Camille de Casabianca

Vive Nous !

Frankrijk 1999. Komedie van Camille De Casabianca. Met o.a. Camille de Casabianca, Dieudonné, Michèle Bernier, Emmanuelle Devos en Daniel Prévost.

Après la pluie

Frankrijk 1989. Drama van Camille de Casabianca. Met o.a. Etienne Chicot, Jacques Penot, Camille de Casabianca, Hassan Moussa Hassan en Zazie Delem.

In deze journalistieke geschiedenis zijn concessies gedaan aan het hele scala van modieuze cliché's, of het nu om de actuele gebeurtenissen of de voor- en vooral tegenslag van een humanitaire missie in Afrika gaat. Alles overkomt ze in sneltreinvaart: plunderingen, gedwongen volksverhuizingen, gijzelingen. Deze traag verfilmde, afgezaagde vertoning kon ook met montage niet gered worden. De vage en stijve personages maken het allemaal nog een graadje erger.

Pékin Central

Frankrijk 1986. Drama van Camille de Casabianca. Met o.a. Yves Rénier, Christine Citti, Marco Besson en Camille de Casabianca.

Een geëmancipeerd meisje vertrekt met een getrouwde, zeer Parijse journalist voor een reis naar Peking en door China. Omdat hij de Parijse sfeer niet kan missen keert deze verwaande kwast eerder dan voorzien terug naar 'het hart van de wereld'. Onderwijl legt het meisje het aan met een andere getrouwde man. Bedroevend banaal, smakeloos en onbelangrijk. Is het werkelijk dezelfde Casabianca die mede-verantwoordelijk was voor het geweldige scenario voor THERESE van Alain Cavalier? Alleen het camerawerk van Raymond Depardon is te pruimen.

P.R.O.F.S.

Frankrijk 1985. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Patrick Bruel, Fabrice Luchini, Laurent Gamelon, Christophe Bourseiller en Yolande Gilot.

Sinds ET LA TENDRESSE, BORDEL is het niveau van Patrick Schulmann gestaag slechter geworden, getuige ook dit werkje dat voorgeeft een portret van de leraren en leerlingen te zijn. Natuurlijk neemt de verstandige leraar snel de benen, terwijl zijn maffe collega achterblijft. Twee uur hansworsterijen, trivialiteiten en mislukte standjes. Een moeizame film.

Les Voleurs de la nuit

Frankrijk 1983. Drama van Samuel Fuller. Met o.a. Bobby Di Cicco, Veronique Jannot, Victor Lanoux, Stéphane Audran en Camille de Casabianca.

Werkeloze jongeren ontmoeten elkaar op het arbeidsbureau en besluiten uit wraak de hen vernederende ambtenaren te beroven, waarbij een van hun slachtoffers door eigen schuld een dodelijke val maakt, met als gevolg dat de politie de jongeren van moord verdenkt. Deze eerste Franse produktie van veteraan Fuller is eerder een liefdesfilm dan een sociaal drama of een thriller met actie die pas in de laatste helft aan bod komt. Prille liefde in een verloederende samenleving wordt in losstaande sc[KA2]enes getekend, die stuk voor stuk kleine bravoure-filmpjes zijn. De samenhang gaat daardoor te vaak verloren, zodat de film ondanks de boeiende elementen niet werkelijk geslaagd is. (De nasynchronisatie in Amerikaans bargoens van de exportversies is rampzalig).

Un Etrange voyage

Frankrijk 1980. Drama van Alain Cavalier. Met o.a. Jean Rochefort, Camille de Casabianca, Arlette Bonnard, Dominique Besnehard en Patrick Depeyrrat.

Moeder van schilder van middelbare leeftijd verschijnt niet op een logeerafspraak maar blijkt toch uit huis vertrokken te zijn. Politie vindt geen spoor, dus gaat hij haar zelf zoeken, samen met zijn studerende, politiek geëgageerde dochter. Ze volgen te voet het treintraject. De tocht wordt een wederzijdse verkenning tussen vader en dochter, waarbij de verloren gegane communicatie wordt hersteld, maar ook hun mentaliteitskloof duidelijk wordt. Boeiende en door Rochefort en dochter van de regisseur perfect gespeelde psychologische film heeft te beperkte opzet, waardoor het geheel minder indruk achterlaat dan de afzonderlijke scènes.