Isabelle Maltese: cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Esther et Sarah

1996 | Drama

Frankrijk​/​​België 1996. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Ludmila Mikaël, Lisa Martino, Catherine Arditi, Dominique Guillo en Frédérique Tirmont.

La peau du chat

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Jacques Otmezguine. Met o.a. Pierre Arditi, Anne Canovas, Roger Mirmont, Bernard Pinet en Bernard Ballet.

Georges (Arditi) is een acteur die zowat alles aanneemt wat hem aangeboden wordt. Tussen de kleine jobs in en de lange periodes van werkloosheid heeft hij een pracht van een snor laten groeien. Op de vooravond van de vakanties wordt hem een rol aangeboden: deze van een kat in een provincie-theater. Ondanks het protest van zijn familie aanvaardt hij de rol en terwijl hij het masker van de kat op zet moeten zijn vrouw en kinderen zonder hem op reis. Een acteur moet kiezen tussen werk en gezin. Een alledaags probleem dat hier zonder veel enthousiasme uitgewerkt werd tot een doordeweekse dramatische komedie zonder veel diepgang. Jean-Claude Grumberg en Otmezguine baseerden het scenario op de roman La nuit tous les chats sont gris van Grumberg. Jean-Claude Aumont stond aan de camera.

Julie Lescaut : Ruptures

1994 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Maxime Leroux.

Een oude Chinese kruidenier is het slachtoffer van een moordaanslag. Wanneer de politie arriveert slaat zijn kok op de vlucht. In haar onderzoek stuit Julie Lescaut (Genest) op een huwelijksbureau met een clientèle die uitsluitend bestaat uit gefortuneerde Aziaten. Het hele zaakje riekt echter erg naar vrouwenhandel en hoe dieper Julie graaft, hoe meer ellende ze ontdekt. Een policier met centraal de bijna meest mensonwaardige misdaad: het smokkelen van vrouwen die de hoop koesteren op een nieuw bestaan, maar eindigen aan de rand van de maatschappij. Goede bedoelingen, naar een routineus, goed geacteerd, scenario van Alexis Lecaye. Voor de fotografie tekende Jean-Pierre Aliphat.

Julie, bientôt 12 ans et demi

1993 | Familiefilm

Frankrijk 1993. Familiefilm van Olivier Langlois. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Marie Winling, Candide Lefranc, Sébastien Chamaillard en Bernard Graczyk.

Pierre (Winling) is reder van een drietal vissersbootjes. Zes jaar geleden werd hij door een ongeval op een van de scheepjes blind. Kort erop liet zijn vrouw hem en hun zes-jarige dochter Julie (Lefranc) zitten. Al die tijd heeft Julie haar vader geholpen en haar moeder in de huishouding vervangen. Nu is ze twaalf en de resultaten op school laten te wensen over. Pierre denkt dat het beter voor Julie zou zijn als zij naar een internaat gaat. Julie is hierover ongerust en ongelukkig. Ze wil een list bedenken. Haar kameraad Mathieu (Chamaillard) heeft een idee: zoek naar een geschikte vrouw voor Pierre. Ondertussen gaan de zaken door de daling van de visprijzen slecht en Pierre moet met bankkrediet werken. Op de bank leert hij Florence (Bouix) kennen, die daar stage loopt en zijn rekening behandelt. Door weer een ongeluk van Pierre, trekt Florence zich het lot van het gezinnetje aan. Verschrikkelijk sentimenteel gedoe dat echter een uitschieter is door de levenslustige, spontane vertolking van de jonge Lefranc. Het scenario van Langlois, Pierre Fauquet, Emmanuelle Sardou en regisseur Langlois staat echter bol van de clich[KA1]es, maar die weten af en toe de (jonge) kijk(st)er een fikse brok in de keel te bezorgen. Camerawerk van Jacques Guerin en Dominique Bonnot.

Julie Lescaut : Rapt

1993 | Misdaad

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland 1993. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Marthouret.

Julie Lescaut (Genest) krijgt een heel vreemd telefoontje. Een babysitter meldt de verdwijning van het kind waarop ze moest passen. Het wordt nog vreemder als de ouders, de familie Beaudoin (Bujeau en Seyrig), onbewogen blijven en verklaren dat het om een misverstand gaat. Het kind is namelijk voor enkele dagen naar een tante in de bergen. Commissaire Julie die het zaakje niet vertrouwt, geeft haar assistent N`Guma (Diouf) opdracht de gangen van de babysitter na te gaan. Een van de betere afleveringen uit de serie die over de illegale handel in babies gaat en die opvalt door de mysterieuze sfeer met een handige spanningsopbouw. Het spel van de bijrollen is echter - zoals gewoonlijk - heel oppervlakkig. Alexis Lecaye schreef het scenario. Het camerawerk is van Flore Thulliez.

Julie Lescaut : Police des viols

1993 | Misdaad

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

De verkrachter-met-het-zwarte-masker slaat voor de vierde maal toe. Deze keer is het slachtoffer een collega van Julie Lescaut (Genest). De vrouwelijke commissaris bijt zich in het onderzoek vast, hoewel haar baas Leturc (Amstutz) haar de zaak wil ontnemen omdat ze er emotioneel teveel bij betrokken zou zijn. De keuze valt op een jonge inspectrice, Isabelle (Denicourt), een arrogante jonge vrouw die flater na flater slaat. Tussen haar en Lescaut botert het helemaal niet. Verder ondekt Lescaut dat zij een spion van de IGPN is die door Pergaud (Babilee) gestuurd is om een oogje in het zeil te houden op de mannelijke leden van het corps. Doordeweekse politiefilm met wat spanning, maar met een voorspelbaar plot, geschreven door Alexis Lecaye. Zoals steeds heeft Lescaut het moeilijk om zichzelf te blijven naast haar mannelijke collega's. Fotografie van Charlie Gaëta.

Cognacq-Jay

1993 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1993. Oorlogsfilm van Laurent Heynemann. Met o.a. Mathieu Carrière, Roland Blanche, Jeanne Marin, Julian Benedikt en Alain Fromager.

In 1944 zit de Duitse tv-zender Fernsehsender-Paris al meer dan een jaar in de ether. Er wordt uitgezonden vanuit een oud theater in de rue Cognacq-Jay, en de programma's zijn in de eerste plaats bedoeld voor gewonde Duitse soldaten in Parijs. Wanneer de Amerikanen oprukken naar Parijs beseft directeur Carrière dat de oorlog verloren is. Hij wil nog een laatste, perfecte uitzending verzorgen. Een onbekend en origineel beeld van het einde van WO II, dat zich toespitst op drie mensen die elk een andere kijk hebben op de zaak: Carrière, de directeur, de technicus Blanche, die in het verzet zit, en Benedikt, de Gestapo-officier die erop moet toezien dat er geen onregelmatigheden gebeuren. Tragi-komisch scenario van Pierre Fabre en Thierry Bourcy naar de roman Cognacq-Jay 1940 van Thierry Kubler en Emmanuel Lemieux. Fotografie van Jacques Guèrin.

Talkie-walkie : Paris by day

1991 | Komedie

België​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Jacques Martial.

Lucie (Maltese) is verliefd op Mario (Scolca) en het is wederzijds. Dus waarom maken zij gedurende deze aflevering, gelukkig de laatste, van de serie de hele tijd ruzie? Het antwoord: om te voorkomen dat de kijker in slaap valt. Aan het eind gaan ze uit elkaar. Een reeks kinderachtigheden rond een rode draad die zo mager is dat hij steeds breekt, en waar bovendien steeds van wordt afgeweken. De regisseur slaapt bijna. Cassel komt nog even langs, net als in het eerste deel, Barbara a du punch, vermoedelijk om het kwakkelende moreel van de acteurs nieuw leven in te blazen. Deze saaie serie werd gedeeltelijk gefinancieerd door de RTBF.

Talkie-walkie : Manuel découvre la musique

1991 | Komedie

België​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Mouss.

Manuel (Cherer), brommerkoerier, gaat een brief in Neuilly afgeven. Hij komt terecht in een geheimzinnige woning, waar alles, wezens en dingen, hem een sprong van tweehonderd jaar terug in de tijd doet maken. Om het niveau van deze serie op te schroeven, zijn er wat bovennatuurlijke elementen toegevoegd. Het is rommel, en de acteurs doen vergeefse pogingen de kijker in hun rollen te laten geloven. Aardig decor, maar je hoeft geen genie te zijn om een scène iets 18e eeuws te kunnen geven. De onvermijdelijke ster die de inmiddels sterk tegenstribblende kijker moet vasthouden is deze keer Manson. Tamelijk

Talkie-walkie : Ibrahim met les gaz

1991 | Komedie

Frankrijk​/​​België 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Jacques Martial.

Ibrahim (Martial), lid van deze groep jonge Parijse brommerkoeriers, begeeft zich naar een luxe hotel om er een zogenaamde brief op te halen. Hij wordt ontvangen door een jonge, excentrieke vrouw, die hem hartstochtelijk omhelst alvorens hem een baby-chimpansee toe te vertrouwen. Een zogenaamd komische variatie op een mager thema, dat tot in het extreme wordt opgerekt. Onbekende acteurs, want Lavanant vervult slechts een gastrol. Na het eerste, amper middelmatige deel is dit tweede deel ronduit

Talkie-walkie : Barbara a du punch

1991 | Komedie

België​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Mouss.

Vier jongens en twee meisjes van amper twintig jaar hebben een Walkie-talkie-club opgericht, waaraan de naam van deze serie is ontleend. Dit is het eerste deel. Als brommerkoeriers doorkruisen ze heel Parijs, terwijl ze onderling communiceren met genoemd apparaat. Scenario- en dialogenschrijver Daniel Goldenberg heeft zich niet erg ingespannen, en de regisseur heeft er moeite mee de uiteenlopende en ongelijkmatige sketches aan elkaar te knopen. Het lukt hem nèt. Een kort gastoptreden van Cassel. Met een beetje goede wil

Talkie-walkie

1991 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1991. Familiefilm van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Pierre-Jean Cherer, Nadine Coll, Isabelle Maltese en Jacques Martial.

De avonturen en tegenslagen, veel te veel om na te vertellen, van een groep jonge studenten die, om wat bij te verdienen en/of hun studie te betalen, zich in Parijs en omgeving koeriersdiensten verrichten. Het is allemaal niet zo serieus bedoeld, hoewel ze soms een misdadiger of een vermoedelijke maar toch niet zo gevaarlijke moordenaar tegenkomen. Een film met misdaad- en griezelingrediënten, mysterie en grappen. Moosmann, een film- en tv-maker die van alles en nog wat aanpakt, filmt desondanks met een gevoel voor tempo en beschikt over redelijk veel technische know-how, terwijl hij een goede schets van sympathieke personages kan geven. In de eerste plaats bestemd voor een jongerenpubliek, maar ook volwassenen zullen er plezier aan beleven.

Talkie-Walkie : Max supervedette

1991 | Familiefilm, Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1991. Familiefilm van Daniel Moosmann. Met o.a. Michel Galabru, Mouss, Nathalie Cauvin, Jean-Pierre Cherer en Nadine Coll.

Een bekende regisseur neemt Max (Mouss) als ster in een reclamefilmpje. Vanaf dat moment wordt de acteur een modieuze superster, die zoals dat in Frankrijk dan gaat, overal, waar dan ook en hoe dan ook, het `super` of `hyper` erin moet helpen stampen. Er wordt er een overval gepleegd op de geldschieter van een grote bank, en Max wordt beschouwd als de hoofdverdachte. Deze mollige en bijziende jongeman, die zo vredelievend is, dat hij nog geen vlieg kwaad zou doen, zou een ster worden dankzij een reclamefilm? Scenarioschrijver Daniel Goldenberg brengt dit verhaal in de vorm van een parodie. De film- en tv-regisseur kent zijn vak goed (BIRIBI) en weet tenminste hoe een acteur als Galabru te begeleiden. Wanneer hij volledig vrijgelaten wordt, begint hij zich altijd aan te stellen, nu niet. Tweede deel van de serie Talkie-Walkie. Bijna

Mario révise

1991 | Komedie

Frankrijk​/​​België 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Jacques Martial.

Mario (Scolca) zou graag pret maken met een jong meisje dat hij heeft ontmoet en dat ook niets liever wil. Maar hij moet kiezen tussen zijn examens en de lol. Een vreselijk dilemma, kortom, en hij kiest voor de lol, waarna het met zijn examens... Onbeduidend gegeven, zo goed en zo kwaad mogelijk uitgewerkt met een routineuze regie en steeds even platvloerse dialogen. Een (onvermijdelijke) optreden van een bekende ster (Mairesse), ongetwijfeld bestemd om de afvallige kijker vast te houden. Nogal