Max Dearly: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Ils étaient neuf célibataires

1939 | Komedie

Frankrijk 1939. Komedie van Sacha Guitry. Met o.a. Sacha Guitry, Elvire Popesco, Max Dearly, Marguerite Moreno en Victor Boucher.

Aan de vooravond van WO II neemt de regering een besluit dat het verblijf van buitenlanders in Frankrijk aan strenge regels bindt. Voor bepaalde immigranten is trouwen met een Frans staatsburger(es) de enige oplossing. Guitry heeft geen tijd verloren laten gaan en (te) snel een scenario rond dit thema in elkaar willen zetten. Wel aardig, zeer oppervlakkig en minder belangrijk dan zijn overige werk. Deze film is in de eerste plaats een sprankelende show van de acteurs! Er bestaat ook een versie van 108m.

Claudine à l'école

1937 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1937. Familiefilm van Serge de Poligny. Met o.a. Blanchette Brunoy, Jeanne Fusier-Gir, Suzet Maïs, Pierre Brasseur en Max Dearly.

Aardige bewerking van de roman van Willy en Colette, vooral vanwege de frisse jonge acteurs en een bitterzoete toon, die dicht bij de Italiaanse komedies uit dezelfde tijd komt. Een van de minst persoonlijke werken van de Poligny, maar in elk geval een film van goede makelij, die de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan.

La Vie Parisienne

1935 | Muziek

Frankrijk 1935. Muziek van Robert Siodmak. Met o.a. Conchita Montenegro, Max Dearly, Georges Rigaud, Marcelle Praince en Christian Gérard.

Een puriteinse Braziliaanse zakenman verzet zich tegen het huwelijk van zijn dochter met een vlotte Parijzenaar. Zijn vader en een operette-diva die rond de eeuwwisseling een romance hebben gehad doen hun best hem te bekeren tot het frivole Parijse leven. De operette van Offenbach levert muziek en referentie voor een nieuw filmverhaal dat alleen een exportbeeld van Parijs tussen 1930 en 1935 geeft. Een zekere nostalgische charme, maar nauwelijks andere kwaliteiten. (Een getrouwe verfilming van de operette werd gemaakt in 1977.)

Les Misérables

1934 | Drama, Historische film, Romantiek

Frankrijk 1934. Drama van Raymond Bernard. Met o.a. Harry Baur, Charles Vanel, Orane Demazis, Charles Dullin en Marguerite Moreno.

De tweede sprekende verfilming van Victor Hugo's beroemde sociale roman is waarschijnlijk de beste, vooral dankzij het spel van Baur als Jean Valjean die wegens brooddiefstal twintig jaar gevangenisstraf krijgt en van Vanel als inspecteur Javet, die hem ook daarna levenslang blijft achtervolgen. De grote lengte van de film-in-drie-delen volgt alle verhaalsontwikkelingen uit het boek, maar blijft boeiend. Opmerkelijke fotografie en muziek. Het scenario is van de regisseur en André Lang. Het camerawerk is van Jules Krüger. Deel 1 is getiteld UNE TEMPÊTE SOUS UN CRÂNE, deel 2 LES THÉNARDIER en deel 3 LIBERTÉ, LIBERTÉ, CHÉRIE.

Le Dernier milliardaire

1934 | Komedie

Frankrijk 1934. Komedie van René Clair. Met o.a. Max Dearly, Renée Saint-Cyr, Marthe Mellot, Paul Ollivier en Charles Redgie.

Staatskas van Balkanlandje is leeg waardoor enige rijkaard zich als dictator kan opwerpen. Ongeluk tast zijn oordeelsvermogen aan en eenmaal hersteld heeft hij zich geruïneerd. Hij blijft toch staatshoofd als prins-gemaal. Hoewel satirische toespelingen weinig actualiteit verloren hebben blijft Clair in scenario zo uitdrukkelijk vriendelijk dat film eerder operette-zonder-zang lijkt dan sociale parodie. Als zodanig sierlijk en onderhoudend gemaakt.

Madame Bovary

1933 | Drama

Frankrijk 1933. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Pierre Renoir, Alice Tissot, Valentine Tessier, Héléna Manson en Max Dearly.

Verfilming van het meesterwerk van Gustave Flaubert uit 1857 over de oogverblindende mevrouw, die zich in haar huwelijk verveelt en allerlei vormen van overspel bedrijft totdat het haar ru[KA3]ineert en tragisch met haar afloopt. Op basis van een van de weinige romans die de fatsoenlijke bewerking van Renoir het hoofd weten te bieden. Hij is daarbij zeer trouw gebleven aan de tekst wat dialogen en beelden betreft (de hier aangegeven lengte is die van de originele versie waarvan onbekend is wat er van over is, want er zijn een paar uiteenlopende kopie[KA3]en in omloop), en maakt veelvuldig gebruik van afstand en vervreemding. Alle personages spelen en nemen zichzelf in de maling alsof het om een komedie over hun eigen leven gaat. Zo is Madame Bovary (een bewonderenswaardige Tissot) tot aan haar eigen dood toe, tegelijk geloofwaardig en ongeloofwaardig. Door er van zo dichtbij naar te kijken, blijkt deze film uiteindelijk veel griezeliger dan de nieuwste horrorfilms. De film werd destijds dan ook niet begrepen en was een commerciële flop. De recente bewerking van Claude Chabrol mag dan nog zo goed zijn, dit werk, waarin het gezichtspunt totaal anders is, mag niet worden vergeten. Kort nadat de film in roulatie gebracht werd heeft Renoir de film enigszins bekort. Jean Bachelet deed het camerawerk.