Jean-Luc Boutte: regie en cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Le barbier de Séville

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Luc Boutte. Met o.a. Roland Bertini, Marcel Bozonnet, Jean-François Remi, Thierry Hancisse en Pierre Vial.

Weinig fantasievolle verfilming van het meesterwerk van Beaumarchais. Het is natuurlijk wel zo dat de inhoud van dit stuk, vertolkt door de acteurs van de Comédie Française en opgevoerd in een zeer aantrekkelijk decor, op zich al volstaat.

Le rêve d'Icare

1988 | Avonturenfilm

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Jean Kerchbron. Met o.a. Sylvia Montfort, Jean-Luc Boutte, Maria Meriko en Ronald Guttman.

De echtgenoot van Isabelle is gestorven en eindelijk kan ze zichzelf zijn. Ze probeert een lange vlucht per vliegtuig te maken boven de Andes. Aangezien het verhaal in de jaren twintig speelt is dat geen eenvoudige onderneming. Montfort is overtuigend in haar rol van 'vrije vrouw'. De regisseur weet de spanning erin te houden.

Les mots pour le dire

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Nicole Garcia, Marie-Christine Barrault, Daniel Mesguich, Claude Rich en Jean-Luc Boutte.

Een niet bepaald getrouwe en gekunstelde bewerking van de uitstekende roman van Marie Cardinal, over de psychologische, lichamelijke, persoonlijke en gezinsproblemen van een dertigjarige vrouw. Het feit dat er maar liefst vier scenarioschrijvers, waaronder Suso Cecchi d'Amico en Cardinal zelf, aan deze film hebben gewerkt, mocht niet baten. De schrijfster betoonde zich zeer ontevreden over deze verfilming van haar werk. Tweede lange film van Pinheiro.

Allégorie

1975 | Experimenteel, Muziek

Frankrijk 1975. Experimenteel van Christian Paureilhe. Met o.a. Sylvain Coste, Jean-Luc Boutte en Marie-Ange Chaplain.

Een allegorische, gezongen film zonder dialogen of woorden over het menselijk leed. De film is opgebouwd uit een mozaïek van 3500 opnamen, die tegelijkertijd beeldend en muzikaal gemonteerd zijn. Het thema is vaag: de vlucht van drie jongeren die verstikt worden door een vernietigende en onderdrukkende samenleving. In feit is deze film één lang fascinerend en tegelijkertijd obsederend visueel gedicht, waarin tevens de muziek, die gecomponeerd is als een combinatie van klanken, een belangrijke rol speelt. Het avantgardistische karakter van deze aanpak staat buiten kijf.