Michel Francini

For ever Mozart

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Oorlogsfilm van Jean-Luc Godard. Met o.a. Madeleine Assas, Bérangère Allaux, Ghalya Lacroix, Vicky Messika en Frédéric Pierrot.

Et si on faisait un bébé?

Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Spiero. Met o.a. Macha Méril, Patrick Chesnais, Tsilla Chelston, Marina Foïs en Quentin Ogier.

Marie Love

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Pierre Richard. Met o.a. Béatrice Camurat, Roger Mirmont, Françoise Christophe, Catherine Rich en Hélène Surgère.

Een ontmoeting in Parijs tussen, zoals de titel al doet vermoeden, een stripteasedanseres, afkomstig uit een uithoek van het land, die in haar vak tot een beroemdheid is uitgegroeid en een jonge gekozen burgemeester van eenzelfde soort gat, die echter onverwachts van hoger hand in Parijs benoemd. Tegen een achtergrond van laaghartige politieke intriges en striptease- optredens. Met andere woorden armoede en banaliteit komen in deze film samen en tempo zit er ook al nauwelijks in.

Le Rose et le Blanc

Frankrijk 1980. Avonturenfilm van Robert Pansard-Besson. Met o.a. Raymond Pellegrin, Bulle Ogier, Michael Lonsdale, Yves Alfonso en Vittorio Caprioli.

Deze film hoort thuis bij dat zeldzame rijtje films dat net zo origineel en onmogelijk om na te vertellen is als ZAZIE DANS LE METRO, waarmee hij verschillende punten van overeenkomst vertoont. Denk ook aan L`ANNEE DERNIERE A MARIENBAD of HISTOIRE DU MANUSCRIT TROUVE A SARAGOSSE. Ditmaal speelt het in Parijs. Een moza[KA3]iekvormige allegorie in een dromerig-po[KA3]etisch- komische stijl met talloze knipogen en imitaties (van HOTEL DU NORD tot LES PARAPLUIES DE CHERBOURG), die ondanks enkele langdradige momenten eé[KA1]n van de beste in zijn soort is.

Le Roi des bricoleurs

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Sim, Michel Serrault, Pierre Bolo, Paulette Frantz en Jacques Legras.

Een satirische komedie over twee industriëlen die een oud herenhuis in een kuuroord erven en dat laten restaureren door de plaatselijke aannemer. Die heeft echter andere plannen met het gebouw en saboteert de werken in de hoop op die manier het gebouw van zijn nieuwe eigenaars te kunnen overnemen. Serrault is eens te meer schitterend als de onbetrouwbare aannemer, maar de regie van Mocky is al te nadrukkelijk en bordeelkomiek Sim absoluut onleuk. Een gemiste kans.

On a retrouvé la 7e compagnie

Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Henri Guybet, Robert Lamoureux en Pierre Tornade.

In dit tweede deel van een serie films weet een drietal Franse soldaten in mei 1940 de compagnie die ze waren kwijtgeraakt terug te vinden en van de Duitsers te bevrijden, maar ze vinden daarna ook hun kolonel die in zijn eentje de oorlog doorzet. Dezelfde voor de hand liggende soldatenkluchtigheid en domme onhandigheid die averechts succesvolle resultaten bereiken. Scenario van de regisseur, en Jean-Marie Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

L'ibis rouge

Frankrijk 1975. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Simon, Michel Serrault, Michel Galabru, Jean Le Poulain en Evelyne Buyle.

Een jeugdtrauma over een muzieklerares doet een kleurloze man een aantal vrouwen wurgen, waarvoor een oude krantenverkoper de verantwoordelijkheid opeist, om uit de anonimiteit te komen. Ondertussen wordt een vertegenwoordiger in sterke drank om zijn speelschulden naar het leven gestaan, terwijl zijn huwelijk op de klippen loopt. Uit ontmoetingen resulteert een bevredigende oplossing voor iedereen. Deze zwarte komedie werkt sterker dan meeste andere Mocky-films dankzij de geslaagde stilering van situaties en intriges en inzet van de hoofdrollen, onder wie Simon in zijn laatste film. Naar de roman van Fredric Brown die in Frankrijk is verschenen onder de titel Ça ne se refuse pas door André Ruellan en regisseur Mocky tot scenario bewerkt. Camerawerk van Marcel Weiss.

On n'est pas sérieux quand on a dix-sept ans

Frankrijk 1974. Drama van Adam Pianko. Met o.a. Bess Nielsen, Jocelyne Boisseau, Etienne Chicot, Micheline Luccioni en Michel Francini.

Liefdesperikelen in Parijs en in de provincie van een jonge onafhankelijke vrouw die, teleurgesteld door haar echtgenoot, tenslotte een rijke industrieel trouwt. Twee jaar later maakt zij weer een afspraak met haar ex-echtgenoot in Parijs maar hij komt niet opdagen en zij ziet van hem af. Een bitterzoet verhaal waarin met humor het gezin getoond wordt. De toon en het spel zijn overtuigend, ook al is het scenario niet echt origineel. Een veelbelovende film van een jonge regisseur en scenario- en dialoogschrijver, van wie sedertdien echter helaas niets meer vernomen is. Ook bekend als UN JOUR UNE FEMME.