama dat de heldin doormaakt.

Blancs cassés

Frankrijk 1989. Philippe Venault. Met o.a. Jacques Bonaffé, Sylvie Orcier, Christophe Odent, Marion Game en John Berry.

Het dagelijks leven binnen een blanke gemeenschap in een moderne Afrikaanse hoofdstad staat bol van de moeizame onderlinge verhoudingen tussen de moderne ontwikkelingswerkers en de autochtonen. Een beklemmende sfeer in een poging het merendeel van de blanken als week, laaghartig en cynisch af te schilderen. De maker lijkt geen vat op zijn onderwerp te kunnen krijgen. Het blijft allemaal nogal aan de oppervlakte en laat de toeschouwer onverschillig, ondanks talloze merkwaardige verwijzingen.

Preuve d'amour

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Michel Courtois. Met o.a. Gérard Darmon, Anaïs Jeanneret, Philippe Combenègre, Sylvie Orcier en Michel Auclair.

Martin is tijdens een treinreis op het eerste gezicht verliefd geworden op Lou. Zij sleept hem echter mee in een trieste meervoudige moordzaak, waarbij de schuldigen van hem af willen, met het risico dat hij op zijn beurt uit de weg wordt geruimd. Wie is Lou? Deze geschiedenis vol intriges is slecht geregisseerd, de mise-en-scène is al even weifelend en ook de acteurs presteren niet altijd even goed, want ze zijn slordig geregisseerd.

La Méridienne

Zwitserland​/​​Frankrijk 1988. Drama van Jean-François Amiguet. Met o.a. Jérôme Anger, Kristin Scott Thomas, Sylvie Orcier, Patrice Kerbrat en Michel Volta.

Een aanbiddelijk provinciestadje, fraai gefilmd door Emmanuel Machuet. Marthe en Marie wonen bij Fran[KA10]cois, filmoperateur in de enige bioscoop ter plaatse en dus vaak vrij. Hij is een charmant, verleidelijk wezen, zo vrij als een vlinder en zit vergeefs achter alle vrouwen aan die hij tijdens zijn omzwervingen tegenkomt. Marie laat hem ondertussen volgen door een detective, niet omdat ze jaloers, o nee, maar om zich te vermaken met het lezen van diens zogenaamd psychologische rapporten. Een goede afloop maakt een einde aan deze goed te volgen vertelling die zich voor een belangrijk deel in een gerieflijk huis (erg fraaie decors van Yanko Hodjis) afspeelt. Doet op z'n minst aan een bittere Eric Rohmer denken, want de tegelijk verfijnde, goed passende en ironische stijl steunt op een hecht scenario terwijl de scènes uitzonderlijk vloeiend in elkaar overlopen.

Der Gläserne Himmel

Duitsland 1988. Thriller van Nina Grosse. Met o.a. Helmut F. Berger, Sylvie Orcier, Tobias Engel, Agnes Fink en Maria Hartmann.

Deze film beschrijft de geheimzinnige wereld tussen droom en realiteit. Middelpunt van het verhaal is Julien, die in een winkelpassage in het oude Parijs getuige is van raadselachtige gebeurtenissen.

Ceux de la soif

Frankrijk 1988. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Bruno Cremer, Mimsy Farmer, Sylvie Orcier, François Berléand en Catherine Arditi.

De rust van Cremer als moedeloze ethiek professor die met zijn onderdanige vriendin al vijf jaar op een verlaten vulkaaneiland verblijft wordt danig verstoord wanneer eerst een echtpaar met dement kind, maar vooral Farmer als excentrieke en onuitstaanbare gravin met twee rare individuen zich op het eiland komen vestigen om een hotel te gaan neerzetten. Trage, maar wel mooie verfilming van het gelijknamige boek van Georges Simenon.

Aveugle, que veux-tu?

Frankrijk 1985. Misdaad van Juan Luis Buñuel. Met o.a. François Cluzet, David Giardinelli, Sylvie Orcier en Dora Doll.

Een hele trieste geschiedenis rond moord, ontvoering en wraak, naar een roman uit de 'Série Noire' van Gallimard. Meer dan het plot is het de duistere, schemerige, broeierige en zeer onheilspellende sfeer die het hem doet en die gepaard gaat aan een barokke en afstandelijke stijl, waarbij de kijker vrijgelaten wordt in zijn interpretatie. Bevindt zich hier en daar op de grens van de surrealistische 'krampachtige schoonheid', hoewel het beter zou zijn wanneer Buñuel terugkeerde naar het bioscoopscherm. GOED .

La septième cible

Frankrijk 1984. Misdaad van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Lea Massari, Jean Poiret, Elisabeth Bourgine en Roger Planchon.

Op een dag wordt Bastien Grimaldi (Ventura) vlak bij zijn huis in Parijs door twee onbekenden mishandeld. Even later staat zijn auto in de fik. Bastien wil weten wie het op hem gemunt heeft, zijn zoektocht brengt hem naar Berlijn. Misdaadthriller met een prima hoofdrol van Ventura en veel eigenaardige wendingen houdt misschien niet de hele tijd de spanning vast, maar heeft een aangenaam nuchtere sfeer. De Italiaans-Franse Ventura (La bonne année), die in 1987 zou overlijden, maakte vier films met regisseur Pinoteau.

Aéroport: issue de secours

Frankrijk 1983. Misdaad van Joyce Buñuel. Met o.a. Maryvonne Schiltz, Pierre Santini, Roland Giraud, Sylvie Orcier en François Dyrek.

Elke dag vertrekken er op de luchthaven van Roissy, zoals op alle andere luchthavens, kinderen alleen op reis. Zo neemt ook deze ochtend de stewardess een serie kinderen onder haar hoede om ze naar hun vliegtuigen te brengen. Al gauw merkt ze dat er onderweg één verdwenen is. Het kind gedroeg zich al raar alsof het niet zo op zijn ouders gesteld was. Gevlucht? Ontvoerd? De politie komt in beweging en stelt met succes een onderzoek in: het gaat om een ontvoering. De vaart en de spanning zitten er goed in, maar daarnaast is deze film een subtiele maar ernstige bezinning op gescheiden en apart wonende ouders die maar wat heen en weer goochelen met hun kinderen. Eén van de beste tv-films van Luis Buñuels schoondochter.

La Côte d'amour

Frankrijk 1982. Komedie van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Danièle Delorme, Mario Adorf, Patrick Depeyrrat, Geneviève Fontanel en Françoise Prévost.

Twee gescheiden vijftigjarige mensen ontmoeten elkaar per toeval, worden op elkaar verliefd, trouwen maar hun leven blijkt vol spanningen. Hij vertrekt uiteindelijk maar en beiden zijn dusdanig ontredderd door hun nieuwe eenzaamheid dat ze weer bij elkaar komen. Een vriendelijk onderwerp dat tegen de stroom in gaat van de mode. Jammer genoeg put de regisseur zich uit in geforceerde vondsten.

Family Rock

Frankrijk 1981. Avonturenfilm van José Pinheiro. Met o.a. Christophe Malavoy, Sylvie Orcier, Camille Robert, Serge Merle en Rudolph Monori.

Christophe, Charlie en hun beide kinderen hebben een kleine manege en reizen ermee van dorp naar dorp. De plaatselijke bevolking accepteert hen niet en beschouwt ze eigenlijk als zwervers. Deze moeilijkheden maken echter de relatie hechter. Een sympathieke, maar trage film die de werkelijkheid verloren doet gaan in de pittoreske achtergrond. Het geheel lijkt onvoltooid maar authentiek en oprecht.