Bernard Campan: regie, cast en scenario.
Er zijn 17 films gevonden.

Presque

2021 | Komedie, Drama

Frankrijk 2021. Komedie van Bernard Campan en Alexandre Jollien. Met o.a. Bernard Campan, Alexandre Jollien, Tiphaine Daviot, Julie-Anne Roth en La Castou.

Louis, een begrafenisondernemer en Igor die een lichamelijke beperking heeft, ontdekken tijdens een ongeplande roadtrip dat ze niet zo veel van elkaar verschillen als ze hadden gedacht.

Un sac de billes

2017 | Drama

Frankrijk 2017. Drama van Christian Duguay. Met o.a. Dorian Le Clech, Batyste Fleurial, Patrick Bruel, Elsa Zylberstein en Bernard Campan.

Tijdens de nazibezetting ruilt de jonge Jo (Le Blech) zijn Jodenster tegen een zak knikkers. Veiliger maakt hem dat niet. Even later ontvlucht hij met zijn oudere broer Parijs: hun ouders sturen de jongens naar de vrije zone in het zuiden van het land. Bewerking van de autobiografische roman (1973) van de Frans-Joodse auteur Joseph Joffo dat veelvuldig werd vertaald, pakt onder regie van de Canadese regisseur Duguay wat braaf uit. Evengoed heeft zanger/acteur Bruel een mooie rol als de warme vader die voor een vreselijk dilemma staat.

Presque comme les autres

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Renaud Bertrand. Met o.a. Julie-Marie Parmentier, Bernard Campan, Marie-Anne Chazel en Côme Rossignol de la Ronde.

Acteurskoppel Séverine (Parmentier) en Christoph (Campan) hebben samen een zoon van drie die anders is dan de meeste andere kinderen. Onrustig en in zichzelf gekeerd: het is moeilijk Tom in slaap te krijgen of hem met zijn omgeving te laten communiceren. Praterig televisiedrama, geïnspireerd op een boek van een stel dat het zelf had meegemaakt en op veel onbegrip stuitte van artsen en psychologen, over ouders die stap voor stap accepteren dat hun kind autistisch is. Eerder goedbedoelde dan sterk gemaakte film, maar wel inzichtelijk.

La boule noire

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Denis Malleval. Met o.a. Bernard Campan, Antoine Duléry, Virginie Lemoine, Laetitia Colombani en Tom Hudson.

Na Jusqu'à l'enfer en L'escalier de fer opnieuw een Georges Simenon-bewerking van tv-filmer Malleval en scenarist Jacques Santamaria. Waarin Vincent Ferreira uit zijn arbeidersmilieu van Portugese immigranten is opgeklommen tot supermarktdirecteur. Alleen met het lidmaatschap van de Sporting Club, de plaatselijke kakkersvereniging, wil het maar niet lukken. Campan heeft het ideale rancunegezicht voor zijn rol van Alleman in dit gure provinciedrama dat, helaas, de broodnodige Chabroleske zwarte humor ontbeert. De handeling werd verplaatst van de Amerikaanse staat Connecticut naar de Franse Charente-Maritime.

Le cœur des hommes III

2013 |

Frankrijk 2013. Marc Esposito. Met o.a. Florence Thomassin, Marc Lavoine, Eric Elmosnino, Jean-Pierre Darroussin en Bernard Campan.

Na Jusqu'à l'enfer en L'escalier de fer opnieuw een Georges Simenon-bewerking van tv-filmer Malleval en scenarist Jacques Santamaria. Waarin Vincent Ferreira uit zijn arbeidersmilieu van Portugese immigranten is opgeklommen tot supermarktdirecteur. Alleen met het lidmaatschap van de Sporting Club, de plaatselijke kakkersvereniging, wil het maar niet lukken. Campan heeft het ideale rancunegezicht voor zijn rol van Alleman in dit gure provinciedrama dat, helaas, de broodnodige Chabroleske zwarte humor ontbeert. De handeling werd verplaatst van de Amerikaanse staat Connecticut naar de Franse Charente-Maritime.

No et moi

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Zabou Breitman. Met o.a. Julie-Marie Parmentier, Nina Rodriguez, Antonin Chalon, Bernard Campan en Zabou Breitman.

De slimme maar eenzame dertienjarige lyceum-scholiere Lou (Rodriguez) sluit tijdens praktijkinterviews voor een werkstuk vriendschap met de dakloze negentienjarige No (Parmentier). Lou zet haar ouders, gespeeld door Campan en regisseur Breitman zelf, voor het blok: No moet gered en dus komt ze inwonen. Maar Lou's ouders hebben hun bedenkingen over de steeds intensievere vriendschap tussen hun dochter en de vrijgevochten No. Deze adaptatie van de gelijknamige roman van Delphine de Vigan bruist van de energie. De casting van Parmentier was een gouden greep.

Une semaine sur deux (et la moitié des vacances scolaires)

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Ivan Calbérac. Met o.a. Mathilde Seigner, Bernard Campan, Bertille Chabert en Grégori Derangère.

Parijs, nazomer, tegenwoordige tijd. Voor de twaalfjarige Léa (Chabert) is het geen gewone terugkeer naar school: haar ouders zijn vers gescheiden. Nu woont ze de ene week bij mama, de andere bij papa, en de vakanties zijn eveneens in tweeën gescheurd. Best veel om te behappen voor een pubermeisje (en haar broertje). Helaas oogt, klinkt en voelt vrijwel alles in deze pastelkleurtjesfusie van romantische komedie en mild serieus opgroeimelodrama totaal onecht. Chabert is vooral een dotje zonder smetten, Campan en Seigner zoeken vergeefs naar substantie in een wegwaaiscenario.

Le coeur des hommes

2003 | Komedie

Frankrijk 2003. Komedie van Marc Esposito. Met o.a. Gérard Darmon, Jean-Pierre Darroussin, Bernard Campan, Marc Lavoine en Ludmila Mikaël.

Sympathieke herenfilm van voormalig filmjournalist Marc Esposito (medeoprichter van filmblad Première) over de vriendschap tussen vier veertigers. Rond hun vijftiende voetbalden ze samen in een Parijse voorstad en sindsdien zoeken ze elkaar regelmatig op om problemen te relativeren rond werk, vrouwen, nageslacht en vriendschap. Zoals gebruikelijk in dit type film ligt de nadruk op de potentieel splijtende invloed van echtgenoten, vriendinnen en maîtresses. Maar gelukkig kan 25 jaar vriendschap dienen als rots in de branding. Plezier van en met heren, geschikt voor beide seksen. In 2007 volgde meer oude-jongens-stokbrood in Le coeur des hommes 2.

Les rois mages

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Didier Bourdon, Bernard Campan, Pascal Légitimus, Virginie de Clausade en Walid Afkir.

Sympathieke herenfilm van voormalig filmjournalist Marc Esposito (medeoprichter van filmblad Première) over de vriendschap tussen vier veertigers. Rond hun vijftiende voetbalden ze samen in een Parijse voorstad en sindsdien zoeken ze elkaar regelmatig op om problemen te relativeren rond werk, vrouwen, nageslacht en vriendschap. Zoals gebruikelijk in dit type film ligt de nadruk op de potentieel splijtende invloed van echtgenoten, vriendinnen en maîtresses. Maar gelukkig kan 25 jaar vriendschap dienen als rots in de branding. Plezier van en met heren, geschikt voor beide seksen. In 2007 volgde meer oude-jongens-stokbrood in Le coeur des hommes 2.

Se souvenir des belles choses

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Zabou Breitman. Met o.a. Isabelle Carré, Bernard Campan, Bernard Le Coq, Dominique Pinon en Anne Le Ny.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

Antilles-sur-Seine

2001 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 2001. Komedie van Pascal Légitimus. Met o.a. Med Hondo, Chantal Lauby, Thierry Desroses, Edouard Montoute en Pierre-Olivier Mornas.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

L'extraterrestre

1999 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 1999. Komedie van Didier Bourdon. Met o.a. Didier Bourdon, Bernard Campan, Pascale Arbillot, Danièle Lebrun en Antoine Du Merle.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

Augustin, roi du kung-fu

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Anne Fontaine. Met o.a. Jean-Chrétien Sibertin-Blanc, Maggie Cheung, Darry Cowl, Bernard Campan en Paulette Dubost.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

Doggy Bag

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Frédéric Comtet. Met o.a. Michèle Laroque, Didier Bourdon, Line Renaud, Étienne Chatiliez en Muriel Robin.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

Le pari

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Didier Bourdon, Bernard Campan, Isabelle Ferron, Isabel Otero en Hélène Surgère.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

Les trois frères

1995 | Drama, Komedie, Thriller

Frankrijk 1995. Drama van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Bernard Campan, Didier Bourdon, Pascal Légitimus, Antoine Du Merle en Anne Jacquemin.

Sedert 1987 nadat ze elkaar al in 1982 ontmoet hadden, vormen Bourdon, Campan en L[KA1]egitimus het komisch-satirische gezelschap Les Inconnus. Ze werden overladen met toneelprijzen en hadden in 1990 een satirisch programma met sketches op de Franse zender FRANCE 2. Nu hebben ze een film - het is overigens niet de eerste keer dat ze in een rolprent zitten: in 1984 zaten ze in LE T[KA1]EL[KA1]EPHONE SONNE TOUJOURS DEUX FOIS van Jean-Pierre Vergne. Deze film die vol sociale kritiek op de Franse maatschappij zit, is heel erg grappig voor wie die toestanden begrijpt en aanvoelt, maar ook buitenstaanders beleven er genoeg lol aan. Het verhaal is eigenlijk krankzinnig, maar tegelijkertijd onzinnig en eenvoudig. Didier Latour (Bourdon) is bewaker van een supermarkt en staat op het punt om te trouwen. Bernard Latour (Campan) is een soft-porno filmster, die inwoont bij vrienden. Pascal Latour (L[KA1]egitimus) is een head-hunter met een duur kantoor. De drie kennen elkaar niet. Ze ontvangen een oproep om bij de notaris te komen, en ontdekken dat ze halfbroers zijn en dat hun moeder hun een fortuin heeft nagelaten. Hoewel het geld nog niet op hun respectievelijke rekeningen is gestort, zetten ze de bloemetjes flink buiten en gaan ze op de pof dingen kopen. Kort erop moeten ze weer bij de notaris komen, die hen op de hoogte stelt dat de wettelijke termijn, waarin zij recht hadden op de erfenis al verstreken was en dat het vermogen naar een weeshuis gaat. Ze zitten tot over hun oren in de schuld, ze zijn zonder werk geraakt en bovendien blijkt Didier ook nog de vader te zijn van een kind, Michael (Du Merle). Ze moeten zich (met het kind) uit de Franse hoofdstad voor hun schuldeisers in veiligheid brengen en vluchten naar het Zuiden. Ze houden zich in leven met kleine vergrijpen, die variëren van het stelen van een auto tot frauderen met loterijbriefjes. Het is echt heel leuk en het wordt met verve gespeeld. Het camerawerk van Alain Choquart past heel goed bij de film. Het scenario is van regisseurs-acteurs Bourdon en Campan en Michel Lengliney. De volgende film van het trio LE PARI is veel minder geslaagd. De film werd bekroond met een César.

Le Téléphone sonne toujours deux fois

1984 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1984. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Didier Bourdon, Seymour Brussel, Bernard Campan, Pascal Légitimus en Smaïm.

Een sadist doodt zijn (altijd vrouwelijke) slachtoffers door hen de telefoonschijf op het voorhoofd in te prenten. Van het [KA1]e[KA1]en komt het ander en uiteindelijk wordt de dader aangehouden: het is niemand minder dan de psychiater die tevens dierenschilder om de hoek is! Het heeft niets te maken met LE FACTEUR SONNE TOUJOURS DEUX FOIS (ook bekend als THE POSTMAN ALWAYS RINGS TWICE!) waarvan de titel verdraaid gebruikt is, omdat het hier gaat om een parodie. Goed bedoeld, maar iedereen lijkt hier zijn eigen act te willen opvoeren, ondanks het scenario en de leiding van de regisseur. Waar blijft de producer?