Yves Montand

Don Milani - Il priore di Barbiana

Italië 1997. Drama van Andrea Frazzi en Antonio Frazzi. Met o.a. Sergio Castellitto, Arturo Paglia, Gianna Giachetti, Roberto Citran en Ilaria Occhini.

Montand

Frankrijk 1994. Documentaire van Jean Labib. Met o.a. Catherine Allégret, Rodolphe De Carini, Benjamin Castaldi, Francis Denel en Christian Farnoux.

Een diepgravend portret van Yves Montand die op 13 oktober 1921 als Ivo Livi geboren werd in Monsummano in Toscane. Drie jaar later verhuisden zijn ouders naar Parijs en hij verkreeg in 1929 hij de Franse nationaliteit. In 1938 debuteerde hij als chansonnier en werd na WO II een van de belangrijke Franse zangers/acteurs. Deze film bevat heel wat nog nooit eerder vertoonde scènes van Montand privé en fragmenten uit het merendeel van zijn films. De fans van de zanger krijgen volop de kans te genieten van de hoogtepunten uit het leven van Montand, inclusief de vele vrouwen waarop hij verliefd werd. Hij overleed op 9 november 1991 in Senlis bij Parijs, kort na de opnamen van zijn laatste film IP5. Zijn eigen commentaar, gedestilleerd uit een zestig uur durend interview afgenomen door Hervé Hannon en Patrick Rothman in 1990 ter voorbereiding van hun boek Tu vois je n'ai pas oublié, wordt afgewisseld met enkele uitspraken van mensen die hem goed gekend hebben. Labib baseerde zijn scenario op het boek van Hannon en Rothman. Bernard Josse deed de montage. Het nieuwe fotomateriaal is van Jean-Jacques Flori. De videotitel is MONTAND LE FILM.

Marilyn non abita più qui

Italië 1992. Documentaire van Anna Foghieri. Met o.a. Joe Di Maggio, Yves Montand, Don Murray, John F. Kennedy en Tony Curtis.

Documentaire over het leven van Norma Jean Baker, alias Marilyn Monroe, die dertig jaar eerder, op 5 augustus 1962, stierf in haar bescheiden woning op Fifth Elena Drive 12035 in een buitenwijk van L.A. Ze was 36 jaar toen ze die dag, naakt en dood, op haar bed werd gevonden. Zij is de verpersoonlijking van een tot een unieke legende uitgegroeid ideaalbeeld, dat al dertig jaar standhoudt. Deze film werd speciaal opgenomen in de V.S. op de plaatsen waar Marilyn, vanaf haar geboorte tot haar dood, heeft gewoond. Fragmenten uit Gentlemen Prefer Blondes (Howard Hawk, 1953), The Seven Year Itch (Billy Wilder, 1955) met de beroemde scène van de opwaaiende rok, Bus Stop (Joshua Logan, 1953) en andere films tonen haar onweerstaanbare charme. Tv-beelden van haar relatie met Di Maggio, Miller en Kennedy onthullen niets wat we niet al wisten.

IP 5 - L'île aux pachydermes

Frankrijk 1992. Drama van Jean-Jacques Beineix. Met o.a. Yves Montand, Olivier Martinez, Sekkou Sall, Géraldine Pailhas en Colette Renard.

Om de mooie ogen van een verpleegster trekken een jonge graffiti-spuiter (Martinez) en een zwart jongetje dat ervan droomt sneeuw te zien in een vrachtwagen Frankrijk door. Tijdens hun reis ontmoeten ze een oude man (Montand), een wijsgeer, die in een bos op zoek is naar een oude jeugdliefde. Montand is ontroerend en groots en legt zijn hart en ziel in dit personage dat zijn laatste zou zijn: hij overleed kort na de opnames. Ook de jonge acteurs zijn goed, Martinez werd genomineerd voor een César voor meest veelbelovende jonge acteur.

Netchaïev est de retour

Frankrijk 1991. Mysterie van Jacques Deray. Met o.a. Carolina Rosi, Patrick Chesnais, Vincent Lindon, Maxime Leroux en Philippe Leroy.

Montand speelt de directeur van een Franse contraspionagedienst. Zijn zoon Netchaiev (Lindon) is een beruchte terrorist, die terugkeert naar Parijs waar hij zijn levensverhaal wil verkopen aan de hoogste bieder, wat hem ongeliefd maakt bij collegae en wat zijn vader stimuleert om hem levend in handen te krijgen. Het verhaal komt van Jorge Semprun, die eerder de beroemde politieke thriller Z (1969) scriptte, ook met Montand. Netchaiev est de retour is niet zo'n klassieker, maar mag er wel wezen.

J'ai oublié de vivre

Frankrijk 1989. Biografie van Christian Vidalie. Met o.a. Michel Piccoli, Claude Sautet, Yves Montand, Jean-Claude Brialy en Jean-Louis Trintignant.

Herinnering aan de grote actrice Romy Schneider ter gelegenheid van de zevende gedenkdag van haar overlijden. Daar deze film, naast de exclusieve interviews waarin ieder z'n zegje doet en weer uit beeld verdwijnt, ook opname-scènes en filmfragmenten bevat, wordt het allemaal wat teveel van het goede. Niettemin kan de toeschouwer zich een aardig beeld vormen van de mens en actrice Romy Schneider. Ook bekend als Romy Schneider.

Trois places pour le 26

Frankrijk 1988. Musical van Jacques Demy. Met o.a. Yves Montand, Mathilda May, Françoise Fabian, Patrick Fierry en Catriona Macoll.

'Ivo, monta!' riep mevrouw Livi als het tijd was dat haar zoontje Ivo van de straat kwam. Dat werd al snel Yves Montand toen de boerenfamilie het fascistische Italië de rug toekeerde en neerstreek in Marseilles. De goudomrande quasi biografie Trois places pour le 26 laat zien hoe de geboren Italiaan uitgroeide tot Frankrijks meest geliefde acteur/chansonnier. In 1988, het productiejaar van de film, was Yves Montand al 67 maar desondanks wist de viriele man (zijn toen 28-jarige vriendin schonk hem in hetzelfde jaar een kind) de hoofdrol uitstekend te vervullen. We beginnen in Marseilles waar Montand na jaren afwezigheid de planken opgaat. Terwijl hij een persoonlijke show voorbereidt overdenkt hij zijn rijke leven waarin de hunkering naar jeugdliefde Mylène (Françoise Fabian) een belangrijke rol speelt. Echtgenote Simone Signoret en minnaressen Edith Piaf en Marilyn Monroe passeren ook de revue. Regisseur Demy maakte er een opgewekte film van met af en toe een liedje en een dansje.

Manon des sources

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Drama van Claude Berri. Met o.a. Emmanuelle Béart, Yves Montand, Daniel Auteuil, Hippolyte Girardot en Elisabeth Depardieu.

In de voorganger Jean de Florette (1986) erft stadsmens Jean een boerderij in de Provence, waar zijn akelige buren hem het leven onmogelijk maken. Manon des sources begint een paar jaar later. De dochter van Jean (Béart) is inmiddels herderin in de heuvels. Bij toeval ontdekt ze de ware toedracht achter de dood van haar vader. Ze besluit wraak te nemen. Een van de prachtige elementen van Manon des sources is het decor: het ruwe, weidse, droge landschap van de Provence dat afwisselend mooi, lelijk, lieflijk en vijandig oogt en het gekonkel van de mensen nietig maakt.

Jean de Florette

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Yves Montand, Gérard Depardieu, Daniel Auteuil, Elisabeth Depardieu en Margarita Lozano.

Stadsmens Jean de Florette (Depardieu) erft een landgoed in de Provence en verhuist met vrouw en dochter Manon (Ernestine Mazurowna) naar de boerderij. Maar buurboeren Le Papet (Montand) en Galignette (Auteuil) azen zelf op het stuk grond en proberen hem geniepig en achterbaks beentje te lichten. Het acteerwerk van vooral Depardieu, Montand en Auteuil is geïnspireerd en komt optimaal tot zijn recht op de sissend hete gronden van Zuid-Frankrijk. Sterk psychologisch drama naar een roman van Marcel Pagnol. Al snel verscheen een vervolg: Manon des sources.

Carné, l'homme à la camèra

Frankrijk 1985. Documentaire van Christian-Jaque. Met o.a. Marcel Carné, Yves Montand, Roland Lesaffre, Michèle Morgan en Jules Berry.

Een hommage, zoals ze wel eens voor de televisie in elkaar worden gedraaid, wanneer een beroemdheid is overleden. De gesprekken en getuigenissen zijn werkelijk kort, schaars en Maurice Carné zelf verklaart: 'dat hij niets te zeggen heeft'. Het resultaat dat de film vooral een verwarrende opeenhoping van filmfragmenten is die zo bekend zijn dat ze cinefielen niets meer kunnen leren. Geen samenhangende stijl en geen analyse van de regie van Carné. Niet erg zinvol.

Garçon!

Frankrijk 1983. Komedie van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Jacques Villeret, Nicole Garcia en Rosy Varte.

Zoals de titel al impliceert speelt Sautets film zich grotendeels in een restaurant af. De kelner van een vooraanstaand Parijs restaurant besluit de charme en dienstbare flair die bij uitstek bij zijn beroep past, ook in te zetten in zijn privéleven. Hij wil op een geërfd stukje grond een pretpark beginnen. Maar Garçon! (kelner, dus) gaat vooral over mannen & vrouwen: hun relaties, hun dromen, hun onzekerheden. De reünie van regisseur Sautet en schrijver Jean-Loup Dabadie levert een aantrekkelijke tragikomedie op, met een prettig overacterende Montand. De film is rijkelijk voorzien van fraaie vrouwenrollen en de dynamische restaurant-scènes zijn meesterstukjes van cameraregie en mise-en-scène.

Tout feu tout flamme

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Yves Montand, Isabelle Adjani, Lauren Hutton, Alain Souchon en Jean-Luc Bideau.

Vroeger was hij ook al vaker weg dan thuis. Nu duikt vader Victor op om zijn gezin geld te ontfutselen voor schimmige gokzaakjes. Zijn dochter Pauline, die met een keurige carrière op het ministerie van Financiën de familie onderhoudt, heeft alle reden om zijn plannen te dwarsbomen. Totdat ze merkt dat senior door gangsters achterna wordt gezeten. Lichtvoetig drama met zanger-acteur Montand als losbandige zestiger en Adjani in een luchtiger rol dan ze doorgaans speelt. Scenarist-regisseur Rappeneau kennen we van ondermeer Cyrano de Bergerac (1990).

Le choix des armes

Frankrijk 1981. Misdaad van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Gérard Depardieu, Catherine Deneuve, Michel Galabru en Gérard Lanvin.

Klassieke policier van de veelzijdige Corneau (1943-2010). Waarin vervroegd uitgetreden gangster Noël Durieux (Montand) op zijn paardenfokkerij nabij Parijs ongenode gasten krijgt: zwaargewonde Serge en dolle hond Mickey, ontsnapte bandieten op de vlucht. Meteen is de fatalistische toon gezet, zoals in Série noire en Police Python 357, de andere Corneau-hoogvliegers uit deze periode. Scenario van de regisseur en journalist/romanauteur Michel Grisolia snijdt en passant zaken aan als ouder worden, loyaliteit en liefde. Muziek van Philippe Sarde en cameravoering van Pierre-William Glenn lijken welhaast in symbiose.

Clair de femme

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1980. Drama van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Romolo Valli, Heinz Bennent, Lila Kedrova en Roberto Benigni.

Een man wiens vrouw op het ziekbed zelfmoord heeft gepleegd komt toevallig in contact met een vrouw met een verongelukt kind en een spraakgestoorde echtgenoot. Tijdens een nachtelijke zwerftocht geven ze elkaar de moed om verder te gaan zonder dat er een diepere relatie ontstaat. Het thema en sterk spel van de hoofdrollen helpen de film heen over een nadrukkelijke en literaire symboliek van ontmoetingen en situaties onderweg. Een ongewone film voor de regisseur, naar de roman van Romain Gary.

I... comme Icare

Frankrijk 1979. Thriller van Henri Verneuil. Met o.a. Michel Etcheverry, Yves Montand, Michel Albertini, Gabriel Cattand en Roland Amstutz.

Vlak na zijn herverkiezing wordt de president van een fictieve staat vermoord. Volgens de onderzoekscommissie was het waarschijnlijk het werk van een gekke eenling, maar een van de commissieleden, procureur-generaal Henri Volney (Montand), heeft zijn twijfels. Sterke politieke thriller, duidelijk gebaseerd op de aanslag op John F. Kennedy, refereert daarnaast aan het beroemde experiment van Milgram en aan de moord op de Chileense president Allende door de boeven van Pinochet. Genomineerd voor vijf Césars, onder andere voor de muziek van Ennio Morricone.

Les Routes du Sud

Frankrijk 1977. Drama van Joseph Losey. Met o.a. Yves Montand, Miou-Miou, Laurent Malet, France Lambiotte en Jean Bouise.

Een scenarioschrijver steunt het verzet tegen Franco in Spanje waarbij zijn vrouw als koerierster verongelukt. Zijn zoon stelt hem aansprakelijk en verwijt hem dat zijn politieke ideeën niet meer bij de tijd zijn. Deze terugkeer na twaalf jaar van Montand en schrijver Jorge Semprun naar de problematiek van La guerre est finie mislukt grotendeels, omdat Losey de jonge generatie karikaturaal en met onvoldoende eigen bestaansrecht neerzet.

La menace

Frankrijk​/​​Canada 1977. Thriller van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Carole Laure, Marie Dubois, Jean-François Balmer en Marc Eyraud.

Henri Savin (Montand), bedrijfsleider bij een transportbedrijf, heeft een verhouding met zijn leidinggevende, Dominique, Als hij haar dumpt voor de jongere Julie, stort ze zichzelf van een klif. De politie denkt echter dat er sprake is van moord, met als hoofdverdachte Julie, die al snel wordt gearresteerd. Deels psychologisch drama, deels spectaculaire thriller, en in beide opzichten geslaagd. Tweede samenwerking tussen regisseur Corneau en zanger/acteur Montand, die een jaar eerder Police Python 357 maakten. Marie Dubois won een César voor haar rol als Dominique.

Police Python 357

Frankrijk​/​​Duitsland 1976. Misdaad van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Simone Signoret, François Périer, Stefania Sandrelli en Mathieu Carrière.

Op de premièrewoensdag van Police Python 357 belde gevierd misdaadfilmregisseur Jacques Deray (Borsalino) zijn jongere vakbroeder Corneau op: 'Zo, kleine schurk, ga je ons het gras voor de voeten wegmaaien?' Een amicaal compliment voor de uitmuntende, in Orléans opgenomen policier die Corneaus nog prille carrière daadwerkelijk vleugels gaf. Montand speelt een zwijgzame rechercheur die zich verstrikt in het onderzoek naar de dood van zijn vriendin, een Italiaanse fotografe (Stefania Sandrelli). IJzersterke karakterrollen en sfeerecho's van Corneaus regieheld Don Siegel geven in het doortimmerde scenario de noir-toon aan. De titel verwijst naar de Colt Python 357, Montands forse revolver.

Le grand escogriffe

Frankrijk​/​​Italië 1976. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Yves Montand, Claude Brasseur, Agostina Belli, Valentina Cortese en Aldo Maccione.

Een oplichter met vernuftige ideeën die in de praktijk vaak misgaan, wil de baby van een miljonairsechtpaar kidnappen en strikt een oude makker en een werkeloze actrice om voor de ouders door te gaan. De te verwachten fantasierijkheid van Montand blijkt niet uit het scenario, zodat hij en zijn partners zich overmatig moeten uitsloven om de film een schijn van luchtigheid te geven. Regisseur Pinoteau is in andere genres meestal veel beter op dreef. Michel Audiard en de regisseur bewerkten de roman van Rennie Airth tot scenario. Jean Collomb deed het camerawerk.

Le sauvage

Frankrijk​/​​Italië 1975. Drama van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, Yves Montand, Tony Roberts, Luigi Vannucchi en Dana Wynter.

Nelly (Deneuve) wil af van haar verloofde, gangster Vittorio. Ze ontmoet Martin (Montand), een Fransman van middelbare leeftijd. Die helpt haar om te ontsnappen en keert dan terug naar zijn fijne, eenzame leven op een tropisch eiland. Daar duikt, tot zijn stomme verbazing, Nelly opnieuw op, en pogingen om haar te laten vertrekken mislukken keer op keer. Deneuve speelde nu eens niet een ijzige schoonheid, maar een drukke en temperamentvolle schoonheid. Aardige komedie van Rappeneau, die later met Gérard Depardieu een erg leuke versie van Cyrano de Bergerac maakte.

Vincent, François, Paul et les autres

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Michel Piccoli, Serge Reggiani, Gérard Depardieu en Stéphane Audran.

Vincent, François, Paul en de anderen zijn goede vrienden. In de weekeinden komen ze regelmatig bij elkaar in Pauls landhuis in de Provence, op zondagavond keren allen weer terug naar de stad en naar hun eigen problemen. Fabrikant Vincent (Montand), heeft moeilijkheden met zijn bedrijf, zijn vrouw en zijn minnares. Arts François (Piccoli) wordt door zijn vrouw bedrogen. En Paul (Reggiani) is schrijver en gelukkig getrouwd, maar zijn boek zal wel nooit af komen. Mooi, optimistisch portret van drie vrienden die elkaar door hun mid-life crises helpen.

Le hasard et la violence

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van Philippe Labro. Met o.a. Yves Montand, Katharine Ross, Jean-Claude Dauphin, Antonio Casagrande en Ricardo Mangano.

Criminoloog wil aan Côte d'Azur een essay over geweld schrijven en wordt verliefd op vrouwelijke arts. Onvoorziene en onverklaarbare gewelderupties in buitenwereld beïnvloeden direct en indirect verloop van hun liefde op fatale wijze. Bedoelde bespiegeling over toenemend geweld in samenleving en angst en wantrouwen die daar het gevolg van zijn, blijft in aanmatigende onduidelijkheid steken, waarbij zelfs het sterduo geen soelaas biedt. (In Franse versie is Ross bedroevend nagesynchroniseerd, in Engelse versie Montand nòg slechter.)

La Solitude du chanteur de fond

Frankrijk 1974. Biografie van Chris Marker.

Marker stelde op grandioze wijze deze documentaire over Yves Montand en zijn pianobegeleider samen, die voor de galavoorstelling ten bate van Chileense vluchtelingen in het Olympia in Parijs aan het repeteren zijn. Rond dit thema zijn ook beelden van deze vluchtelingen, fragmenten van optredens van de jonge Montand op de Amerikaanse podia in de jaren vijftig en fragmenten uit de films ETAT DE SIEGE, L'AVEU en Z van Costa- Cavras evenals LA GUERRE EST FINIE van Alain Resnais te zien.

Le Fils

Italië​/​​Frankrijk 1973. Misdaad van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Yves Montand, Marcel Bozzuffi, Frédéric de Pasquale, Germaine Delbat en Klaus Grünberg.

Een Corsicaanse gangster keert na jaren terug uit New York, omdat zijn moeder op sterven ligt. Er komen jeugdherinneringen bij hem op en hij wil zijn vak er aan geven, maar zijn voorgeschiedenis laat hem niet los. Een voorspelbaar misdaadverhaal dat extra dimensie krijgt door goed spel en het gebruik van de locatie. Scenario van Henri Graziani.

État de siège

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1972. Thriller van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, O.E. Hasse, Renato Salvatori, Jacques Weber en Jean-Luc Bideau.

Een 'technisch expert' van de CIA in Uruguay wordt gegijzeld door de guerrilleros van de Tupamaros, zowel om hem in te ruilen tegen door de regering gevangen kameraden, als om de geheime Amerikaanse bemoeienis met de fascistische dictatuur aan de kaak te stellen. Voor deze op feiten gebaseerde politieke thriller werd Montand gecast als de Amerikaan, de gemanipuleerde idealist die te laat de consequenties van het beleid van zijn regering beseft. Fascinerende politieke film van Costa-Gavras, die al eerder met Montand Z en L'aveu maakte.

Tout va bien

Frankrijk​/​​Italië 1972. Drama van Jean-Luc Godard en Jean-Pierre Gorin. Met o.a. Yves Montand, Jane Fonda, Vittorio Caprioli, Pierre Oudry en Jean Pignol.

Een ooit in artistiek en sociaal opzicht geëngageerde reclamefilmer en een radiojournaliste worden tijdens de bezetting van een worstfabriek gegijzeld mèt de directeur. Die ervaring leert hun de betrekkelijkheid zien van hun positie in het leven en hun onderlinge relatie. Hoewel Godard bij monde van Montand de noodzaak van 'nieuwe inhoud in nieuwe vormen' laat bepleiten, heeft hij inhoudelijk niets nieuws te melden. In dit geval is dat geen bezwaar. Godard koos voor een vormgeving waarin hij alleen de stijlkenmerken van zijn eerdere films overdoet, waarbij de eindeloze rij-opnamen doel op zich lijken te zijn geworden. Merkwaardig is zijn pervertering van het star- system: dankzij de belangeloze medewerking van Fonda en Montand kon hij beschikken over het grootste budget van zijn carrière, maar hij houdt ze hoofdzakelijk buiten beeld of laat ze in totaalopnamen letterlijk verdwijnen in de massa.

César et Rosalie

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1972. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Yves Montand, Sami Frey, Umberto Orsini en Bernard LeCocq.

Romy Schneider speelt een sterke vrouw, die niet kan kiezen tussen twee mannen, ook niet wíl kiezen, en liever beiden verlaat, of - vanuit de optiek van de mannen - min of meer ongewild wordt buitengesloten. De mannen in kwestie worden na een periode van rivaliteit vette maatjes. Dus wat heb je als vrouw dan nog bij die twee te zoeken? Romy Schneider en Yves Montand waren na de opnames van César et Rosalie dik tevreden. Ze konden zichzelf kwijt in het verhaal, moesten vooral zichzelf spelen en werden daarbij krachtig gecoacht door acteursregisseur pur sang Sautet.

La folie des grandeurs

Italië​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Yves Montand, Karin Schubert, Alberto De Mendoza en Alice Sapritch.

Een gierige minister wordt op last van de koningin van Spanje ontslagen. Om zich te wreken wil hij haar compromitteren met zijn naïeve knecht die in stilte verliefd op haar is. Kostuumklucht - zeer vrij naar Ruy Blas van Victor Hugo - wordt gedragen door de combinatie De Funès-Montand, maar onvoldoende echt leuke grappen en zeer zwakke tegenspelers maken het resultaat beneden verwachting. Scenario van Danièle Thompson, Marcel Julian en regisseur Oury.

On a Clear Day You Can See Forever

Verenigde Staten 1970. Musical van Vincente Minnelli. Met o.a. Barbra Streisand, Yves Montand, Bob Newhart, Larry Blyden en Simon Oakland.

Kleurrijk amusement uit de Alan Jay Lerner-Burton Lane show over een meisje (Streisand), wier psychiater (Montand) ontdekt dat ze al eerder heeft geleefd in Engeland omstreeks 1850. De grote hoeveelheid scènes in flashback overtreffen het fragmentarische verhaal dat in het heden speelt en waarvan veel materiaal blijkbaar is blijven liggen op de snijtafel. Glanzend maar nimmer diepgaand.

Le cercle rouge

Frankrijk​/​​Italië 1970. Misdaad van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Alain Delon, Bourvil, Yves Montand, Gian Maria Volonté en François Périer.

Sublieme Franse misdaadfilm waarin drie beroepscriminelen elkaar treffen in de onderwereld van Parijs en samen een perfecte juwelenkraak voorbereiden en uitvoeren. Le cercle rouge is het summum van stijl en sfeer, met als monumentale hoogtepunten een inbraakscène van bijna een half uur (zonder tekst!) en een kennismaking tussen twee gangsters in een uitgestrekte modderige akker (Alain Delon en Gian Maria Volonté). Meesterfilmer Melville dikte zijn kunstwerk aan met beelden van deinende Amerikaanse wagens, filosoferende rechercheurs, natte straten en hippe jazzclubs. Een topstuk binnen het Franse misdaadgenre.

L'aveu

Frankrijk​/​​Italië 1970. Biografie van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Michel Vitold, László Szabó, Antoine Vitez en Simone Signoret.

Hij overleefde zowel concentratiekamp Mauthausen als de martelingen van stalinisten: de Joods-Tsjechoslowaakse intellectueel Artur London (1915-1986) was ervaringsdeskundige op het gebied van Europees totalitarisme. Op het autobiografische boek De bekentenis, dat hij en echtgenote Lise in 1968 publiceerden, baseerde Costa-Gavras deze meesterlijke politieke thriller. Vanaf het moment dat de protagonist door de gleufhoedenbrigade wordt gevolgd, weet je: dit gaat fout. En hoe. Cineperfectie in ieder departement, van regie en spel tot fotografie en muziek. Alain Corneau was assistent-regisseur, Jorge Semprún tekende voor de romanadaptatie.

Z

Algerije​/​​Frankrijk 1969. Misdaad van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Irene Papas, Jean-Louis Trintignant, Jacques Perrin en François Périer.

De zinderend spannende thriller Z van de in politieke films gespecialiseerde Costa-Gavras gaat over de moord in 1963 op het linkse parlementslid Grigoris Lambrakis, een van de moordaanslagen die de weg effenden voor de machtsovername van het Griekse kolonelsregime. Costa-Gavras stond bekend om zijn linkse sympathieën, maar vertelde ooit in een interview dat hij had geleerd om ‘iedere ideologie die gepresenteerd wordt als alleenzaligmakend te wantrouwen.’ Z kreeg onder andere de Oscar voor beste buitenlandse film en de juryprijs in Cannes.

Un soir... un train

Frankrijk​/​​België 1968. Drama van André Delvaux. Met o.a. Adriana Bogdan, François Beukelaers, Hector Camerlynck, Anouk Aimée en Nicole Debonne.

Een bewerking van de roman De trein der traagheid van de Vlaamse schrijver Johan Daisne. Montand speelt een hoogleraar in de linguïstiek en Aimée is zijn geliefde. Ze heeft alles voor hem opgegeven en is van Frankrijk naar de Vlaamse provincie verhuisd. Anderzijds heeft Montand ervoor gezorgd dat ze werk vond als kostuumontwerpster voor een toneelgezelschap. Het sfeertje in Vlaanderen ligt haar niet (de taalstrijd o.a.) en de twee raken van elkaar verwijderd. Als Montand een gastcollege gaat geven op een universiteit elders in België, moet hij een treinreis ondernemen. Het stel houdt een diepgaande bespiegeling over hun relatie. De ongewone, ondoorgrondelijke, vreemde en sombere sfeer, die vooral veroorzaakt wordt door de beelden van Ghislain Cloquet, spelen in feite de hoofdrol. Deze niet onbelangrijke film voegt echter geen nieuwe dimensie toe aan de roman, die overigens beter in elkaar zit. Ook verloopt in de film de overgang naar fictie niet soepel. Scenario van regisseur Delvaux.

Mister Freedom

Frankrijk 1968. Sciencefiction van William Klein. Met o.a. John Abbey, Jean-Claude Drouot, Sami Frey, Serge Gainsbourg en Yves Montand.

Een anti-communistische Amerikaanse organisatie stuurt een agent naar Frankrijk om de natie politiek te hervormen. De pogingen mislukken en de agent komt met een tegenstander overeen het land in twee delen op te splitsen. Guerrilla's lokken hem door middel van een prostituée in de val en een oorlog breekt uit waarvan Mr. Freedom de enige overlevende zal zijn. Deze politieke satire werd in beeld gebracht als comic strip met inmiddels gedateerde op- en pop-art vondsten. De wijdlopige en niet al te spitse dialoog ondermijnt en vertraagt de visuele humor, maar de acteurs storten zich met overgave in de karikatuur.

Le diable par la queue

Frankrijk 1968. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Yves Montand, Maria Schell, Madeleine Renaud, Jean Rochefort en Jean-Pierre Marielle.

Een berooide aristocratische familie heeft van een kasteel een hotel gemaakt waarin een Marseillaanse gangster komt logeren. De markiezin schakelt de hele familie in om hem zijn buit afhandig te maken, zonder succes, maar hij wordt verliefd op de dromerige oude vrijster en blijft met het geld op het kasteel wonen. Deze lichtvoetige en ironische komedie kreeg een ideale rolbezetting, waarbij vooral Montand en Renaud (die gewoonlijk in serieuzere rollen te zien zijn) opvallen, maar het gehele ensemble is perfect. Frans debuut van Keller. Scenario van de regisseur en Daniel Boulanger. Camerawerk van Jean Penzer.

Vivre pour vivre

Frankrijk 1967. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Yves Montand, Annie Girardot, Candice Bergen, Anouk Ferjac en Uta Taeger.

Anchorman Robert Colomb (Montand) verwaarloost door zijn werk zijn vrouw Catherine (Girardot) die ook in zijn talrijke slippertjes berust tot een affaire met de jonge Amerikaanse Candice (Bergen) wel ernst lijkt te zijn. Goed spel - vooral van Girardot - en een virtuoze cameratechniek maken de banale driehoek niet interessanter. De reeks verschillende locaties voegt ook niets toe behalve versiering, zelfs (in Camargue gereconstrueerde) Vietnam-scène waar de held enige tijd krijgsgevangene is. Frivool gebruik van dramatische actualiteit resulteerde bij de première in protestdemonstraties. Het scenario is van Pierre Uytterhoeven en regisseur Lelouch. Het camerawerk is van Parice Pouget. Eastmancolor, Mono.

Grand Prix

Verenigde Staten 1966. Drama van John Frankenheimer. Met o.a. James Garner, Yves Montand, Eva Marie Saint, Toshirô Mifune en Brian Bredford.

Na een ongeluk waarbij een teamgenoot gewond raakt wordt de Amerikaanse Formule 1-coureur Pete Aron (Garner) ontslagen. Hij probeert het bij een concurrerende, Japanse renstal. Tussen de races door, hebben de renners het in Frankenheimers Grand Prix ook heel druk met hun liefdesleven. Prachtige, spannende beelden van autoraces, met wagens die weliswaar niet zo hard konden als de hedendaagse exemplaren, maar er wel veel beter uitzagen. Gedraaid op 70 mm film, met prachtig resultaat. Deels opgenomen op de circuits van Monaco, Monza en Zandvoort. Oscars voor effecten, montage en geluid.

La guerre est finie

Zweden​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1965. Drama van Alain Resnais en Colin Barr. Met o.a. Yves Montand, Ingrid Thulin, Geneviève Bujold, Jean Bouise en Jean Dasté.

De leider van de Spaanse communistische partij in Frankrijk houdt direct contact met het verzet in Spanje. De jonge generatie verwijt hem dat hij teveel vastzit aan ideeën uit het verleden, om effectief op de huidige situatie in te spelen. Inhoudelijk en formeel, een opmerkelijke reflectie van Resnais (en schrijver Jorge Semprun) over vervreemding van oorsprong en tijd met prachtige rollen van Montand en Thulin. Camerawerk van Sacha Vierny.

Compartiment-tueurs

Frankrijk 1965. Thriller van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Michel Piccoli, Simone Signoret, Catherine Allégret en Jacques Perrin.

Bij aankomst van de slaaptrein van Marseille naar Parijs blijkt een van de passagiers vermoord. In de wagon waren slechts vijf andere passagiers, voor de permanent verkouden inspecteur Grazziani (Montand) moet het dus een peulenschil zijn de zaak op te lossen. Maar dan wordt een van de vijf verdachten ook vermoord. En daarna nog een. Dit debuut van Costa-Gavras is een behoorlijk spannende thriller met een absolute topcast, maar haalt het niet bij zijn latere politiek geladen films als Z (1969), État de siège (1972) en Missing (1982). Naar het boek van Sébastien Japrisot.

My Geisha

Verenigde Staten​/​​Japan 1962. Komedie van Jack Cardiff. Met o.a. Shirley MacLaine, Yves Montand, Edward G. Robinson, Robert Cummings en Yoko Tani.

Een soms leuke komedie waarin MacLaine de filmactrice speelt die geen middel schuwt om echtgenoot-regisseur Montand ervan te overtuigen dat zij geknipt is voor de hoofdrol in zijn nieuwe film. Op locatie in Japan gedraaid. Technirama.

Sanctuary

Verenigde Staten 1961. Drama van Tony Richardson. Met o.a. Lee Remick, Yves Montand, Bradford Dillman, Odetta en Reta Shaw.

Faulkners roman over de vernedering van het Zuiden, met moord en verkrachting, al eerder verfilmd als STORY OF TEMPLE DRAKE. Deze versie heeft veel meer diepte.

Goodbye Again

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1961. Romantisch drama van Anatole Litvak. Met o.a. Ingrid Bergman, Anthony Perkins, Yves Montand, Jessie Royce Landis en Jean Clarke.

Françoise Sagan's chique melodrama, omgewerkt tot een Ingrid Bergman-film, waarin de tranen rijkelijk vloeien, over een vrouw van middelbare leeftijd die een relatie heeft met Perkins, terwijl ze nog steeds hunkert naar de playboy Montand. Speelt in Parijs. Scenario van Samuel Taylor. Camerawerk van Armand Thirard.

Let's Make Love

Verenigde Staten 1960. Komedie van George Cukor. Met o.a. Marilyn Monroe, Yves Montand, Tony Randall, Bing Crosby en Gene Kelly.

Miljonair Montand komt erachter dat een show-programma hem tot het mikpunt van spot wil maken. Hij wil de show stoppen en koopt het theater en de rechten. Als hij Monroe - die een rolletje heeft - ontmoet, wil hij ook meedoen. Van Bing Crosby neemt hij dure zanglessen, van Milton Berle probeert hij moppen te leren tappen en van Gene Kelly probeert hij te leren dansen. Een rolverdeling met topacteurs, waar je door de spelers toch naar blijft kijken. Gedraaid in CinemaScope.

Where The Hot Wind Blows!

1958. Jules Dassin. Met o.a. Melina Mercouri, Pierre Brasseur, Gina Lollobrigida, Yves Montand en Marcello Mastroianni.

Miljonair Montand komt erachter dat een show-programma hem tot het mikpunt van spot wil maken. Hij wil de show stoppen en koopt het theater en de rechten. Als hij Monroe - die een rolletje heeft - ontmoet, wil hij ook meedoen. Van Bing Crosby neemt hij dure zanglessen, van Milton Berle probeert hij moppen te leren tappen en van Gene Kelly probeert hij te leren dansen. Een rolverdeling met topacteurs, waar je door de spelers toch naar blijft kijken. Gedraaid in CinemaScope.

Premier mai

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van Luis Saslavsky. Met o.a. Yves Montand, Nicole Berger, Walter Chiari, Aldo Fabrizi en Maurice Biraud.

Dertiger Yves Montand etaleert zijn vermaarde acteerbereik in Saslavsky's Eén mei, als vader die met zijn zoontje richting een voetbalwedstrijd gaat zodat zijn vrouw in alle rust thuis kan bevallen. Maar Montands arbeiderpersonage Jean raakt halverwege de eindbestemming in aanraking met de politie, waarna zoontje François (Noël) terug naar huis moet zien te komen om papa's papieren op te halen. Feitelijk speelt het verhaal tweede viool ten faveure van een drom kleurrijke personages en evenementen, met vermakelijke terzijdes en frisse verrassingen als leidraad, en hartverwarming als doel. Met Nederlandse ondertiteling.

Man To Man Talk

1958. Luis Saslavski. Met o.a. Nicole Berger en Yves Montand.

Dertiger Yves Montand etaleert zijn vermaarde acteerbereik in Saslavsky's Eén mei, als vader die met zijn zoontje richting een voetbalwedstrijd gaat zodat zijn vrouw in alle rust thuis kan bevallen. Maar Montands arbeiderpersonage Jean raakt halverwege de eindbestemming in aanraking met de politie, waarna zoontje François (Noël) terug naar huis moet zien te komen om papa's papieren op te halen. Feitelijk speelt het verhaal tweede viool ten faveure van een drom kleurrijke personages en evenementen, met vermakelijke terzijdes en frisse verrassingen als leidraad, en hartverwarming als doel. Met Nederlandse ondertiteling.

La loi

Italië​/​​Frankrijk 1958. Drama van Jules Dassin. Met o.a. Gina Lollobrigida, Yves Montand, Pierre Brasseur, Marcello Mastroianni en Melina Mercouri.

Een Italiaans dorpje wordt geregeerd door een rijke bandiet inplaats van de gerespecteerde, maar berooide burgemeester. De komst van een landbouwingenieur doet de conflicten en emoties nog verder oplaaien. De sociale roman van Roger Vailland werd een opgeklopt melodrama met dankbare rollen voor de acteurs - vooral Montand als bandiet. Lollobrigida heeft niet de leeftijd meer voor de uitdagende, maar prille maagd en Mercouri als gefrustreerde burgemeestersvrouw met een zwak voor jongelieden is ronduit belachelijk. Scenario van de regisseur en Françoise Giroud. Ook bekend als WHERE THE HOT WIND BLOWS.

Les Sorcières de Salem

Frankrijk​/​​Duitsland 1957. Drama van Raymond Rouleau. Met o.a. Simone Signoret, Yves Montand, Raymond Rouleau, Jean Debucourt en Alfred Adam.

'Ze heeft een geel vogeltje op haar schouder, ze houdt me uit m’n slaap, en dankzij haar heb ik al een week brandend maagzuur! Heks!' Zo ging dat in 1692 in Salem, het streng protestantse gehucht in Massachusetts. Arthur Miller maakte in 1953 een toneelstuk van de historische heksenjacht, en het was Frans orakel en marxist Jean-Paul Sartre die Millers stuk vier jaar later versneed tot dit knappe staaltje cinematografische volksverheffing. Oftewel, hoe een heksenjacht de arbeidersklasse kan verenigen tegen het kapitaal en de kerk. Geschoten in goedkoop Oost-Duitsland.

La grande strada azzurra

Italië 1957. Drama van Gillo Pontecorvo. Met o.a. Yves Montand, Alida Valli, Francisco Rabal, Peter Carsten en Terence Hill.

Een schitterend in beeld gebracht verhaal over een strenge doch rechtvaardige inspecteur van politie. Hij probeert vergeefs een eenvoudige visser te arresteren, die er illegale dingen naast doet om te kunnen overleven en om voor zijn twee zoontjes te kunnen zorgen. Het wordt een tragedie. Mooi gespeeld en goed geregisseerd.

Uomini e lupi

Italië​/​​Frankrijk 1956. Drama van Giuseppe de Santis. Met o.a. Silvana Mangano, Yves Montand, Pedro Armendáriz, Irene Cefaro en Guido Celano.

Tijdens de winter in de Abruzzo wordt het vee bedreigd door hongerige wolven en trekken de wolvenjagers van dorp tot dorp om hun diensten aan te bieden. Twee concurrenten bestrijden elkaar de opdracht van een landeigenaar, maar als de oudste door wolven wordt verscheurd zal de jongste voor diens gezin zorgen. Een schilderachtige avonturenfilm met melodramatische aspecten en een (vervalst) sociaal alibi: de wolvenjachten waren tientallen jaren eerder verboden dan de tijd waarin de film is gesitueerd.

Die Windrose

USSR​/​​Oost Duitsland 1956. Alberto de Cavalcanti en Joris Ivens. Met o.a. Angela Brunner, Helene Weigel, Simone Signoret en Yves Montand.

Tijdens de winter in de Abruzzo wordt het vee bedreigd door hongerige wolven en trekken de wolvenjagers van dorp tot dorp om hun diensten aan te bieden. Twee concurrenten bestrijden elkaar de opdracht van een landeigenaar, maar als de oudste door wolven wordt verscheurd zal de jongste voor diens gezin zorgen. Een schilderachtige avonturenfilm met melodramatische aspecten en een (vervalst) sociaal alibi: de wolvenjachten waren tientallen jaren eerder verboden dan de tijd waarin de film is gesitueerd.

Napoléon

Frankrijk 1955. Avonturenfilm van Sacha Guitry. Met o.a. Jean-Pierre Aumont, Pierre Brasseur, Gianna Maria Canale, Jean Chevrier en Danielle Darrieux.

Een film over het leven van Napoleon Bonaparte, met meer aandacht voor zijn liefdes, familie-affaires en politieke intriges dan voor zijn militaire en politieke verrichtingen. (Alle veldslagen zijn houterig geënsceneerd op zichtbaar steeds dezelfde locatie en met dezelfde figuranten.) In de opmerkelijke sterbezetting, die weinig te doen krijgt, speelt Gélin de jonge Bonaparte, terwijl Pellegrin de rol van keizer halverwege overneemt - hoewel de acteurs ongeveer even oud zijn en helemaal níet op elkaar lijken. Guitry zelf speelt Talleyrand. Het scenario is van de regisseur. Het camerawerk is van Pierre Montazel.

Marguerite de la nuit

Frankrijk​/​​Italië 1955. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Jean-François Calvé, Palau, Yves Montand, Michèle Morgan en Louisa Colpeyn.

Na een opera-avond maakt de oude dr Georges Faust kennis met de mysterieuze meneer Léon, die hem meeneemt naar de nachtclub Pigall's in Montmartre. Daar raakt Faust door danseres Marguerite liefdesblind: hij is tot alles bereid om weer jong te zijn teneinde haar hart te winnen. Ghislaine Autant-Lara's adaptatie van het fantastische verhaal van Pierre Mac Orlan (1882-1970) is een fraaie donker-romantische droom. Het verhaal werd verplaatst van de jaren twintig naar de jaren vijftig. Bijrolletje van Louisa Colpeyn, de Antwerpse moeder van meester-romancier Patrick Modiano, als Russische gravin.

Les héros sont fatigués

Frankrijk 1955. Avonturenfilm van Yves Ciampi. Met o.a. Yves Montand, María Félix, Curd Jürgens, Jean Servais en Gérard Oury.

De hoofdstad van een denkbeeldige Afrikaanse republiek trekt Europese avonturiers en misdadigers van allerlei allooi aan, waarbij zowel de jacht op gestolen diamanten als de amoureuze rivaliteit om een verleidelijke vrouw de strijd doet ontbranden. Een broeierige avonturenfilm met een sterke rolbezetting en een vaak beklemmende sfeer, maar de exotische achtergrond ontaardt in oppervlakkige en overbodige folklore.

Tempi nostri

Italië​/​​Frankrijk 1954. Komedie van Alessandro Blasetti en Paul Paviot. Met o.a. Memmo Carotenuto, Elisa Cegani, Totò, Sophia Loren en Eduardo De Filippo.

Blasetti die met ALTRI TEMPI de formule van episodefilm een nieuw leven inblies, brengt een reeks schetsen, waarin ondanks armoede en sociale achterstand het optimisme toch steeds wint. Verschillende happy endings zijn meer sympathiek dan overtuigend, maar de film boeit toch, mede door de sterke rolbezetting. Beste schetsen zijn met Mastroianni en Padovani als arm echtpaar dat een baby te vondeling legt en na berouw probeert hem terug te vinden en met De Sica en Cegani als bejaarde filmfiguranten die elkaar nog van vroeger kennen.

Le salaire de la peur

Frankrijk​/​​Italië 1953. Actiefilm van Henri-Georges Clouzot. Met o.a. Yves Montand, Charles Vanel, Peter van Eyck, William Tubbs en Véra Clouzot.

Vier in Zuid-Amerika aan lager wal geraakte mannen accepteren de opdracht om voor tweeduizend dollar de man (toen een leuke som) twee vrachtwagens met nitroglycerine over vijfhonderd kilometer onbegaanbare wegen te vervoeren om een brand in een olieput van de Southern Oil Company te blussen. Onderweg kan ieder kuiltje in de junglewegen al fataal zijn. Zinderende spanning, sterk acteerwerk. Europa was eensgezind enthousiast: de film won de BAFTA, de Gouden Beer en de Gouden Palm. Later maakte William Friedkin een veel minder sterke remake.

Parigi è sempre Parigi

Frankrijk​/​​Italië 1951. Komedie van Luciano Emmer. Met o.a. Aldo Fabrizi, Ave Ninchi, Lucia Bosé, Marcello Mastroianni en Franco Interlenghi.

Italiaanse voetbalsupporters gaan voor een interland naar Parijs, volgens een clichématig verwachtingspatroon, hopend op avonturen: haute couture en schoonheidsverzorging voor de vrouwen, pikante ontmoetingen voor de mannen, maar alles loopt uit op teleurstellingen, behalve voor de jongeman die géén vooropgezette ideeën had. De mild satirische, toeristische komedie krijgt een extra waarde door het gedateerde, maar nu amusante tijdsbeeld. Montand als onderdeel van de couleur locale zingt enkele chansons.

Souvenirs perdus

Frankrijk 1950. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Edwige Feuillère, Pierre Brasseur, François Périer, Suzy Delair en Gérard Philipe.

Vier niet-opgehaalde objecten op de afdeling Gevonden Voorwerpen hebben elk hun eigen geschiedenis en zijn daarmee aanleiding voor een tragikomische episodenfilm. Deze film, één van de eerste naoorlogse rolprenten in dit genre, is doordachter dan gebruikelijk, hoewel ook in de beste delen het bezwaar blijft bestaan van een grote vluchtigheid. De sketch met Feuillère en Brasseur als de ex-gelieven die bij een weerzien na jaren voor elkaar de schone schijn liegen, is een melancholiek-ironisch juweeltje. Philipe vervult een curieuze rol als de psychopaat die Delorme van zelfmoord redt en haar vervolgens wurgt.

L' Idole

Frankrijk 1947. Drama van Alexandre Esway. Met o.a. Yves Montand, Albert Préjean, Danielle Godet, Robert Berri en Suzanne Dehelly.

Een houthakker wordt door een bokspromotor tot kampioen gemaakt via een reeks omgekochte matches, zonder dat hij dat zelf weet. Als door nalatigheid een rivaal verongelukt, verkiest hij aan de vooravond van de Europese kampioenschappen de nederlaag boven verder bedrog. Dit clichématig melodrama werd in alle scènes buiten de ring bedroevend gefilmd, maar is een curieuze herinnering aan de slechte acteur die Montand in de beginjaren van zijn carrière was.

Étoile sans lumière

Frankrijk 1946. Drama van Marcel Blistène. Met o.a. Édith Piaf, Serge Reggiani, Yves Montand, Marcel Herrand en Mila Parély.

Nadat de geluidsfilm is uitgevonden heeft Stella Dora, een grote ster van het witte doek, een probleem: ze heeft een stem als een kraai. Gelukkig komt haar manager op het lumineuze idee om haar rol over te dubben met de prachtige stem van dienstmeisje Madeleine (Piaf). Inderdaad, dit is ook de plot van Singin' in the Rain, een film die overigens pas in 1952 uitkwam. Blistènes film is lang niet zo goed, maar voor fans van Piaf zeker interessant, en bovendien filmdebuut van Piafs toenmalige vriendje Yves Montand.

Les portes de la nuit

Frankrijk 1946. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Yves Montand, Nathalie Nattier, Serge Reggiani, Pierre Brasseur en Saturnin Fabre.

Vlak na WO II beleeft een voormalig verzetsman (Montand) een gedenkwaardige nacht dankzij een rendez-vous met een droomvrouw (Nattier) én een ontmoeting met een voormalig verrader (Reggiani). De gangmaker is een zwerver die zichzelf voorstelt als Het Lot. Les portes de la nuit is het melodramatische, soms surrealistische voortbrengsel van de zevende samenwerking tussen regisseur Carné en scenarist/poëet/schrijver Jacques Prévert, vlak na hun meesterwerk Les enfants du Paradis. Les portes flopte, het publiek was niet ontvankelijk voor een verfijnde ontleding van de gespleten Franse naoorlogse maatschappij. Inmiddels overheerst ontzag.