Michel Blanc (1952): regie, cast en scenario.
Er zijn 67 films gevonden.

Voyez comme on danse

2018 | Komedie

Frankrijk 2018. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Karin Viard, Carole Bouquet, Charlotte Rampling, Jean-Paul Rouve en William Lebghil.

Julien jongleert met een maîtresse en zijn op de rand van een burn-out zwevende vrouw. Zijn zoon blijkt onverwacht vader te worden, goede vriendin Elizabeth dreigt uit huis te worden gezet, en zo zijn er nog talloze verwikkelingen. Om nog maar te zwijgen van de vijandige aanwezigheid die Julien constant achter zich voelt.

Les souvenirs

2014 | Komedie, Drama

Frankrijk 2014. Komedie van Jean-Paul Rouve. Met o.a. Mathieu Spinosi, Annie Cordy, Michel Blanc, Chantal Lauby en William Lebghil.

Warme tragikomedie over alles. Romain (Spinosi) droomt van het schrijverschap, maar zit vooreerst zijn tijd uit als nachtreceptionist in een klein Parijs' hotel. Wanneer zijn recent weduwe geworden oma Madeleine (veterane Cordy) het bejaardentehuis ontvlucht, gaat hij naar haar op zoek. Karaktervolle nevenpersonages, geïnspireerde pingpongdialogen en de bitterzoete melange van optimisme en lichte melancholie herinneren aan de films van Jean-Charles Tacchella (Le pays bleu, Cousin cousine). Coscenarist David Foenkinos (La délicatesse) bewerkte losjes zijn roman, acteur-regisseur Rouve treft precies de juiste toon.

L'exercice de l'état

2011 |

Frankrijk​/​​België 2011. Pierre Schoeller. Met o.a. Olivier Gourmet, Michel Blanc, Zabou Breitman, Gaëtan Vassart en Jacques Boudet.

Minister van Transport Bertrand Saint-Jean ziet zich geconfronteerd met almaar complexere vraagstukken, zoals privatisering van treinstations. Een busongeluk noopt hem om ter plekke poolshoogte te nemen, want mediapresentie is alles. Intens, ijzersterk vertolkt drama is een soort action painting van de hedendaagse politiek, waar grote-bedrijvenbelangen, egomanie en beeldvorming de rechtvaardigheid en daadwerkelijke besluitvorming fataal ondermijnen. Ontstaan in de eindspurt van Sarkozys presidentschap en sinds diens opvolger Hollande een zo mogelijk nog waarachtiger weergave van de Franse status quo.

La fille du RER

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van André Téchiné. Met o.a. Émilie Dequenne, Catherine Deneuve, Michel Blanc, Mathieu Demy en Ronit Elkabetz.

Oudgediende Téchiné liet zich voor dit in twee episodes opgedeelde psychodrama inspireren door een incident uit 2004, waarbij een meisje aangifte deed van mishandeling met antisemitische achtergrond. Hier heet zij Jeanne en wordt met stille-wateren-diepe gronden-finesse vertolkt door Waals talent Dequenne. Motieven van de jonge vrouw voor haar zonderlinge handelwijze blijven impliciet, duister. Zowel personage als film herinneren sterk aan uitspraak van rechercheur Alex (Daniel Auteuil) uit de eerdere Téchiné-film Les voleurs: 'Ik heb altijd al gedacht dat de wereld een kwade droom was en niets anders.'

Les témoins

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van André Téchiné. Met o.a. Michel Blanc, Sami Bouajila, Emmanuelle Béart, Johan Libéreau en Julie Depardieu.

De Parijse, homoseksuele arts Adrien (Blanc) is verliefd op de jongere Manu, maar meer dan vriendschap zit er niet in. De beide mannen brengen in 1984 met een kinderboekenschrijfster (Béart) en haar man, politieagent, aan de kust een weekend door dat het leven van ieder binnen een jaar grondig zal veranderen. Met zijn stuk voor stuk uitstekende acteurs toont Téchiné de raadselachtigheid en angst rond de destijds nieuwe ziekte aids en verweeft daarbij op ontroerende wijze realisme en poëzie. Gouden Beer-nominatie in Berlijn voor regisseur Téchiné.

Les bronzés 3: Amis pour la vie

2006 | Komedie

Frankrijk 2006. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc, Marie-Anne Chazel, George Aguilar en Karine Belly.

De Parijse, homoseksuele arts Adrien (Blanc) is verliefd op de jongere Manu, maar meer dan vriendschap zit er niet in. De beide mannen brengen in 1984 met een kinderboekenschrijfster (Béart) en haar man, politieagent, aan de kust een weekend door dat het leven van ieder binnen een jaar grondig zal veranderen. Met zijn stuk voor stuk uitstekende acteurs toont Téchiné de raadselachtigheid en angst rond de destijds nieuwe ziekte aids en verweeft daarbij op ontroerende wijze realisme en poëzie. Gouden Beer-nominatie in Berlijn voor regisseur Téchiné.

Je vous trouve très beau

2005 | Romantische komedie

Frankrijk 2005. Romantische komedie van Isabelle Mergault. Met o.a. Michel Blanc, Medeea Marinescu, Wladimir Yordanoff, Eva Darlan en Elisabeth Commelin.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Embrassez qui vous voudrez

2002 | Komedie, Romantiek

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 2002. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Charlotte Rampling, Jacques Dutronc, Carole Bouquet, Michel Blanc en Karin Viard.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Origine contrôlée

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Ahmed Bouchaala, Zakia Tahri en Ahmed Bouchaala. Met o.a. Patrick Ligardes, Atmen Kelif, Ronit Elkabetz, Abder El Kabir en Alexia Stresi.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Depardieu... le regard des autres

2000 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 2000. Documentaire van Catherine Jivora en Pierre-André Boutang. Met o.a. Le Dœuff, Nathalie Baye, Claude Berri, Michel Blanc en Bertrand Blier.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Mauvaise passe

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Michel Blanc. Met o.a. Daniel Auteuil, Stuart Townsend, Liza Walker, Noah Taylor en Frances Barber.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Un taxi dans la nuit

1997 |

Frankrijk 1997. Michel Blanc. Met o.a. Jean-Yves Berteloot, Laetitia Legrix en Fabienne Babe.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Les grands ducs

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Philippe Noiret, Jean Rochefort, Catherine Jacob en Michel Blanc.

Naar hysterie overhellende klucht waarvoor Leconte zijn drie acteerkanonnen wellicht iets te veel de vrije hand liet. Oudere derdeplansacteurs Eddie, Victor en Georges (vertolkt door respectievelijk Rochefort, Noiret en Marielle) gaan gezamenlijk met een boulevardstuk op Frankrijk-tournee. Producent Shapiron (Michel Blanc), vrijwel bankroet, tracht heimelijk de onderneming te saboteren zodat hij het verzekeringsgeld kan opstrijken. Eduardo Serra’s kleurrijke ‘Scope-fotografie en het per montage nog opgeschroefde turbotempo verhullen niet dat deze bijzonder vermoeiende lawaaiklucht hoogst zelden leuk is.

Les faux médicaments

1995 |

Frankrijk 1995. Michel Blanc. Met o.a. Maryvonne Schlitz, Michel Duchaussoy en Fabrice Michel.

Naar hysterie overhellende klucht waarvoor Leconte zijn drie acteerkanonnen wellicht iets te veel de vrije hand liet. Oudere derdeplansacteurs Eddie, Victor en Georges (vertolkt door respectievelijk Rochefort, Noiret en Marielle) gaan gezamenlijk met een boulevardstuk op Frankrijk-tournee. Producent Shapiron (Michel Blanc), vrijwel bankroet, tracht heimelijk de onderneming te saboteren zodat hij het verzekeringsgeld kan opstrijken. Eduardo Serra’s kleurrijke ‘Scope-fotografie en het per montage nog opgeschroefde turbotempo verhullen niet dat deze bijzonder vermoeiende lawaaiklucht hoogst zelden leuk is.

Il mostro

1994 | Drama, Horror, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1994. Drama van Roberto Benigni. Met o.a. Roberto Benigni, Nicoletta Braschi, Michel Blanc, Jean-Claude Brialy en Massimo Girotti.

Benigni is een werkloze nietsnut met aardig wat ambities. Vrienden heeft hij niet, ook niet in het flatgebouw waar hij woont. Om aan geld te komen neemt hij hier en daar wat klusjes aan, w.o. een tuincentrum waar het falikant fout gaat. Een collega maakt hem attent op de plaatslijke schone, die nymfomaan is. Als Benigni een kansje wil wagen, pakt hij de verkeerde. Dat mens denkt dat ze te maken heeft met de seriemoordenaar die de stad onveilig maakt en reeds achttien slachtoffers gemaakt heeft. Doldwaze film met een bittere ondertoon. Benigni die samen met Vincenzo Cerami het scenario schreef, maakt gebruik van puur cabaret, slapstick, running gags en satire om een satirisch beeld op te trekken van de (hedendaagse) maatschappij. Somber en poëtisch in beeld gebracht door Carlo Di Palma. Dolby Stereo.

Il monstro/Le monstre

1994 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1994. Komedie van Roberto Benigni. Met o.a. Nicoletta Braschi, Michel Blanc en Roberto Benigni.

Benigni is een werkloze nietsnut met aardig wat ambities. Vrienden heeft hij niet, ook niet in het flatgebouw waar hij woont. Om aan geld te komen neemt hij hier en daar wat klusjes aan, w.o. een tuincentrum waar het falikant fout gaat. Een collega maakt hem attent op de plaatslijke schone, die nymfomaan is. Als Benigni een kansje wil wagen, pakt hij de verkeerde. Dat mens denkt dat ze te maken heeft met de seriemoordenaar die de stad onveilig maakt en reeds achttien slachtoffers gemaakt heeft. Doldwaze film met een bittere ondertoon. Benigni die samen met Vincenzo Cerami het scenario schreef, maakt gebruik van puur cabaret, slapstick, running gags en satire om een satirisch beeld op te trekken van de (hedendaagse) maatschappij. Somber en poëtisch in beeld gebracht door Carlo Di Palma. Dolby Stereo.

Grosse fatigue

1994 | Komedie, Drama

Frankrijk 1994. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Michel Blanc, Carole Bouquet, Philippe Noiret, Josiane Balasko en Roman Polanski.

Beroemd acteur Michel (Blanc) wordt geconfronteerd met allerlei misdaden die hij niet heeft gepleegd. Met vriendin-collega Carole (Bouquet) gaat hij op onderzoek uit en komt erachter dat hij een dubbelganger heeft. Krankjoreme farce dendert met veel kabaal en surrealiteiten door een soms zwartgallig scenario dat sterk herinnert aan de films van Bertrand Blier (co-ouder van het idee). Vooral een cinefielenfeestje, mede door de niet aflatende parade van gastoptredens. Present: Blancs vroegere Théatre du Splendid-confraters, Roman Polanski, Charlotte Gainsbourg, Cannes-filmfestivaldirecteur Gilles Jacob en anderen.

Toxic Affair

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Philomène Esposito en Philomène Espositio. Met o.a. Isabelle Adjani, Fabrice Luchini, Hippolyte Girardot, Clémentine Célarié en Michel Blanc.

Stomvervelende film over de zenuwinstortingen van een jonge vrouw die is verlaten door de man van haar leven. De ster Adjani is sinds CAMILLE CLAUDEL niet meer op het scherm te zien geweest. Ze is jonger geworden, haast jeugdig, en ze is voortdurend in beeld, huilend, schreeuwend, snotterend en met waanzinnige blikken. Esposito, die naam maakte met MIMA, heeft te veel van haar eigen ideeën en persoonlijkheid ingeleverd voor die van Adjani. Het was voor iedereen beter geweest als de regisseuse zich aan haar aanvankelijke idee had gehouden: een film maken met een klein budget en zonder ster!

The Favour, the Watch and the Very Big Fish

1991 | Komedie

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1991. Komedie van Ben Lewin. Met o.a. Bob Hoskins, Jeff Goldblum, Natasha Richardson, Michel Blanc en Jacques Villeret.

Lewin neemt ons mee in een totaal geschifte wereld. Iedereen heeft een flinke tik van de molen: een handelaar in godsdienstige kunst en kitsch, een kitsch-fotograaf en zijn geschifte zuster, een model-bij-toeval dat zijn Jezusrol wat al te letterlijk gaat opvatten, een meisje dat ogenschijnlijk leugens verkoopt en een hypochondrische acteur. Van deze ingredi[KA3]enten (en van Marcel Aymé's novelle Rue Saint Sulpice) is een bescheiden, maar uiterst plezierige komedie gemaakt, waarin Parijs, stad van de liefde bij uitstek, een grote rol speelt.

Prospero's Books

1991 | Experimenteel

Japan​/​​Nederland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Frankrijk 1991. Experimenteel van Peter Greenaway. Met o.a. John Gielgud, Michael Clark, Michel Blanc, Erland Josephson en Isabelle Pasco.

Het verhaal draait rond het thema van de obsessionele machtswellust van Greenaway die schrijft: 'Prospero, de almachtige tovenaar, uitvinder en manipulator van mensen, kan gemakkelijk geïnterpreteerd worden als een zelfportret van Shakespeare'.

Merci la vie

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Anouk Grinberg, Gérard Depardieu, Michel Blanc en Jean Carmet.

'Ik kan niet over de film praten, want ik heb het verhaal nog niet begrepen.' Dixit Blier over zijn absurdistische hutspot van drama, zwarte komedie, tijdsbeeld en farce. Waarin braaf schoolmeisje Camille (Gainsbourg) de vers gehuwde en fris gemaltraiteerde Joëlle (Grinberg) ontmoet en zich samen met haar nieuwe hartsvriendin in het volle chaosleven stort. Cine-anarchist Blier doet z'n klassieker Les valseuses dunnetjes over met twee actrices zonder vangnet, maar ergens tussen AIDS-epidemie en WO II-scènes raakt hij het spoor bijster. Bijrollend: Michel Blanc, Gérard Depardieu, Jean-Louis Trintignant.

Les secrets professionels du Dr. Apfelglück

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Hervé Palud, Alessandro Capone, Mathias Ledoux, Stéphane Clavier en Thierry Lhermitte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Christian Clavier, Josiane Balasko, Gérard Jugnot en Michel Blanc.

Vijf z.g. komische noten over de patie[KA3]enten van de dokter uit de titel, waarom nauwelijks te lachen valt. In de eerste sketch stopt vrachtwagenchauffeur Villeret, die op weg is naar psychiater Apfelgl[KA3]uck (Llhermitte) bij een herberg: waard Holgado heeft slechts [KA1]e[KA1]en oog, waardin Nadeau is exhibitioniste en samen mishandelen zij hun 75-jarige dienster Bayard. Het tweede verhaaltje gaat over de rondborstige Zabou, die bij een tv-quiz de vragen mag voorlezen. Quizmaster Chabat hoopt dat hij zijn grove racistische kandidaat Gireaud (hij spuwt, boert en laat winden) kan laten verliezen, maar wordt er zelf gek van. Het derde verhaaltje speelt in een filmstudio in Rome, waar een medewerker op de set moeite heeft met het uitblazen van een kaars; de spelers, crew en de regisseur gaan allen uit hun dak; in het vierde verhaaltje wordt door een groepje een kinderachtig gezelschapsspel gespeeld, waarbij je geen 'ja' of 'nee' mag zeggen; dokter Llhermitte stijgt op naar de hemel, terwijl de deelnemrs fouten maken en in gevaarlijke situaties belanden. Ten slotte gelooft Jugnot dat er een bril bestaat waarmee hij dwars door de kleren van zijn medemens kan kijken. Het geheel dat geregisseerd is door vijf verschillende regisseurs, wordt bijeen gehouden in de wachtkamer van dokter Lhermitte, die samen met Philippe Bruneau het scenario schreef. De fotografie was in handen van Jean-Jacques Tarbes, Roberto Girometti, Claude Agostini en Gérard Sterin. Over het algemeen mag gesteld worden, dat hier talent verknoeid is; maar ook geldt: eigen schuld, dikke bult, want het is veel te veel een onderonsje van een competente, maar zelfingenomen cast die nieuw talent niet velen kan. Pauvre France...

Uranus

1990 | Komedie, Historische film

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Michel Blanc, Gérard Depardieu, Jean-Pierre Marielle, Philippe Noiret en Gérard Desarthe.

Vlak na WO II staan in een Frans dorpje nog maar weinig huizen ongeschonden overeind. Ingenieur Archambaud (Marielle) huisvest daarom een aantal van zijn dorpsgenoten. Het is een bont gezelschap, met een communist (Blanc) maar ook met een voormalige nazi-collaborateur (Desarthe). Tegelijk banen roddel en achterklap de weg voor lieden die willen afrekenen met zuiplap en vrouwenversierder Leopold (Depardieu). Berri maakte Uranus na zijn enorme succes met Jean de Florette en Manon des sources. Het werd wederom een verhaal waarin hij de hardvochtigheid van sommige van zijn landgenoten geraffineerd aan de kaak stelt.

Strike It Rich

1990 | Komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1990. Komedie van James Scott. Met o.a. Robert Lindsay, Molly Ringwald, John Gielgud, Max Wall en Margi Clarke.

Lindsay heeft een onbenullig baantje bij het concern van Gielgud en na een ontmoeting biedt Gielgud hem aan om met zijn a.s. bruid Ringwald de huwelijksreis naar Monte Carlo te maken. Gielgud belooft hen op te zoeken als hij met zijn jacht in de buurt is. Ondertussen kan Lindsay dat dure verblijf in het luxe hotel helemaal niet betalen en bedenkt een noodsprong door zijn 'systeem' aan de speeltafel uit te proberen. Hij wint zoveel dat hij erover denkt zijn baas uit te kopen als die komt opdagen. Ringwald verveelt zich en wordt alleen gelaten. De tweede verfilming van het korte verhaal Loser Takes All van Graham Greene. De hoofdrollen missen uitstraling als pasgetrouwd stel. Gielgud is natuurlijk goed en de aankleding is behoorlijk. Regisseur Scott schreef zelf het scenario. Ook bekend als MONEY TALKS.

La plus belle nuit du cinéma

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Michel Denisot. Met o.a. Gérard Lanvin, Béatrice Dalle, Roger Hanin, Jacques Villeret en Michel Galabru.

Een bloemlezing van de Franse cinema? Ja, maar het dienstdoende genie heeft het in zijn hoofd gehaald om scènes uit een heleboel bekende films door hedendaagse acteurs te laten spelen. Zo wordt bijvoorbeeld een scène uit HÔTEL DU NORD van Marcel Carné gespeeld door Lanvin en Dalle en een andere scène, uit LES PARAPLUIES DE CHERBOURG, door Birkin en Souchon enzovoort. Het lijkt aanvankelijk een origineel idee, maar na het zien van het resultaat blijkt het een doodgeboren kindje. Bovendien is deze film volledig overbodig: de mensen zien veel liever de originelen! En de scène uit HIROSHIMA MON AMOUR is volstrekt belachelijk.

Palace

1989 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

Monsieur Hire

1989 | Thriller, Drama, Misdaad

Frankrijk 1989. Thriller van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Sandrine Bonnaire, Luc Thuillier, André Wilms en Eric Bérenger.

Monsieur Hire (Blanc) is een in zichzelf gekeerde kleermaker die ’s nachts de buren bespiedt. Zijn zonderlinge gedrag maakt hem hoofdverdachte van de moord op een buurvrouw, een zaak die zijn tedere relatie met een andere buurvrouw ernstig bemoeilijkt. Sfeermeester Patrice Leconte (La veuve de Saint Pierre) verfilmde het gelijknamige boek van de Waalse detectiveschrijver Georges Simenon, en maakte er een benauwend werk van, met de camera dicht op de huid. Een ontkleurde film noir, waarin de kijker gluurt naar de voyeur en waarin thema (voyeurisme, eenzaamheid) samenvalt met de verteltrant (visueel, onbestemd).

Loser Takes All

1989 | Romantiek, Komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1989. Romantiek van James Scott. Met o.a. Robert Lindsay, Molly Ringwald, John Gielgud, Michel Blanc en Frances de la Tour.

Een accountant en zijn bruid zitten in Monte Carlo en raken zonder geld als zijn baas en weldoener niet komt opdagen. Deze eerder in 1956 door Ken Annakin verfilmde moraliserende vertelling van Graham Greene krijgt hier na een veelbelovende start een glanzeloos vervolg. Een smet op het blazoen van de regisseur die eerder een Oscar won voor zijn korte verfilming van A SHOCKING INCIDENT. Ook bekend als STRIKE IT RICH en MONEY TALKS.

Les héritiers: Le quincaillier de Meaux

1989 | Mysterie

Frankrijk 1989. Mysterie van Pierre Lary en Juliet Berto. Met o.a. Juliet Berto, Paul Le Person, Anémone en Michel Blanc.

Uit de serie Les héritiers. Deze keer beleeft een vredige vijftiger, die een zaak met ijzerwaren in Meaux heeft, een grootse dag in zijn saaie bestaan. Zijn schoonmoeder overlijdt namelijk, en hij is de enige erfgenaam. Zij laat hem een kasteel na. Maar zo makkelijk gaat dat niet en er gebeuren eigenaardige dingen. Knap gemaakte suspense, mede dankzij overtuigend spel. Eveneens een treffende beschrijving van het leven in de provincie.

Chambre ê part

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jackie Cukier. Met o.a. Lio, Jacques Dutronc en Michel Blanc.

Uit de serie Les héritiers. Deze keer beleeft een vredige vijftiger, die een zaak met ijzerwaren in Meaux heeft, een grootse dag in zijn saaie bestaan. Zijn schoonmoeder overlijdt namelijk, en hij is de enige erfgenaam. Zij laat hem een kasteel na. Maar zo makkelijk gaat dat niet en er gebeuren eigenaardige dingen. Knap gemaakte suspense, mede dankzij overtuigend spel. Eveneens een treffende beschrijving van het leven in de provincie.

Chambre à part

1989 | Komedie

Frankrijk​/​​België 1989. Komedie van Jacky Cukier. Met o.a. Michel Blanc, Jacques Dutronc, Frances Barber, Catherine Frot en Christine Murillo.

Gekruide debuutfilm van wisselende kwaliteit over liefde, bedrog, jaloezie en andere hartstochten van twee echtparen: de keurige Blanc-Barber dat in Londen een alledaags bestaan leidt en het oridinaire duo Dutronc-Lio dat op oudejaarsavond hun leven binnendringt. Na hun kennismaking laat de verlegen Blanc zich door de lonkende Lio verleiden en Dutronc is niet ontroostbaar met Barber. Cukier is van huis uit scenarioschrijver en hij maakte samen met Serge Frydman deze film. Het scenario biedt een eigenaardig en boeiend portret van morele afzondering en is doorspekt met wrange humor. De regie doet wat aarzelend aan en komt vooruit met behulp van niet goed uitgewerkte scènes, die helaas het verhaal soms meer en meer op een klucht doen lijken, maar het spel is uitmuntend.

Une nuit à l'Assemblée Nationale

1988 |

Frankrijk 1988. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Blanc, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Roland Blanche en Darry Cowl.

De onverbeterlijke beeldenstormer van de Franse cinema behandelt het politieke wereldje, naar aanleiding van een lintjesregen die georganiseerd werd door de zwager van een minister. Zoals gewoonlijk trekt hij flink van leer. Hij beschrijft de politici als weinig scrupuleuze en inhalige schurken. Al dertig jaar lang roept Mocky de meest uiteenlopende reacties op bij de critici, maar ook enthousiasme bij het publiek, dat in hem de Moli ère van de Franse film ziet.

Tenue de soirée

1986 | Komedie, Erotiek, Drama, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Blanc, Miou-Miou, Jean-François Stévenin en Mylène Demongeot.

Klassieker uit het oeuvre van Bertrand Blier, de Fransman die grossiert in zwarte humor. Onbehouwen dief (Gérard Depardieu) verstoort een woordenwisseling tussen echtelieden (Miou-Miou en Michel Blanc) en neemt ze prompt mee op sleeptouw. Het drietal, gaandeweg verwikkeld in een absurdistische ménage-à-trois, berooft diverse huizen, maar de welgestelde eigenaren zijn zo verveeld dat ze de dieven verwelkomen als een aardig verzetje. Boosaardige grappen, rake observaties van de strijd der seksen en uitstekend spel van met name Depardieu, een van Bliers favoriete acteurs.

Les fugitifs

1986 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1986. Misdaad van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Jean Carmet, Anaïs Bret en Maurice Barrier.

Seriebankrover Jean Lucas (Depardieu), na een langer verblijf in het staatspension vastbesloten om eerlijk burger te blijven, wordt bij een bankbezoek zelf gijzelaar van stuntelende overvaller François Pignon (Richard). Tijdens het chaotische vluchttraject vat Lucas meer en meer sympathie op voor de amateurcrimineel. Pignon blijkt een berooide weduwnaar wiens dochtertje dermate is getraumatiseerd door het overlijden van haar moeder dat ze niet meer wil praten. Vermakelijke kaskraker van het succestrio Richard/Depardieu/Veber viert de empathie en het optimisme. Veber tekende in 1989 ook voor de zoutarme Amerikaanse remake Three Fugitives.

Je hais les acteurs

1986 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Jean Poiret, Michel Blanc, Bernard Blier, Patrick Floersheim en Michel Galabru.

Ben Hecht, een van Hollywoods meest gerespecteerde scenarioschrijvers (His Girl Friday, Notorious) schreef in 1944 het boek I Hate Actors!, een komisch Hollywood-achter-de-schermen verhaal over een agent die stapelgek wordt van de lastige, nuffige, onzekere, ijdele acteurs in zijn kaartenbakje. In deze Franse bewerking speelt Poiret de agent, Orlando Higgins, die ook nog eens wordt verdacht nadat op de set van een van zijn klanten een moord is gepleegd. Amusante whodunit-komedie waarin het zoeken is naar bekende Franse gezichten. Let op onder meer Gérard Depardieu en regisseurs Bernard Blier en Claude Chabrol.

I Hate Actors

1986 |

1986. Gerard Krawrzyk. Met o.a. Guy Marchand, Jean Poiret, Michel Galabru, Michel Blanc en Bernard Blier.

Ben Hecht, een van Hollywoods meest gerespecteerde scenarioschrijvers (His Girl Friday, Notorious) schreef in 1944 het boek I Hate Actors!, een komisch Hollywood-achter-de-schermen verhaal over een agent die stapelgek wordt van de lastige, nuffige, onzekere, ijdele acteurs in zijn kaartenbakje. In deze Franse bewerking speelt Poiret de agent, Orlando Higgins, die ook nog eens wordt verdacht nadat op de set van een van zijn klanten een moord is gepleegd. Amusante whodunit-komedie waarin het zoeken is naar bekende Franse gezichten. Let op onder meer Gérard Depardieu en regisseurs Bernard Blier en Claude Chabrol.

Afghanistan: le pays interdit

1986 | Oorlogsfilm

Frankrijk 1986. Oorlogsfilm van Alain Corneau. Met o.a. Michel Blanc, Marie Trintignant, Malek Kateb en Fahim Youssofzai.

Een verfilming van het boek La prison pour délit d'espoir van Philippe Augoyard en vanwege veiligheidsredenen opgenomen in Pakistan. De geloofwaardigheid lijdt daar niet onder. Centraal staan de herinneringen van een arts van de Franse 'Artsen zonder Grenzen'. Alle gebeurtenissen in een oorlog die hem uiteindelijk in de gevangenis in Kaboel doen belanden worden opgerakeld. De getalenteerde en temperamentvolle cineast Alain Corneau overtuigt de kijker van de waarachtigheid van de plaatsen en de feiten en hetzelfde geldt voor Blanc in de rol van de dokter.

Nuit d'ivresse

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Alain Dhenaut. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc en Jean-François Dérec.

Josiane Balasko verfilmde haar eigen toneelstuk. Zij deed dat nogal letterlijk en in filmisch opzicht is deze ontmoeting tussen twee ellendelingen in een stationscafé, dat de hele nacht open blijft, waardeloos. Niemand zal zich vermaken bij de armoedige en banale dialogen, die weinig sterke en stereotiepe acteurs in de mond zijn gelegd. Smakeloos.

Nemo

1985 | Familiefilm, Avonturenfilm, Mysterie

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1985. Familiefilm van Arnaud Sélignac en Arnaud Sélignac. Met o.a. Seth Kibel, Jason Connery, Mathilda May, Nipsey Russel en Harvey Keitel.

Een betoverende film met personages geïnspireerd door het werk van Jules Verne. Een gevarieerde produktie; een Frans- Engelse samenwerking met een Amerikaanse produktieleider. Een film over het wonderbare, bestemd voor kinderen, maar zonder verrassingen. Ook bekend als DREAM ONE.

Lune de miel au paradis

1985 | Erotiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1985. Erotiek van Michel Leblanc en Michel Blanc. Met o.a. Marilyn Jess, Michelle Leska, Christopher Gil, Andre Kay en Michelle Davy.

Valery en Mark willen graag trouwen. Ze zijn alvast hun huwelijksreis aan het plannen en vragen advies bij een reisbureau. Ze worden echter geholpen door een nieuwe; bijzonder onervaren; werknemer. Valery en Mark leggen uit wat ze precies willen. Eén en ander wordt echter verkeerd begrepen en Valery en Mark belanden op Gran Canaria. Het hotel is overboekt en ze moeten hun kamer delen met de wildvreemde Claude. Hij wil het jonge stel niet tot last zijn en probeert een andere slaapplaats te vinden. Jammer genoeg slaagt hij hier echter niet in en Claude stoort midden op de huwelijksnacht. Mark krijgt er al snel genoeg van en wil terugkeren naar Parijs. Valery wil hier echter niets van weten.

Les spécialistes

1985 | Misdaad, Komedie, Thriller

Frankrijk 1985. Misdaad van Patrice Leconte. Met o.a. Jacques Nolot, Gérard Lanvin, Christiane Jean, Bernard Giraudeau en Daniel Jégou.

Het lukt Paul Brandon en St[KA1]ephane Carella om een spectaculaire slag te slaan. Zij doen een aanval op een casino aan de Rivi[KA2]era en stelen een fikse duit, die echter van de maffia blijkt te zijn. Vervolgens vluchten ze naar vriendelijker oorden. Het onderwerp is wat afgezaagd, maar er zijn ook een aantal vernieuwingen in deze komische gangsterfilm. Leconte maakt normaliter wat persoonlijker films (zoals LES BRONZÉS en VIENS CHEZ MOI) maar tracteert het publiek hier op pretentieloos entertainment. Scenario van Bruno Tardon. Het camerawerk is van Eduardo Serra.

Bunny's Bar

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Marie Vincent. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc, Valérie Mairesse en Bruno Moynot.

Genoemde bar is een striptease-club in de Parijse wijk Pigalle, waar de toiletjuffrouw Anita (Balasko) en de ooit als pianist geflopte portier elkaar een uur voordat de tent opengaat ontmoeten, zoals elke avond. Eerstgenoemde is heel gelukkig: zij komt vanavond voor het laatst, want ze vertrekt naar Metz om met de man van haar dromen te trouwen. De komst van haar vervangster, die ze nog moet instrueren, stuurt echter alles in de war. Slappe regie van een stuk van Balasko zelf. Zij draait, schrijft en speelt maar raak, maar wat maakt het uit als je toch al succes hebt (bij de massa)? Vandaar de verschrikkelijke clichés en de afgezaagde geintjes. Pulp in de ergste zin van het woord. Bovendien is de actrice zeer opdringerig.

Retenez-moi... ou je fais un malheur

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Jerry Lewis, Michel Blanc, Charlotte de Turckheim, Laura Betti en Maurice Risch.

Pijnlijke afgang van Lewis als komiek in een vergezochte klucht over een bende die een operadiva gebruikt voor hun misdadige praktijken. Jerry is een rechercheur uit Las vegas, die zijn ex-vrouw in Straatsburg opzoekt, die weer getrouwd is met een smeris. Hoe kom je erop! Davis Milhaud en Louise Vincent tekenden voor het kronkelige scenario. De fotografie is van Jean Monsigny. De makers hoopten met de titel DEFECTIVE DETECTIVE op export naar Amerika. Zelfs voor de heel harde kern van zeer toegewijde Jerry-fans gaat dit betreurenswaardige rolprentje te ver.

Marche à l'ombre

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Sophie Duez, Michel Blanc, Béatrice Camurat, Gérard Lanvin en Mimi Felixine.

Michel Blanc; acteur, scenarist, regisseur, raadsel. Zo discreet en mediaschuw als hij is in zijn privéleven, zo uitzinnig en anarchistisch kan hij zijn in zijn films. Zijn regiedebuut Marche à l'ombre werd in Franstalige territoria meteen een kassakraker. Het verhaal is niets anders dan het blunderparcours van twee pipo's (Lanvin en Blanc zelf) die zich onder weinig florissante levensomstandigheden staande trachten te houden. Het tweetal struikelt van de ene idiote situatie (lees: sketch) in de andere, een erfenis van Blancs jaren met het fameuze komediegezelschap van het Parijse theater Le Splendid.

La maison de mille et un plaisirs

1984 | Erotiek

Frankrijk 1984. Erotiek van Michel Blanc. Met o.a. Gabriel Pontello, Alban Ceray, André Kay, Dominique Saint Clair en Olinka.

Claudine, een jonge aantrekkelijke vrouw afkomstig van het platteland, wordt door haar tante toevertrouwd aan Madame Blanche. Madame Blanche moet zorg dragen voor de verdere opvoeding van Claudine. Madame Blanche is het hoofd van een bordeel waar Claudine zal gaan werken. Na een paar dagen is Claudine helemaal gewend aan de strenge leefregels van Madame Blanche. Iedere morgen moeten de meisjes gymnastiekoefeningen doen onder leiding van Parsival, de enige man in het huis. Hij neemt de meisjes mee joggen. Claudine ontwikkelt zich al snel tot de ster van de groep. Op een dag moet Claudine ook zorg dragen voor klanten die het bordeel bezoeken. Ze wordt verliefd op de eerste klant die ze moet verwennen, de rijke Albert de Copergnant. Madame Blanche legt ondertussen alles vast op video. Met de videoband wil ze Albert chanteren. Claudine komt hier echter achter en roept de hulp van Parsival in

La Maison des mille et un plaisirs

1984 | Erotiek

Frankrijk 1984. Erotiek van Michel Blanc. Met o.a. Olinka, Dominique Saint Clair, André Kay, Alban Ceray en Gabriel Pontello.

Claudine, een plattelandsmeisje, werkt in een bordeel in Parijs. Maar binnen korte tijd wil ze trouwen met een keurige jongeman. Het scenario is dat van een beeldroman bestemd voor romantisch ingestelde schoolmeisjes, het enige verschil zijn de wat harde pornobeelden. Minder slecht dan gewoonlijk, dankzij de goede productie en een hoofdrolspeelster die overtuigender blijkt te zijn dan de avonturen die zij beleeft.

Drôle de samedi

1984 | Komedie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Komedie van Bay Okan. Met o.a. Francis Huster, Carole Laure, Jacques Villeret, Michel Blanc en Catherine Alric.

Een jong echtpaar ziet hun leuke voornemens voor de zaterdagmiddag in het water vallen door diverse gekke, koddige gebeurtenissen. Een mager thema, amper in toom gehouden door de regisseur, en dat leidt tot een moeizame aaneenschakeling van overdreven sketches. Er is met de Franse slag gewerkt en dat is te betreuren, want enkele acteurs lijken veelbelovend.

Papy fait de la résistance

1983 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1983. Oorlogsfilm van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Michel Galabru, Christian Clavier, Gérard Jugnot, Jacques Villeret en Jean-Claude Brialy.

Een uit beroemde musici bestaande familie krijgt tijdens WO II een nazi-hoofdkwartier op haar landgoed. Meer uit eigenbelang dan uit patriottisme gaat de familie in het verzet, maar de heldhaftige reputatie is dertig jaar later nog goed voor een talk-show op de tv. Een aaneenschakeling van leuke fragmenten - Villeret levert als Hitlers zingende halfbroer een gave parodie op Julio Iglesias - en minder leuke, met veel plezier in een hoog tempo gespeeld door een groot aantal prominenten.

Circulez y'a rien à voir

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Robbe, Gaëlle Legrand, Michel Blanc, Luis Rego en Dominique Faysse.

Een routineonderzoek brengt een politieman in contact met een aantrekkelijke weduwe die hij met allerlei verzonnen aanleidingen onder zijn permanente toezicht brengt, zonder door te krijgen dat ze betrokken is bij een aantal kunstdiefstallen. De charme van Birkin en Blanc's opvallende gebrek daaraan compenseren een ietwat slordig uitgewerkt scenario en matige grappen. Een tegenvaller na VIENS CHEZ MOI J'HABITE CHEZ UNE COPINE. Scenario van de regisseur en Martin Veyron.

Après tout ce qu'on a fait pour toi

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Michel Blanc, Jean-Luc Azra, Victor Garrivier en Catherine Salviat.

Pierre (Blanc) en Jeanne (Barrault) waren in mei `68 twintig jaar oud, en ongelukkigerwijs hebben ze de geest van die tijd behouden. Hun zoon, Mathieu, is nu zestien. Hij hult zich in een totaal stilzwijgen en weigert elke communicatie met zijn ouders. Op een avond, tijdens een jongerendemonstratie, zorgt hij plotseling voor een schandaal: hij toont voor de tv-camera zijn achterwerk. Iedereen kiest partij voor of tegen hem, en geleidelijk aan komt hij uit zijn isolement. Het hele oeuvre van deze film- en televisieregisseur is opgebouwd rond het thema van de moeizame overgang van kinderjaren naar volwassenheid. Zowel op de buis als in de bioscoop (LE PETIT MARCEL) komen zijn films scherpzinnig en subtiel over, met vele half schertsende en tegelijk tedere toespelingen. Opmerkelijke en realistische decors van Yves Demarseille. Zeer

Viens chez moi, j'habite chez une copine

1981 | Komedie, Drama

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Bernard Giraudeau, Thérèse Liotard, Anémone en Christine Dejoux.

Een niet al te gisse opportunist verliest werk en woning en trekt tijdelijk in bij een bevriend stel wiens woning, voedsel, leven en (voor zijn diverse, vaak moeizame veroveringen) slaapkamer hij volledig annexeert. Deze binnen café-theater ontstane komedie komt voort uit de boulevardkluchttraditie, maar krijgt in de filmversie een meerwaarde door de verve van de jonge spelers. Kleine en kale Blanc is een verrassende versierder wiens onverstoorbaarheid bij alles wat hij aanricht zelfs aandoenlijk gaat werken. De regisseur en Blanc maakten eerder de in Frankrijk zeer populaire komedies rondom Les Bronzés.

Ma femme s'appelle Reviens

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Anémone, Xavier Saint-Macary, Catherine Gandois en Pascale Rocard.

De door zijn vrouw verlaten arts en een fotografe, die ook door haar minnaar in de steek is gelaten, wonen in hetzelfde flatgebouw en zoeken - na kortstondige affaires die weinig soelaas bieden - steun bij elkaar in een verhouding zonder verliefdheid, maar gebaseerd op de solidere basis van vriendschap. De uit het café-theater voortgekomen acteurs en regisseur veranderen ietwat van genre door de uitbundige vrolijkheid te vervangen door melancholieke zelfspot, maar het resultaat is nogal halfzacht en bovendien toneelmatig. Het lef van de fysiek weinig aantrekkelijke hoofdrollen is onvoldoende om de film te redden. Scenario van Joseph Morhaim.

Maigret et l'indicateur

1980 | Misdaad

Frankrijk 1980. Misdaad van Yves. Met o.a. Allégret, Jean Richard, Michel Blanc, Caroline Cartier en Jean-Pierre Castaldi.

Een bewerking van een roman uit de Maigret-cyclus van Georges Simenon over het onderzoek rond het lijk van een teruggetrokken gangster, aangetroffen in Montmartre. Aan het einde van zijn carrière had Allégret geen enkele ambitie meer. Wat slechts resteert, is de geroutineerde technniek, die het scenario wat ophaalt.

Le cheval d'orgeuil

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. François Cluzet, Bernadette Le Saché, Jacques Dufilho, Arnel Hubert en Ronan Hubert.

Apocriefe en minst bekende titel van Chabrol, die in het boekje 'Pensées, répliques et anecdotes' er met gortdroge ironie over opmerkt: 'Er zitten enkele van de beste dingen in die ik ooit heb gedaan, maar ze zijn zo subtiel dat ik de enige ben die ze heeft opgemerkt.' Inderdaad: de nogal vrije bewerking van Pierre-Jakez Hélias' succesroman over straatarme Bretonse boeren aan het begin van de twintigste eeuw flopte genadeloos. Aan de acteurs en het 'postkalenderrealisme' van Jean Rabiers fotografie heeft het niet gelegen, volgens de regisseur, die achteraf berouwde te hebben verzuimd om in het Bretonse dialect te draaien.

Les bronzés font du ski

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Michel Blanc, Marie-Anne Chazel, Gérard Jugnot en Josiane Balasko.

Over de 2,3 miljoen bezoekers voor hun zomerfarce Les bronzés was de Parijse café-théâtre-groep Splendid zelf nog het meest verbaasd. Een jaar later schoof het komediecollectief er met Leconte een tweede bioscoopuitje achteraan. Ditmaal koldert de vriendengroep in het wintersportoord Val d'Isère iets filmsoepeler van de ene scène in de andere. In zijn autobiografie Je suis un imposteur meldt Leconte dat een vileine verdwaalepisode in de bergen uit de film werd gesneden: de producent vond de kannibalenhumor onkies. De 40 minuten pretcelluloid werden helaas nimmer meer gezien.

La gueule de l'autre

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

Madame le juge: le feu

1978 | Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1978. Mysterie van Philippe Condroyer. Met o.a. Simone Signoret, Maurice Garel, Jean-Claude Dauphin, Didier Haudepin en François Perrot.

Het immense provinciale landgoed van Paul Barne (Garel) is verwoest door een brand. In de ogen van `Mevrouw de rechter van instructie` (Signoret), die het onderzoek leidt, is het zeer verdacht. In het dorp wordt Pierre Miaille (Leroux) ervan beschuldigd. Barne dient echter geen klacht in, en dat is vreemd. Kennis en bekwaam vakmanschap van regisseur Condroyer. Goed acteerwerk en een onopvallend scenario van Mariette Condroyer.

Les bronzés

1978 | Drama, Komedie

Frankrijk 1978. Drama van Patrice Leconte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Michel Blanc, Gérard Jugnot, Marie-Anne Chazel en Josiane Balasko.

Filmdebuut van de roemruchte Parijse café-théâtre-troupe Splendid, naar hun gezamenlijke boulevardstuk Amours, coquillages et crustacés. De zonnige bioscoophit lanceerde de carrières van Lhermitte, Jugnot, Blanc, Josiane Balasko, Christian Clavier én regisseur Leconte. Het verhaal is een sketch-achtige collage van de al dan niet amoureuze avonturen van een vriendengroep in en om een Club Med-achtig resort in Ivoorkust. Blanc steelt veelvuldig de show als hilarische zielenpoot. Serge Gainsbourg droeg 'Sea, Sex and Sun' bij, een riedeltje zorgeloos dat deze Franse goedeluimklassieker heel best samenvat. Cultstatus, twee vervolgen.

Les Héros n'ont pas froid aux oreilles

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Charles Nemes. Met o.a. Gérard Jugnot, Daniel Auteuil, Anne Jousset, Roland Giraud en Henri Guybet.

Twee vrijgezellen pikken tijdens een uitstapje naar zee een liftster op. Het klikt tussen de drie en het meisje neemt haar intrek in hun appartement. Alles loopt heel vlot, tot ze toevallig ontdekken dat het meisje minderjarig is, thuis is weggelopen en door de politie wordt gezocht. Deze mild-ironische film onderscheidt zich van het gros van de Franse komedies door zijn charmante lichtvoetigheid, een oprecht respect voor zijn hoofdpersonages en uitstekende vertolkingen van een ploeg jonge acteurs, die ondertussen bijna allemaal zijn uitgegroeid tot belangrijke vedetten. In kleine bijrollen herkennen we trouwens ook nog Gérard Lanvin en Christina Clavier.

Cause toujours, tu m'intéresses

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Christian Marquand, Nathalie Courval en Jacques François.

Een gescheiden veertiger draait een willekeurig telefoonnummer en krijgt een even eenzame leeftijdgenote aan de lijn. Hun gesprekken worden voortgezet, tot er een afspraak zal komen. De man aarzelt, uit angst niet te beantwoorden aan de verwachtingen, maar zoekt toch contact onder een andere identiteit. Nogal mager en voorspelbaar uitgewerkte komedie wordt gemaakt èn gebroken door het duo Girardot-Marielle dat melancholie en zelfspot goed aangeeft, maar na de zoveelste keer wordt het vervelend. Scenario van Francis Veber. Camerawerk van Gérard Hameline.

Vous n'aurez pas l'Alsace et la Lorraine

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Coluche. Met o.a. Coluche, Dominique Lavanant, Gérard Lanvin, Martin Lamotte en Jean Jacques.

Het regiedebuut van de Franse komiek Coluche, die ook de hoofdrol speelt van de vadsige koning 'Gros Pif'. De feestende vorst wordt door de samenzwerende adel van de troon gezet maar zal met behulp van een geheimzinnige Witte Ridder en de Koning van Vlaanderen toch opnieuw aan de macht komen. Een stuk leuker dan de doorsnee Franse komedie, en met een opvallende bijrol van de jonge Lanvin. Scenario van Coluche, camerawerk van Claude Agostini.

Le Diable Dans La Boite

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Pierre Lary. Met o.a. Dominique Labourier, Michel Blanc, Michael Lonsdale en Jean Rochefort.

Het regiedebuut van de Franse komiek Coluche, die ook de hoofdrol speelt van de vadsige koning 'Gros Pif'. De feestende vorst wordt door de samenzwerende adel van de troon gezet maar zal met behulp van een geheimzinnige Witte Ridder en de Koning van Vlaanderen toch opnieuw aan de macht komen. Een stuk leuker dan de doorsnee Franse komedie, en met een opvallende bijrol van de jonge Lanvin. Scenario van Coluche, camerawerk van Claude Agostini.

The Tenant

1976 | Drama, Mysterie, Horror, Thriller

Frankrijk 1976. Drama van Roman Polanski. Met o.a. Roman Polanski, Isabelle Adjani, Shelley Winters, Melvyn Douglas en Bernard Fresson.

The Tenant heeft ontzettend veel weg van Polanski's eerdere werken Repulsion en Rosemary's Baby. Polanski zelf speelt de rol van Trelkovsky, een Pool die een oud appartement in Frankrijk betrekt. Wanneer hij uitvindt dat de vorige bewoner een meisje was dat zelfmoord pleegde, raakt hij geobsedeerd door de gedachte dat de verhuurders van het pand het meisje hebben omgebracht en dat ze hetzelfde met hem van plan zijn. Eng, psychologisch en surrealistisch. Achter de camera stond Sven Nykvist die veel samenwerkte met Ingmar Bergman. Scenario van Gerard Brach en Polanski naar een roman van Roland Topor.

On aura tout vu!

1976 | Erotiek, Komedie

Frankrijk 1976. Erotiek van Georges Lautner. Met o.a. Pierre Richard, Miou-Miou, Jean-Pierre Marielle, Henri Guybet en Renée Saint-Cyr.

Een fotograaf heeft samen met een vriend een scenario geschreven waarvoor een producent interesse toont op voorwaarde dat ze het omwerken tot pornofilm. Ze hebben echter alle vrienden en kennissen al rollen in hun 'kunst-film' beloofd. De opheffing van de Franse censuur resulteerde in een pornogolf in de bioscoop en vervolgens in een reeks satires waarvan dit de leukste is, maar nog altijd niet leuk genoeg. De zoveelste variant op de naïviteit van Richard wordt vervelend.

La meilleure façon de marcher

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Claude Miller. Met o.a. Patrick Dewaere, Patrick Bouchitey, Christine Pascal, Claude Piéplu en Marc Chapiteau.

Elegante debuutfilm van Claude Miller, de Nouvelle Vague-cineast die op vier april 2012 op zeventigjarige leeftijd overleed. In zijn 'De beste manier om te lopen' verkent de voormalig assistent van François Truffaut mannelijke seksualiteit aan de hand van twee begeleiders van een zomerkamp voor jongens. Bouchitey speelt de aanvankelijke timide figuur, Dewaere (1947-1982) is de doorsnee macho die de hartstocht van Bouchitey omhelst en tegelijkertijd veracht. Miller vertelt een sterk verhaal maar weet vanwege gebrek aan verdieping van de personages en hardhandige regie niet echt te boeien.

Je t'aime, moi non plus

1976 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1976. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Jane Birkin, Joe Dallesandro, Hugues Quester, Reinhard Kolldehoff en Gérard Depardieu.

De relatie tussen homoseksuele vrachtrijders wordt verstoord, als een van hen zich aangetrokken voelt tot een jongensachtige serveerster in een wegrestaurant die zijn aandacht met een heftige verliefdheid beantwoordt. Het bedrijven van de liefde veroorzaakt navrant-komische, praktische problemen die tenslotte in de vrije natuur worden opgelost. Bij het conflict met zijn jaloerse vriend kiest de chauffeur echter z[KA1]i[KA1]jn partij en laat het meisje achter. Dit verrassend regiedebuut van chansonnier Gainsbourg plaatst aandoenlijk primitieve personages in een letterlijk en figuurlijk `niemandsland`, dat door een uitgekiende fotografie de vervreemdende werking van de Amerikaanse hyperrealistische schilderkunst krijgt. Birkin is aangrijpend tragisch. (De film heeft met het roemruchte hijgduet van weleer niet meer gemeen dan de titel).

Je t'aime moi non plus

1976 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1976. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Jane Birkin, Joe Dallesandro, Gérard Depardieu en Michel Blanc.

De relatie tussen homoseksuele vrachtrijders wordt verstoord, als een van hen zich aangetrokken voelt tot een jongensachtige serveerster in een wegrestaurant die zijn aandacht met een heftige verliefdheid beantwoordt. Het bedrijven van de liefde veroorzaakt navrant-komische, praktische problemen die tenslotte in de vrije natuur worden opgelost. Bij het conflict met zijn jaloerse vriend kiest de chauffeur echter z[KA1]i[KA1]jn partij en laat het meisje achter. Dit verrassend regiedebuut van chansonnier Gainsbourg plaatst aandoenlijk primitieve personages in een letterlijk en figuurlijk `niemandsland`, dat door een uitgekiende fotografie de vervreemdende werking van de Amerikaanse hyperrealistische schilderkunst krijgt. Birkin is aangrijpend tragisch. (De film heeft met het roemruchte hijgduet van weleer niet meer gemeen dan de titel).